Ik neem aan dat er niet veel federale ministers ’t Pallieterke lezen, misschien die van de N-VA, maar het hoofdartikel van vorige week donderdag voorspelde feitelijk wat er met de begrotingscontrole zou gebeuren. Zo goed als niets. Hoofdredacteur Van Camp noemde de regering Michel een van lopende zaken en dit waarschijnlijk tot de gemeentelijke verkiezingen van 2018. Tijdens die begrotingscontrole, die dit weekeinde gedaan werd, gebeurde er inderdaad in feite niets. Er komen geen nieuwe besparingen en ook geen nieuwe belastingen. Het deficit voor dit jaar blijft onder de 1,7% staan – zoals Europa vraagt - dank zij enkele technische ingrepen, een groeiende economie en dito werkgelegenheid. Zoiets noemen ze een structureel evenwicht. Om dat aan te kunnen houden zou de begroting volgend jaar echter in evenwicht moeten zijn en niemand kan de dag van vandaag met zekerheid voorspellen dat die economie zal blijven groeien. Want deze federale regering zit met twee grote problemen, waarvan minister zonder Financiën Van Overtveldt hoopte dat die zouden worden aangepakt, maar waarover zelfs geen jota in het nieuwste akkoord staat. Die problemen zijn de door Van Overtveldt voorgestelde vermindering van de vennootschapsbelasting en de door Kris Peeters voorgestelde meerwaardebelasting. CD&V wil niets weten van het eerste en de andere Vlaamse meerderheidspartijen niets van het tweede.
We weten zo stilaan allemaal wel dat dit land zowat de hoogste vennootschapsbelasting heeft van heel Europa, bijna 34%. Naar slechte Belgische traditie zijn er voor de bedrijven die hier willen investeren wel de nodige achterpoortjes en uitzonderingen. Grote bedrijven die daarvoor specialisten kunnen aantrekken, slagen erin slechts 27% te betalen, maar zelfs dat is dan nog 2% meer dan het Europees gemiddelde en KMO’s, die zich deze specialisten niet kunnen veroorloven, betalen de volle pot. Van Overtveldt wou deze belastingsaftrek nog dit jaar realiseren, slaagt daar niet in en heeft al gewaarschuwd dat dit jobs gaat kosten. De reden waarom het de regering Michel niet lukt, is omdat CD&V, bij monde van Kris Peeters, een tegenprestatie wil door een meerwaardebelasting in te voeren. Van deze discussie is de federale regering nog niet vanaf, want vóór het zomerreces moet er een evaluatie komen voor de begroting van volgend jaar, waarin meer dan waarschijnlijk wél serieus zal moeten bespaard worden…
Van Camp heeft dan ook gelijk, wanneer hij niet alleen stelt dat deze regering er een in lopende zaken lijkt. Als dat zo verder moet, stelt hij voor de federale verkiezingen volgend jaar te laten samenvallen met de gemeentelijke, dan gaat er een jaar minder verloren en komt er misschien meer duidelijkheid in dit steeds ingewikkelder land.
Het lijkt erop dat we weer in een soort stakingmodus zijn gearriveerd. De vrachtwagenfabriek van Volvo in Oostakker werd bijna de hele week stilgelegd omdat het personeel niet alleen vond dat de werkdruk te hoog werd, maar ook dat het materiaal verouderd en slecht onderhouden was. Pas na een tussenkomst van het Zweedse hoofdkwartier nam zo’n tweederde van de werknemers genoegen met een vierde voorstel van de directie. Volvo Truck is nog steeds Zweeds, in tegenstelling tot Volvo Cars dat is overgenomen door een Chinese maatschappij. Over die werkdruk wil ik mij niet uitspreken, maar van de anders zo sociale Zweden zijn we toch niet gewend dat die hun zaken laten verloederen. DAF Trucks in Oevel/Westerlo bv kreeg vorig jaar nog een nieuwe lakstraat voor zijn cabinefabriek, met een kostprijs van liefst 100 miljoen euro. En dat van het Amerikaans moederbedrijf Paccar...
Iets heel anders is de staking bij Ahold/Delhaize. Daar zou het ook om de werkdruk gaan (te weinig personeel), maar er wordt alleen gestaakt in Brussel en Wallonië en dat tegen een reorganisatie uit 2014, dus nog vóór de overname van Delhaize door Albert Heijn. De werknemers in de Vlaamse winkels staken niet en kunnen die werkdruk blijkbaar wél aan. Doet denken aan de laatste stakingen bij de cipiers en de spoorwegen, waarbij ook alleen maar gestaakt werd in Francofonië. Het lijkt er wel op dat Franstaligen ook op fysiek vlak tegen minder bestand zijn en dat doet dan weer denken aan dat mopje over de aanleg van die autosnelweg, waar bij het overschrijden van de taalgrens aan de Franstalige kant een bord kwam te staan met ‘Ici on parle le Français’, waarna op eenzelfde bord aan de Vlaamse kant gemeld werd: ‘Hier wordt gewerkt’.
Het duo Vuye-Wouters, dat bij de N-VA opstapte omdat het vond dat zijn Objectief V project niet meer serieus kon worden afgewerkt na de uitspraak van De Wever in Le Soir dat hij hoopte op een regering Michel II (met het risico van een verdere bevriezing van het communautaire), heeft zopas een (tweede) boek uitgegeven: ‘Sleutels tot ontgrendeling’*. Ik heb het gekocht (via ’t Pallieterke) en moet zeggen dat het een aanrader is, geschreven door twee insiders die niet (meer) door partijregels gebonden zijn. Het is in feite het droevige relaas van de Belgische geschiedenis na WO II, waarbij de traditionele Vlaamse partijen stap na stap zowat alles hebben toegegeven aan de francofonen. Zelfs als er eens iets te rapen viel voor Vlaanderen, werd er steeds voor gezorgd dat de francofonen het konden blokkeren, ‘vergrendelen’ zodat Vuye en Wouters het noemen. Het opstandige duo zegt echter dat grendels ook ontgrendeld kunnen worden en geeft daarvan een serie voorbeelden. Wat er vooral voor nodig is, is een stevige portie moed, iets wat – jammer genoeg – bij weinig Vlaamse politici te vinden lijkt.
Juridisch bekeken bevestigen de twee de Senelle doctrine, die al vermeld werd in ‘De ordelijke opdeling van België’, het boek van Annemans en Utzi, nl dat het Vlaams parlement de eigen onafhankelijkheid kan uitroepen – iets dat ik in deze rubriek al meer dan eens geschreven heb. Voorwaarde blijft wel dat er dan in dat parlement een meerderheid voor gevonden wordt. Bij de volgende verkiezingen is het dan ook prioritair dat die meerderheid er komt, anders zal het niet lukken. En dan nog.
