Ik kom nog even terug op mijn blog van gisteren over Langerlo. De Estse eigenaar heeft als reactie op het negatieve advies van het Vlaamse Energie Agentschap (VEA) besloten volgende week het faillissement aan te vragen waardoor het project van de biomassacentrale van Langerlo dood en begraven wordt. Als laatste dooddoener wordt het drama aangegeven van de 100 werknemers die hun job zullen verliezen. Dat is erg voor die mensen en ik kan dat zeggen zonder leedvermaak. In 1993 heb ik zelf het faillissement meegemaakt van de oude DAF, die wél een doorstart kreeg met financiële steun van zowel de Nederlandse als de Vlaamse regering. Het verschil was wel dat het daar om duizenden werkplaatsen ging en dat, toen het bedrijf in 1997 werd overgenomen door het Amerikaanse Paccar, beide regeringen driemaal de prijs kregen van hetgeen ze hadden voorgeschoten. Denkelijk is dat nog nooit gebeurd. Zoiets zit er voor Langerlo niet in. Als men alleen maar rekening zouden moeten houden met de verloren jobs daar, komt men aan een kostprijs van zo’n 2 miljoen euro per werknemer per jaar en dit gedurende tien jaar, mission impossible.
De Belgische werknemer is ook de dag van vandaag volgens Eurostat nog steeds meer dan 5 euro per uur duurder dan in onze buurlanden (± 15 euro meer dan het gemiddelde in de E.U.). De loonkloof met de buurlanden mag dan wat verminderd zijn – voornamelijk door loonstijgingen in Duitsland en Frankrijk - die mindering wordt teniet gedaan door onze unieke index. Het tweede voordeel van onze werknemers (zeker de Vlaamse) was vroeger een hogere productiviteit. Ook dat verschil wordt steeds onbeduidender door de automatisering en robotisering van de productieprocessen. Vooral voor bedrijven die het moeten hebben van de export en met het buitenland moeten concurreren – houtindustrie, machinebouw, de bouw en de farmasector – blijft het loonverschil een serieuze handicap.
Ergens vorig jaar besloot het Vlaamse Energie Agentschap (VEA) het project voor een grote biomassacentrale in de haven van Gent te schrappen. Ondertussen was nl gebleken dat zo’n centrales niet zo milieuvriendelijk waren als voorgesteld en men er feitelijk alleen maar mee doorging o.w.v. de grote subsidies die eraan verbonden waren. Buiten die van Gent was er trouwens nog een tweede project in Genk, waarover reeds een akkoord gesloten was met het energiebedrijf E.ON. Dat zou de laatste nog werkende Belgische steenkoolcentrale van Langerlo (bij Genk) ombouwen tot een biomassacentrale en daarvoor van het Vlaamse gewest een jaarlijkse subsidie krijgen van liefst 200 miljoen euro en dit voor tien jaar. Twee miljard dus en het kon zelfs oplopen tot 2,4 miljard. Met dank aan toenmalig Vlaams energieminister Van den Bossche, dezelfde die ook zo gul was met de groene stroom certificaten voor zonnepanelen, waardoor haar opvolgster verplicht was de kostprijs voor de eindverbruiker drastisch te verhogen, de zgz ‘Turteltaks’ die Annemie Turtelboom haar politieke carrière kostte.
Dat verhaal van de nog om te bouwen steenkoolcentrale van Langerlo is ondertussen een vaudeville geworden. E.ON verkocht de zaak nl door aan German Pellets, een schimmige Duitse producent van pellets, die het hout er voor uit Zuid-Afrika en Amerika zou halen. Ook dat ging niet door en German Pellets verkocht het door aan Bclever, een eenmansbedrijf van een Duitser die al enkele faillissementen achter de rug had en die de Langerlose centrale tenslotte verder doorverkocht aan Graanul Invest, een pelletproducent uit Estland die haar eigen pellets vanuit de Baltische staat naar Genk zou brengen. Om te kunnen genieten van de Vlaamse subsidies, moest dat bedrijf echter zelf 300 miljoen euro in de centrale investeren en de ombouw verwezenlijken vóór de zomer van 2018. Van die eigen investering is nog niets in huis gekomen, waardoor het zeer twijfelachtig wordt of daar iets van zal komen. Enig concreet dossier heeft het Estse bedrijf evenmin en het blijkt in Estland ook complete bomen te verwerken en niet alleen afvalhout zoals eerst was gesteld. M.a.w. duurzaamheid en milieuvriendelijkheid horen er niet bij, zeker niet als men weet dat de grondstoffen van ver moeten worden aangevoerd. Om de poen is het te doen.
Aan de bevolking wordt gevraagd zo weinig mogelijk open haarden en houtkachels aan te steken o.w.v. de CO2 uitstoot, maar zo’n houtkachel in het groot zou geen probleem zijn!
Gelukkig zijn er hier toch nog mensen die hun hoofd aan de binnenkant gebruiken en heeft het VEA zopas geweigerd de startdatum te verlengen, zoals door Graanul Invest gevraagd was. De kans dat er nog iets van in huis gaat komen is dan ook miniem, ook al omdat Bart Tommelein, de nieuwe Vlaamse minister van Energie, er liever vanaf wil. Het zou voor de Vlaamse regering een besparing geven van 200 miljoen euro per jaar en meer dan twee miljard over de komende tien jaar. Als het project definitief sneuvelt, moet de Vlaamse regering wel een alternatief zoeken om haar energiedoelstellingen voor 2020 te halen. Met een spaarpot van 200 miljoen per jaar als reserve moet dat echter geen onoverkomende hindernis zijn. En de eindverbruiker zal hopelijk zijn elektriciteitsrekening weer zien dalen.
I.v.m. met de vele artikels die ook ik al geschreven heb over de Antwerpse Oosterweelverbinding, iets waarin ik niet meer geloof het zelf nog mee te zullen maken, heb ik wel eens gedacht dat een tijdelijke oplossing van het probleem er misschien in zou kunnen bestaan de Liefkenshoektunnel tolvrij te maken. De eigenaar daarvan, de nv Tunnel Liefkenshoek is nl een dochteronderneming van BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel), dat zelf een dochterbedrijf is van de Vlaamse overheid. Jammer genoeg lijkt ook dat wishful thinking te blijven. Deze tunnel is nl berekend op zo’n 40.000 voertuigen per dag. Volgens recente berichten zat men vorig jaar daar al aan gemiddeld 36.000 en wordt het verzadigingspunt stilaan bereikt. Dat bleek nl toen de raad van bestuur van de nv besloot vanaf 1 juli a.s. en dit van 22.00 uur ’s avonds tot 08.00 uur ’s ochtends nog slechts één tarief te zullen hanteren. Op die manier zullen vrachtwagens dan evenveel (of beter ‘even weinig’) betalen als personenwagens en hoopt men te bereiken dat heel wat firma’s hun vrachtvervoer tijdens die uren door de tunnel zullen laten rijden i.pl.v. overdag de Ring onnodig te gebruiken. Vooral nu de terminals aan het Wase Deurganckdok tijdens de week de klok rond open blijven. Het zal dus wachten worden op de nieuwe verbinding (of op Godot).
