Aan de argeloze, brave zielen die nog altijd zouden denken dat onze nationale Charel en zijn acolieten van CD&V en Open VLD het met ons goed voor hebben, raad ik even aan eens het wekelijks artikel van Rik Van Cauwelaert te lezen in de laatste weekeindeditie van De Tijd. Rik is verre van een Vlaamsnationalist, maar heeft nog wel het gezond verstand dat de meeste van onze journalisten compleet lijken verloren te hebben.
Het artikel gaat over de zgz ‘schaduwpopulatie’ in de grote Europese steden: de illegale papierloze migranten, de zgz ‘sans papiers’ die ofwel niet erkend werden als asielzoekers ofwel het niet eens hebben aangevraagd, zoals de meeste transmigranten. De bevoegde schepen van de stad Brussel weet niet hoeveel het er in zijn stad kunnen zijn. Specialisten schatten het in Brussel alleen al op tienduizenden, misschien zelfs tegen de honderdduizend! Wie er iets meer over kwijt wou, was het Europese ‘Clandestino Research Project’ dat voor de grote Europese steden al in 2008 sprak van tussen 1,9 en 3,8 miljoen!
Alleen al in 2017 kregen 45.000 migranten, waarvan zo’n 30% transmigranten, het bevel het Belgisch grondgebied te verlaten. Niemand die controleert of dat ook werkelijk gebeurt. En dat was dan nog onder Theo Francken. De kans bestaat dat big Maggy nu een van haar al kleine oogjes dicht zal knijpen, waardoor het aantal min of meer illegalen inderdaad officieel zal dalen. Er wordt echter nergens iets gezegd tegen welke prijs dat zal gebeuren.
Intussen zorgt officieel België, maar in werkelijkheid het Waals Gewest, dat eigenaar is van FN, ervoor dat er voor zo’n miljard euro Belgische wapens geleverd worden aan Saoedi Arabië, waarmee in Jemen en omstreken massale moordpartijen worden aangericht, die er mede voor zorgen dat er nóg meer asielzoekers bij ons zullen terecht komen. Die hebben echter geluk nu Michel Light, gesteund door zijn oranjeblauwe coalitie van tsjeven en postjespakkers, er eens werk van zal maken.
En tenslotte, beste Vlaamse vrienden, nog dit: houdt op met elkaar te bestrijden. De echte vijanden van ons volk zijn de traditionele partijen aan beide zijden van de taalgrens, plus Groen/Ecolo en PvdA/PTB die zich blijven profileren als Belgische partijen. Met een SP.a die in de touwen hangt en een zwalpende CD&V, die haar stemkanonnen ziet vertrekken, is er voor het eerst sinds lang een kans op een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement. Aan ons om die kans samen te grijpen.
Dat de N-VA de rekening zal betalen bij de volgende verkiezingen, is alles behalve zeker. Het zou wel eens de uitzondering kunnen worden die de Belgische regel bevestigt. Voor de nieuwe minderheidsregering van Michel zal het geen wandeling in het park worden. De reeds aangekondigde versoepeling van de immigratieregels door Maggie De Block zal in geen goede aarde vallen, evenmin als nieuwe initiatieven op gebied van de Klimaatverordeningen, die bedoeld zijn om de Groenen te paaien, maar zullen leiden tot nieuwe belastingen. De laatste politieke peiling heeft daarenboven aangetoond dat zowel N-VA als VB erop vooruitgaan, wat duidelijk aangeeft dat ook kiezers van de traditionele partijen er stilaan genoeg van hebben en overkomen naar de Vlaamsnationalisten.
