Ik kom nog eens terug op de aan de gang zijnde politieke discussies over de diverse benoemingen. E.e.a. past nl in het kader van het feit dat de traditionele partijen het steeds moeilijker krijgen om hun al dan niet gebuisde verkozenen op postjes te installeren die ze vroeger bijna automatisch kregen. Door de terugval van de eigen kiezers worden die plaatsen steeds zeldzamer en kan men de zgz ‘oude krokodillen’ nog weinig garanderen. Dat is, volgens mij althans, ook een van de redenen waarom de SP.a het cumulverbod invoerde, omdat de postjes bij die partij steeds zeldzamer worden en het er niet naar uitziet dat het, zeker in de nabije toekomst, beter op zal worden.
Heel het verhaal omtrent de benoemingen van de nieuwe Oost-Vlaamse gouverneur en de man/vrouw situatie bij de Nationale Bank past ook in dat kader. Vooral over die van Steven Vanackere valt nog wat te vertellen. Een tiental jaren geleden was hij een rijzende ster binnen de christelijke zuilen en bracht hij het zelfs tot federaal vice-premier. Als minister van Financiën kwam hij rond 2011 in de problemen i.v.m. winstbewijzen tussen ACV (waarvan hij lid is) en de staatsbank Belfius. Dat werd zo erg dat hij in 2013 aftrad, omdat de problemen zijn ‘persoonlijk incasseringsvermogen’ te boven zouden gegaan zijn. Minder bekend is dat hij op een gegeven ogenblik gouverneur van West-Vlaanderen kon worden, een post die ook zijn vader ooit bekleed had, maar hij vond dat maar niets. Toen hij in 2014 niet verkozen raakte, werd hij door zijn partij opgevist als gecoöpteerd senator en in die senaat zelfs fractieleider, wat feitelijk niets voorstelt, maar wel extra vergoed wordt. Een dergelijk iemand maakt bij de verkiezingen van 2019 geen kans ergens verkozen te worden en daarom zijn aanstelling bij de Nationale Bank. Dat er daarbij die hele discussie was over de man/vrouw aanstelling, had er feitelijk niets mee te maken. Hij is gewoon de oude krokodil die een landingsbaan nodig had en die men nergens anders nog kwijt raakte. Dat ‘Markske’ Beke daarover vertelde dat hij er van niemand lessen over moest krijgen, klopt in zoverre dat het voor Beke alleen een voortzetting is van de oude politieke cultuur, waar Verhofstadt indertijd een einde ging maken…
In Amerika is men, na de tussentijdse verkiezingen, aan een soort status quo toe. Iedereen heeft gewonnen en wat er verder gaat gebeuren weet niemand met zekerheid. Nu de democraten de meerderheid in het huis van volksvertegenwoordigers hebben veroverd en de republikeinen hun meerderheid in de senaat hebben vergroot, zullen beide partijen wel verplicht zijn tot e.o.a. vorm van samenwerking en dat zou daar iedereen wel eens ten goede kunnen komen, Trump inbegrepen. Die laatste zit zelfs op rozen. Als democraten en media hem zouden blijven bestoken en boycotten, kan hij ze straks bij de volgende verkiezingen de schuld geven van alles wat hij, Trump, niet heeft kunnen verwezenlijken. Doen ze dat niét dan kan hij blijven zeggen dat hij zijn beloften is nagekomen.
Rechtuit gezegd, ik volg heel die Amerikaanse retoriek al een tijdje niet meer op de voet en zou al blij zijn dat nieuws niet meer te moeten weg zappen als ze zouden ophouden met al dat gezever van de bevooroordeelde Bjorn Soenens en Greet De Keyser over de politieke toestanden ‘over there’. Toestanden met als constante een negatieve berichtgeving over ‘the Donald’, waar wij tenslotte hier weinig mee te maken hebben. Trump heeft in elk geval de verdienste de Amerikanen wakker geschud te hebben. De verkiezingen waren een wake-up call voor de democratie en het is nu afwachten hoe dat verder zal evolueren.
Carina Van Cauter heeft de eer aan zichzelf gehouden en zich terug getrokken als kandidaat voor de post van gouverneur voor de provincie Oost-Vlaanderen. Daarmee toont ze verstandiger te zijn dan Gwendolientje, bullebak Tommelein en andere blauwen die destijds al niet akkoord waren met de aanstelling van de partijloze Jan Briers en die nu reclameren tegen een nieuwe procedure die ze zelf gevraagd hadden. Huichelaars!
Eerst iedereen laten solliciteren, dan door een gespecialiseerd bureau een aangepaste test voorleggen aan de laatste vijftien kandidaten en tenslotte willen dat de partijpolitiek naar believen uit die vijftien kan kiezen, is onzin. Dat zou betekenen dat ook wie als laatste uit de testen kwam, eventueel toch kunnen worden verkozen als de juiste partij maar achter hem/haar zou staan, wat zoveel betekent als zouden die testen maar voor te lachen zijn. Dat la Homans de heer Leerman zou hebben voorgedragen – een beschuldiging van het laatste uur - zou kunnen kloppen, maar dat gebeurde wel nadat bleek dat hij als beste uit de tests kwam. Dat Open VLD Leerman wil wraken omdat hij in een vorig leven ooit gemeenteraadslid was voor de Volksunie is een sterk staaltje van oude politieke cultuur, de vroegere PVV waardig. Het lijkt er wel op dat de liberalen een postuum cordon sanitair tegen de VU willen, een partij die, nota bene, zelfs ooit deel uitmaakte van een federale regering!
