Het moet lang geleden zijn, misschien nog wel van vóór de val van de Berlijnse Muur en die van het Sovjet imperium, maar ik heb toen ooit een artikel gelezen over een meer in Rusland waarin men kernafval dumpte, zoveel dat wie een uur aan de oever van dat meer zat, riskeerde te sterven. Tijdens de koude oorlog kon dat ook anti-Russische propaganda geweest zijn, maar nu blijkt dat niet zo en bestaat dat meer nog altijd met ongeveer dezelfde functie. Men kiepert er tegenwoordig de kernafval niet meer zomaar in, men ‘begraaft’ die in de bodem van het meer, dat de naam Karatsjaj draagt. Dit niet al te groot meer droogt in de zomermaanden soms wel eens uit en wie dan op die bodem gaat zitten of liggen, sterft er binnen het uur.
Het Karatsjajmeer ligt bij het dorp Majak, zo’n 150 km ten zuidoosten van de stad Jekaterinenburg, richting Kazakstan. In de buurt ligt de Tetsja rivier waarin ook kernafval gedumpt werd en het grotere Kyzyltasjmeer, waarvan het water gebruikt wordt voor de koeling van de kernreactoren, waarna het ongezuiverd weer in het meer vloeit. In de verwerkingscentrale werken liefst 15.000 mensen, waarvan er heel wat onteigend werden om de fabriek te kunnen uitbreiden en als compensatie werknemer konden worden. Het is een van de grootste nucleaire sites ter wereld, maar dan wel een die volledig verouderd is.
Het hele verhaal is weer boven water gekomen, nadat de Franse nucleaire waakhond ISRN recentelijk in Europa verhoogde luchtconcentraties vond van radioactieve ruthenium 106. Dit werd twee weken later bevestigd door de Russische meteorologische dienst, die erbij voegde dat de radioactiviteit in de bovenstaande regio bijna 1.000 maal (!) boven de norm lag. Over de gezondheidstoestand van de inwoners hoort men niet veel, maar goed kan die nooit zijn.
We mogen blij zijn zo’n controledienst als die Franse hier ter beschikking te hebben, wij die ons al zo druk maken over de luchtvervuiling op onze wegen en in onze steden.
---
Nog zo’n dienst als die Franse ISRN is de ‘Comprehensive Nuclear test-ban Treaty’ agency’ uit Wenen die zich bezig houdt met de monitoring van eventuele kernproeven over de hele wereld. Het was die dienst die op 15 november een ongewoon geluid had waargenomen in de Zuid-Atlantische Oceaan, op 450 km van de Argentijnse kust. Meer dan waarschijnlijk ging het hier om een ontploffing in de Argentijnse duikboot die men sindsdien kwijt is en waarvan de 44 koppige bemanning het waarschijnlijk niet overleven zal…
De affaire rond de Brusselse politie blijft aanslepen. Daar één politiezone van maken voor de hele stad zou mogelijk zijn, want alle Vlaamse partijen zijn het daarover eens. Daar zij de meerderheid hebben zouden ze dit kunnen beslissen, maar Jambon, als minister van Binnenlandse Zaken de eindverantwoordelijke, ziet dat niet zitten. Eigenlijk is dat ergens wel begrijpelijk, want dat zou ingaan tegen de wil van gemeenten, die hoofdzakelijk door (officieel) Franstaligen bewoond zijn. Toch zal er iets moeten gebeuren en de Vlaamse partijen zouden in elk geval moeten uitsluiten Brussel nog één eurocent extra toe te kennen. En zeker geen miljoenen meer zoals gebeurd is bij de zesde staatshervorming. Als zij het anders willen aanpakken – en dat zal moeten – zullen de Brusselaars er zelf maar voor moeten opdraaien en elders wat minder voor moeten uitgeven. Voor de kerstversieringen is het al te laat, maar er zijn genoeg feestelijkheden in Hellhole City waarop enorm kan bespaard worden.
En wat voor dit idee: als we nu eens zorgden voor een eerste stap, een tussenoplossing en de zes politiezones voorlopig wel laten bestaan, maar binnen die zones één gemeente maken? Dat zou maken dat we in Brussel nog met zes gemeenten zouden te maken hebben i.pl.v. met negentien nu en heeft de politie maar rekening te houden met één burgemeester i.pl.v. nu drie of vier. De gemeenten die hun zelfstandigheid verliezen zouden dan districten worden, zoals dat ook in elke geciviliseerde andere stad is gebeurd. Dezelfde regel kan ook dienen voor het reduceren van de negentien OCMW’s tot zes. Dit moet mogelijk zijn en zou kunnen worden opgelegd ongeacht wat de plaatselijke baronnen daarover denken en zeggen. Als zo’n regeling zou lukken, gaan de kiekenfretters hopelijk inzien dat een tweede stap – één politiezone voor heel Brussel – ook moet kunnen.
Nu IS ook in Syrië verslagen lijkt, begint het stilaan tot de strijdende partijen door te dringen dat er op het diplomatiek vlak iets moet gebeuren. Het initiatief daartoe kwam van Vladimir Poetin die ‘zijn’ bondgenoten naar Moskou riep om daar e.e.a. te bespreken. Aan de vooravond mocht zelfs ‘overlever’ Assad even komen opdraven, maar de eventueel uiteindelijke gesprekken zullen gaan tussen Rusland, Iran en Turkije. De U.S. en zijn westerse bondgenoten werden helemaal niet uitgenodigd en hetzelfde gold voor de Koerden en de rest van de zowat 30 rebellengroepen die bij het Syrische wespennest betrokken zijn. Ongeveer de helft van hen werkt dan nog samen met Saoedi Arabië, de aartsvijand van Iran, dat zelf een hele interne politieke omwenteling meemaakt. Voeg er tenslotte nog bij dat Erdogan steeds erop gestaan heeft dat Assad zou verdwijnen en dat de Koerden aan de grens met Turkije geen eigen staat zouden krijgen. Turkije steunde de rebellen die tegen Assad vochten en de Koerden werden bewapend door o.m. de U.S.