Het uitroepen van een Vlaamse onafhankelijkheid is immers geen eindpunt. Net zoals met de Brexit te gebeuren staat, zullen we dán eerst kunnen beginnen te onderhandelen met de francofonen over de boedelscheiding: de staatsschuld en Brussel bv. Dat zullen geen gemakkelijke onderhandelingen worden.
Om een lang verhaal kort te maken, de Vlaamsnationalisten zouden er best aan doen niet te wachten tot die volgende verkiezingen voor de deur staan, maar zo snel mogelijk alle kansen die zich bieden te grijpen om een einde te maken aan de huidige patstelling en de kiezers in elk geval nu al te beloven dat er aan het bevriezen van het communautaire een eind moet komen en dat de politieke partijen die er niet voor gaan, ervoor moeten gewaarschuwd worden dat hen dat niet in dank zal worden afgenomen. De traditionele partijen, die de hoofdverantwoordelijken zijn voor al die grendels, alarmbellen, bijzondere meerderheden, belangenconflicten e.d. en die steeds meer van hun pluimen verliezen, moet aan het verstand worden gebracht dat ook zij, net zoals de Nederlandse PvdA, morgen wel eens zouden kunnen worden weggestemd.
* Het eerste boek van Vuye en Wouters heette: ‘De maat van de Monarchie’.
Volgens onze media heeft Mark Rutte met zijn liberale partij de Nederlandse verkiezingen gewonnen. Zijn partij verloor 8 zetels, coalitiepartner PvdA zelfs 29. Samen dus 37 zetels verloren. Geweldige overwinning! Het enige wat Rutte bereikt heeft, is dat hij de opmars van de PVV van Wilders heeft kunnen indammen (ook misschien wel met steun van Erdogan, die met zijn botte bedreigingen heel wat Nederlanders aan het denken heeft gezet). Rutte’s partij is wel de grootste gebleven en nu is hij dus aan zet om een derde regering te vormen. Dat zal wel moeten gebeuren met minstens vier partijen, iets wat in Nederland nog nooit gelukt is.
Wilders van zijn kant heeft zijn partij niet de grootste zien worden, wat hij hoopte. Wel won hij er 5 zetels bij en heeft hij de verkiezingen dan ook niet verloren, zoals men het wil voorstellen. De man met het Mozart kapsel heeft trouwens al gezegd dat men ook straks rekening met hem zal moeten blijven houden. Als de relaties met Turkije verder verzieken en het met Europa niet beter wordt, zou dat wel eens het geval kunnen zijn.
Dé verliezer van de verkiezingen in Nederland is niet de PVV, maar de PvdA, die haast werd weggestemd. Als men ziet dat ook in Frankrijk, waar in april de eerste van vier verkiezingsdagen van start gaat, de socialisten van uittredend links president Hollande in alle peilingen op een vijfde plaats staan, dan kan men zich toch stilaan gaan afvragen wat dat socialisme nog voorstelt. Gelukkig voor hen is er nog Wallonië!
Tenslotte nog dit: in Nederland is er stemrecht, geen kiesplicht, net zoals bijna overal elders (alleen in België en … Griekenland bestaat die nog!). Toch ging meer dan 80% van de kiezers stemmen en dat dan nog op een werkdag. Om even bij stil te staan...
De Vlaamse gewestregering, de stad Antwerpen en de drie grootste plaatselijke actiecomités hebben dan toch eindelijk een akkoord gesloten (én ondertekend) dat een definitieve Oosterweelverbinding moet mogelijk maken, overkapping inbegrepen. Het werd zo stilletjesaan tijd, na 21 jaar palaveren. Beter laat dan nooit, al zal het nog wel enkele jaartjes duren vóór alles klaar zal zijn. Er moeten nog maar eens nieuwe plannen gemaakt, goedkeuringen gegeven en extra geld gevonden worden. De overkapping alleen al zou zo’n anderhalf miljard euro kosten, maar dat zou wel eens ‘wat’ meer kunnen worden, omdat dit grotendeels zal gebeuren in de laatste fase en bij ervaring weet men dat de kostenramingen voor publieke werken jaren later meestal flink overschreden worden als het moment daar is. Maar zelfs mocht die prijs zo blijven, dan zal de verbinding in totaal zo’n 5 miljard euro kosten.
Er zou dus geen tweede referendum komen en de klacht van de drie grootste actiegroepen bij de Raad van State zou worden ingetrokken. De eerste werken zouden wel degelijk dit jaar beginnen, zoals gepland, maar dan wel op de linkeroever waar het huidige verkeer weinig last van zal ondervinden. We zullen maar duimen en geven in elk geval een pluimpje aan de overkappingsintendant Alexander D’Hooghe, die het klaargespeeld heeft een oplossing te vinden in deze politieke wespennest.
---
Er was gisteren nog goed nieuws, nu bekend werd dat kraken ook in dit land straks meteen strafbaar wordt en een klacht bij de politie voortaan kan volstaan om in te grijpen. De vier meerderheidspartijen zijn het daar over eens geraakt, zodat we in deze materie straks weer niet te maken krijgen met e.o.a. wereldvreemde van Justitie. Het zou trouwens nuttig zijn eens te onderzoeken hoe zo’n krakersclub aan de gegevens raakt welke huizen leeg komen te staan. Volgens mij krijgen ze die uit politieke hoek en in Gent zal dat wel de linkse zijn.
Gent blijft trouwens het nieuws beheersen: Mie(ke) Van Hecke wordt er de nieuwe CD&V-lijsttrekker bij de komende gemeenteverkiezingen. De wanhoop moet er groot zijn bij de kadodders om terug te grijpen naar een gepensioneerde van 70 om de meubelen te redden in een stad waar ze sinds de vorige verkiezingen al quantité négligée geworden waren (4 zetels op 51!).
---
Gisteren raakte ook bekend dat de zgz ‘Belgische’ moslima, die naar het Europees Hof van Justitie was gestapt omdat ze bij de bewakingsfirma G4S haar hoofddoek niet mocht dragen, eerst drie jaar bij dezelfde firma zónder hoofddoek had gewerkt en dus geradicaliseerd was (net zoals die Syriëstrijders), wat voor het Gelijkekansencentrum blijkbaar geen probleem was. Het mens woont trouwens niet eens meer hier. Drie jaar geleden verhuisde ze naar het Britse Birmingham!