Het was natuurlijk niet erg fair, zeker niet t.o.v. Van Cauter, om die testen en uitslagen in de media te brengen, maar dat zou waarschijnlijk niet gebeurd zijn als Open VLD zich zelf aan de regels had gehouden. En wat te denken over de dreiging met een boycot, zodat er voorlopig geen nieuwe gouverneur voor Oost-Vlaanderen kan benoemd worden? Lijkt wel een vakbondsactie en dat voor een partij die zich liberaal noemt!
Wij kunnen ons wel eens druk maken over de lonen en wedden die uitbetaald worden bij onze Nationale Bank, zoals ik in mijn blog van gisteren vermeldde, het zijn altijd nog - relatief gezien - schappelijke vergoedingen waarvan ze niet steenrijk zullen worden. Ze zullen allicht niet behoren tot de selecte club van dollarmiljonairs, waarvan, volgens een studie van de Zwitserse USB Bank en het adviesbureau PricewaterhouseCoopers (PwC), er in 2017 liefst 2.158 waren. We kunnen ons daarover druk maken, maar dat zal niet veel helpen. Wat misschien wel de wenkbrauwen kan doen fronsen, is het feit dat er daar 373 Chinezen bij waren, waarvan de meesten lid zijn van de Chinese communistische partij. Krijg dat maar eens uitgelegd aan bv de leden van onze PTB-PvdA. Bij die Chinezen houdt het trouwens niet op. Tot het selecte clubje horen ook 105 Russen. Wat bij deze laatste groep speciaal is, is dat de meeste er een tweede nationaliteit bij hebben, sommigen zelfs een derde. Enkele van hen behoren tot de vriendenkring van Poetin, met wie men best geen ruzie maakt, zeker niet als men steenrijk is kunnen worden door het overnemen van staatsbedrijven voor een appel en een ei.
---
De mensen hierboven vernoemd hebben waarschijnlijk wel e.e.a. verwezenlijkt en hebben er in elk geval iéts voor moeten doen. Er zijn er ook die er warm in zitten zonder er iets voor te hebben moeten doen en toevallig in het juiste bed geboren werden, zoals onze Coburgers. Het enige wat die goed kunnen, is kindjes maken en elk kindje dat erbij komt kost het land geld, veel geld als men ziet wat de tegenprestaties zijn. Ze maken er zelfs buitenwettelijke en dat kan wel eens problemen geven, zoals we nu pas weer gezien hebben in de zoveelste aflevering van de vaudeville rond Delphine tegen haar natuurlijke vader Albert II. Officieel is ze niet de dochter, maar iedereen kan zien dat ze een Coburger is, zoals iedereen ook kan zien dat Laurent er geen is. De eerste wordt niet erkend, de tweede wel. Als Albert II zo zeker was van zijn gelijk, had hij al lang een DNA-staal afgegeven, maar dat doet hij niet. Hij zal dus wel degelijk de natuurlijke vader van Delphine zijn. Ik vraag me af of heel die komedie er ook zou zijn, mocht het Belgisch koningshuis zou zijn afgeschaft. Eens proberen?
De heisa over de aanstelling van Steven Vanackere als nieuwe directeur van de Nationale Bank (NBB) blijft aanslepen, niet omdat de man niet bekwaam zou zijn (hij was ooit federaal minister van Financiën), maar enkel omdat hij als man een vrouw opvolgt, waardoor het in het directiecomité van de Nationale Bank geen vrouw meer zit. Voor één keer heeft CD&V, die de kandidatuur van Vanackere blijft steunen, daarin gelijk. Vóór Vanackere had de partij tenminste een vrouw in dat comité, wat de andere, nu protesterende partijen, niet eens kunnen zeggen.
Als men daar persé toch iets aan wil doen – bv quota opleggen - dan zou men best de hele werking van die Nationale Bank in vraag stellen. Sinds de invoering van de euro, in 1999, wordt het monetair beleid van de E.U. geleid vanuit Frankfurt. Sinds 2014 heeft de Europese Centrale Bank (ECB) zelfs de eindverantwoordelijkheid over de banken. Men kan zich dan ook ernstig afvragen wat onze Nationale Bank nog doet en of het nodig is er nog zoveel duurbetaalde directeuren en regenten (m/vr) te hebben. Het is al afgebouwd van 2.500 mensen in 1999 naar 1.900 vandaag en zou verder moeten afslanken naar 1.700 in 2020. Ondertussen blijven de lonen en wedden echter wat ze vroeger waren. Zo maken we het mee dat NBB- gouverneur Jan Smets vorig jaar een kleine 490.000 euro’s beurde, dat is meer dan de kleine 400.000 die Mario Draghi, de big boss van de ECB krijgt. De lonen van de verschillende directeurs en ander topfuncties zullen wel navenant zijn, terwijl het werk dat ze daarvoor moeten verrichten niet meer in verhouding staat tot wat ze vroeger ervoor moesten doen.
Tenslotte blijven quota, zeker in de politiek, een onrechtvaardigheid als men verondersteld wordt voor welke functie ook de meest bekwame te nemen, ongeacht het geslacht. Bij de schiftingen voor de baan van gouverneur van Oost-Vlaanderen waren er in een eerste ronde zo’n 100 kandidaten, na een eerste schifting nog 15 en kwam daaruit een man als beste uit de bus. Straks kunt ge beter transgender zijn bij zo’n selectieproeven. Bij slagen, altijd prijs!