Waar in heel de discussie tot nu toe weinig over gezegd en geschreven wordt, is dat IS ook verjaagd werd uit de laatste Iraakse steden die ze bezette en dat dit vooral te danken was aan de luchtsteun die het officiële Iraakse leger kreeg van de Amerikanen en hun bondgenoten, waaronder ook België. Heel wat van de animositeit die er bestaat tussen de partijen die nu een oplossing zoeken, heeft tenslotte te maken met de tweedracht, om het zacht uit te drukken, die er zowel in Syrië als in Irak en de buurlanden bestaat tussen soennieten en sjiïeten die elkaar nog meer haten dan de in hun ogen ongelovigen.
Er zal in dat deel van het Midden-Oosten nooit een duurzame oplossing voor het conflict komen als men de landsgrenzen laat zoals ze nu zijn. Als men Assad aan het bewind wil laten blijven, mag dat alleen zijn in de regio van Damascus, waar zijn sjiïetische Alawieten in de meerderheid zijn, moet men de Koerden in Syrië een eigen autonoom gebied geven en moet in alles wat er overschiet een soennietisch regime komen. Dat laatste betekent dat delen van Zuidoost Syrië en van Noord Irak een nieuwe soennitische entiteit moeten worden, zodat de rest van Irak – het centrum en het zuiden – uitsluitend sjiïetisch zal zijn, terwijl ook daar de Koerden het autonome gebied, dat ze in feite al hebben, mogen behouden. Op die manier zullen soennieten en sjiïeten van elkaar gescheiden leven zodat de ene groep de andere niet meer zal kunnen verdrukken.
Het alternatief is, dat er daar nooit meer vrede zal komen…
Als gevolg van de komende Brexit, waarvan niemand voorlopig zeker is hoe die gaat aflopen, zijn er toch al heel wat bedrijven die Europees werken en niet langer in de UK willen blijven. Het goedkoopste zou zijn die zaken te verhuizen naar centraal Europa, maar niemand staat te springen om daar te gaan werken. Zo heeft het Europees Geneesmiddelenagentschap beslist te verhuizen naar Amsterdam, dat de stemming ervoor nipt won van Milaan. Een zaak te meer waarop Rutte III zijn borst vooruit mag steken: het agentschap telt 900 medewerkers en krijgt jaarlijks zo’n 36.000 bezoekers over de vloer die allemaal een of meerdere dagen zullen verblijven. Hij moet zich voor deze zaak niet eens meer druk maken om te zeggen dat Nederland het beter doet dan België, zeker niet nu Brussel met zijn huidig imago in dergelijke keuzes niet meer mee speelt. Ook de Bankenautoriteit blijft in West-Europa en zal verhuizen naar Parijs.
Merkwaardig is wel dat daar waar de multinationals het in België niet (meer) zien zitten, er bij de internationale pensioenfondsen het tegenovergestelde gebeurt. Die willen juist naar dit land komen. In de context van wat hierboven staat, lijkt zoiets niet meer normaal. Maar daar zijn redenen voor.
Om te beginnen worden winsten, gemaakt door pensioenfondsen, in België niet belast. Daar komt nog bij dat de FSMA, de Belgische Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten, ‘constructief en flexibel’ met de fondsen meewerkt. Lees: ‘er kan over alles gepraat worden’. Zo heeft men vorig jaar de Belgische wet ‘aangepast’ om het pensioenfonds van ExxonMobil naar hier te halen. Die firma vroeg om uitkeringen aan niet-inwoners van dit land vrijgesteld te maken van bedrijfsvoorheffing, wat intussen wettelijk mogelijk is gemaakt. Zoiets doet denken aan Kazachgate.
E.e.a. heeft wel gemaakt dat er nu al zo’n 20 pensioenfondsen voor België hebben gekozen. Vraag is wat wij, inwoners van dit land, daaraan hebben, zeker als men weet dat er rechtsreeks zo goed als geen arbeidsplaatsen mee gecreëerd worden. Het zou dan ook beter zijn dat men eens en voorgoed komaf maakt met onze lekkende wetgeving en er bv een vlaktaks tegenaan plakt. Voor één keer ben ik het met de Open VLD daarover eens, al had die partij dat ook al 20 jaar eerder kunnen voorstellen (en uitwerken).
De gesprekken voor een nieuwe Duitse regering zijn mislukt. ‘Mutti’ hat es diesmal (noch) nicht geschaft. De programma’s van liberalen en groenen bleken niet te verzoenen. Merkel had misschien beter eens te rade kunnen gaan bij Verhofstadt, die daar met zijn paarsgroene regering wel in slaagde. Misschien was ze echter niet bereid haar eigen programma te verloochenen, zoals het genie uit Gent dat heeft gedaan…
Verkiezingen in Europa worden echte kansspelen. In Frankrijk won een compleet nieuwe partij, in Italië is het allerminst zeker dat Renzi nog terugkomt na de pandoering die zijn partij kreeg op Sicilië (waar Berlusconi’s partij weer uit zijn as verrees). May deed haar eigen partij de meerderheid in het Britse parlement verliezen door een roekeloze, nodeloze verkiezing uit te schrijven, waardoor ze nu een soort minderheidsregering aanvoert. En in Nederland kreeg men, na een lange regeringsvorming die een recordtijd duurde, een onuitgegeven meerderheid van vier partijen met één zetel op overschot. De liberaal Rutte, die nu zijn derde Nederlandse kabinet leidt, dacht eens te kunnen uitpakken met te stellen dat zijn land het toch beter doet dan België – wat niet moeilijk is – maar kreeg daarop van hieruit heel wat protest.
Toch had Rutte grotendeels gelijk dat bedrijven hier gaan lopen. Zo betalen bedrijven in België 50% van de loonmassa aan Sociale zekerheid (36% door de werkgever en 14% door de werknemers), een onroerend goed belasting, gemeente- en provinciale taksen, belasting op drijfkracht, verkeersbelasting op het wagenpark, overdrachttaksen, btw en dan nog die vennootschapsbelasting waar het tegenwoordig allemaal om gaat.