Ondertussen blijft men maar verder plannen om het havengebied verder uit te breiden en, meer specifiek, de container trafiek. Momenteel is daar al een capaciteit van 15 miljoen stuks en die wil men, tegen 2030, op 21 miljoen brengen. Voor mij niet gelaten, vraag is alleen maar hoe al die extra containers nog uit de haven zullen geraken zonder dat die Oosterweelverbinding een feit zal zijn.
En dan nog dit: voor die zoveelste havenuitbreiding zijn er niet minder dan acht mogelijkheden (‘opties’ worden ze genoemd). Lijkt wel een beetje op het plan Juncker voor Europa, maar die had er ‘maar’ vijf… Er zal dus in eerste instantie nog e.e.a. moeten worden uitgepraat, gehoopt moeten worden dat er daartegen geen nieuwe klachten zullen komen, dat de Raad van State ermee akkoord zal gaan en ga zo maar door. De vloek van Lange Wapper is verre van uitgedoofd!
---
I.v.m. de reacties op het voorstel tot sluiting van een deel van onze hospitalen, nog dit: dat voorstel komt niet uit de politiek, maar van de voorzitter van een mutualiteit, die daar nog heeft bij gezegd, dat het geld dat daarmee zou vrijkomen moet gebruikt worden om de andere hospitaaldiensten te versterken. Dat zou o.m. inhouden dat bv spoeddiensten daar straks over meer mogelijkheden zouden beschikken.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens geschreven dat er in dit land nog veel kan bespaard worden. Ik dacht dan in de eerste plaats in het schrappen van overbodig geworden instellingen zoals de Senaat en de Provincieraden. Voeg daarbij nog de duizenden meestal overbodige mandaten die boven water zijn gekomen n.a.v. de schandalen omtrent Publifin en konsoorten, waarover het laatste woord nog niet is gevallen.
Nu blijkt dat er ook buiten de politiek nog aardig wat kan bespaard worden. Vlaams minister van Energie, Bart Tommelein, verklaarde eerder al dat men best Eandis en Infrax, de twee Vlaamse intergemeentelijke bedrijven voor beheer en onderhoud van de gas- en elektriciteitnetten, zou fusioneren, maar nu blijkt dat de voorzitters van die twee instellingen niet op Tommelein hebben zitten wachten, maar zelf al een hele poos bezig zijn te zien hoe ze zo’n fusie kunnen realiseren. In tegenstelling tot Tommelein, wiens plan – volgens de media – voor de consument een besparing van slechts 1% zou betekenen, zeggen de voorzitters dat er wel zo’n 100 miljoen euro per jaar zou kunnen bespaard worden, wat de factuur voor de verbruiker met 3% zou kunnen laten dalen. Nog straffer is dat dit alles nog vóór het einde van dit jaar zou kunnen verwezenlijkt worden, mogelijke beursgang in begrepen en er zou kunnen gestart worden met een nieuwe maatschappij die ‘Fluvius’ zal heten. Er zouden zelfs niet eens ontslagen vallen, omdat er tot 2025 een serieuze uitstroom zal zijn van medewerkers die met pensioen zullen gaan.
En er kan nog meer bespaard worden. Volgens niemand minder dan Luc Van Gorp, voorzitter van de Christelijke Mutualiteiten (CM) hebben we in dit land liefst een kwart hospitalen teveel (27 van de 108) en blijven er zo’n 20.000 (!) bedden onbelegen. E.e.a. het gevolg van een verbeterde thuiszorg en verminderde overnachtingen na kleine ingrepen. Hoe ze zo’n reorganisatie gaan klaar krijgen, is nog koffiedik kijken en dat zoiets niet op één, twee, drie zal gebeuren, is aannemelijk. Buiten de besparingen op zich zou het ook een oplossing kunnen zijn om het tekort aan verzorgend personeel bij te werken, iets waar vakbonden en sociale organisaties al een tijdje om vragen. Volgens Van Gorp is het niet alleen een kwestie van kosten, maar ook van kwaliteit. Hopelijk gaan de vakbonden daarna niet moeilijk doen omdat medewerkers hier en daar wat verder van huis zullen moeten gaan werken. Ondergetekende heeft 27 jaar lang elke werkdag 100 kilometer van en naar het werk afgelegd. Zo moeilijk is dat ook niet, als er meteen goede afspraken over zijn. ‘Waar een wil is, is een weg’, al zeggen ze dat bij CD&V wel iets anders…
Ik zal wel niet de enige zijn, die zo stilaan genoeg krijgt van de politieke spelletjes van SP.a en Groen. Hebben die partijen echt niets anders te doen dan spijkers zoeken op laag water om in de belangstelling te blijven?
Neem nu die affaire met die stomdronken Tunesiër op de Antwerpse Meir. Groot kabaal, omdat De Wever en de stafchef van zijn politiekorps een persconferentie gegeven hadden, terwijl dat – volgens de oppositie - niet mocht van Justitie. Minister Geens kwam dat dan nog eens bevestigen, met een verwarde tsjevenuitleg, iets wat we van die partij zo stilaan al wel gewend zijn (enerzijds, anderzijds. Ja, maar). Later bleek dat het parket wél groen licht gegeven had voor die korte persconferentie, waarop alleen verteld werd wat er gebeurd was en niet wat er achter kon zitten. Stel eens voor dat die zatte kerel, die daar zelfs niet eens mocht komen met zijn wagen, iemand had aangereden, wat zouden groene Van Besien en zijn rode echo dan verteld hebben?
Heel wat ernstiger, maar evenzeer naast de kwestie, is de heisa om een bombardement van de geallieerden in de oorlog tegen IS in het Iraakse Mosoel, waarbij tientallen burgers zouden zijn omgekomen. Rood en Groen zegden nog net niet dat de piloten van onze luchtmacht, die daaraan hadden deel genomen, als oorlogsmisdadigers moeten berecht worden. Zo leek het althans. Die oorlog tegen IS is geen gewone oorlog. Het is een strijd tegen een zootje ongeregeld dat qua brutaliteit zijn gelijke niet kent in de moderne geschiedenis. Iedereen die het daar een beetje volgt, weet dat IS soms burgers gebruikt als levend schild en dat is in Mosoel niet anders. Als tenslotte straat na straat, huis na huis moet heroverd worden en de luchtmacht ter hulp wordt geroepen, is het onmogelijk te vermijden dat er daar ook burgerslachtoffers vallen*. Hoe erg het ook is, het is zo een beetje als zeggen dat er alleen nog omelet mag gebakken worden als men de eieren niet breekt.
Dat onze roodgroene oppositie zich daar mee bezig houdt – en met weinig anders – is een teken van politieke bloedarmoede. Wat denken zij daarmee te bereiken?
* Dat bombardement in Mosoel is daarenboven niet te vergelijken met die op plaatsen in Syrië waar zelfs scholen en hospitalen – al dan niet met chemische bommen – bestookt worden, zonder dat er ook maar straatgevechten aan de hand zijn.