Het lijkt erop dat de ruk naar links, die er bij de Waalse gemeentelijke verkiezingen wel degelijk was, zich niet gaat doorzetten bij de volgende regionale en federale stembusgang van mei 2019. De PS heeft wel geprobeerd coalities aan te gaan met zowel de groenen van Ecolo als de communisten van de PTB, maar veel resultaat heeft ze daarbij niet gehaald. Hét voorbeeld was Molenbeek, waar Waalse socialisten niet met andere linksen akkoord raakten, maar wel met de liberalen van het MR. Dat gebeurde ook elders, met als hoogtepunt het akkoord in Luik, de vurige stede. In Charleroi, waar Magnette af te rekenen krijgt met hetzelfde probleem als De Wever in Antwerpen, nl een meerderheid van één zetel, gaat ook hij geen coalitie aan met uiterst links. Het zou dan ook wel eens kunnen dat PS en MR volgend jaar ook federaal tot een akkoord komen, mochten de kaarten erbij liggen zoals nu. Dat zou dan als gevolg kunnen hebben dat er geen federale regering zou kunnen komen zonder de PS, de natte droom van Bart De Wever en dat een nieuwe lange crisis zou kunnen ontstaan bij de volgende federale regeringsvorming. Misschien dé kans om opnieuw een record te vestigen, nu blijkt dat men in Noord-Ierland ons oude record van 541 dagen in 2014 al geklopt heeft! Mocht dat gebeuren zou er zich een onverwachte opening kunnen komen naar het confederalisme of iets dat er op trekt en dat zou voor Vlaanderen alvast een stap in de goede richting zijn. Er heeft ooit eens iemand gezegd dat België alleen zal gesplitst worden als de francofonen het vragen. Misschien komt dat moment er ooit toch nog.
“Zot zijn doet geen zeer’, zegt men bij ons in de Kempen. Cathérine Moureaux, dochter van Flup Moustache, heeft daar in Molenbeek blijkbaar ook geen last van. Nadat haar PS-partij de verkiezingen won, zag ze haar eerste droom, een samengaan met Ecolo en de communisten van de PTB/PvdA, in rook opgaan wegens het afhaken van beide partijen. Daarna had ze uitgerekend 4 dagen nodig om een paarse meerderheid samen te stellen van haar PS-partij met de MR plus de Vlaamse tegenhangers Open VLD en SP.a. Van uiterst links naar centrum rechts in vier dagen in het Molenbeek, waar – laten we dat niet vergeten - terroristen ongestoord hun aanslagen in Parijs en Brussel konden plannen! De Vlaamse coalitiepartijen krijgen beiden nu een schepen toebedeeld. Of de nieuwe meerderheid ook tegen het Kanaalplan gekant zal zijn, is niet meteen duidelijk. Volgens de laatste uitleg van de ‘dochter van’, was dat plan ‘slecht onderhandeld’. Het belangrijkste voor haar zal waarschijnlijk zijn, dat het rijk van vader Flup Moustache in Molenbeek in stand blijft, of de meerderheid er nu uiterst links dan wel centrumrechts is.
Grote heisa bij de Nationale Bank (NBB), waar ontslagnemend directrice Marcia De Wachter (CD&V) op voorstel van minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) zou worden opgevolgd door Steven Vanackere (ook al CD&V). Wat kan daar nu mis aan zijn, zou men denken. Wel, het probleem is dat Vanackere een man is, waardoor het hele directiecomité van onze Nationale Bank nu uit mannen zou bestaan. In deze MeToo tijden blijkt dat niet meer te kunnen. Buiten mevrouw De Wachter zelf, blijkt de hardst reclamerende in deze zaak het blauwe Crootje te zijn, zelf in de politiek omhoog gevallen als ‘zoon van’.
Het is me wat met de blauwe kleuterklas van fröbelleidster Gwendolientje. Bij de vervanging van de Oost-Vlaamse gouverneur was het ook al kermis, niettegenstaande de aanwervingsprocedure er was aangepast zoals de liberalen zelf gevraagd hadden. Volgens Vlaams minister Tommelein mocht niet de best gerangschikte uit de test, maar de meest blauwe daar gouverneur worden.
Diezelfde Tommelein is ondertussen in zijn thuisstad Oostende een coalitie aan het vormen met God en klein pierke om toch maar zelf daar burgemeester te kunnen worden. Net wat ook gebeurt in Gent met Mathias De Clerq, ook al een kleinzoon van, in Gent.
Bij open VLD schijnt er tegenwoordig maar één adagium meer te zijn: niet ‘jobs, jobs, jobs’, maar ‘postjes, postjes, postjes’. Ge weet maar nooit hoe weinig er van de partij na mei 2019 nog zal overblijven. Niets boven de vaste job.
Het zal even wennen worden als er na de verkiezingen, de vakanties en de stakingen weer zal moeten gewerkt worden in de diverse parlementen. Heel wat van dat werk zal te maken hebben met Europa. Daar gaan dan nl de door de verschillende lidstaten opgemaakte begrotingen onder de loep genomen worden. Dat zal deze keer in de eerste plaats met Italië te maken hebben, een land dat met Europa op ramkoers ligt sinds het aantreden van de nieuwe regering met de rechtse Lega (Nord) én de anti-establishment Vijfsterrenbeweging. Maar ook voor België zou het niet de eerste keer zijn dat het bij Europa te licht bevonden werd i.v.m. zijn begroting, die nog steeds een tekort vertoont t.o.v. het bbp en zijn te hoge staatsschuld (meer dan 100% van dat bbp). Zoals de zaken er nu bij staan, lijkt het er niet op dat de federale regering van Charles Michel daaraan nog veel zal veranderen vóór de verkiezingen van einde mei 2019 en blijft die regering dus de facto een in lopende zaken, zoals al langer gesteld wordt. Voor een centrumrechtse regering is dat wel een blamage en riskeert dit land straks bij de zgz Club Med-landen gerekend te worden (Spanje, Griekenland, Italië, Portugal en … Frankrijk). De voorbije vier jaar werd slechts 0,6% van het bbp structureel (zeg maar: blijvend) gesaneerd. Dat is minder dan wat gebeurde onder de centrumlinkse ploeg van Di Rupo (0,9%), al gebeurde dat toen wel bijna uitsluitend door bepaalde belastingen te verhogen.