Kortom, het gaat niet goed met Europa en dan hebben we het nog niet eens gehad over de schande van de manier waarop Spanje de Catalaanse crisis aanpakt en Europa helemaal niets doet. Of over de klimaatconferentie in Bonn – het vervolg van die van Parijs - die een maat voor niets werd, evenmin als de zgz ‘sociale’ top in het Zweedse Göteborg, waar Merkel niet eens bij was en waarbij niemand verplicht wordt de goedgekeurde maatregelen toe te passen. Het wordt hoog tijd dat men zich eens beraadt of dit Europa nog wel nodig is. Het land van de ondergaande zon begint zijn Assyrische naam* echt waar te maken.
* De naam Europa komt van het Assyrische woord ‘ereb’, wat ‘donker land’ betekent. Gezien vanuit het Midden-Oosten zag men hier bij ons de zon ondergaan.
Dat we hier ergens in de jaren 2020 allemaal elektrisch gaan rijden is iets dat ik al langer betwijfel. Alleen al om dat in Vlaanderen waar te maken zouden we daartegen zo’n 1500 extra windmolens moeten geïnstalleerd hebben. Heel die evolutie naar elektrisch rijden zal dan ook zijn tijd moeten hebben.
Parallel aan bovenstaande, zijn er de sprookjes die Elon Musk, de Zuid-Afrikaanse visionair van Tesla, verkoopt. De afgelopen week stelde hij weer twee nieuwigheden voor: een elektrische sportwagen die nog sneller optrekt dan de huidige klassieke modellen en een elektrische vrachtwagen die – leeg weliswaar – 1.000 km zou kunnen afleggen en beladen de helft. Dat laatste betwijfel ik ten zeerste. Ik heb niet voor niks de laatste 22 jaar van mijn carrière in een internationale pechdienst voor vrachtwagens (en autobussen) gewerkt. Een vrachtwagen beladen met enkele tientallen tonnen lading, zal meer nodig hebben dan wat Tesla nu te bieden heeft. Het bedrijf slaagt er voorlopig niet eens in de eerder beloofde realisaties te verwezenlijken, laat staan er geld van te maken. Sinds het bedrijf bestaat, werkt men er met grote verliezen en zit het tot over de oren in productieproblemen met de wagens die het momenteel maakt. Van de Tesla model 3, waarvan men er 200.000 per jaar zou maken, rollen er amper 260 per kwartaal van de band. Het probleem zou de zgn ‘gigafactory’ zijn, waar men de nieuwe batterijen maakt. De vraag is maar hoe lang beleggers een bedrijf gaan blijven steunen waarvan de beurswaarde momenteel al hoger ligt dan bv Ford, maar waarbij de vraag is hoeveel gebakken lucht daar in zit. Tussendoor zou Musk nog aardig wat verdienen aan de verkoop van zijn Paypal online betaalsysteem, maar moet hij ook zien dat er iets overblijft van de ruimteplannen met zijn SpaceX. De man mag dan al een visionair zijn, dromen blijft nog altijd bedrog.
Dit weekeind viert Open VLD haar 25 jarig bestaan en houdt de partij een zogenoemd ‘vrijheidscongres’, waarop het liberalisme voor de komende tien jaar zal besproken worden. Tien jaar is niet niets, zeker niet in de politiek, al blijft het wel overzichtelijker dan de termijnen waarmee bv op klimaatconferenties gerekend wordt.
Centraal staat op het congres dat de partij in de toekomst af wil van alle soorten belastingsregels en achterpoortjes, door die zoveel mogelijk af te schaffen en te vervangen door een vlaktaks, iets wat ook in deze rubriek al meer dan eens ter sprake kwam. Voor wat de Open VLD betreft moet daar wel worden bij verteld dat het eerste blauwe initiatief dateert van tien jaar geleden en gelanceerd werd door niemand minder dan Jean-Marie Dedecker, die het later bij de partij voor bekeken hield. Deze laatste vraagt zich trouwens af waarom de partij er nu pas mee af komt, terwijl ze zelf al een twintigtal jaren in de diverse regeringen heeft gezeten. Dat de vlaktaks nu plots weer opduikt geeft aan dat de partij terug wil naar de Burgermanifesten van de jonge Verhofstadt, die hij schreef vanuit de oppositie, maar verloochende toen hij als regeringsleider in twee legislaturen de kans kreeg ze uit te voeren. Als de Open VLD terug naar die Burgermanifesten wil, dan doet ze er best aan tegelijk afstand te nemen van Verhofstadt, wil ze vermijden dat ze daar anders steeds op zal worden aangerekend. Zie je dat al gebeuren?
De regeringen Verhofstadt zorgden wel voor enkele grote ethische veranderingen, zoals het homohuwelijk, het verder uitwerken van de euthanasiewetten, het stemrecht voor buitenlanders in gemeenteverkiezingen e.d. Ik denk niet dat de partij veel stemmen bij zal winnen als ze op dat terrein wil verdergaan. Net zoals de andere traditionele partijen heeft Open VLD veel van zijn pluimen verloren. De twee liberale politici die in Vlaanderen een zekere populariteit genieten, Tommelein en Somers, komen niet eens uit blauwe families, maar uit de vroegere Volksunie. Voor de rest is de partij ideologisch leeg geregeerd, zoals ook ‘Deckerken’ het stelt.
Er zijn hardnekkige geruchten dat Rusland blijft pogen de Westerse landen te destabiliseren via het Internet. Na al wat we daarover al kunnen horen en lezen hebben m.b.t. de Amerikaanse verkiezingen, blijken er nu ook inmengingen te zijn geweest in de UK, Nederland en … Catalonië. Dat laatste werd bevestigd door de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken, nadat eerder ook al Theresa May hetzelfde had gedaan voor wat de UK betreft. Ge vraagt u af waar die mensen mee bezig zijn, zeker als men dan hoort dat het niet alleen Rusland is dat zich daarmee bezig houdt, maar ook Venezuela, ‘la piccola Venezia’ (klein Venetië), zoals ontdekkingsreiziger Amerigo Vespucci het noemde, de man naar wiens voornaam later een heel werelddeel zou genoemd worden.