Koen Geens, de federale minister van Just is Just, belooft vóór Pasen een nieuwe wet uit te laten vaardigen tegen het kraken. Van wat ik ervan gesnapt heb, zal het weer zo’n echte Belgische wet worden, met achterpoortjes, uitzonderingen, met haken en ogen, waarbij men zich toch eerst weer tot een vrederechter zal moeten wenden – wat tijd kost - en waartegen beroep zal kunnen bestaan. In Nederland, waar het georganiseerd kraken werd uitgevonden, is kraken al sinds 2010 strafbaar, waarom kan dat hier dan ook niet? In Gent, dat met zijn links gedoogbeleid zowat dé kraakstad van Vlaanderen geworden is, steeg het aantal kraakpanden van 98 in 2013 tot 159 in 2016.
Het gekraakte pand in de Gentse Holstraat bleek dan toch niet echt gemeubeld te zijn, een reden misschien waarom de eigenaar, na een eerste vaststelling, toch niet wou dat men er de Roma stante pede uit zou zetten. Een tweede reden was dat die mensen het zelf (goedkoop) zouden gehuurd hebben van e.o.a. criminele organisatie en dat deze laatste het was die het slot van de voordeur zou hebben opengebroken. Een derde reden is waarschijnlijk dat de eigenaar, een zekere Paul De Roo, zelf ook eerder van linkse signatuur lijkt te zijn. Hij is politicoloog en blijkt al een boek geschreven te hebben over het migrantenprobleem. Het is me trouwens een raadsel wat een Belgisch politicoloog in het communistische Vietnam te zoeken heeft…
En er is meer. ’t Scheldt*, een onafhankelijk, niet gesubsidieerd, satirisch Antwerps weekblad, vertelt in haar uitgave van 13 dezer, dat er in Gent een clubje bestaat dat de eigendomsdiefstal die het kraken is, toejuicht, begeleidt en ondersteunt! Ze hebben zelfs een eigen website: https://krakengent.squat.net, waarop men info krijgt hoe men een pand kan vinden, kraken en wat de rechtsregels daarover zijn. Onder ‘juridisch advies’ vindt men de naam terug van Mieke van den Broeck**, dezelfde advocate die destijds onze Tv-schermen teisterde met de actie voor dat Syrische gezin uit West-Aleppo, die in eerste instantie erin slaagde dwangsommen af te dwingen. Iets wat, gelukkig maar, door het Europese Hof van Justitie ongedaan werd gemaakt, net zoals nu pas ook de klacht van een Belgische moslima (samen met het Gelijkekansencentrum) tegen het verdikt dat werkgevers toelaat mensen te ontslaan die voor bepaalde functies hun religieuze symbolen (zoals o.m. een hoofddoek) niet willen afzetten tijdens het werk. Af en toe valt er zowaar ook iets goed over Europa te schrijven…
* Voor wie geïnteresseerd is, de website van ’t Scheldt: www.tscheldt.be
** Mieke van den Broeck maakt deel uit van Progress Lawyers Network (PLN), een Antwerps maoïstisch advocatencollectief, waarvan de meeste leden lid zijn van de communistische PvdA…
Royal Antwerp Football Club is, na 13 jaar in tweede klasse (nu heet dat eerste klasse B), er eindelijk in geslaagd kampioen te spelen en promoveert weer naar eerste klasse die nu eerste klasse A heet. De club met een supportersaanhang van 12.000 en meer, iets waar heel wat eerste klasse A-ploegen voor zouden tekenen, zorgt er voor dat de economische hoofdstad van Vlaanderen ook in het voetbal weer met de grote jongens mag meedoen.
De andere ‘ploeg van ’t stad’ Beerschot, die na een tweede faillissement nu Beerschot-Wilrijk heet, speelt volgend seizoen in eerste klasse B, zodat de stad weer twee ploegen in het professioneel voetbal zal hebben. Daarvan heeft de stad, bij monde van burgemeester De Wever, gebruik gemaakt om een oud project weer boven water te halen, nl het plan voor één nieuw voetbalstadion op het Antwerpse Zuid en dit voor beide ploegen, iets wat (voorlopig?) ook al bestaat in Brugge. De stad zou in de bouw van zo’n stadion ook financieel tussenbeide komen.
Of het plan ooit gerealiseerd zal worden valt sterk te betwijfelen. Om te beginnen zijn Antwerp en Beerschot water en vuur en vraagt een deel van hun supporters niet beter dat met de tegenstrevers op de vuist te gaan, zoals in het verleden al meer dan eens gebeurd is. Maar er is meer.
‘Den Antwaarp’, ook wel eens ‘The Great Old’ genoemd omdat het de eerste profvoetbalploeg van België is, met stamnummer 1, werd enkele jaren geleden al eens van het faillissement gered door Patrick Decuyper, gewezen topman van Zulte Waregem. Die stopte enkele miljoenen euro in de club en, toen ook dat niet volstond, nog ettelijke miljoenen meer via een sponsor die eerst onbekend wilde blijven, maar die zich nu toch heeft gemeld. Het gaat om de grote baas van het bouwbedrijf Ghelamco, dat al het gelijknamig stadion van KAA Gent bouwde en in de running is om dat van de beruchte parking C op de Heizel te bouwen. De man zou al tussen de 11 en 15 miljoen euro van zijn eigen geld (!) in de club gestoken hebben en hoopt wellicht ook voor Antwerp een nieuw stadion te kunnen neerpoten. Dat zal dan niet op het Zuid zijn, maar aan de eigen Bosuil, waar de club niet alleen het huidige stadion heeft, maar ook ruimte genoeg om uit te breiden en eveneens accommodaties voor de jeugdploegen neer te zetten.
Het Antwerps stadsbestuur is er dan ook aan voor de moeite en zou beter haar energie en centen sparen voor de verwezenlijking van dat andere project dat Oosterweel heet en dat voor iedereen belangrijk is, niet alleen voor de gecommercialiseerde sport van de dag van vandaag. Al zou het natuurlijk wel een opsteker zijn geweest in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar.