De federale regering heeft, buiten de aankoop van de F35, nog wel enkele andere zaken te regelen. Vooreerst is er de onverkwikkelijke Arco kwestie, waarvan waarschijnlijk niet veel, misschien zelfs niets nog in huis zal komen. Ook i.v.m. de akkoorden over de zgz arbeidsdeal moet men afwachten wat de besluiten daaromtrent zullen opleveren, maar is het helemaal niet zeker dat we daar vóór einde mei 2019 veel resultaten van zullen zien. Zowat hetzelfde gebeurt met het zgz investeringspact waarbij regering en werkgevers naar elkaar kijken. Als puntje bij paaltje komt, is er nl geen geld op overschot en zal een verhoging van de staatsschuld dit land nog meer in het verdomhoekje duwen. Hét probleem met deze twee projecten is, dat het telkens Kris Peeters is die ze zou moeten oplossen. Zeker na zijn debacle in de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen zou de linksbuiten van de federale ploeg wel eens dwars kunnen gaan liggen, al is men van hem op dat gebied al e.e.a. gewend.
Sensatie over de bende van Nijvel, toen vorig jaar VTM uitpakte met het bericht dat een broer van een ex-rijkswachter aan de VTM-journalist verklapte dat die laatste op zijn sterfbed bekend had de ‘reus’ van de bende te zijn geweest. Zo’n dikke dertig jaar na de feiten zouden we eindelijk iets te weten gaan komen over een van de grootste onopgeloste moordzaken van dit land. Justitieminister Geens sprong mee op de kar en zette een 30-tal nieuwe medewerkers fulltime op de zaak.
Het resultaat van dat nieuwe onderzoek, zoals gezegd meer dan 30 jaar na de feiten, is dat het Gerecht zopas heeft laten weten dat die rijkswachter onmogelijk de reus kan geweest zijn. DNA-stalen zouden dat uitgewezen hebben. Zelfs als de man dat op zijn sterfbed zou gezegd hebben, mag men niet vergeten dat hij zodanig aan de drank was, dat hij zich letterlijk had dood gezopen, wat e.e.a. kan verklaren. Het parket bevestigt ook dat er met het dossier geknoeid is geworden, iets wat ik steeds geïnsinueerd heb in mijn artikels over de zaak, de laatste keer in mijn blog van 25.10.2017 (‘De bende van Twijfel’). Er zou ondertussen zelfs een deel van het dossier verloren zijn gegaan, nadat het van Dendermonde naar Charleroi werd verplaatst en er daar niets meer mee gedaan werd.
De cafézender uit Nossegem, uit op sensatie zoals meestal het geval is, heeft eergisteren de zaak dan nog maar eens proberen uit te leggen en de kijkers gevraagd alle mogelijke tips (nog maar eens) door te sturen, meer dan 30 jaar na de feiten, a.u.b. Eventuele medeplichtigen die helpen zouden sinds kort zelfs het statuut van spijtoptant kunnen krijgen, iets waar men vroeger in Italië mee begonnen is (de zgz ‘pentiti’) om de maffia efficiënter te kunnen bekampen. Dat ging daar toen echter om actuele omstandigheden, niet om wandaden die al zo lang geleden plaats vonden.
Zelf blijf ik erbij, zoals ik al jaren schrijf, dat de CCC, ‘Cellules Communistes Combattantes’, er iets mee te maken had. Het kan niet toeval zijn, dat de aanslagen plots ophielden, nadat die CCC werd opgerold. Daarmee zeg ik niet dat die kerels daar zelf aan mee deden, wel dat ze in hun kraam pasten. De CCC had duidelijk een politiek programma waarbij de democratie in België moest verstoord worden, maar dat verhaaltje paste niet (en past ook nu nog steeds niet) in het verhaal van het officiële België en de media, die er persé een rechtse staatsgreep van wilden maken.
Ondertussen kabbelt het hele zaakje verder en is het een (dure) bezigheidstherapie geworden.
Volgens berichten van Greenpeace, die altijd met een korreltje zout mogen genomen worden, heeft Antwerpen stad en omgeving, samen met Londen, Parijs en het Duitse Ruhrgebied, zowat de slechtste luchtkwaliteit van Europa. Dat hebben de bollebozen van deze organisatie uitgemaakt na satellietbeelden van de vervuiling gezien te hebben. Het zou best kunnen dat ze voor één keer gelijk hebben. Antwerpen is nu eenmaal de tweede haven van Europa (na Rotterdam), ligt in een dichtbevolkt gebied en tevens op de doorgangsweg van Rotterdam naar het Zuiden. In de Antwerpse haven werken zo’n 130.000 mensen en alle activiteiten die er worden uitgevoerd zullen inderdaad wel mee voor de nodige overlast op gebied van luchtvervuiling zorgen. Zoals meestal het geval is, hoeden de groene lui er zich wel voor zelf met een werkbare oplossing voor de dag te komen, want ook zij hebben die niet, zeker niet op korte termijn. Het is trouwens gebleken dat de situatie er de laatste tien jaar in Antwerpen al (lichtjes) op verbeterd is.
De enige keer dat de politiek er iets aan kunnen doen had, heeft zij het verknald met dat referendum waarbij, in naakte cijfers, slechts één sinjoor op vier tégen heeft gestemd (60% bij een opkomst van 40%), terwijl de mensen uit de regio rond de stad niet eens mochten meestemmen, al gebruiken zij de Ring meer dan de Antwerpenaren zelf. Als men het Lange Wapper project had uitgevoerd, dan had die brug er nu gelegen en had men de tijd gehad om eens rustig te bekijken wat er verder kon gedaan worden. Zoals de zaken er nu voor staan, is er in 20 jaar niets gebeurd – wél miljoenen euro kosten gemaakt - en kan niemand zeggen wanneer men eraan zal beginnen, laat staan wanneer het af zal zijn….