De samenwerking van la Homans met de nieuwe staatssecretaris voor Gelijke Kansen Zuhal Demir lijkt zijn vruchten af te werpen. Vrijdag heeft de Vlaamse regering haar diversiteitsambtenaar Alona Lyubayeva de laan uitgestuurd. De uit Oekraïne afkomstige dame lag al een tijdje op ramkoers met haar minister en dacht er in ‘De Afspraak’ op VRT nog een schepje bovenop te moeten doen door te verklaren ‘dat ze opgegroeid was in een totalitair regime en wist hoe het voelde onrechtvaardig behandeld te worden’. (M)Ergodan zou het niet beter hebben kunnen formuleren. Haar functie is dus opnieuw vacant. ‘Ander en beter’ is hier de juiste uitdrukking. Allochtonen die denken hier iets te vertellen te hebben door als betaalde ambtenaar de autochtonen de les te willen spellen, moet men niet langer pamperen. Persoonlijk vind ik dat een functie zoals die van diversiteitsambtenaar zou moeten worden uitgeoefend door een duo, een allochtoon en een autochtoon, zodat de vele discussies die er in de materie kunnen zijn eerst best onderling kunnen worden uitgepraat.
Alona Lyuabayeva was trouwens niet de enige allochtone ambtenaar die dezer dagen de bons kreeg. Zelfs bij Unia, het vroegere Centrum voor Gelijke Kansen van Youssef De Witte, schijnt er toch een iets andere wind te waaien. Daar kreeg een zekere Rachida Lamrabet, van Marokkaanse origine, te horen dat ze bedankt werd voor de bewezen diensten en dat ze het daar zonder haar zouden gaan doen. Die Lamrabet was juriste bij de Unia van Els Keytsman en had gedacht in een interview in Knack eens haar mening te moeten geven over het dragen van de boerka, uitgerekend nadat het Europese Hof van Justitie zopas nog verklaard had dat zelfs een hoofddoek in bepaalde omstandigheden door werkgevers verboden kon worden. Zij, Lambradet, vindt een boerkaverbod een inbreuk op de vrijheid van de vrouw. Uitgerekend deze ‘gevangenis van stof’, zoals Mia Doornaert* de boerka noemt, verkopen als vrijheid is iets dat zelfs in het politiekcorrecte Unia een brug te ver is. Het feit dat uitgerekend Abou Jahja zich in de discussie gemengd had door nog vóór het ontslag bekend was, te tweeten dat hij dat onterecht vond, was niet van dien aard om Lambradet niét te ontslaan. Waar moeit die illegaal zich trouwens mee? Kritiek kwam er ook van het Minderhedenforum waar het wegpromoveren van Van Bellingen blijkbaar niet voor de frisse wind gezorgd heeft waarop men gerekend had. Ook in deze zaak was er al stevige kritiek vanwege Zuhal Demir, die voor de tweede keer in luttele dagen gelijk kreeg. Hopelijk zorgt de tandem Homans-Demir voor een verdere correctie binnen enkele van onze instellingen waarin men dergelijke tegenwerkingen stilaan meer dan beu is.
* Mia Doornaert is een onafhankelijk experte in internationale betrekkingen, voormalig journaliste bij De Standaard, waarin ze tweewekelijks, op maandag, nog een column schrijft die wel eens durft afwijken van het gelinksel van ‘de moslimkrant’ (dixit Kaaiman).
Eind vorige week heeft onze nationale Charel zijn nieuwste stunt voorgesteld: het investeringspact. Hij had daarvoor niet alleen zijn voltallige regering opgeroepen, maar ook nog een handvol toplui uit de zakenwereld die een soort van strategisch comité zullen vormen om dat pact uit te voeren. Dat comité zal worden voorgezeten door Michel Delbaere, een vroegere topman van Voka.
We moeten ons daar niet teveel bij voorstellen. Het gaat in de eerste plaats om allerlei zaken die al waren opgestart of in de pijplijn zaten, zoals men dat noemt, of over andere investeringen die de regering al principieel beslist had te zullen doen. Feit is wel dat de conjunctuur aantrekt en dat heel wat van de nieuwe projecten niet door de federale regering maar door de bedrijven zelf zal worden gefinancierd. Dat betekent dat die bedrijven erin geloven en dat na jaren van besparingen er nu ruimte komt om te investeren, wat logischerwijze tot nieuwe werkgelegenheid zou moeten leiden. M.a.w. de bedrijven kunnen het geld blijkbaar weer laten rollen.
Dat laatste geldt echter niet voor de regering, waarvan ik me afvraag waar ze bv de 7 miljard euro gaat vinden die ze zgz wil investeren in een verdere ontwikkeling van de NMBS, zeker als men weet – zoals ik hier al enkele keren schreef – dat dat bedrijf jaarlijks al zo’n 3 miljard krijgt, dat de schuld van het Spoor blijft stijgen en dat er vanaf 2023, wanneer de Europese spoorwegen geliberaliseerd zullen zijn, geen staatssteun meer zal mogen gegeven worden.
Tenslotte nog dit: in tegenstelling tot wat in de media werd vermeld, waren de regio’s niet betrokken bij Charel’s investeringspact. Voor Vlaanderen zou dat geen probleem mogen geven, voor Brussel en zeker voor Wallonië wél. Waarbij de kans groot is dat die laatste twee straks weer bij de federale regering op bedeltocht komen, alsof ze bij de laatste staatshervorming nóg niet genoeg gekregen hebben. De geschiedenis blijft zich maar herhalen…
Terwijl half Vlaanderen zich vandaag vergaapt aan de Ronde en de kranten er morgen bol van zullen staan, zal het maandag uitkijken worden naar wat het worden zal met het nieuwe Gentse circulatieplan. Een goede week geleden liet men nog zien hoe een duizendtal betogers vóór het nieuwe plan door de stad stapten en reden (met de fiets), maar men hoort zeer weinig over de petitie tégen het plan dat de voorbije week werd ingediend op het stadhuis en dat niet minder dan 30.000 handtekeningen bevat, genoeg om een referendum te houden, al zal dat nog wel enige tijd duren vóór dat er zal komen. Vooral bij de socialisten van Termont zit de schrik er diep in. Na de schade aangericht door de Optima affaire en van Publi-dinges kunnen ze een volgende uppercut missen als kiespijn. Het schijnt nl dat een groot deel van de tegenstanders tot Termont’s kiezers behoren, niet alleen echte Gentenaren maar ook Gentse Turken die zo al rotverwend worden in de Arteveldestad. Opmerkelijk was ook dat het indienen van die petitie voor onze poco media geen nieuws bleek te zijn, helemaal iets anders dan wanneer er bv in Antwerpen e.o.a. actiegroep een ideetje op tafel legt.