Er zou nu toch een akkoord zijn over het teveel aan kandidaat (tand)artsen in Franstalig België. Daar gaan ze nu eindelijk, na 20 jaar, een ingangsexamen inrichten voor studenten geneeskunde, iets wat in Vlaanderen al even lang wél gebeurt en dat ertoe zal leiden dat wij hier met een tekort aan artsen zullen komen te zitten. België zou België niet zijn mochten de francofonen hier weer eens niet hun slag hebben thuis gehaald (met dank aan big Maggie die op communautair vlak nog maar eens door de knieën is gegaan). Alle tot nu toe afgestudeerde Franstalige kandidaat-artsen en ook zij die al met hun studies voor dokter begonnen zijn, krijgen – in ruil voor het opstarten van dat eigen ingangsexamen - de garantie dat ze straks een Riziv-nummer zullen krijgen, waardoor ze hun artsenpraktijk kunnen uitoefenen. Dat lijkt een menselijke oplossing, maar in feite krijgen diegenen die 20 jaar lang de wet overtraden nu daarvoor een beloning, terwijl de Vlamingen die 20 jaar lang de wet naleefden met de billen bloot achter blijven. Het kan zelfs nog erger worden, want door het feit dat Franstalig België nu al een overschot aan artsen heeft, gaat een deel van de nieuwkomers zich meer dan waarschijnlijk vestigen in Brussel en omstreken en daar mee zorgen voor een verdere verfransing. Voeg daarbij het tekort aan Vlaamse kant - ook veroorzaakt door de vergrijzing die eveneens bij de (tand)artsen meespeelt – wat maakt dat bepaalde groepen (huisartsen, spoedartsen, tandartsen) in Vlaanderen nu al knelpuntberoepen geworden zijn.
--- In het centraal spoorwegstation van Düsseldorf heeft donderdag ll. een man een vijftal reizigers serieus verwond met een hakbijl. De Duitse media, al even poco – zo niet erger – als de onze, waren er als de kippen bij om te zeggen dat het niét om een terroristische aanslag ging. De man zou psychische problemen hebben gehad. Een dag later kwam men wel te weten dat de dader afkomstig was uit Kosovo, waar 90% van de bevolking moslim is. Huichelaars!
Wat moet men denken van de vaudeville die zich afspeelt in Gent, niet toevallig in Gent om het met een Standaard reclameleuze te zeggen. Een ingerichte en bemeubelde woning van een koppel dat momenteel tijdelijk in het buitenland werkt, werd daar gekraakt door een bende Roma zigeuners. Toen de eigenaars daarvan op de hoogte gebracht werden, verwittigden ze de politie, maar bleek die daaraan niets te kunnen doen, tenzij er eerst klacht werd neergelegd bij een vrederechter. Daarop kwamen zoveel reacties via de (a)sociale media dat de eigenaars de Gentse politie vroegen niet de Roma uit hun huis te zetten, maar ze te beschermen. Dit laatste omdat de reacties – zoals we op die media stilaan gewend zijn – er niet om logen. De eigenaars zullen dan ook wel mensen zijn die er warmpjes in zitten en financieel wat verdragen kunnen. Buiten de bezetting van hun huis is de kans trouwens groot dat er e.e.a. beschadigd zal zijn (er werd geklop gehoord en men sleurde er planken naar binnen) en dat de eigenaars straks nog extra energiekosten zullen mogen betalen voor het verbruik van stroom, gas e.d.
Zoals gebruikelijk in onze Belgische rechtscultuur wordt nu de put gevuld als het kalf verdronken is en gaat men de wet(ten) nog maar eens aanpassen. Hetzelfde verhaal als dat in mijn blog van gisteren over dat e-mail verkeer. Een huis kraken in dit land wordt tot nader orde niet bestraft (evenmin als ontsnappen uit een gevangenis).
Als we het allemaal eens op een rijtje zetten, wat in Gent allemaal gebeurd is en/of nog staat te gebeuren: Optima, Publifin*, Publipar, Publi-lec, Publigas, Publi-T, het graaiverhaal en het nieuwe mobiliteitsplan voor het centrum (waartegen een referendum in de maak is), dan zijn ze daar in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar al goed bezig. Voeg daarbij nog de inbreng en/of invloed van een vrij grote allochtone gemeenschap met hoofdzakelijk Turken, Roma en Bulgaren, dan belooft het daar vuurwerk te worden.
* Op VTM spreekt men de laatste ‘i’ van Publifin uit als deze in het woord ‘fin’ (einde). Het moet worden uitgesproken als onze gewone ‘i’, omdat het niets met ‘einde’ te maken heeft, maar een afkorting is van ‘finance(s)’. Van een cafézender kan men ook niet alles verwachten. Dat zelfs de reporter ter plaatse het ook blijft doen, is wel straf, want die moet het daar toch anders horen zeggen.
Bart De Wever kreeg vorig jaar nogal wat kritiek van de andere politieke partijen, toen hij stelde dat er bij onze rechters enkele waren die ‘wereldvreemd’ waren. Dat ging toen over de dwangsommen die een dezer rechters eiste van Theo Francken i.v.m. de visumaanvraag van een Syrisch gezin bij de Belgische ambassade in hun land. Dat probleem van die wereldvreemde rechters blijkt ondertussen niet alleen bij ons te spelen. In de States ligt de Trump administratie overhoop met het Gerecht, niet toevallig ook over visa en aanverwanten vanuit moslimlanden. Om nog te zwijgen over Frankrijk, waar het Gerecht ronduit aan politiek doet door in de aanloop naar de presidentsverkiezingen de rechtse kandidaten het leven zuur te maken. Vooral de aanklacht tegen Marine Le Pen is verre van koosjer. Het gaat daar om een zaak uit 2015, die nu plots dringend zou geworden zijn. Marine heeft trouwens al gezegd dat ze er niet op in gaat en ze erop terug zal komen ná de verkiezingen. Stel dat ze die ondertussen gewonnen zou hebben! Daar houdt het trouwens niet bij op. Een rechter van het Hof van Beroep van Antwerpen heeft zopas gedecreteerd dat e-mailverkeer bij vastgoedtransacties niet beschouwd kan worden als geldige bewijslast. De man kon dit doen dank zij een achterpoortje in de vrij recente ‘Digital Act’, die vorig jaar is ingevoerd en die de digitale documenten wél op gelijke voet stelt met de papieren tegenhangers. Dat achterpoortje is ook zoiets typisch Belgisch, zonder hetwelk men in dit land blijkbaar geen nieuwe wet kan maken, iets waarover ik het in deze rubriek al meer dan eens gehad heb. Crootje, federaal verantwoordelijke ter zake, gaat daar nu zo snel mogelijk een mouw aan trachten te passen. Ondertussen moeten we het stellen met de oude wet, die dateert van … 1804, uit de tijd van Napoleon!
Met mijn excuses aan de dames die dit lezen, maar bovenstaande is een mopje uit de tijd toen de mannen nog dachten dat ze het voor het zeggen hadden. Ik dacht eraan toen ik al die commentaar zag bij de internationale vrouwendag nu woensdag ll. Het blijkt nl dat het in dit land toch niet zo’n vaart loopt. Het gemiddelde maandloon van de mannen zou hier nl slechts 3,3% hoger liggen dan dat van de vrouwen. Meer nog: in onze openbare sector blijken tegenwoordig de lonen van de vrouwen hoger te liggen dan die van de mannen. In heel wat andere landen is dat niet het geval. De gemiddelde loonkloof in de E.U bedraagt nog steeds 19,1%. De cijfers komen van de organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO).