P.S. In China heeft men zopas een nieuwe (zee)brug van 35 km geopend. Klaar na 9 jaar…
Na twee zware verkiezingsnederlagen* in de belangrijke Duitse deelstaten van Beieren en Hessen (Frankfurt), heeft Angela Merkel dan toch eindelijk begrepen dat haar haring niet meer braadt. Ze neemt de vlucht vooruit en heeft verklaard zich op het einde van dit jaar niet meer kandidaat te stellen voor een nieuwe termijn als voorzitster van de CDU. Daarenboven zal ze dat ook niet meer zijn voor een volgende ambtstermijn als Kanselier in 2021. Voor haar partij is het alleen maar te hopen dat ze vervangen zal worden door iemand met een rechtsere reflex, want het is duidelijk dat de meeste Duitsers het pamperen van de Merkelmoslims beu zijn.
Na de verkiezingen in Beieren was het al duidelijk dat de CSU, de plaatselijke zusterpartij van de CDU, niet tegelijk de verdediger kon blijven van het traditionele katholieke Beieren én op federaal vlak een Merkel te blijven steunen die veel te soft is i.v.m. de immigratie en integratie van teveel allochtone inwijkelingen. Na Centraal- en Oost-Europa, Oostenrijk en Italië heeft ook de gewone Duitser er zijn buik van vol.
Merkel zegt na 2021 geen politieke functie meer te ambiëren. Volgens kenners zou het wel eens kunnen dat Mutti zich ook als kanselier al eerder zou terugtrekken.
* In de marge van die verkiezingen is het wel opmerkelijk dat de peilingen er omtrent vrij correct waren, iets wat men de laatste jaren niet veel meer heeft meegemaakt.
Trouwe lezers van deze rubriek weten al langer dat ik geen goed woord over heb voor de regeringen Verhofstadt van 1999 tot 2007. Latere geschiedenisboeken zullen ervan getuigen dat ze het land alleen maar schade hebben toegebracht, enorm grotere schade dan wat men zou vermoeden. Ze waren niet alleen verantwoordelijk voor het uit de hand lopen van de staatsschuld door het opsouperen van de miljarden euro uit het spaarpotje voor de vergrijzingskosten. Ze gaven ook een boost aan de immigratie via de snel-Belg-wet en het recht van buitenlanders om te mogen stemmen bij lokale verkiezingen. Nu blijkt ook dat aan de toen besliste kernuitstap geen enkel vervolg werd gebreid in de vorm van enig uitstapplan. Dat laatste blijkt uit een recent opiniestuk uit Le Soir aan de hand van ene Jean-Pol Poncelet.
Die Jean-Pol Poncelet is een ex-minister van Defensie & Energie voor wat nu het cdH heet, zeg maar de Franstalige christendemocraten. Dat was in de tijd toen de CVP nog ‘incontournable’ was bij regeringsvormingen en het Waalse broertje daar mee van profiteerde om enkele ministerposten te versieren. Nu is die Poncelet toch niet de eerste de beste, maar een wetenschapper die, na zijn politieke carrière, eerst ging werken voor de ESA, het Europees Ruimteagentschap en daarna in de nucleaire industrie terecht kwam. In zijn recente column in Le Soir schrijft hij dat de door de paarsgroene regering Verhofstadt besliste kernuitstap niets met enige klimaatbekommernis te maken had, maar alleen diende om de groenen mee in de regering te krijgen.
Dat ook de Groenen er toen (en ook later) verder niets meer aan gedaan hebben, pleit zeker niet in het beeld, dat ze van hun partijtje hét voorbeeld voor de toekomst willen maken. Onze groenen zijn linkser dan de linkse socialisten. Ze willen zuiverdere lucht, meer betaalbare woningen en een perfecte mobiliteit, maar zeggen nooit wat dat gaat kosten noch wie dat allemaal gaat betalen*. Ze worden geleid door figuren van meestal vreemde afkomst (Almaci, Calvo, Rzoska) die een afkeer hebben van de Vlaamse Zaak en daarom eerder samenwerken met het Franstalige Ecolo dan met een andere Vlaamse partij. Dat ze er bij de recente verkiezingen op vooruit zijn gegaan, heeft niets te maken met hun ideologie, maar met het feit dat heel wat linkse kiezers de socialisten beu waren en gekozen hebben voor wat zij zien als het nieuwe rood. Wat Groen er heeft bij gewonnen, heeft de SP.a eraan verloren.
* Eender wat men beslist op het gebied van energie, het zal altijd de verbruiker zijn die betaalt.
Ik had me voorgenomen niet teveel te schrijven over die gemeenteraadsverkiezingen, maar dat blijkt onmogelijk. Er gebeuren zoveel dingen die toch de moeite lonen het er eens over te hebben .