Dat laatste land, door zijn oliereserves ooit zowat het rijkste land van Zuid-Amerika, is nu echt failliet, nadat het kredietagentschap Standard & Poors de rating ervan verlaagde tot SD (Selective Default). Maandag was al gebleken dat Venezuela 200 miljoen dollar aan interesten niet meer kan betalen. Een echte verrassing is dat niet, want het gaat al enkele jaren bergaf met het land waar men een soort communisme heeft ingevoerd en waar iedereen, die het zich kan veroorloven, vertrekt. Maar dat is niet alles.
Venezuela heeft o.a. 3 miljard dollar schuld bij Rusland. Op zich zou dat niet opmerkelijk zijn, want het is maar een deel van de totaalschuld. Het wordt het wel als men weet dat die schuld er gekomen is omdat het land niet meer in staat was aan Moskou olie te leveren. M.a.w. het voerde olie uit naar een land dat zelf olie-exporteur is. Zoiets is niet meer normaal en de reden waarom ook Venezuela nu vernoemd wordt in de cyberinterventies bij Westelijke landen, wat doet vermoeden dat het daarvoor door Moskou verplicht wordt, met als tegenprestatie dat het zijn schuld t.o.v. Rusland in een trager tempo mag terugbetalen…
Poetin speelt poker met het Westen dat daarop geen antwoord blijkt te hebben. Het is echt niet verwonderlijk dat o.a. de Baltische staten en Polen, die meer ervaring hebben met Rusland dan wij, helemaal niet gerust zijn in de afloop van dit spel zonder grenzen.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: tijdens de bijeenkomst van de Europese regeringsleiders heeft onze nationale Charel gesproken met dictator Rajoy. Niet over Catalonië, laat staan over Puigdemont, maar over de mogelijke aanstelling van onze politiebazin De Bolle, die kans maakt hoofd te worden van Interpol. Rajoy had nl gedreigd zijn stem niet aan haar te geven, stel je voor! Jobs, jobs, jobs, weet je wel! ‘Chantage’ zou een beter woord zijn.
In de Vlaamse poco media heb ik er niet veel over gehoord of gelezen, maar het zo geroemde Waalse Marshallplan is door de vernieuwde Waalse deelregering afgevoerd. Twaalf jaar heeft men ons willen doen geloven dat ze daarmee Wallonië gingen redden, maar dat blijkt niet gelukt te zijn. De vijfhonderd miljoen euro per jaar om bedrijven en universiteiten te steunen en om o.m. de Walen aan te sporen meertalig te worden, blijken niet voldoende geweest te zijn. Zeker niet wat die veeltaligheid betreft. Ter zake dient daarbij trouwens aangestipt dat het niet ging om de Walen in de eerste plaats aan te zetten Nederlands te leren. Als bekende Walen, in de eerste plaats sporters, dan toch een tweede taal leren, dan is het Engels. Actiris, de Brusselse tegenhanger van onze VDAB, geeft tegenwoordig zelfs premies aan Vlaamse bedrijven die Brusselse werklozen in dienst willen nemen. Als die laatste echter onze taal niet machtig zijn, zal dat weinig uithalen. De recente rellen in Brussel hebben ook aangetoond dat Brusselse jongeren in de eerste plaats gericht blijven op Frankrijk, vandaar dat ze zo massaal reageerden op de oproep van een Franse sociale mediaster (ja, dat bestaat ook al), net zoals de meeste francofone gezinnen meer Franse dan Waalse Tv-programma’s zien.
Om nog even op het mager succes van die Marshallplannen terug te komen, het Waals bruto binnenlands product (bbp) bedroeg bij de aanvang van het eerste Marshallplan 86% van het Europees gemiddelde en op dit ogenblik nog maar 83%. Cijfermatig zijn ze er dus zelfs op achteruit gegaan, waarschijnlijk dé reden waarom de huidige Waalse minister van Economie, ¨Pierre-Yves Jeholet (MR), de stekker eruit getrokken heeft.
‘En God schiep het licht en zag dat het goed was. Tot er in Eindhoven een zekere Philips vond dat het beter kon. En toen is het geld gaan kosten’. (Louis Verbeeck, ergens in de jaren 1970/80). Aan bovenstaande quote moest ik denken toen ik in de media hoorde van de zoveelste discussie over onze stroomvoorziening.
N.a.v. een berekening van hoogspanningsnetbeheerder Elia, is het voor dit land nl vijf voor twaalf wil men tegen 2025 alle kerncentrales sluiten, zoals beslist werd. Dat kan alleen door tegen die tijd negen gascentrales bij te bouwen, inbegrepen een ondersteuningsmechanisme dat eerst nog door Europa moet worden goedgekeurd of zodanig te investeren dat men alles zou kunnen opvangen met duurzame energie. Dat laatste is een lachertje. Het zou ons vanaf nu jaarlijks meer dan twee miljard euro extra kosten, iets wat dit armlastige land onmogelijk aan kan. Maar ook die negen gascentrales zijn niet te realiseren, niet alleen omdat er ook dan nog een klein miljard per jaar zou moeten geïnvesteerd worden, maar ook omdat men nu al weet dat de bestaande gascentrales verlieslatend zijn en daarom gesloten worden. Daar is, althans voor de Groenen en andere dagdromers, een oplossing voor: subsidies! Zullen die mensen het dan nooit leren, vooral als men weet hoeveel geld er de laatste jaren al verkwist is op die manier van werken? En dan hebben we nog geluk gehad dat we van die biomassacentrales vanaf zijn geraakt, anders was dit land nu al enkele miljarden extra kwijt. Maar zelfs nu geeft de staat nog geld uit om de uitgeschakelde gascentrales niet af te breken, zodat we ze als reserve achter de hand kunnen houden voor het geval dat…
In mijn blog van 12 dezer (‘De groene taxshift’) heb ik reeds geschreven dat we in de toekomst trouwens heel wat meer elektriciteit zullen nodig hebben o.a. voor het installeren van warmtepompen voor de verwarming van huizen en voor de auto’s die op elektriciteit zullen rijden. Dat komt er dan allemaal nog bij. Met de wetenschap dat er in dit land niets op lange termijn efficiënt kan geregeld worden, is het zo goed als uitgesloten dat wij tegen 2025 alle bestaande afgeschreven kerncentrales, die momenteel elektriciteit genereren tegen bodemprijzen en geen CO2 uitstoten, zullen kunnen sluiten. In het beste geval zou men er enkele kunnen sluiten, maar zeker niet allemaal. Het verhaaltje dat we, bij een stroomtekort, dan bij het buitenland zullen kunnen aankloppen, is een grote gok, want die zitten met dezelfde problemen en zullen in dat laatste geval de stroom duur laten betalen, voor zover ze al in staat zullen zijn die dan te kunnen leveren. Zelfs Duitsland, dat met zijn ‘Energiewende’ de kerncentrales wél zou sluiten, is daarvoor moeten terugvallen op de bruinkoolontginning, zowat het meest vervuilende alternatief. Dat zou maar tijdelijk zijn, vraag is maar hoe lang dat zal zijn…
België zou België niet zijn als het communautaire ook in deze materie niet om de hoek kwam kijken. Brussels minister van Energie, Céline Fremault (dezelfde die zo tekeer gaat tegen de nachtvluchten op Zaventem) en Waalse evenknie Jean-Luc Crucke gaan resoluut voor de kernuitstap. Voor de Walen is het nl zo dat zij niet veel zware industrie meer hebben, die de stroom nodig heeft. Die bevindt zich nu grotendeels in Vlaanderen, dat straks de rekening weer mag betalen. We kunnen alleen maar hopen dat de N-VA, die tégen is – alleen tegen allen, zowel de meerderheidspartners als de linkse oppositie - voet bij stek houdt willen we vermijden dat hier straks het licht uit gaat of we ons – zoals ik meermalen heb geschreven – blauw zullen betalen aan die groene stroom.