---
Waar minder duidelijke cijfers over zijn, is over Publifin, de Luikse Intercommunale die riante vergoedingen uitgaf aan haar mandatarissen zonder dat die er veel (soms zelfs helemaal niets) voor moesten doen. Na enige aandringen had de Waalse deelregering (PS & cdH) ermee ingestemd dat er een parlementaire onderzoekscommissie naar die zaak zou komen. Op de eerste hoorzitting stuurden de twee belangrijkste toplui van Publifin, André Gilles en Stéphane Moreau, hun kat. Ze hadden zich ziek gemeld, mét doktersbriefje. Nu blijkt dat ze de dag nadien wel op het hoofdkwartier van Publifin geweest waren, daar hele dozen documenten zouden hebben meegenomen en/of vernietigd. Alles wijst erop dat ze misschien ook stukken vervalst of data veranderd zouden hebben. Het Gerecht is er zich mee gaan bemoeien en gisteren kreeg Publifin een huiszoeking met liefst een twintigtal speurders. Op de tweede hoorzitting, die ook gisteren plaats vond, ontkende Gilles (natuurlijk) alles maar gaf hij wel zijn ontslag als voorzitter van Publifin én van het Luikse provinciebestuur. Moreau was eerder al af moeten treden als burgemeester van Ans, waar hij destijds zijn politieke vader ‘papa’ Daerden had buiten gewerkt. Kortom de politieke zaak krijgt een crimineel vervolg.
Het wordt nu afwachten of er nog lijken uit de kast gaan vallen. Ook in Gent zullen leden van een bepaalde partij hun hart vast houden, nu ze na Optima in een tweede onverkwikkelijke zaak verwikkeld dreigen te raken, waarin ook deze keer de hoofdrol bij de republiek der kameraden ligt.
---
Ondertussen meldt zich een volgende zaak in het graaidossier. De investeringsmaatschappij van het Brussels gewest blijkt vier directeuren te hebben die samen 1.000.000 euro (één derde van alle lonen!) onder elkaar verdelen. Van die vier zijn er twee daarenboven ook schepen en zullen die andere twee waarschijnlijk ook nog wel e.o.a. ‘bijverdienste’ hebben.
Wikileaks is nog eens in het nieuws gekomen door de publicatie van duizenden documenten die zouden moeten bewijzen dat de Amerikaanse CIA spionagedienst de middelen zou hebben om in te breken in digitale toestellen zoals computers en smartphones, tot zelfs in (smart)Tv’s. Zou best kunnen, al valt het wel op dat de poco media daar weer niet meteen over gevallen zijn en moord en brand zouden schreeuwen. E.e.a. zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat deze praktijken, als ze al waar zijn, niet in de schoenen van de Trump administratie kunnen geschoven worden. Evenmin als een hele reeks andere verdachtmakingen over toestanden die al bestonden onder Obama en zelfs lange tijd ervoor.
Zo is er het verhaal van de strikte controle van de Amerikaanse immigratiediensten. Die heeft bijna altijd zo bestaan. Zelfs Karel De Gucht werd, toen hij – nota bene – als gastprofessor internationale handel doceerde in Harvard, meer dan eens uren vastgehouden omdat ze ‘over there’ de man verdacht vonden. Misschien wist men daar toen ook al wat voor moeilijk mens die De Gucht is!
Ook die muur van 3.000 km met Mexico is niets nieuws. Eén derde van die afstand staat er al, gebouwd onder W. George Bush en Obama. Het verschil is dat Trump een muur wil en dat, wat er nu al staat, een hekken is.
Dat het TTIP-verdrag tussen de E.U. er meer dan waarschijnlijk niet komt, is ook al geen exclusiviteit van Trump, zelfs niet van Waals keffertje Magnette. Obama had daar ook zijn bezwaren tegen en wilde o.m. niet dat openbare aanbestedingen in de States werden opengesteld voor niet-Amerikaanse bedrijven, zoals bv onze Deme en De Nul..
Had men de nieuwe Wikileaks onthullingen in Trump’s schoenen kunnen schuiven hebben, het zou hot news geweest zijn. Nu staat het ergens achteraan bij het nieuws. Trouwens, door deze razendsnel voortschrijdende digitale ontwikkelingen zal er straks helemaal geen privacy meer zijn. Wie daar nog in gelooft, is niet meer van deze tijd.
---
Waar de Trump bashers nog wel voedsel vonden, was in de eerder ongelukkige uitspraak van Ben Carson, de nieuwe Amerikaanse minister van huisvesting, die zei dat er ook ‘migranten kwamen met slavenschepen’. Het feit dat hij die slavenschepen vermeldde zegt eigenlijk genoeg waarover het ging. Ik denk trouwens dat heel wat zwarte Afrikanen de dag van vandaag wát graag zouden willen ruilen met hun rasgenoten in de States, die het – gemiddeld gesproken – een stuk beter hebben (of minder slecht, ’t is maar hoe men het bekijkt). Noteer trouwens dat Carson – die het tot chirurg bracht – zelf een Afro-Amerikaan is. Stel eens voor dat een blanke dat gezegd zou hebben…
Het is me wat met de politiek in deze digitale tijden. Mede door de sociale media kan er nergens nog iets gebeuren of God en klein pierke moeten daar hun mening over kwijt. Die komt dan via de sociale media in de poco media uitgebreid aan bod en wordt daarna overgenomen door de politiekers die er brood in zien. Men zou het een verkleutering kunnen noemen, waar geen enkel land immuun voor blijft. Zie maar wat in de States nog altijd gebeurt, waar de democraten nog steeds hun nederlaag niet verteerd hebben. Tegen elke beslissing van hogerhand wordt meteen gereageerd, klinkt het niet dan botst het. Men kan het echte nieuws nog nauwelijks onderscheiden van het nepnieuws, waardoor o.m. Facebook zich genoodzaakt gezien heeft te trachten daar iets tegen te doen. In Frankrijk kan het nóg erger worden. Daar moeten de eerste verkiezingen nog plaats grijpen (op een totaal van vier, a.u.b.!) en het wordt daar hoe langer hoe duidelijker dat er van enige duidelijkheid straks niets meer zal overblijven.