In St. Jans Molenbeek, het rijk van Flup Moustache, heeft diens partij de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen en nog wel met als lijsttrekker Flups dochter Cathérine. Die heeft meteen voorgesteld een linkse meerderheid te vormen met Ecolo/Groen en de communisten van de PTB/PvdA, met als programma o.m. een einde te maken aan het Kanaalplan, waarmee Jambon de zone wil opkuisen van de jihadi’s en de mensen die er een adres hebben, maar er niet wonen. Eerst Ecolo/Groen en daarna de communisten hebben zich ondertussen echter al teruggetrokken, zodat in feite alleen de PS nog voorstander is van het in stand houden van Molenbeek als de Jihadi hoofdstad van Europa. Het was dank zij Philippe Moureaux, ooit de ideoloog van de partij, dat het in Molenbeek zover is kunnen komen. Die Moureaux hoort eigenlijk thuis in de gevangenis, want hij heeft opzettelijk de extremisten de kans gegeven ongestoord hun plannen uit te oefenen en die tenslotte als resultaat de aanslagen in Parijs en Brussel hadden. Dat uitgerekend zijn dochter de zaken daar opnieuw op zijn kop wil zetten en dit met de steun van de Waalse socialisten, tart elke verbeelding.
----
In Oostende is de kans groot dat er een vierpartijen coalitie komt, waardoor de SP.a – pardon: ‘Stadslijst’ – van Vande Lanotte het zal mogen vergeten. Volgens Bart Tommelein, de initiatiefnemer van de nieuwe coalitie, is Oostende de Vlaamse centrumstad met de meeste armen. Allemaal dank zij het jarenlange beleid van de ‘sociale’ Vande Lala. We kunnen trouwens maar beter duimen dat Tommelein er burgemeester wordt, al was het maar om er vanaf te zijn in de Vlaamse regering. Op energiegebied heeft hij zich al een paar keer verslikt als de nieuwe Sinterklaas en de vertoning die hij zopas heeft opgevoerd om – tegen de eigen partijprincipes in – toch een liberale gouverneur te krijgen in Oost-Vlaanderen, was beneden alle peil. Ging hij op een gegeven ogenblik de kandidaat die het beste uit de tests kwam kwalijk nemen dat hij niet alleen familie was van N-VA ondervoorzitter Loones, maar dat hij vroeger voor de brave Volksunie ooit ergens gemeenteraadslid zou geweest zijn. Terwijl Tommelein zelf ook uit die Volksunie komt. Wat een simpele ziel!
In mijn eigen gemeente,Kasterlee, gebeurde wel iets speciaals tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Toen ik daar op 14 oktober ging stemmen, was me al opgevallen dat het Vlaams Belang er maar één kandidaat op haar lijst had staan. Na de verkiezingen bleek die kandidaat dubbel zoveel stemmen gekregen te hebben als nodig waren voor een gemeenteraadszetel. M.a.w. als er een tweede kandidaat was geweest, was die ook verkozen geweest. En daar houdt het niet bij op. CD&V, die sinds jaar en dag de volstrekte meerderheid had in Kasterlee, haalde nu maar 12 van de 25 zetels. Door e.o.a. regel van het kiesreglement gaat de tweede zetel van het VB, omdat er geen kandidaat voor was, naar CD&V, zodat die op die manier haar volstrekte meerderheid toch nipt kan behouden…
De vraag daarbij is of het VB nu echt geen tweede kandidaat gezocht heeft. Net als ik zullen er misschien nog wel mensen geweest zijn die niet politiek geëngageerd zijn, maar misschien wel interesse hadden, maar die het ook pas zullen bemerkt hebben op de verkiezingsdag zelf.
---
En dan nog dit. Het is decennia lang een traditie geweest dat de postjes van provinciegouverneur verdeeld werden onder de traditionele partijen: christendemocraten, socialisten en liberalen. Toen de N-VA echter in Vlaanderen de grootste partij werd, eiste die de eerst vrijgekomen gouverneurspost op, die van Oost-Vlaanderen. Daar werd, enkele jaren geleden, uittredend gouverneur André Denijs (Open VLD) na wat getouwtrek, op voordracht van de N-VA, vervangen door de partijloze Jan Briers, tot dan de man achter het Festival van Vlaanderen. Open VLD was daar niet mee gediend en eiste dat de baan van gouverneur voortaan voor iedereen open zou staan en zo gebeurde. Er kwamen een honderdtal kandidaten af op de nieuwe vacature en 15 van hen werden geselecteerd door een daarvoor gespecialiseerd bedrijf. Tenslotte besloot Liesbeth Homans, Vlaams minister voor Binnenlandse Aangelegenheden, gewoon de man die als eerste uit de selectieprocedure kwam te benoemen, een zekere Wim Leerman, directeur bij de stad Aalst.
Daarmee had de cirkel rond moeten zijn, maar dan had men zonder Open VLD gerekend. Die protesteert nu omdat die Leerman een neef zou zijn van N-VA ondervoorzitter Sander Loones en dus relaties zou hebben met de Vlaamsnationalisten. Zelf willen de liberalen wel Carina Van Cauter op de post terecht zien komen. Die laatste heeft niet alleen relaties met andere liberale politici, ze is ook nu nog zittend parlementslid voor de partij. M.a.w. Open VLD vindt dat iemand van een andere partij, die familie is van een politicus geen gouverneur kan worden, maar iemand van de eigen partij die zelf nog tot over haar oren in de politiek zit, dat wel moet kunnen. Van hypocrisie gesproken!
Het gevolg is wel dat Oost-Vlaanderen het vanaf 1 november zonder gouverneur zal moeten doen. De job, voor zover dat er al een is, wordt tijdelijk waargenomen door een arrondissementcommissaris. De door de liberalen uitgelokte vaudeville, waarbij ze niet akkoord gaan met een procedure die ze zelf gevraagd hadden, is een reden te meer om die provincies gewoon af te schaffen, dan kan dit probleem zich niet meer voordoen.