Mede als gevolg van die Gentse perikelen, is het Groen dat daar momenteel de kar van het kartel trekt, wat de kans groot maakt dat ze straks ook de lijsttrekker gaat mogen leveren. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef zijn het vooral de socialisten die overal klop krijgen. In Antwerpen is dat niet anders. Daar heeft Wouter de boskabouter zichzelf al opgeworpen als de leider van een roodgroen kartel, áls dat er zou komen. De vrij onbekende nieuwe SP.a-voorzitter Tom Meeus mag al blij zijn als hij Van Besiens retoriek mag napraten, zoals pas nog gebeurd is n.a.v. de bekritiseerde persconferentie, die - bij gebrek aan betere argumenten - feitelijk niets voorstelde.
De N-VA mag dan al vertellen dat ze het communautaire voor de duur van deze federale legislatuur in de ijskast laat, de communautaire geschillen blijven gewoon doorgaan. Zopas waren er de twee beslissingen van de Vlaamse regering, nota bene: ook gesteund door de oppositie, waar bij de eerste de wapenexport van het Waalse gewest aan Saoedi-Arabië – als eigenaar van de FN wapenfabriek – werd afgekeurd en daarna het decreet dat onverdoofd slachten tegen ergens in 2019 zal verbieden. Dat laatste is niet meteen tegen het Waals gewest, maar daar gebeurt dat (voorlopig?) niet. En zo zijn er nog wel enkele wetten die het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië steeds groter maken. Denk maar aan de laatste verkeerswet i.v.m. de maximum snelheid op gewestwegen of enkele al langer bestaande verschillen over de jacht. Zo mag er bv op bepaalde tijden niet gejaagd worden in Vlaanderen, maar kunnen Vlaamse jagers wel hun hartje ophalen in Wallonië (waarbij bepaald wild hier niet kan verkocht of opgediend worden, maar ginder wel). Straks trekken moslims en joden uit Vlaanderen bij het offerfeest misschien naar Wallonië om daar onverdoofd te kunnen slachten en zo zijn er nog wel enkele zaken die maken dat de gewesten steeds verder uit elkaar groeien. Voor wie hoopt op een Vlaamse onafhankelijkheid is dat feitelijk goed nieuws, want als dat zo blijft doorgaan is er misschien hoop dat we toch ooit eens wakker worden in een land dat wel degelijk helemaal zal gesplitst zijn. Enfin, dromen mag.
---
De marktonderzoeksbureaus (oef!) hebben een gat in de markt ontdekt. Ze voeren nu ook al peilingen uit naar het kiesgedrag in de steden, dit in het vooruitzicht van de gemeenteverkiezingen van eind volgend jaar (dus nog zo’n anderhalf jaar te gaan!). Eerst was er al een in Gent, daarna een in de koekenstad. Zeker met de wetenschap dat de peilingen voor grote gebeurtenissen en verkiezingen het laatste jaar jammerlijk faalden - de Brexit en de verschillende verkiezingen (zelfs die in het kleine Saarland klopten niet) – kan men zich afvragen wie zich daarover opwindt, buiten enkele partijbeesten die blijkbaar niets anders te doen hebben. E.e.a. heeft, volgens mij, te maken met de (a)sociale media die dag in dag uit echt en fake nieuws blijven spuien en waartegen de bestaande media dan denken te moeten reageren om nog geloofwaardig te blijven. Op alles en nog wat is er tegenwoordig wel kritiek, wat het leven alleen maar ingewikkelder zal maken, zeker voor de mensen die daarvan wakker liggen.
Als bv zou blijken dat straks het nieuwe verkeersreglement voor de Gentse binnenstad een ramp wordt (vanaf maandag gaat het in), dan komen we dat ook wel te weten zonder peilingen en krijgen de Stroppen de kans de bedenkers ervan bij de volgende verkiezingen weg te stemmen. Een peiling die vóór dat nieuwe reglement is ingevoerd, is dan ook totaal waardeloos. Zonde voor het geld dat daaraan wordt uitgegeven.
Er is in alle recente peilingen én verkiezingsuitslagen, zowel in binnen- als buitenland, zowel in steden als nationaal, wel één constante: op het einde verliezen de socialisten, om het met de bekende parafrase van Gary Lineker te zeggen.
Binnen de 24 uur na de ondertekening door Theresa May van de officiële aanvraag voor de Brexit, heeft Lloyds of London, de grootste verzekeringsmarkt ter wereld, al beslist haar vestigingsplaats voor de E.U. te verhuizen naar Brussel. Dat zal meteen geen omwenteling teweeg brengen, maar het is misschien wel een begin van een grotere verhuis. Het gaat daarenboven om hoogwaardige jobs die veel belangrijker en stukken beter betaald zijn dan die van productiebedrijven, wier toekomst onzeker blijft. Als Lloyds navolgers krijgt – en dat zit er dik in – zal dat heel wat goedbetaalde jobs met zich meebrengen, in de eerste plaats voor Vlaanderen waar de doorsnee goed opgeleide ook een vaardige taalkennis heeft die verder strekt dan het obligate Frans waar Walen en Brusselaars zich aan vergapen (en daarom meestal ook geen andere taal leren). De aanwezigheid van goed opgeleide mensen was trouwens één van de redenen waarom Lloyds voor Brussel koos. Andere positieve punten waren de bereikbaarheid en de reeds bestaande nabijheid van belangrijke Europese beslissingscentra, zoals de EU, de NATO, de Wereldbank en heel wat Internationals.
Vroeger volstond voor Britse bedrijven een bijkantoor ergens in de E.U. Met de UK buiten de EU kan dat niet meer en zijn ze verplicht een filiaal op te richten, een dochteronderneming, zeg maar. Er is trouwens al een voorgaande: niet minder dan 17 grote internationale pensioenfondsen hebben reeds hun zetel in Brussel.
Er is natuurlijk ook een keerzijde aan de medaille en die geldt vooral voor de Vlamingen die het liefst van al van Brussel af willen. De zgz Crols doctrine* zoals ik al eens vertelde in mijn blog van 10 februari (‘De Intercommunales’). Vroeger was ik daar ook voorstander van, maar ik ben van mening veranderd na het lezen van wat Gerolf Annemans daarover geschreven heeft in zijn laatste boek over de ordentelijke opdeling van België (‘Quid nunc?’). Wie dat boek heeft, raad ik aan zijn commentaar over Brussel te lezen (22 bladzijden!), teveel om hier allemaal op te noemen. Met de evolutie die we nu zouden kunnen meemaken, wordt Brussels brandend actueel en moeten wij, Vlamingen, het initiatief niet langer aan de Franstaligen laten. Vergeten we niet, dat er de dag van vandaag zo’n 235.000 Vlamingen in Brussel werken en dat de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), die de Vlamingen in Brussel vertegenwoordigt, 94% van haar middelen van de Vlaamse deelregering krijgt. Volgens Annemans moet Vlaanderen wel eerst zijn soevereiniteit afkondigen, zijn instellingen gevestigd houden in Brussel als hoofdstad en datzelfde Brussel uitnodigen om als enige tweetalige stad van Vlaanderen mee op te stappen naar een toekomst voor ons allen. Vergeet Wallo-Brux en nog van die francofone fratsen. Alleen Vlaanderen heeft, als achterland van Brussel met meer dan 6 miljoen inwoners, de financiële draagkracht om ze als hoofdstad te kunnen handhaven. Dat zal geen makkie worden, maar de stad overlaten aan de lui die ze nu al decennia lang mismeesteren, is helemaal geen optie.