Alhoewel bij ons de eerste (dan nog plaatselijke) verkiezingen pas over zo’n kleine 20 maanden zullen plaats vinden, wordt ook hier elke politiek statement door de tegenstanders met de grond gelijk gemaakt. Heeft men echt niets anders te doen? Neem nu die uitspraak van Vlaams minister Crevits dat allochtone ouders wel iets meer voor hun kinderen zouden mogen doen op onderwijsgebied. Ze krijgt daarvoor heel de politiekcorrecte meute over zich, want volgens die zijn het niet die ouders, maar onze scholen die in gebreke blijven. Het ligt weer aan onszelf. De moslimkrant De Standaard (dixit Kaaiman) spendeerde er gisteren zelfs vier bladzijden aan. Ik heb ze niet gelezen, wel enkel commentaren erop gehoord, maar ik ben nergens het verhaal tegengekomen van de jonge allochtonen die hun levenspartner nog altijd gaan zoeken in hun land van herkomst. Die partner komt dan naar hier, kent geen jota van onze taal noch gewoonten en dat alles is er mede de oorzaak van dat hun kinderen straks met een leerachterstand zitten. Van allochtonen die wél hier met elkaar trouwden kunnen heel wat kinderen toch hun weg in het leven maken en vindt men er nu al terug in de advocatuur, de media en de politiek. Die hebben het wél waargemaakt in onze regio, waar het onderwijs nog altijd tot een van de beste van Europa behoort. Als men het niveau ervan naar omlaag haalt om die inwijkelingen ter wille te zijn, dan zijn onze eigen kinderen daar straks de eerste slachtoffers van. Om een voorbeeld ervan te vinden, moeten we niet ver gaan zoeken: zie maar naar het Franstalig onderwijs in Brussel en Wallonië, die in de lijst van de Europese regio’s niet eens bij de eerste 25 te vinden zijn …
Eind dezer maand zullen de 27 regeringsleiders van de E.U. – May zal er niet meer bij zijn – het 60 jarig bestaan van het Verdrag van Rome ‘vieren’ (nou, ja), waarmee het Europese avontuur begon. Om daar niet met lege handen te staan, heeft commissievoorzitter Juncker een scenario voorgesteld van hoe het verder zou moeten. Dat scenario, waaraan hij zelf niet veel zal meewerken want hij ambieert geen tweede ronde (en zal wel weten waarom), bestaat niet uit één maar uit vijf keuzemogelijkheden: doorgaan zoals men bezig is, zich alleen nog beperken tot de economie, een Europa met verschillende snelheden, een dat wat minder gaat doen en een sprong naar de Verenigde Staten van Europa, de natte droom van Verhofstadt.
Het voorstel van Juncker heeft veel weg van : ‘Na mij de zondvloed’. Hij weet nl beter dan wie ook dat het niet de commissie, maar de regeringsleiders zijn die tenslotte de knopen moeten doorhakken, terwijl zowel het economische als het monetaire beleid in werkelijkheid tegenwoordig gestuurd wordt vanuit de Europese Centrale Bank (ECB), een club van niet verkozen bankiers. Een club die aan niemand verantwoording moet afleggen, ook niet aan de diverse nationale banken, die niet veel meer geworden zijn dan te groot uitgevallen ECB-loketten (die de lidstaten wel veel geld blijven kosten) en die de beslissingen vanuit Frankfurt ook maar te horen krijgen zoals u en ik (misschien één dag vroeger).
Als het toch alleen maar de regeringsleiders zijn die de eindbeslissingen nemen, waarvoor dient dat peperdure Europese Parlement (EP) dan nog? De laatste tijd wordt er ook in dit land geregeld op gewezen dat er door de verschillende overheden teveel geld nutteloos wordt uitgegeven. Wat Europa ons kost is daar echter een veelvoud van. Reduceer het tot een economische unie, wat de eerste doelstelling was, hou de interne grenzen open en probeer eenzelfde munteenheid te houden. Al de rest mag overboord, wat de E.U. een stuk competitiever zal maken. En wie er niet mee akkoord is, mag eruit stappen zonder dat zoiets twee jaar (en misschien meer) moet duren zoals nu gesteld is bij de Brexit. Tot spijt van wie het benijdt (in de eerste plaats Verhofstadt).
Bij ons kennen we de weerspreuk: ‘Maart slaat met zijn kop of met zijn staart’. In Italië heeft men het over ‘Marzo pazzo’ (Maart is gek). Dat laatste zou dit jaar wel eens waar kunnen worden, zeker op politiek vlak. Er komen verkiezingen in Nederland, (misschien) enige klaarheid in de Franse chaos en normaal gesproken zou de Brexit eindelijk officieel worden opgestart in de UK, eigenlijk ook een buurland. Zoals het nu naar uitziet is niets zeker.
In Nederland is het te hopen dat Wilders’ PVV de grootste partij wordt. Ongeacht of men vóór of tegen de man is, op watje Rutte is de meerderheid van onze noorderburen uitgekeken en de linkse partijen stellen ook daar niet veel meer voor.
In Frankrijk wordt vandaag misschien al een beslissing genomen binnen de partij van les Républicains i.v.m. Fillon, waarmee men alleen de zekerheid heeft dat hij de tweede ronde niet zal halen. Iemand die eigenaar is van een kasteel en een (waarschijnlijk luxueus en erg duur) appartement in Parijs, mag dan nog toegeven dat hij fouten gemaakt heeft, die fouten – de eigen familie verrijken zonder tegenprestaties en dat op de kap van de belastingbetalers – zijn van die aard dat men hem het nooit zal vergeven. Lijkt zo’n beetje op wat bij Publifin in Luik gebeurd is. Hoe de presidentsverkiezingen in Frankrijk ook aflopen, later op het jaar (in juni) zijn er in hetzelfde land ook nog eens parlementsverkiezingen. Als de eerste verkiezingen zouden zorgen voor een Amerikaanse chaos, zullen de volgende nog meer olie op het vuur gieten.
Wat de Brexit betreft tast men compleet in het duister, zowel in de UK als op het continent. Zonde voor alle tijd en papier die men er tot nu toe aan verspild heeft. Zo was er vorige week bij ons nog de klaagzang van de Zeebrugse havenbaas Joachim Coens, die vreesde dat de trafiek van en naar de UK grotendeels zou kunnen wegvallen o.w.v. nieuwe invoertaksen. Maar als die taksen er komen, zullen die gelden voor álle E.U.- en Britse havens. Ik zie niet in waarom alleen Zeebrugge daaronder zou lijden.
Tenslotte zullen er in september ook verkiezingen zijn in Duitsland, dat andere buurland waarmee zeker Vlaanderen heel wat connecties heeft. Vraag is maar of das Mädchen het tegen die tijd nog altijd zal ‘schaffen’…
Het is een publiek geheim dat steeds meer kleinhandelwinkels het moeilijk hebben om overeind te blijven. Dat is niet alleen te zien in grote en kleine steden, maar ook in gewone dorpen, waar zelfs in het centrum zaken sluiten en er niet meer – zoals vroeger – meteen een andere uitbater gevonden wordt. Eerst was er de concurrentie van de grootwarenhuizen die steeds meer toegankelijk werden, o.m. door het toenemende autoverkeer en tegenwoordig hoeft men zelfs niet meer van huis te gaan om bepaalde zaken te kopen bij de steeds groter worden e-commerce zaken, die een nóg grotere keuze aan consumptieartikelen hebben, die ze aan steeds lagere prijzen kwijt kunnen.