Wat kan de federale regering nog doen vóór de volgende verkiezingen? Om te beginnen de aankoop van de opvolger van de F16 bevestigen, wat gisteren eigenlijk al gebeurd is, al moet nog e.e.a. definitief worden vastgelegd. Men zou denken: ‘Daar hebben ze dan wel geld voor’, maar zoiets moet genuanceerd worden. De 12,5 miljard euro die het hele project zal kosten, loopt wel over 40 jaar, wat per jaar nog zo’n 300 miljoen betekent. Verder zijn er de nodige compensaties, waarover twijfels kunnen zijn. Daar het echter gaat om dezelfde fabrikant als die van de F16, Lockheed Martin, die op dat gebied met dit land al enkele decennia ervaring heeft, zou dat moeten lukken. Ik herinner me nog dat DAF Special Products in de jaren 1970/1980 de landingsstellen maakte voor alle door Denemarken, Nederland én België aangekochte F16’s. Dat waren wel compensaties voor Nederland, maar er waren er ook hier. In totaal zijn er een dozijn landen, waarvan 7 NAVO-leden, die de F35 al besteld hebben. Sommige zijn zelfs betrokken bij de bouw en de ontwikkeling van het hyper moderne toestel, waarvan er de dag van vandaag reeds 3.000 besteld zijn..
Het meest verrassende in de aankoop door Defensie is trouwens niet die van de F35, maar van Franse pantservoertuigen voor een totaalbedrag van meer dan anderhalf miljard euro. Daarover was voordien, voor zover ik weet, niets verteld. De meest plausibele verklaring hiervoor is een compensatie door onze Nationale Charel gegeven ten voordele van Frankrijk dat naast de verkoop van de Rafale pakte die Macron via een omwegje aan België wou slijten.
Het is al enkele jaren geleden dat men mij vertelde dat jonge voetballers in wat men toen de provinciale afdelingen noemde, wekelijks een mooie cent bijverdienden, waarmee sommigen zelfs de lening van hun huis konden afbetalen. Daar was voor mij niet veel mis mee, tenzij het feit dat alles in het zwart gebeurde, wat op e.o.a. manier toch voor problemen zou kunnen zorgen. In vergelijking met wat nu aan het licht is gekomen in de voetbalwereld, kregen bovenvernoemde voetballers een habbekrats en is het vermoeden groot dat deze praktijk in de hogere regionen maal x zou moeten vermenigvuldigd worden, wat inderdaad gebleken is.
Ik schrijf hier al jaren dat topsport geen sport meer is, maar big business. Bij het voetbal is dat vooral begonnen met het geld dat gegeven werd aan Tv-uitzendingen van de matchen, die de laatste jaren vooral in de UK, maar ook elders opliepen tot miljarden euro’s per jaar. Over hoeveel geld het gaat, zal men nooit te weten komen, maar als men ziet dat enkele van de tot nu toe beschuldigden in ons Belgische voetbal (het gaan er nóg meer worden!) advocaten hebben die niet voor een appel en een ei komen pleiten (Rieder, Sven Marie), dan kan men zich redelijkerwijs aannemen dat het om heel veel geld gaat.
Ik stel me wel enkele vragen over de journalisten die zich via de sport een leuke job en waarschijnlijk een extra bijverdienste hebben weten te creëren. Kom me niet vertellen dat zij niet op de hoogte waren van de dubieuze praktijken die nu worden blootgelegd. Jaren geleden was dat ook zo in de wielersport. Denk maar aan het schandaal van de Festina ploeg rond Richard Virenque in de Tour. Nadat dit aan te licht kwam, dacht men dat zoiets nooit meer zou gebeuren, tot Lance Armstrong de Tour bleef winnen…
De plaats van voetbalploegen wordt de dag van vandaag grotendeels bepaald door hun budget. Een ploeg die het nu nog haalt met de eigen middelen en mensen is een uitzondering. Als dat nog gebeurt, dan wordt zo’n hele ploeg na het seizoen verkocht. Denk maar aan het Lierse onder Gerets. Datzelfde Lierse is ondertussen wel gedegradeerd én failliet gegaan, ondanks een buitenlandse sponsor en een team waar nog nauwelijks mensen van bij ons in speelden. Ik kan de supporters van dergelijke ploegen alleen maar mijn innige deelneming betuigen.
Mede dank zij de bovenvermelde advocaten en het ruime budget waarover clubs en sponsors nu beschikken, zal dit voetbalschandaal nog wel even duren. Ondertussen kan men wel hopen dat e.e.a. straks eerlijker zal verlopen, maar daarbij heb ik grote twijfels. Het gevaar is nl dat bij de minste betwistbare beslissing de scheidsrechters straks te horen gaan krijgen dat ze zich hebben laten omkopen.
Als men onze linkse media mogen geloven, hebben de Groenen de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen. Op het terrein is daar echter weinig van te merken. De partij verloor zelfs de helft van haar burgemeesters: ze had er twee, nu nog één (1!), in Zwijndrecht.
In Antwerpen zou Groen zeker niet samengaan met de N-VA en omgekeerd zou ook de N-VA nooit samen gaan met Groen. Ondertussen hebben ze al een keer met elkaar gepraat en gaan ze dat vrijdag opnieuw doen. Vóór het zover is, gingen de groene amateurs De Wever en Co echter eens uitdagen door op de eerste samenscholing van de Antwerpse gemeenteraad na de verkiezingen twee moties in te dienen: één om het stadscentrum autovrij te maken en één om meer sociale woningen te bouwen. Beide voorstellen werden door alle andere partijen afgeschoten, om de doodeenvoudige reden dat dit geen projecten zijn die moeten beslist worden door een afscheidsnemende gemeenteraad. Ondanks het njet over de hele lijn gaan ze groentjes vrijdag toch nog eens langs bij De Wever.