De rellen in Brussel na de voetbalmatch Marokko-Ivoorkust vonden plaats in de Anneessenswijk. Ondanks het feit dat deze wijk beschouwd wordt als één der beruchtste van ons ‘hellhole’, viel het wel – hoe toevallig! – buiten het kanaalplan, waar de grote ‘opkuis’ van Jambon met een zeker succes plaats vond. Het lijkt niet te geloven, maar de huidige burgemeester Close (PS) woont daar ook en vond het steeds een ‘hippe’ buurt. De man kan stilaan vergeleken worden met Flup Moustache, de hoofdverantwoordelijke van alles wat is misgelopen in Molenbeek, volgens Geert Wilders het ‘Raqqa’ van Europa (maar nog niet bevrijd!).
Bij de rellen van vorige zondag bevond Close zich in Parijs, waar hij de rugbywedstrijd (ook al geen sport voor mietjes) Frankrijk-Nieuw Zeeland bijwoonde. Als een burgemeester in het buitenland vertoeft, kan die zijn bevoegdheden wel delegeren aan een schepen, maar dat deed Close niet. De man kan dat blijkbaar niet en is m.i. dan ook niet bekwaam om een grootstad te leiden. Hij sprong in zijn auto en reed naar Brussel, waar hij pas om 02.00 uur ’s nachts aankwam, terwijl hij onderweg de acties in Brussel ‘coördineerde’. Het resultaat kennen we en het is waarschijnlijk ook daarom dat het politie zo laat optrad bij de onlusten. Nu houdt de man, die een beetje ‘spreekt de Vlaams’, vol dat de zaken niet overdreven moeten worden.
Mocht Brussel, zoals elke grootstad op deze wereld, één politiecorps hebben gehad, dan waren die rellen zondag ll nooit gebeurd of hadden ze tenminste nooit de omvang gehad die we nu kennen. Ook het feit dat er nog altijd niemand van die honderden relschoppers is aangehouden, spreekt tot de verbeelding. ‘Ze’ gaan dat uitpluizen via video- en camerabeelden. Alsof men zomaar alle Marokkanen hier uit elkaar kan houden… De enige verdachte die ze nu blijkbaar hebben kunnen vinden, zou een Brusselse rapper van Marokkaanse origine zijn. Die simpele ziel zou op Facebook tot de rellen hebben opgeroepen. De man werd verhoord, maar niet aangehouden. Het was maar om te lachen...
Ondertussen is de eeuwige discussie over één politiezone voor de hele stad weer (letterlijk) brandend actueel geworden. Brussel redt het wel met één brandweercorps, maar heeft voor hetzelfde gebied zes politiecorpsen nodig. Dat zal niet veranderen, omdat zo’n aanpassing vele dikbetaalde jobs zou kosten en een excuus zou zijn om dan ook maar alle 19 gemeenten en OCMW’s om te bouwen tot districten, zoals dat o.m. in Antwerpen gebeurd is. De Brusselse politici zien blijkbaar liever hun stad in vuur en vlam staan dan hun gemeentelijke autonomie op te geven.
Bij VTM hebben ze de gewoonte in het weekeinde e.o.a. politicus een forum aan te bieden. Daar is niets mis mee, alleen moet men daar in Nossegem wel stilaan gaan beseffen dat we voor twee jaren van verkiezingen staan en dat men er bij die interviews best aan zou doen die niet te laten misbruiken. Dat is nl vorig weekeinde het geval geweest toen Kris Peeters, hij weer, een aanval inzette op de N-VA, omdat diens voorzitter, Bart De Wever, zijn voorzitter, Wouter Beke, nogal hard had aangepakt i.v.m. het gevangen zetten van de Catalaanse ministers. De N-VA vindt dat niet kunnen in een land zoals Spanje dat zich democratisch wil blijven laten noemen. Beke durft/wil dat niet doen, waarschijnlijk omdat CD&V nu eenmaal nooit rechtuit is en daarenboven samen met de Partido Popular van Rajoy in eenzelfde Europese fractie zit.
Peeters maakte van zijn betoog een aanval op De Wever, met in het achterhoofd dat dat zijn tegenstrever wordt bij de komende gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen. In mijn blog van 11 dezer (‘De midden in ’t bed bedreiging’) had ik al geschreven dat dat voor Peeters een moeilijke zaak wordt omdat hij – om enig verschil te maken – daar beslissingen moet aanvechten die zijn eigen partijgenoten mede hebben gemaakt. De Wever aanpakken i.v.m. de discussie tussen de voorzitters over Catalonië is iets dat hij aan Beke moet overlaten en niet misbruiken voor eigen gebruik bij plaatselijke verkiezingen hier, want dat heeft met elkaar niets te maken.