Zoals ik reeds vermeldde in mijn blog van 15 november, is de migratiecrisis een welgekomen alternatief voor de verkiezingscampagne van de N-VA, die moeilijk haar communautaire argumenten van 5 jaar geleden kan herhalen om ze daarna in de frigo te stoppen. Europa ondergaat al enkele decennia een massale immigratie zonder dat de kiezers daarover geraadpleegd te zijn. Het is niet meer dan logisch dat daartegen eindelijk verzet gekomen is, ook in dit land. Met het pact van Marrakech hopen de traditionele partijen alleen maar de autochtone bevolking op dit gebied monddood te maken. Dat het pact niet bindend zal zijn, is een lachertje. De rechtspraak en zeker de E.U.-arresten van Straatsburg zullen er zich gegarandeerd op beroepen. Het zal tevens als resultaat hebben dat het een soort Magna Carta zal worden van de immigratie. De instemming die heel wat landen, waaronder het onze, in New York vooraf gegeven hadden, gebeurde zonder enig overleg met het thuisfront. Elf Europese landen, waaronder Oostenrijk, Italië en Zwitserland, plus de VS en Australië hebben al aangekondigd dat ze het pact niet zullen ondertekenen. Waarom moet ons land dit dat wél doen? De derde wereldlanden worden zelfs niet eens verplicht uitgewezen onderdanen terug op te nemen. Dat Merkel en Macron dit pact aanvaarden is geen garantie. De eerste is bezig aan een fin de carrière en de tweede is momenteel zelfs in eigen land de gebeten hond.
Tenslotte is het afwachten of het kortgeding dat Filip De Winter bij de Raad van State heeft aangespannen nu Charles Michel toch naar Marrakech is vertrokken, op korte termijn iets aan de politieke situatie kan veranderen. In eerste instantie was die klacht er omdat Michel een mandaat had van het parlement en niet van zijn regering. Hoe dat nu – na het vertrek van de N-VA zit – is mij niet duidelijk. Anderzijds zou de nieuwe regering Michel – ‘Michel Light’ (5 postjes minder) – volgens de Wet een parlementaire fiat moeten krijgen in de vorm van een investituurdebat met daaropvolgend een vertrouwensstemming, waarbij hij de meerderheid van het parlement achter zich zou moeten krijgen, iets wat in de huidige omstandigheden erg problematisch zou zijn. Het zou wel eens kunnen dat de Raad van State eerder daarover een negatief advies zou geven. Met het allereerste minderheidskabinet in dit land zou het nog wel eens spannend kunnen worden…
Wie herinnert zich nog het faillissement van Electrawinds in Oostende? Dat afvalverwerkingsbedrijf kwam in moeilijke papieren en werd tenslotte verkocht aan Nethys, een Waals bedrijf dat toebehoorde aan Publifin dat later zelf in de problemen kwam door het uitbetalen van aanwezigheidspremies voor vergaderingen die niet eens hadden plaatsgevonden. Hetzelfde bedrijf dat ook in Gent, onder de naam Publipar, de plaatselijke socialisten in de verdrukking bracht en maakte dat eerste schepen Tom Balthazar, de gedoodverfde opvolger van Termont, moest aftreden. In Oostende zat Vande Lala ermee tussen, maar die professor was waarschijnlijk te leep om zich ergens op te laten betrappen.
Door de verkoop van het zo goed als failliete Electrawinds, moest het bedrijf echter een subsidie van 573.749,13 euro, die het gekregen had van de Vlaamse regering, teruggeven. Overdracht binnen de eerste vijf jaar mag nl niet volgens de subsidieregels. Die zaak is nog steeds hangende. Dat zijn zaken die niet zouden mogen gebeuren, maar jammer genoeg slepen die dikwijls jaren aan als de overheden ermee gemoeid zijn. In dit geval van Electrawinds komt er echter nog iets anders kijken.
De topman van het destijds failliete Electrawinds, Luc Desender, is nu met een nieuw afvalverwerkingsproject begonnen, weer in Oostende. En geloof me of niet, hij krijgt van de Vlaamse regering wéér een subsidie, deze keer zelfs een van 1,2 miljoen euro. Dus, terwijl Electrawinds nog een dik half miljoen euro moet teruggeven, krijgt het nieuwe project, RenaSel Recycling, 1,2 miljoen cadeau. Bij beide projecten is Desender op e.o.a. manier betrokken. Vraag is nu wat de nieuwe burgemeester van Oostende, Bart Tommelein, erover denkt en wat zijn voorganger, Vande Lanotte, er nog mee te maken zou kunnen hebben, al zal die laatste er denkelijk niet meer op reageren, nu hij beslist heeft uit de politiek te stappen.
Het is in elk geval een zoveelste geschiedenis over duurzame stroom die geld zal kosten.