* Turnhoutenaar van afkomst (als ik me niet vergis) Frans Crols was jarenlang journalist bij de Gazet Van Antwerpen, daarna hoofdredacteur van Trends en schrijft o.m. nog in ’t Pallieterke. Hij maakte, samen met o.a. Jan Jambon, Guido Naets en Herman de Bode deel uit van de denkgroep van De Warande die in 2005 het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa publiceerde. Op de IJzerwake van 2009 hield hij een opmerkelijke toespraak waarin hij opriep Brussel te laten vallen. Of hij de dag van vandaag nog die mening is toegedaan, is mij niet bekend.
Bij de Waalse PS blijft het rommelen. Er is nog altijd het Publifin schandaal waarvoor nog steeds ondervragingen door het onderzoekspanel gebeuren en al enkele kopstukken van de zaak hun politiek mandaat hebben moeten afgeven. Zelfs regionaal minister Marcourt is nu door de onderzoekscommissie gedagvaard. Ondertussen heeft Willy Demeyer, burgemeester van Luik, zijn mandaat als voorzitter van de Luikse PS opgegeven en solliciteert nu José Happart voor die functie! De vroegere Voerense bendeleider, ondertussen 70, geeft kritiek op Di Rupo, die – volgens hem – ook een cumulard is: Kamerlid, burgemeester van Bergen én voorzitter van de Waalse PS. Ondertussen loopt er echter ook een gerechtelijk onderzoek tegen Happart zelf wegens malversaties over een aannemerscontract bij het Luikse vliegveld van Bierset, waarvan hij een tijdje voorzitter is geweest. En daar houdt het niet bij op.
Tussendoor is er de peiling geweest van Le Soir en de RTBf, waarbij de partij van de kameraden niet alleen de hoogste score moet laten aan het MR van onze nationale Charel, maar ze in Wallonië tevens voorbijgestoken wordt door de communisten van de PTB (de Waalse PvdA). En nu is er de heisa omtrent de wapenleveringen van FN aan Saoedi-Arabië. Die worden veroordeeld door de federale regering en door alle Vlaamse partijen, oppositie inbegrepen (zelfs door zusterpartij SP.a). Probleem is dat die wapenfabriek 100% eigendom is van het Waals gewest en Saoedi-Arabië hun grootste klant. E.e.a. is nog het gevolg van de ‘institutionele atoombom’ van Flup Moustache die er destijds voor zorgde dat wapenexport een regionale materie werd. Volgens Waals minister-president Magnette is Vlaanderen even schuldig omdat het optische producten zou verkopen die in Saoedische gevechtsvliegtuigen terecht komen. Dit laatste is maar gedeeltelijk waar omdat Vlaamse bedrijven die ze maken geen eigendom zijn van het Vlaamse gewest en ze die schermen niet rechtstreeks naar daar uitvoeren, maar naar Duitsland en Groot-Brittannië, waar de vliegtuigen in kwestie (Typhoon Eurofighters) gemaakt worden. Erger is dat diezelfde Magnette nog recentelijk het CETA handelsakkoord met Canada bijna deed mislukken om wat hij ‘morele gronden’ noemde. Die morele gronden blijken er nu niet te zijn voor de verkoop van wapens aan een land dat er oorlog mee voert in buurland Jemen, waarvoor onze burgers gevraagd wordt de bevolking te redden van de hongerdood…
Kortom, het stinkt in politiek Wallonië en nog geen klein beetje. Het is best te begrijpen dat de regio, na het verlies van Arcelor-Mittal en Caterpillar, nu als de dood is voor een volgend sociaal drama waarbij het gewest daarenboven zelf de werkgever is. Als het echter geen andere argumenten heeft dan maar meteen Vlaanderen te beschuldigen hetzelfde te doen, zal dat zeker de PS geen baten bijbrengen.
---
Er blijkt trouwens zopas ook een schandaal boven water te zijn gekomen bij de Luikse politie. Geen racistische uitspraken of zo, zoals in Antwerpen, waarover onze media zich zo druk hebben gemaakt, maar echte fraude, geldverduistering en machtsmisbruik. Het nieuws is net bekend geraakt op RTL en het zou gaan over honderdduizenden euro. Wordt gegarandeerd vervolgd!
Het feit dat Turken bij de laatste verkiezingen in Nederland met een eigen partij opkwamen (‘DENK’), heeft enkele ‘Vlaamse’ Turken ertoe aangezet ook zo iets te proberen in dit land. Ze doen maar. In de eerste plaats heeft dat DENK-partijtje amper drie zetels behaald, wat in feitelijk niets voorstelt als men weet dat er in Nederland geen kiesdrempel is. Mét zo’n drempel hadden ze er waarschijnlijk geen enkele gehaald. Verder is die partij ontstaan, nadat drie Turkse, vroeger verkozen parlementsleden, uit de PvdA waren gezet. Als men weet dat die PvdA in totaal liefst 29 zetels verloor, dan heeft dat helemaal niets te maken met wat voor Turkse inbreng ook. Als we aannemen dat de 3 zetels naar de Turkse partij zijn gegaan en GroenLinks er 10 zetels op vooruit is gegaan (en in de veronderstelling dat die dan ook van de PvdA zouden gekomen zijn), dan blijven er nog 16 over die van links naar rechts zijn gezwenkt.
Laat die Turken het ook hier maar eens proberen, dan kunnen we achteraf de neuzen tellen. De initiatiefnemer van een Turkse partij die hier afzonderlijk zou opkomen is Ahmed Koç, ook al een die door de socialisten uit de partij is gezet en grote fan van (M)erdogan, waar het dezer dagen allemaal om te doen is. Koç is trouwens niet de enige die hier met verkiezingsideeën rond loopt. Er is nog de onvermijdelijke Abou Jahjah. Die laatste is wel niet uit een partij gezet, wel als columnist uit een krant (niet toevallig De Standaard). De illegaal die Jahjah is – hij werd Belg via een schijnhuwelijk - is trouwens wat verkiezingen betreft niet aan zijn proefstuk. In 2004 kwam zijn Arabisch-Europese Liga bij ons al op, samen met ‘onze’ PvdA, het vroegere Amada. Dat kartel noemden ze toen ‘Resist’, dat niet alleen de kiesdrempel niet haalde, maar zelfs nog minder stemmen bekwam dan de PvdA in een vorige verkiezing alleen! Wel is Jahjah zo slim geen tweede keer in Vlaanderen op zijn bek te gaan, maar komt deze keer op in Brussel, waar het nu al krioelt van de politieke partijen.
Heel die allochtone verkiezingskoorts is trouwens een slechte zaak voor onze linkse partijen, die het momenteel al zo moeilijk hebben (niet alleen bij ons, ook in het Duitse Saarland verloren ze van de CDU van das Mädchen). Decennia lang hebben ze Turken en andere allochtonen gekoesterd in de hoop dat die dan voor hen zouden blijven stemmen. Het heeft niet mogen baten. Eigen volk eerst! De kans dat links er bij de volgende verkiezingen bij ons nóg zwakker uit zal komen, blijft dan ook reëel.