Ze zouden er bij VTM dan ook goed aan doen prominente politici, die straks meedoen bij de gemeentelijke verkiezingen, niet meer uit te nodigen voor die weekeindbabbel, tenzij het specifiek over die verkiezingen zou gaan. Nog beter zou zijn dat men dan mensen van verschillende partijen zou uitnodigen zodat men ook de tegenpartij aan het woord kan laten, iets wat nu niet kon.
De overwinning van de nationale voetbalploeg van Marokko tegen Ivoorkust – nota bene: een wedstrijd in Afrika -heeft gezorgd voor een ‘feest’ in het centrum van Brussel. ‘Feest’ inderdaad tussen aanhalingstekens, want de enthousiaste Marokkaanse supporters hebben daar in enkele straten zowat alles kort en klein geslagen, winkels geplunderd, auto’s in brand gestoken en zelfs geprobeerd een geldautomaat open te breken. Nota bene: omdat hun ploeg gewónnen had en naar de eindfase van het volgende wereldkampioenschap in Moskou mag. Stel je eens voor dat die ploeg verloren had…
Over het waarom van deze gebeurtenis zal nog veel inkt vloeien, evenals over het politieoptreden dat veel te laat kwam en te weinig leek. Een reden zou kunnen zijn dat de tegenstrever, Ivoorkust, geleid wordt door Marc Wilmots, ex-trainer van de Belgische nationale voetbalploeg en laat de haat zien die Marokkanen hebben tegen het gastland waarin ze zich bevinden. Een even erge vaststelling is, dat er wel een twintigtal politieagenten gewond werden, maar dat van de relschoppers niemand werd aangehouden. Multicultuur op zijn best, waarbij de vraag van Geert Wilders meer dan ooit als antwoord zal krijgen: ‘mínder Marokkanen!’.
---
Ondertussen wordt staatssecretaris Francken in de zgz kwaliteitskrant Washington Post als een soort racistische hardliner voorgesteld. Trump krijgt nog maar eens gelijk toen hij het gros van de Amerikaanse media als verkopers van fake news bestempelde.
Er is een groene taxshift in de maak. De vier (!) ministers van Energie, die dit land rijk is, zijn het er in principe over eens, maar e.e.a. moet nog worden uitgewerkt en zoiets durft hier nog wel eens lang duren.
Waar het over gaat, is het feit dat de kosten van de overschakeling op hernieuwbare energie bij ons bijna uitsluitend gemaakt worden binnen de elektriciteitsprijzen, dat terwijl het juist de elektriciteit zal zijn die we straks steeds meer nodig zullen hebben. Centraal in het probleem staat het elektriciteitsverbruik door warmtepompen, die steeds meer de standaard zullen worden voor het verwarmen van huizen. De doorbraak van deze pompen komt er maar niet omdat ze werken op elektriciteit en op dit ogenblik de gasprijs een stuk lager blijft. Daarenboven heeft men mooi praten dat we over x-aantal jaren allemaal elektrische auto’s gaan hebben, maar niemand schijnt te beseffen dat dit een utopie is als er geen drastische verbetering komt via het elektriciteitsverbruik, de verdere aanpassing van de accu’s en een compleet nieuw servicenet. De veel geroemde Tesla is nog steeds te duur en de firma werkt al jaren met miljardenverliezen, iets dat nooit kan blijven duren. Daarenboven zijn er problemen met zowel de duurste uitvoeringen als met de goedkoopste. In Noorwegen, dat zich financieel e.e.a. veroorloven kan o.w.v. de geldmassa waarop het dunbevolkte land zit met de opbrengsten van de Noordzeeolie, draait men ook al enkele voordelen terug, o.a. voor de duurdere elektrische modellen.
Het wordt koffiedik kijken om te zien hoe dit alles verder zal evolueren, maar dat dit binnen een decennium zal zijn opgelost, is zeer twijfelachtig. Een aanpassing van de taksen zal er dan wel moeten komen, al zal dat waarschijnlijk ook langzaam aan zijn, zo’n beetje zoals men nu bezig is met het wegwerken van het prijsverschil tussen benzine en diesel.
In een interview met Het Laatste Nieuws heeft Kris Peeters laten weten dat hij bij de komende gemeenteverkiezingen in Antwerpen alles of niets gaat spelen. Of hij wordt burgemeester of hij speelt niet verder mee en blijft dan waarschijnlijk op federaal niveau het land teisteren. Vraag is maar wat we daarvan moeten geloven. Toen bij de verkiezingen in 2014 bleek dat de N-VA de grootste partij in Vlaanderen werd en hij, Peeters, een voortzetting als Vlaams minister-president mocht vergeten, speelde hij ook alles of niets op federaal niveau. Hij bedankte al op voorhand om wat hij noemde een ‘vakminister’ te worden. Toen later bleek dat zijn eigen partij meer waarde hechtte aan een onbelangrijk Europees commissariaat voor Marianne Thijssen, werd hij tóch vakminister. De man is niet van één leugen gebarsten.
Toch zou men er best aan doen er niet te licht over te gaan met wat Peeters zou kunnen uitrichten in de koekenstad. In hetzelfde interview zegt hij nl in Antwerpen ‘midden in het bed ‘ te liggen, wat kan inhouden dat hij desnoods een nieuwe meerderheid zou kunnen vormen met God en klein pierke, met eventueel de communisten van de PvdA erbij, die in Antwerpen nu al in de districtsraad zitten van Borgerhout (samen met SP.a en Groen). Veel zal afhangen van de huidige Antwerpse CD&V-kopstukken die in deze legislatuur hun lot verbonden hebben aan dat van de N-VA, ondanks het feit dat ze daarvóór samen met de SP.a naar de stembus waren getrokken en die nu waarschijnlijk niet happig zijn om de linksen weer in het Schoon Verdiep mee baas te zien spelen.