* ‘Return to sender’ (Elvis Presley)
---------------
Ondertussen is er toch een eind gekomen aan wat men de ‘Zweedse coalitie’ was gaan noemen en gaat onze nationale Charel door zonder de N-VA, met een minderheidsregering wat voor dit land een primeur is. Het is nog te vroeg daarover veel commentaar te geven, al is het wel zekerder dan ooit dat de volgende verkiezingen helemaal in het teken van de migratie zullen staan en hebben we er een nieuw woord bij: ‘De Marrakech coalitie’.
De meeste onder ons zullen Emmanuelle Praet wel niet kennen. Ik toevallig wel – een beetje althans – omdat ik af en toe ook eens naar de RTL kijk. Dat is zo’n beetje de Waalse versie van onze VTM, maar iets professioneler ingesteld. Dat dacht ik tenminste, tot ik hoorde dat bovenvernoemde Emmanuelle bij de RTL ontslagen is. De dame in kwestie nam meestal deel aan de politieke debatten op de zender en nam normaal geen blad voor haar mond om de plaatselijke, meestal linkse wantoestanden, die voor die van ons niet moeten onderdoen, integendeel zelfs, op de korrel te nemen.
De reden waarom ze ontslagen werd is, dat ze in het politieke praatprogramma ‘C’est pas tous les jours dimanche’ (een soort Zevende Dag) gezegd had – i.v.m. de vooruitgang van Ecolo, de Waalse groenen, bij de gemeenteverkiezingen van 14 oktober: ‘Alle taksen die u betaalt zijn milieutaksen, dus denk een beetje na bij de volgende verkiezingen’. De waarheid kan hard zijn, zelfs blijkbaar voor een commerciële Waalse zender. Rechts stelt in Wallonië niets voor – de enige rechtse partij, de Parti Populair (PP) haalt er amper de kiesdrempel - en links stelt er dus de wet, blijkbaar ook bij de commerciële zenders.
Het gebeuren stelt nog maar duidelijk dat al die nationale en internationale verdragen omtrent milieu en klimaat per slot van rekening maar excuses zijn om de mensen meer te belasten. In het licht daarvan is ook de opstand van de gele hesjes in Frankrijk te verklaren, waar Macron ondertussen de geplande belastingverhogingen op brandstof – zogezegd ook om de klimaatregels te halen – weer heeft moeten intrekken. Ik schrijf het hier al jaren dat we ons nog blauw zullen betalen aan die groene stroom. Kiezen voor Groen wordt dan stilaan ook synoniem van kiezen voor meer belastingen.
Tenslotte nog dit: Emmanuelle Praet woont in Vlaanderen, waarvan ze geen geheim maakte. Misschien heeft dat ook meegespeeld en heeft men zo de stok gevonden om de hond te slaan. Hopelijk horen we nog van haar, ook bij ons.
---
En dan nog dit. Gisteren raakte de uitslag bekend van de laatste politieke peiling door VTM/RTL en Het Laatste Nieuws. Normaal lig ik daar niet van wakker, maar nu lijkt er toch iets speciaals aan de hand. Bij alle vorige peilingen, ook die van andere groepen, was het steeds zo dat als de N-VA vooruit ging, het VB achteruit ging en vice versa, m.a.w. dat ze elkaars kiezers afpakten. Bij deze laatste peiling gaan, bij mijn weten voor de eerste keer, alle twee de Vlaamsnationale partijen vooruit. Dit wil zeggen dat er deze keer ook kiezers zijn bijgekomen die voorheen niet voor de Vlaamsnationalisten stemden en nu wel en dat is goed nieuws. Ik schrijf al jaren dat om de meerderheid te behalen in het Vlaamse parlement de Vlaamsnationalisten kiezers van de traditionele partijen moeten kunnen overtuigen. Daar blijkt nu eindelijk blijkbaar beweging in te komen. Het zou best kunnen, wat ik ook een tijdje schrijf, dat heel de heisa omtrent dat migratiepact bij de volgende verkiezingen het hoofdthema zal worden, ongeacht wie er de stekker uit trekt.
Wie zich zijn geschiedenislessen nog enigszins herinnert, weet dat er ooit in Noord- en West-Europa bloeiende zgz ‘Hanzesteden’ bestonden die een soort handelsverbond met elkaar hadden en verscheidene eeuwen hebben samengewerkt. Nederlands premier, Mark Rutte, heeft voorgesteld opnieuw met zo’n verbond te beginnen en heeft in eerste instantie landen zoals Denemarken, Zweden, Finland en de Baltische staten daartoe uitgenodigd. Ook Ierland, Polen, Oostenrijk en Tsjechië zijn geïnteresseerd om, door een nauwere samenwerking een tegengewicht te vormen voor de Frans-Duitse as - wat die ook nog moge voorstellen - na de Brexit, zeker sinds Macron uit blijkt te zijn op een ‘transfer unie’, een België in ’t groot, zeg maar.