Tenslotte is het opkomen van allochtone partijen een zoveelste bewijs van het failliet van de zo geprezen multicultuur, waaraan de traditionele partijen al zoveel energie aan verspild hebben. Hopelijk gaan ze eindelijk het nutteloze ervan inzien.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens gewag gemaakt van het zgz basisinkomen voor iedereen, waarmee hier en daar – zij het op kleine schaal – al geëxperimenteerd wordt (o.a. in Finland en Nederland) en dat in Zwitserland met een daar klassiek referendum werd verworpen.
Het basisinkomen is een bedrag dat zonder voorwaarden aan iedere volwassene zou gegeven worden, waarbij alle andere vormen van staatsvergoedingen (zoals werkloosheidsuitkeringen e.d.) zouden geschrapt worden. Het was een dada in het programma van het Vivant van Roland Duchâtelet, waarover Nele Lijnen (Open VLD), een van zijn vroegere medewerksters, nu een boek geschreven heeft (‘Win for Life’). Nele had er, twee jaar geleden, ook in het parlement al een resolutie voor ingediend, die echter – net zoals in Zwitserland - werd weggestemd. Het blijkt ook nu geen haalbaar idee, want het doet denken aan het ‘alles gratis’ van wijlen Stevaert, waarvan we ondertussen weten dat het niet bestaat.
Lijnen was trouwens niet de eerste die over het basisinkomen een boek schreef. Voka-econoom Stijn Decock deed dat ook al met zijn boek ‘Groei of Schaarste’. Daarin heeft hij alles eens op een rijtje gezet en kwam hij erbij uit dat een echt basisinkomen voor iedereen, dat de noodzaak tot werken opheft, niet lager mag liggen dan 1.072 euro per maand, de armoedegrens. Dat zou voor de meer dan 9 miljoen Belgische volwassenen een totaalbedrag vereisen van liefst 121 miljard euro. Dat is het dubbele van wat de staat nu besteedt aan pensioenen, werkloosheid en ziekte-uitkeringen! Die staat zou daarvoor 60 miljard extra belastingen moeten heffen, wat het Belgisch staatsbeslag – nu al een van de hoogste van Europa – zou doen stijgen van 54 naar 66%.
Mission impossible en case closed dus, waarmee nog kan worden opgemerkt dat zelfs Lijnen’s eigen partij, Open VLD, het er niet mee eens is, ook al omdat het zou kunnen zorgen voor een mogelijke vermogensbelasting. Als men de mensen die niet of minder willen werken die mogelijkheid persé zou willen geven, zou men beter het tijdskrediet opnieuw invoeren, een systeem dat pas is afgevoerd omdat het te veel kostte, maar dat altijd nog een stuk goedkoper zou uitvallen dan de vestzakbroekzak operatie die dat basisinkomen blijkt te zijn.
Het is allemaal een beetje in sourdine gegaan: Sophie Dutordoir heeft begin dezer maand het NMBS-roer overgenomen van Jo Cornu. Van die laatste werd veel verwacht, vooral omdat hij de 70 al voorbij was en dus niet meer moest vrezen voor zijn carrière. De man heeft wel degelijk de pijnpunten van het Spoor blootgelegd en geprobeerd er iets aan te doen, maar is daar maar ten dele in geslaagd. Zal Sophie het beter doen? Het valt te betwijfelen.
Sophie Dutordoir is trouwens een verhaal apart. Ergens begonnen in de politiek onder Wilfried Martens, was ze bij Electrabel beland, waar ze het bracht tot de topfunctie van CEO. Daar stapte ze op in 2014 om in Overijse een Italiaanse delicatessenzaak te openen, die ze zelf uitbaatte. Dat zou altijd haar droom geweest zijn, maar die droom hield dan toch maar een paar jaar stand. Ze is nu CEO van een staatsbedrijf dat al decennia lang mismeesterd wordt door de verenigde vakbonden en de politiek, waar de staat jaarlijks nog steeds 3 miljard euro in moet pompen om het boven water te houden en waar de schuldenberg blijft groeien, al gebeurt het de laatste jaren iets minder snel.
Hét probleem is dat in 2023 het Europese reizigersvervoer geliberaliseerd zal worden en dat van dan af ook buitenlandse maatschappijen ‘onze’ NMBS mogen beconcurreren. Daar in zo’n vrijgemaakte markt de staatssteun verboden zal zijn, is het een raadsel hoe de NMBS het zal klaarspelen zonder de miljarden die het nu nog jaarlijks toegestoken krijgt. Dat zullen ‘patékens’ van een ander kaliber moeten zijn dan die uit ‘Poppeia’, zoals Sophie’s delicatessenzaak heette. Ondertussen wil men de files verminderen door o.m. het openbaar vervoer te promoten. Dat wordt dan een probleem voor de volgende legislatuur.
Het is al langer geweten dat de communisten weer oprukken in Wallonië. Bij de laatste federale verkiezingen haalden zij daar al een paar zetels en dat dreigen er steeds meer te worden. Op die manier wordt de PS, die altijd haar blikken naar rechts heeft gericht, nu voorbijgestoken op links. De schandalen rond Publifin, waarbij bleek dat enkele van de ‘kameraden’ honderdduizenden euro’s ‘verdienden’ (eentje zelfs rond het miljoen!), hebben die evolutie in een stroomversnelling gebracht. Een laatste peiling van RTBf en La Libre Belgique heeft zelfs voor paniek gezorgd. Nu weten we allemaal dat peilingen de laatste tijd niet zijn wat ze waren (denk aan Trump, de Brexit, de Franse voorverkiezingen), maar mochten ze min of meer kloppen, dan zou de MR van onze nationale Charel in Wallonië de grootste partij worden en zouden de roodhuiden van Di Pippo zelfs voorbijgestoken worden door de nog rodere horden van de perfect tweetalige en vlotte Raoul Hedebouw. Het zou kunnen betekenen dat de PS, die bij de vorige verkiezingen nog hooghartig het MR links liet liggen in Wallonië en Brussel, nu blij zou moeten zijn met die partij er de volgende deelregeringen te mogen vormen, misschien – oh, gruwel – zelfs als tweede partij en dan het minister-presidentschap te moeten overlaten aan de liberalen. Het partijtje van madame Non én Ecolo moeten er straks zelfs opletten voor de kiesdrempel.
Stel dat zoiets gebeurt, dan is de volgende vraag hoe het op federaal vlak zal verlopen. Een regering Michel II lijkt geen optie, na de kritiek die De Wever daarvoor al kreeg na zijn interview in Le Soir (en die de uittocht van Vuye en Wouters tot gevolg had). Dé oplossing zou zijn mocht er een Vlaamsnationale meerderheid komen in het Vlaamse parlement, waardoor die de onafhankelijkheid (of iets in dien aard) zou kunnen uitroepen of tenminste dat argument zouden kunnen gebruiken om de andere partijen voor een dilemma te stellen. Het kan allemaal overdreven lijken, maar het alternatief is blijven aanmodderen zoals we al zes staatshervormingen lang bezig zijn. Er mag nóg een staatshervorming komen, maar dat moet dan wel de laatste zijn.