Tenslotte maakt Peeters als inwijkeling weinig indruk op de echte Sinjoren, evenmin als destijds Turtelboom, die eveneens als federaal minister van Puurs naar Antwerpen verhuisde en daar niét verkozen raakte. In feite heeft hij in Antwerpen dezelfde handicap als de socialisten op federaal vlak. Ze zaten allemaal in de vorige regering cq gemeenteraad en kunnen over de voorbije legislatuur dan ook geen geloofwaardige kritiek spuien over zaken waaraan ze zelf meewerkten.
Catalonië blijft het politieke nieuws beheersen. De vaststelling door de Amerikaanse professor de Zayas van de Verenigde Naties dat wat Spanje nu doet een schending is van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten én van het Internationaal Convenant aangaande economische, sociale en politieke rechten – iets wat o.m. lezer Geronimo aankaartte en in het federaal parlement door het vrijbuitersduo Vuye & Wouters werd uitgebracht – blijft nazinderen.
In het federale parlement maakt onze nationale Charel er zich wat al te gemakkelijk vanaf door te stellen dat de hele zaak een Spaans en geen Belgisch probleem is. In het Vlaamse parlement mocht Peter Van Rompuy – zoon van – nog eens de mening van zijn vlees noch vis partij CD&V komen vertellen dat men er alles moest aan doen om in Spanje tot een dialoog te komen. Hoe kan men in godsnaam tot een dialoog komen als men de mensen waarmee men verondersteld wordt te dialogeren in de gevangenis stopt? Na de ministers werden nu ook de Catalaanse parlementvoorzitster en haar medewerkers achter de tralies gezet. Dat gebeurt dan in Madrid, op 600 km van huis, wat nog eens een manier van (mis)handelen is die niet overeenkomt met wat men van een democratisch bestel mag verwachten. Diezelfde tactiek paste men ook al toe bij de opstandige Basken, die er bij het scheiden van de markt wel aan overhielden dat ze nu zelf belastingen mogen heffen, iets wat de Catalanen steeds geweigerd werd.
Europa krijgt terecht de kritiek dat het niets doet, helemaal niets. Sinds het ontstaan van de E.U. heeft geen enkel volk binnen die unie de kans gekregen zelfstandig te worden. Volken in landen buiten de E.U. kregen die wel. Denk maar aan de ex-Sovjetstaten of die van ex-Joegoslavië. Van de 28 landen die de E.U. uitmaken, zijn er 7 die in 1990 nog niet eens bestonden. Eens binnen die E.U. houdt het blijkbaar op en kunnen volkeren zoals Catalanen, Basken, Bretoenen, Schotten, Zuid-Tirolers en Vlamingen het vergeten. En moeten zij hopen dat er misschien ooit eens een ex-E.U. komt…
De vangst van de magneetvissers in het kanaal Brussel-Charleroi blijkt niets te maken te hebben met de bende van Nijvel. Alles dus weer naar af, buiten dan het feit dat ‘de reus’ van de bende nu waarschijnlijk zou bekend zijn. ‘Zou’, want daarvan is geen enkel bewijs, alleen de getuigenis van een broer aan wie ‘de reus’ het zou bekend hebben op zijn sterfbed. Wat als die dat eens niét zou gezegd hebben? Wat als die broer dat uit zijn duim zou gezogen hebben? Als dat niet het geval zou zijn, waarom komt die man er dan pas twee jaar later mee af? En als het al waar is, heeft men er twee jaar mee verloren.
Ondertussen blijkt ook de ‘gouden tip’, die Jef Vermassen had gekregen, al bijna 30 jaar bekend te zijn en eveneens waardeloos. Voor wie het zich niet zou herinneren: Jef Vermassen is de advocaat die erin slaagde bij het proces over de zgz ‘parachutemoord’ iemand te laten veroordelen op louter vermoedens, zonder enig bewijs en zonder enige bekentenis. Misschien hoopt hij het nog eens over te doen…
Ondertussen ligt de zaak opnieuw stil. Weer voor dertig jaar? Ondertussen is het aantal ‘specialisten’ die ermee bezig is verdrievoudigd. Die zijn alweer zeker van járen ‘werk’.
---
In de marge van bovenstaande nog dit. Het is bekend dat het onderzoek, dat eerst gevoerd werd door een onderzoeksrechter van Dendermonde, overgeplaatst werd naar Charleroi, waarna er niets meer mee gebeurde. Daar zou nu een correctie bij horen. Er wordt verteld dat men in Charleroi drie jaar nodig heeft gehad om alle documenten te vertalen van het Nederlands naar het Frans. Als dat echt de reden was, waarom het dan niet in Dendermonde laten zodat al die jaren niet verloren waren gegaan?
Tijdens de Ebola-epidemie in West-Afrika zijn er bij de acties van het Rode Kruis voor minstens zes miljoen Zwitserse franken (1 euro is ongeveer 1,15 Zwitserse frank) ‘verdwenen’. Ik schrok daar wel even van, omdat ik toen ook mijn steentje had bijgedragen, maar dan bij Artsen zonder Grenzen en daar is – gelukkig maar, hoop ik – iets dergelijks (nog) niet gebeurd. Transparency International, de organisatie die overal ter wereld de corruptie in kaart probeert te brengen en waarover ik in mijn blog van 5 dezer (‘Pokemon stratego’) nog schreef dat ze Spanje het corruptste E.U.-land vindt, had reeds in 2015 vermoedens dat er met die Ebola zaak iets fout liep en had toen het Rode Kruis daarvan op de hoogte gebracht. Die is dan zelf een onderzoek gestart en voorlopig uitgekomen op dat miljoenenverlies.
Een bank in Sierra Leone foefelde met de wisselkoersen, in Liberia werden de prijzen van de hulpgoederen opgeblazen en in Guinea verdween er circa een miljoen frank via een frauduleuze facturering bij de douane. Daarmee is trouwens de kous nog niet af, want er lopen nog steeds twee andere onderzoeken. In totaal kreeg het Rode Kruis giften voor liefst 124 miljoen Zwitserse frankskes…
De organisatie doet er best aan deze zaak grondig uit te spitten. Alhoewel er nog van die zaken zijn voorgevallen, denk ik niet dat het toen om het Rode Kruis ging. Reden temeer om een herhaling te vermijden. Artsen zonder Grenzen is trouwens een organisatie waar ik ook niet weg van ben – mijn storting was eenmalig – maar die Ebola-epidemie leek me dan toch ook iets vreselijk. De eerste uitbraak van die ziekte vond plaats in ‘onze’ Kongo en de naam Ebola is die van een zijrivier van de Kongostroom.