Een groot probleem bij deze stand van zaken is het feit dat in een klein land zoals het onze de grenzen overal nabij zijn en onze e-commercebedrijven moeilijk kunnen concurreren tegen die uit Nederland, Duitsland en Frankrijk, omdat deze niet alleen lagere lonen kennen, maar ook ’s nachts mogen werken, waar dat bij ons nog steeds een heikel punt is. Sinds begin dit jaar is daarin een zgz versoepeling gekomen, waarbij ook onze bedrijven nachtwerk kunnen organiseren. Om daarvoor de toelating te krijgen moeten die wel eerst een akkoord sluiten met de vakbonden en daar knelt het schoentje. Tot dusver is er maar één Belgisch bedrijf dat zo’n akkoord heeft bedongen, nl schoenen Torfs. Uit een tweet die CEO Wouter Torfs recentelijk de wereld in stuurde blijkt, dat er in zijn bedrijf een toeslag is afgesproken van 25% in een nieuwe CAO voor nachtarbeid. Maar van 250 euro bruto blijft daar netto nog 57 euro over. Niet om over naar huis te schrijven en zeker geen aanmoediging voor andere bedrijven (én hun werknemers) om er ook mee te beginnen. En dat is nog niet het hele verhaal.
Nu blijkt immers dat bepaalde spelers er hier wél in slagen een e-commerce op poten te zetten. Maar dat zijn dan wel grote logistieke spelers, zoals een katoennatie of Kühne & Nagel, die blijkbaar wél vlotter een e-commerce kunnen organiseren, nachtdiensten inbegrepen. M.a.w. de gewone winkels kunnen ook daartegen niets beginnen, net zoals dat zij vroeger niet konden tegen de supermarkten. De geschiedenis blijft zich herhalen en het is alles behalve netjes dat een minister Peeters – hij weer – die voor e.e.a. verantwoordelijk is, beweert dat de Belgische winkelbedrijven daarover niet moeten blijven zaniken, omdat hij vindt dat ze zijn oplossing, een akkoord met de vakbonden, maar moeten volgen. Als steun van een ex-voorzitter van Unizo, kan dat tellen…
Ik kom nog even terug op de intentie van nieuwe staatssecretaris Zuhal Demir, waarvan gehoopt wordt dat ze samen met la Homans de nieuwe gedachtepolitie gaat aanpakken, vroeger ‘centrum voor kansengelijkheid’ e.d. genoemd, tegenwoordig gewoon ‘Unia’ (kon een merk van margarine zijn). Sinds Youssef De Witte er opstapte, was er enige hoop dat met zijn opvolgster, Els Keytsman, er een nieuwe wind door de organisatie zou waaien. Niets is minder waar. Ze blijkt nóg linkser te zijn.
Els Keytsman was eerst werkzaam op de kabinetten van Agalev onder Aelvoet, Tavernier en Bijttebier. Bij Groen werd ze later beleidsmedewerkster. In die hoedanigheid zetelde ze ook zes jaar als groen gemeenteraadslid in Aalst, om daarna diensthoofd te worden van de politieke dienst van de Oxfam wereldwinkels. Daarna leidde zij Vluchtelingenwerk Vlaanderen tot ze nu bij Unia het hoge woord voert.
Dat Unia krijgt jaarlijks een staatssteun van liefst 7,7 miljoen euro, die hoofdzakelijk worden gebruikt om allerlei klachten van allochtonen tegen autochtonen te steunen, nooit andersom. Een autochtoon die door allochtonen belaagd wordt, op welke manier ook, moet bij Unia niet aankloppen. Een allochtoon die dat doet wordt met open armen ontvangen.
Dat Liesbeth Homans dat Unia eens serieus wil laten doorlichten is dan ook niets te laat. Dat ze daarbij de steun zal krijgen van Demir zal van pas komen, al was het maar omdat laatstgenoemde op het federale vlak opereert, wat – jammer genoeg – in dit land nog steeds meer mogelijkheden biedt. Als Unia immers haar werk zou doen zoals het hoort, zou ze moeten aanklagen dat heel wat imams en moskeeën oproepen tot rassenhaat, tot moord op wie zij ongelovigen noemen en tot massale discriminatie van vrouwen. En dan hebben we het nog niet gehad over de vrouwenbesnijdenis, de polygamie, eremoorden, kindhuwelijken en slavernij. Zopas was er in Brussel nog een internationale conferentie over het sponsoren van vrouwen in de derde wereld, waarbij ik alvast het woord ‘islam’ niet gehoord heb.
Er is op dat gebied nog heel wat werk aan de winkel, werk dat de grenzen van onze regio en land overstijgt, maar waar we misschien bij ons al eens over kunnen nadenken. Dat Demir zelf van allochtone afkomst is én een vrouw zou wel eens zwaarder kunnen doorwegen in de discussie met een linkse pasionaria zoals Keytsman, die – zoals veel linksen - wel altijd voor de emancipatie van onze eigen vrouwen gestreden heeft, maar niet wil inzien dat het beschermen van de islam het tegenovergestelde beoogt voor de allochtone vrouwen die de islam (moeten) aanhangen. Zo zal men die laatste groep nooit geëmancipeerd krijgen.
Zweden voert de militaire dienstplicht weer in, zowel voor jongens als meisjes. Dat heeft in dat land te maken met een latente dreiging van grote buur Rusland, die vanuit haar enclave van Kaliningrad aan de Oostzee regelmatig oorlogsbodems en militaire vliegtuigen Zweedse wateren en luchtruim komen ‘uittesten’. Zweden is ook geen lid van de NATO.
Wij hebben dat specifieke probleem (nog?) niet, maar toch zou het geen kwaad kunnen zo’n dienstplicht ook bij ons in te voeren, iets waarover ik het al meer dan eens heb gehad. Dat zou niet alleen passen in het kader van een grotere inspanning die het Amerika van Trump vraagt aan zijn NATO-partners, maar anderzijds heel wat van onze jongere mensen wat meer verantwoordelijkheidszin en respect voor de samenleving kunnen bijbrengen. Het zou ook een argument zijn om inwijkelingen, zowel de vroegere als de huidige, voor de keuze te stellen alleen de nationaliteit van dit land aan te nemen en geen tweede of derde, zoals nu het geval is. Dat laatste hebben we zopas nog meegemaakt met die uit de States teruggestuurde Brusselse Belg van Algerijnse origine, die inderdaad drie paspoorten bij zich had.