Groene Van Besien heeft kritiek op De Wever omdat die de dag ervoor, samen met zijn corpschef, die persconferentie had gegeven ondanks een negatief advies van het parket. Hij zegt dat Bart beter het voorbeeld had gevolgd van de (moslim) burgemeester van Londen, die ook een speech had gegeven, maar dan ná de aanslag daar. Dat is gewoon belachelijk. Stel eens voor dat die Franse Tunesiër mensen had doodgereden op de Meir, zou hij het dan nog gezegd hebben? Het is trouwens een half mirakel dat zo’n dronken en gedrogeerde kerel daar in Antwerpen niemand geraakt heeft. Vergeten we bovendien niet dat bijna alle terroristen van Parijs, Zaventem en Maalbeek als kleine criminelen begonnen waren die waarschijnlijk hoopten hun hemel (en 72 maagden!) te verwerven door een hoop ‘ongelovigen’ over de kling te jagen. Dat de riotgun in de koffer van de wagen half gedemonteerd en dus niet schietklaar was, betekent nog niet dat de kerel niet zinnens was hem later voor God weet wat te gebruiken. Hij had trouwens daarenboven nog zijn messen. Ook in Londen werd een politieman gedood door messteken…
Denken Wouter de boskabouter en de nieuwe Antwerpse SP.a-voorzitter Tom Meeus, die Van Besien napraatte, nu echt daarmee straks stemmen te gaan halen in Antwerpen? De persconferentie van De Wever en zijn corpschef hebben helemaal niet gezorgd voor paniek, integendeel was het een bewijs dat er niets meer te vrezen viel, daar de verdachte was opgepakt zonder dat er slachtoffers waren gevallen. Nu maar hopen dat het parket i.pl.v. van zich druk te maken over een persconferentie, straks die doorgedraaide gek niet vrij laat. Dan mag men zich pas echt ongerust voelen.
---
De Spaanse kustwacht heeft ondertussen honderden bootvluchtelingen opgepikt aan de eigen kust (niet op 500 meter van de Libische!). Die kwamen bijna allemaal uit … Bangladesh in het Verre Oosten! Daar is wel armoede, maar geen oorlog, geen droogte (het tegendeel zelfs: overvloedig water) en ze hebben geen kans dat ze in de E.U. politiek asiel krijgen. Het lijkt er steeds meer op dat we, zonder tegenmaatregelen, straks de halve wereld hier gaan binnen krijgen. Voor wanneer een boot uit Chacamaca?
---
Een vertegenwoordiger van het consortium 12-12 kwam op het Tv-journaal vertellen dat van het gestorte geld voor ontwikkelingshulp en humanitaire drama’s slechts 15% hier achter blijft voor administratieve en andere onkosten. Dat zou kunnen kloppen. Vraag is maar wat er in de hulpbehoevende landen zelf achter blijft vóór er iets van bij de noodlijdenden geraakt. Tom Waes, recentelijk op bezoek in Haïti, verklaarde in een recent Tv-programma dat hij daar zo zijn twijfels over had, om het zachtjes uit te drukken.
---
In Rome vieren ze dezer dagen het 60-jarig bestaan van de E.U. Veel valt daar m.i. niet te vieren als men ziet wat er allemaal gebeurt en hoe weinig er wordt opgelost. Zeker met nog twee belangrijke verkiezingen te gaan (Frankrijk en Duitsland) en de start van de Brexit onderhandelingen, zie ik dit jaar niet veel positiefs meer gebeuren. Ook democratieën blijken hun grenzen te hebben.
Het is bijna aandoenlijk als men ziet hoe politiek en media hun best doen om elke aanslag of poging ertoe zo laat mogelijk als terrorisme te bestempelen en zelfs dan proberen ze er nog een draai aan te geven
Zo duurde het vrij lang vóór men de identiteit van de dader in Londen kende. Tenslotte bleek de man Khalid Massoud te heten, een Afghaanse naam. Trees May (May day, May day!) wees er echter meteen op dat de man in Groot-Brittannië geboren was. En dan? Zijn ouders zullen wel moslims (geweest) zijn en zijn misdaad werd ondertussen geclaimd door IS.
In Antwerpen was politiechef Muyters (broer van) zo eerlijk meteen te zeggen dat de dader Noord-Afrikaanse roots had. Wat later kwamen we te weten dat hij afkomstig was uit Tunesië, vanwaar ook de daders van de aanslagen in Nice en Berlijn kwamen. Ondertussen bleven de media het wel hebben over een ‘Fransman’. Op het moment dat ik dit schrijf (donderdag tegen middernacht), is nog steeds niet bevestigd dat het om een terreurdaad ging. De man had in de autokoffer wel een riotgun liggen, enkele messen, een camouflagevest en een jerrycan benzine. Dat zijn dan waarschijnlijk attributen die ge normaal meeneemt als ge op vakantie trekt of gaat shoppen en zo…
De stad Gent had laten uitzoeken of de firma’s die aan de stad leveren niet discrimineren bij het aanwerven van personeel. In een rapport daarover verbaasde men er zich over dat een Slowaak meer kans maakt aangenomen te worden dan bv een Marokkaan. Sociaal als ze daar in Gent zijn, hadden ze niet door dat dat laatste niets te maken heeft met nationaliteit, maar met het feit dat een Marokkaan bijna zeker een moslim zou zijn en een Slowaak niet.
Tenslotte hebben ze bij Unia, de vroegere bende van Youssef De Witte, een juriste die luistert naar de naam Rachida Lamrabet. Die dame vond het nodig in een interview met Knack (niet toevallig Knack) het boerkaverbod nog maar eens in vraag te stellen. Ze noemde het een ‘verregaande inbreuk op de vrijheid van vrouwen’. Het mens werd ondertussen al teruggefloten door Unia zelf en kreeg o.m. te horen dat ze de wetten van dit land maar eens moet nakijken. Knappe juriste die nog niet weet hoe dat wettelijk geregeld is, maar die wel meespeelt als er iemand ergens hier zou discrimineren.
Staatsecretaris van Asiel en Migratie Theo Francken heeft de simpele zielen weer eens wakker geschud. N.a.v. een zoveelste ‘redding’ van honderden bootvluchtelingen vóór de kust van Libië door Artsen zonder Grenzen, had Theo getweet, dat dat soort reddingen indirect voor nóg meer doden zal zorgen. De AzG organisatie blijkt haar boten zo’n 500 meter van de Libische kust te stationeren, waarna ze hun sterkste lampen aanzetten om de mensensmokkelaars duidelijk te tonen waar ze zich bevinden. Die hebben dan niets anders te doen dan de vluchtelingen die richting uit te sturen, waar ze zo op de kortst mogelijke tijd worden opgepikt uit steeds gammeler wordende bootjes of wat daarvoor moet doorgaan. Deze manier van redden zorgt ervoor dat het aantal vluchtelingen (en drenkelingen) nog zal toenemen en de mensensmokkelaars steeds driester zullen worden. Francken staat met die mening niet alleen. De Britse krant The Guardian citeert de Europese grensautoriteiten die van dezelfde mening zijn en de Financial Times schrijft hetzelfde over het EU-agentschap Frontex, dat zelf ook migranten uit de zee oppikt, niet vóór de Libische kust maar dichter bij de Italiaanse.