Mochten N-VA en Groen een consensus vinden, dan zal het alleen zijn omdat de huidige coalitie een té krappe meerderheid overhoudt (één zetel), zeker mocht CD&V onder impuls van de ‘transmigrante huurder’ toch ergens gaan dwars liggen. Als de groentjes niet zouden meedoen, dan heeft De Wever een reden om te zeggen dat ze hun verantwoordelijkheid niet willen opnemen en dat hij ze straks dan ook niet nodig zal hebben op regionaal en/of federaal vlak. Wat voor De Wever ook mee zou spelen, mocht Groen meedoen, dat is dat hij dan de hele stad zou kunnen controleren, inbegrepen districten die onder de huidige coalitie wel eens dwars lagen (Borgerokko bv). Tenslotte is er binnen de N-VA – zoals trouwens in alle partijen – ook een tendens om meer te ‘vergroenen’, wat ze daaronder ook willen verstaan..
Kortom, verkiezingen winnen is één, er profijt uit weten te halen is twee.
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 7 dezer, moet men de gemeenteraadsverkiezingen lokaal houden. Speculaties waarom één partij ergens een coalitie aangaat met een andere, terwijl men het elders juist andersom doet, is nu eenmaal gemeentepolitiek. Met de gemeentelijke uitslagen vergelijkingen maken met vroegere regionale en federale is absurd. Zelfs in enkele zgz serieuze kranten leest men titels zoals ‘Regering Michel heeft geen meerderheid meer’. Flauwe kul noem ik dat. Daarover kan men discussiëren na mei 2019 en dat is, politiek gesproken, nog een eeuwigheid.
Dit land in het algemeen en Vlaanderen in het bijzonder blijven zich trouwens belachelijk maken door zich aan dat cordon sanitair tegen het VB te blijven klampen. Dat alles terwijl men er helemaal geen graten in vindt dat men nu hier en daar electorale akkoorden sluit met communisten die aanleunen bij dictatoriale regimes met bloed aan de handen. Dit laatste gebeurt vooral in Wallonië, waar uiterst links gevoelig stijgt. Het enige wat we daarbij kunnen hopen, is dat het zuiden van dit land straks zo links is, dat links ervan alleen nog de afgrond (in het Italiaans: ‘dirupo’!) dreigt en er op die manier misschien, heel misschien, meer kans is op een soort confederalisme.
Wie er waarschijnlijk tegen mei 2019 wel een kruis over zal mogen maken is de genaamde Kris Peeters, die het niet alleen zelf niet heeft gehaald, maar zijn partij ook serieus geschaad heeft. Als beloning voor zoveel dwaasheid zal hij dan waarschijnlijk door diezelfde partij een lucratieve job aangeboden krijgen in Europa. Marianne Thyssen is ook zo gevaren, toen ze bij de vorige federale verkiezingen als partijvoorzitter haar partij ook in de vernieling hielp. De ‘C’ in de partijnaam staat dan toch nog voor iets : ‘Compassie’,denk ik. Dit in tegenstelling tot de ‘V’ die, na het vertrek van De Crem en straks ook Bogaert, helemaal niets meer zal betekenen.
Groot nieuws: Thunder Power, een Chinese producent van elektrische auto’s, heeft zich officieel geëngageerd om een fabriek te openen op de voormalige terreinen van Caterpillar bij Charleroi. Daar verloren zo’n 2.300 mensen hun job toen Caterpillar besloot zijn fabriek er te sluiten. De nieuwe fabriek zou alvast voor zo’n 350 een nieuwe banen kunnen zorgen. Hoera! Hoera!,. Maar er zijn wel enkele kanttekeningen bij nodig.
Om een idee te geven van wat China de dag van vandaag betekent: Geely, de Chinese autobouwer die Volvo Car redde van de ondergang, staat in China op de 36ste plaats van de autobouwers**. Waar Thunder Power op die lijst staat, is niet bekend maar alleszins niet vóór Geely. De nieuwe maatschappij is in volle opstart, maar heeft tot nu toe hier nog geen enkele wagen geproduceerd, laat staan verkocht. Ze had al een principeakkoord om een fabriek te bouwen in Catalonië, maar daarvan is niets in huis gekomen. Dat dit misschien wél gaat lukken in Wallonië is, omdat Sogepa, de financiële arm van het Waalse Gewest, er 50 miljoen euro voor over heeft en bereid is dat geld te storten in Thunder Power’s hoofdvennootschap … op de Maagdeneilanden, een van de beruchtste belastingsparadijzen. Het had eens een Vlaams bedrijf of instantie moeten zijn! Eerst was er zelfs sprake van 150 miljoen en dan zou Thunder Power in Charleroi een vijfdeurswagen gebouwd hebben, nu wordt het maar een kleine stadswagen, type Skoda Citigo .
Kortom, er zijn veel vragen bij het hele project, dat veel weg heeft van een niet zo koosjere bedoening. Vergeten we trouwens niet dat Kris Peeters, tot nader order nog steeds minister van Tewerkstelling, al eens zijn handen verbrandde aan een Chinees initiatief in Willebroek, waar Chinezen een bedrijventerrein wilden volbouwen, maar waarvan niets terecht is gekomen. Afgelopen week scheelde het ook niet veel of de Chinese aandeelhouders van het nieuwe Air Belgium hadden een einde gemaakt aan die maatschappij, toen bleek dat de geplande vluchten tussen ook al Charleroi en China geen succes waren. Voorlopig zijn die vluchten ‘opgeschort’…
En, als alles toch zou lukken, is het maar de vraag hoe die Chinezen gaan reageren bij de eerste staking in de nieuwe fabriek. Die komt er zeker, want werken zonder staken is ondenkbaar in Wallonië.
* Een poppenkast serie uit de jaren stilletjes.
** Gegevens uit ‘The new Volvo’ van Bloomsberg Businessweek van 28.05/2108.