Puigdemont heeft de eerste ronde van zijn juridische strijd tegen Rajoy alvast gewonnen. De Belgische onderzoeksrechter heeft hem en zijn vier ministers niet laten aanhouden, maar hem vrijgeleide gegeven op voorwaarde dat hij België niet verlaat, een vast verblijfadres in dit land opgeeft en zich op elke convocatie vanwege het Belgische gerecht meldt. Dat had ‘Pokemon’ al toegezegd, nl dat hij zijn volledige steun aan het Belgische gerecht zou geven. De man schijnt – waarschijnlijk via zijn Vlaamse advocaat – al voldoende bekend te zijn met de Belgische toestanden, want ondanks het feit dat hij het Frans wél en het Nederlands niét machtig is, heeft hij gevraagd ondervraagd te worden door een Vlaamse onderzoeksrechter. Mede als gevolg daarvan zal de zaak verderop nooit bij een Franstalige rechter belanden, een van dat soort dat De Wever ooit wereldvreemd noemde. Het gaat nl niet om criminele feiten. Daarenboven zijn parlementaire handelingen in dit land niet strafbaar.
Ondertussen is een partijgenoot van de nieuwe Spaanse dictator, een vicepresident van de Europese EVP-groep (waartoe ook onze CD&V behoort) grondig uit de toon gevallen door de N-VA te beschuldigen van collaboratie met de nazi’s en xenofobisme. Dat was een voorzet die historicus De Wever zomaar had binnen te koppen: de Partido Popular, waartoe de aanklager – een zekere Esteban Gonzalez Pons – behoort, wordt aanzien als de rechtstreekse erfgenaam van het dictatoriale Franco regime. De hele heisa was het gevolg van een interview van Jan Jambon bij VTM, waarin die daarin terecht verklaarde dat het niet kon in een democratisch land vreedzame mensen ineen te kloppen en politiek verkozenen die geen geweld hebben gebruikt in de gevangenis te steken.
In deze zaak is het trouwens opmerkelijk dat Jambon steun kreeg uit onverwachte hoek: van niemand minder dan Elio Di Rupo en Karel De Gucht, wat alvast al gevolg zal hebben dat de partijen van deze twee moeilijk straks iets anders zullen vertellen. Blijft dan nog over: de eeuwige mosselpartij CD&V, waarvan ex-VRT medewerker, nu europarlementslid, Ivo Belet zich al kritisch t.o.v. Jambon uitliet. ‘Ja maar, desalniettemin, enerzijds-anderzijds’, we kennen zo stilaan de tsjeven wel. Dat ze maar goed opletten, want dit zou in Vlaanderen wel eens averechts kunnen uitwerken voor een partij die nooit recht door zee durft gaan. In het geval van Catalonië kan men eerder van lafheid spreken.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: ik wacht nog altijd op een bericht in onze media over Léon Degrelle, de grootste collaborateur van dit land, die erin slaagde na WO II uitgerekend naar Spanje te vluchten en die daar nooit verontrust werd voor de rest van zijn leven. Voor de Spanjaarden blijkt de ene collaborateur niet de andere te zijn…
* ‘Pata negra’ is de naam van een bekende, lekkere (en dure) Spaanse ham. Letterlijk betekent het ‘zwarte poot’…
Ik wou even reageren op enkele reacties van trouwe lezers deze laatste week.
Onze vriend Wilhelmson vindt mijn verhaal over de 71.000 jobs die er het laatste jaar in dit land zijn bijgekomen niet voldoende. Dat het hier niet zo slecht gaat, zegt hij, betekent nog niet dat het goed gaat en daarin heeft hij gelijk. Het probleem is dat er in het Europese keurslijf waarin de E.U.-landen zitten weinig meer te verwezenlijken is. In een land met een staatsschuld van over de 100% van het bbp kunnen er geen extra uitgaven komen tenzij er elders bespaard wordt. Van de ene kant mogen we blij zijn dat we de E.U. hebben, anders zou de staatsschuld meer dan waarschijnlijk nóg groter geworden zijn, met een devaluatie als gevolg en zouden we met zijn allen armer zijn geworden. Nu dat niet meer kan, moeten er allerlei trucs worden toegepast om binnen de vastgestelde lijnen te blijven. Eén ervan is ervoor te zorgen dat de economie blijft groeien en er meer jobs in de privé komen, zodat meer mensen bijdragen aan o.a. de Sociale Zekerheid en de overheid minder geld moet uitgeven aan uitkeringen.
De hoofdschuldige van het verhaal is echter niet alleen Europa, maar ook een zekere Verhofstadt die met zijn ‘actieve welvaartstaat’ de financiële buffer van 6% die de regering Dehaene had aangelegd voor de verwachte kosten van de vergrijzing, samen met Vande Lanotte – zijn toenmalige minister van Begroting - in twee legislaturen heeft opgemaakt. Wat ervoor in de plaats moest komen, het Zilverfonds, bleek later een lege doos te zijn.
Dat er ook in dit land steeds meer slecht betaalde, parttime- en tijdelijke jobs komen, zoals Gina opwerpt, is ook waar. Dat is echter geen Belgische exclusiviteit. Kijk maar naar Duitsland waar dat al langer gebeurt en waar het was opgestart onder de socialistische regering Schröder met akkoord van de vakbonden. Zoals ik al eens geschreven heb, is het beter zo’n job te hebben dan geen job, want in dat laatste geval is de kans om door te groeien naar een echte job nog veel verder af en moet de gemeenschap ervoor opdraaien.
Samengevat kan men zeggen dat het natuurlijk altijd beter kan. Wie met de huidige gang van zaken niet akkoord is, kan wel gelijk hebben, maar moet maar eens met een alternatief afkomen. Dat het hier nog zo slecht niet is, zoals ik stelde, moet vooral gezien worden in vergelijking met nogal wat andere landen.