Het Vlaams parlement bespreekt trouwens binnenkort een conceptvoorstel van Peter Van Rompuy (van de ‘natte dweil’ familie) ter zake. Dat gaat echter alleen maar over een vrijwillige burgerdienst, waar o.m. de N-VA tegen is, omdat die vindt dat er op die manier nogal wat jongeren, die nu vrijwilligerdienst doen, daarvan af zouden zien. De partij wil eerder een versterking van het zgz ‘middenveld’, wat dat ook moge betekenen. Persoonlijk vind ik dat men naar een verplichte burgerdienst moet gaan, waarbij men dan zal kunnen kiezen tussen burgerlijke taken of echte militaire dienst en dat voor een periode van een vol jaar, waarna men kan beslissen ermee te stoppen of verder te gaan. En dat voor zowel jongens als meisjes, mét de mogelijkheid tijdens die dienst eventueel een beroep bij te leren (chauffeur, IT of iets anders). Het zou de staat toelaten een extra hulpdienst achter de hand te houden bij rampen, aanslagen e.d. zodat onze militairen en politiemensen niet verder overwerkt kunnen raken. Zeker door het afschaffen van de Rijkswacht zou dit een welgekomen hulp zijn, die bovendien een stuk goedkoper zou uitvallen.
Het zal wel niet voor morgen zijn, maar een uit de hand lopen van de bestaande wereldorde door allerlei conflicten zou wel eens voor een stroomversnelling kunnen zorgen. Men kan maar beter daarop voorbereid zijn.
In navolging van de States begint men nu ook in Frankrijk op straat te komen tegen de partij waarvan men vreest dat ze de presidentsverkiezingen zal winnen. Zeker met het vooruitzicht dat de PS het niét zal halen en de rest van het linkse kamp verdeeld is, lijkt het wel alsof alle middelen goed zijn. Er zijn niet alleen de gerechtelijke onderzoeken tegen Fillon en Le Pen (het Europees parlement wil deze laatste ook haar onschendbaarheid afnemen), men komt ook op straat, waar men niet aarzelt de boel kort en klein te slaan. Dat is vorig weekeinde nog gebeurd in Nantes, waar niet alleen auto’s in brand werden gestoken en winkelruiten sneuvelden – het klassieke scenario dat ook schering en inslag is in de Parijse banlieues - maar waar supporters van Le Pen bedreigd werden door gemaskerde betogers gewapend met ijzeren staven. Er zijn tot nu toe nog geen doden gevallen, wel een tiental politieagenten gewond geraakt.
Arme democratie, waar een zittend president zelf niet meer mee durft doen aan de volgende verkiezingen en waar de straat probeert de wet te dicteren en blijkbaar nog de steun krijgt van Justitie, die niet wacht tot de verkiezingen voorbij zijn zoals in de States. Alsof dat nog niet erg genoeg is, is er ook een Belgisch cineast, een zekere Lucas Delvaux, die al enkele jaren in Parijs woont, die in volle verkiezingscampagne een anti-FN film in de zalen brengt. Het FN wordt er niet met naam in genoemd, maar een goed verstaander heeft maar een half woord nodig om te horen waar het om gaat. Gewoon opruiing en dit, nota bene, terwijl in Frankrijk de noodtoestand nog steeds van kracht is. Als commentaar op de onlusten zei de Franse PS-voorzitter (een zekere Cambandélis), dat Marine Le Pen wist dat er onlusten zouden zijn en ze dan ook maar beter haar bijeenkomsten had afgezegd. M.a.w. straks is het nog haar schuld dat de socialistische regering zelf de orde in het land niet kan herstellen en moet men het dictaat van de straat maar ondergaan.
We kunnen alleen maar hopen dat Le Pen het haalt en daarna eens grote schoonmaak houdt in la douce France. Daarvoor zullen niet alleen haar kiezers, maar ook die van Fillon, die nog weinig kans maakt, haar dankbaar zijn.
N.a.v. de kritiek van N-VA op het unitaire Unia, zijn la Homans en Zuhal Demir de gebeten teven geworden van verenigd links, media inbegrepen. Zo werd er in het overzicht van de binnenlandse pers van gisteren bij de VRT-radio een commentaar gegeven die afkomstig was van De Morgen, de favoriete krant van de zgz openbare omroep, die bij de VRT steeds overvloedig aan bod komt. Daarin werden de cijfers betwist die Homans gegeven had over het percentage analfabeten bij de hier aanbelande vluchtelingen. Homans had het over 47%, terwijl De Morgen sprak van 17%, waarbij het wel toegaf dat zo’n 47% van de inwijkelingen een ‘vrij lage graad’ van ontwikkeling had. Ik denk dat beiden gelijk hebben, want die ‘vrij lage graad van ontwikkeling’ betekent meer dan waarschijnlijk dat die mensen juist genoeg geleerd hebben om hun koran te kunnen lezen, wat gebruikelijk is in moslimlanden. Wat men in heel dit verhaal nergens vertelt is, dat de taal die die mensen ginder min of meer hebben geleerd, het Arabisch is, mét daarbij het Arabische schrift, dat compleet anders is dan het onze, het Romeinse. Zo gezien zijn die 47% inderdaad allemaal bijna-analfabeten, want die moeten hier weer vanaf nul beginnen.
---
Nog zo iets dat met taal te maken had, was het verhaal van die ‘Brusselse Belg van Algerijnse origine’ die met zijn vriendin voor een week naar de States trok. Bij zijn aankomst daar had hij de aandacht getrokken van de Amerikaanse grenspolitie, waarschijnlijk o.w.v. die origine en het feit dat hij over drie paspoorten bleek te beschikken (een Belgisch, een Algerijns en een Italiaans). Op de vraag van de politie hoeveel keer hij al gearresteerd was geworden, antwoordde de ‘Belg’: tien keer. Hij werd prompt in de boeien geslagen – aan handen en voeten! – en op het eerste vliegtuig weer richting België gestuurd. Grote heisa daarover hier ter plaatse. Het excuus dat de man had, was dat zijn Engels niet zo goed was en hij verstaan had dat men hem vroeg hoeveel identiteitscontroles hij al gehad had. Dat krijgt ge als ge denkt – zoals de meeste francofonen in dit land – dat Frans nog steeds een wereldtaal is waarmee men overal terecht kan. Als men dan nog in de States van The Donald aankomt vanuit een Hellhole zoals Brussel is het dubbel opletten geblazen!