Net als bij de zaak van dat Syrisch gezin uit West-Aleppo dat, met de hulp van een communistisch advocatencollectief, probeerde aan een visum te raken via een Belgisch consulaat, staat de politiekcorrecte wereld ook nu weer op zijn achterste poten. Dat een deel van die vluchtelingen komt uit landen in oorlog of getroffen door droogte mag dan al waar zijn, dat blijkt echter maar een deel van het verhaal. In Somalië bv vecht men al 30 jaar een burgeroorlog uit. In Jemen al meer dan 5 jaar (waarbij ook Saoedi-Arabië betrokken is, dat zelf echter geen asiel biedt, zelfs niet aan de eigen moslims). Zuid-Soedan was het eerste land sinds het einde van de kolonisatie dat in zwart Afrika onafhankelijk werd, met onmiddellijk een burgeroorlog als gevolg. Het lijkt erop dat wij die mensen ginder in leven moeten houden opdat ze zouden kunnen blijven vechten. Als daar dan nog een droogte bovenop komt, moet men de rest van de wereld niet proberen zich daarover een geweten te schoppen.
Tenslotte komt een behoorlijk deel van de Afrikaanse bootvluchtelingen uit landen waar géén oorlog wordt of geen droogte heerst. Als die mensen erin slagen Europa te bereiken, zullen ze hier geen verblijfsvergunning krijgen. Wat dan? Wie zal opdraaien voor de kosten van de repatriëring of welke andere oplossing ook, denk je: de ngo’s of de Europese belastingbetalers? Driemaal raden…
De Samaritaan uithangen op andermans kosten en daarna nog kritiek te hebben op wie realistisch blijft, is iets dat we best kunnen missen. Francken is een moedig man om niet zomaar mee te huilen in het koor van de internationale blabla, maar tijdig erop te wijzen wat fout gaat. Volgens onze nationale Charel zou hij het wel wat ‘genuanceerder’ mogen doen, voor heel wat mensen is hij zo echter goed bezig.
Marc Swyngedouw is directeur van het Instituut voor sociaal en politiek opinieonderzoek aan de KULeuven. We krijgen hem wel eens te zien en te horen om commentaar te geven bij de verkiezingsuitslagen. De man is een belgicist met eerder linkse sympathieën, wat verklaart waarom hij bij de VRT zo welkom is. Hij had een tijdje geleden een sabbatical genomen, een soort onbetaalde vakantie en had toen in New-York een presentatie bijgewoond van plaatselijke academici en politici over hun stad. Dat bracht hem op het idee hier ook zoiets te doen over zijn stad, Antwerpen. Daar is niets mis mee. Jammer genoeg kan de man zijn politieke voorkeur niet verbergen en dat is eraan te zien.
Zo maakte hij de studie over Antwerpen samen met een zekere Danielle Dierckx, een collega-professor en armoedespecialiste. Die Danielle is de partner van groene Wouter de boskabouter uit Borgerokkko en ik hoef daar geen tekeningetje bij te maken hoe dat ging aflopen. De rode professor en zijn groene collega zeggen nl te vertrekken vanuit een ‘progressief standpunt’ en hebben het in hun presentatie over gelijkheid, vrijheid, democratie, duurzaamheid, rechtvaardigheid en solidariteit. Weer niets om tegen te zijn. Alleen valt er in hun studie niets te bespeuren over fiscaliteit en veiligheid. Laat nu dat laatste zowat hét probleem van het ogenblik zijn, zeker in onze steden. Maar dat blijkt nog steeds geen prioriteit te zijn bij de progressieven. I.pl.v. een boek ‘uit liefde vóór Antwerpen’, zoals Swynedouw het stelt, zal het wel eerder een zijn tégen het huidige bestuur, voor het eerst in 90 jaar zonder de partij waarvoor hij een boontje heeft. Of het zal helpen om er volgend jaar in de koekenstad er weer bij te zijn, lijkt me voorbarig.
---
In een tijd waarin regelmatig (dikwijls terecht) kritiek is op nepberichten in de (a)sociale media, doen de openbare media lustig daaraan mee als het hen uitkomt. Zo hoorde ik een dezer dagen op VRT of VTM (ik weet het niet meer juist, zo begint dat, hé) dat de populariteit van Trump in de States erop achteruit gaat. Dat zou – volgens dat bericht – gebleken zijn uit een peiling bij 1.500 Amerikanen. 1.500 op een totaal van zo’n 320 miljoen! Wie kan zo’n berichtgeving nog ernstig nemen…
1 september, de eerste dag van het nieuwe schooljaar, valt dit jaar op een vrijdag en zal tegelijk de dag zijn dat de moslims hun offerfeest vieren. Op zich is daar weinig op aan te merken, want elk geloof heeft zijn feestdagen en de vuistregel van zowel het vrij- als het gemeenschapsonderwijs is dat ze zelf daarvoor enkele extra vrije dagen hebben. Volgens de Belgische Grondwet mogen kinderen trouwens thuisblijven op de feestdagen van hun godsdienst. Tekenend is wel dat het weer het vrij onderwijs van ‘dhimmi’ Boeve is dat minister Crevits gevraagd heeft het begin van het schooljaar voor iedereen uit te stellen tot maandag 4 september. En dat terwijl de moslimexecutieve, de spreekbuis van de moslims, zelf niet eens vragende partij is. Voornaamste argument zou zijn dat zo’n eerste schooldag nogal wat onthaalwerk met zich meebrengt en dat dat nu op bepaalde plaatsen, zoals bv in Brussel, twee keer zou kunnen moeten gebeuren. Dat het hier om symboliek gaat, is die tsjeven weer helemaal ontgaan. Het zou betekenen dat christelijke scholen voortaan ook zouden kunnen sluiten op religieuze feestdagen van andere godsdiensten. Gelukkig is Vlaams minister voor Onderwijs, Hilde Crevits, alhoewel CD&V’er, daar niet op in gegaan. In 2006 hebben we trouwens al eens hetzelfde meegemaakt. Vlaams onderwijsminister was toen Frank Vandenbroucke, nochtans een socialist en die is daar ook niet op ingegaan.
Het blijft nog altijd hetzelfde liedje vanuit die zgz christelijke koepel: wij zouden ons moeten aanpassen in ons eigen land. Is dat integratie? Soms zou ik nog heimwee krijgen naar Mie(ke) Van Hecke, Boeve’s voorgangster, nu het nieuwe ‘boegbeeld’ van CD&V in Gent.