Vlaanderen zou ook in passen in een handelsakkoord van het Hanzetype, maar werd tot dusver niet uitgenodigd omdat het beschouwd wordt als een deel van België, een land dat niét werd uitgenodigd. Redenen daarvoor zijn het begrotingsoverschot dat voor de uitgenodigde landen gemiddeld 0,03% bedraagt, terwijl er voor België geen overschot maar een tekort is van 1,52%, met dank aan het Wallonië van de gele hesjes. Daarbij is de Belgische staatsschuld zowat het dubbele van het gemiddelde van de nieuwe kandidaat Hanzelanden en komt de Belgische arbeidsmarkt 10% tekort om dezelfde activiteitsgraad te halen. Ook dat laatste heeft te maken met de achterstand in Wallonië; zoals Johan Van Overtveldt recentelijk nog vaststelde.
In zekere zin staat België dichter bij de zgn ‘Club Medlanden’, waar verspilzucht eerder de regel is. Met de wetenschap dat steden als Brugge en Gent vroeger wél bij de Hanzesteden behoorden en zelfs Antwerpen er nu niet meer bij zou horen, weten we dus dat we als België tegenover onze noordelijke buurlanden achteruit gaan. Voor Vlaanderen is er maar één remedie: dit land splitsen, zodat het zou kunnen aansluiten bij de Hanzelanden, terwijl Wallonië naar de Club Medlanden kan verhuizen, waar het verder zijn Francéité kan koesteren…
---
En dan nog dit. In zijn reactie op mijn blog van gisteren beklaagt onze vriend Walter er zich over dat ik – zelfs in de marge – niet vermeld heb dat Filip De Winter gesteld heeft dat hij naar de Raad van State zal trekken als Michel enig migratiepact zou tekenen. Dat had ik inderdaad kunnen doen, maar het is nog altijd koffiedik kijken óf Michel het zal doen. Zelfs na de discussie van gisteren in de Kamer bleef onze nationale Charel op de vlakte en spaarde hij de kool en de geit. Daarbij moet men er ook rekening mee houden dat die Raad van State soms wel eens ellendig lang wacht vóór ze een antwoord geeft en we dan ondertussen weer een eind verder zullen zijn, waarbij de politieke situatie er wel eens anders uit zou kunnen zien..
Zoals halvelings verwacht kreeg onze nationale Charel in de Kamercommissie van Buitenlandse Zaken een wisselmeerderheid achter de resolutie om het Marrakech pact goed te keuren. MR, CD&V en Open VLD, samen met de hele linkse roodgroene oppositie. De N-VA bleef wel op haar standpunt en stemde tegen. Dé verrassing was feitelijk dat de N-VA beslist heeft niét uit de federale regering te stappen. Op die manier blijft de partij open staan voor het verder afhandelen van alle nog lopende zaken (en er zijn er nogal wat die heel wat belangrijker zijn dan dat zgz ‘niet-bindend’ pact) én vermijdt ze er (voorlopig?) de zwartepiet voor te krijgen.
Het hele circus wordt vandaag nog eens overgedaan in de plenaire zitting van de Kamer. Hoe het dan verder moet is niet duidelijk. Grondwetspecialist Hendrik Vuye (ex-N-VA, nu V&W) stelde, dat Michel het hoofd is van de regering, niet van het parlement en daarom niet in deze hoedanigheid op10 dezer naar Marrakech en 19 dezer naar New-York kan gaan. Wettelijk zou hij dan de voorzitter van dat parlement, Siegfried Bracke, moeten sturen en laat die nu juist een lid zijn van de partij die tegen dat pact stemt…
Terloops nog dit. Bij de Vlaamse meerderheidspartijen die wél vóór de goedkeuring van dat niet-bindend pact stemmen, hoort men de voorzitters regelmatig herhalen welke Europese landen wél pro zijn, maar niet welke contra. Bij die laatste horen niet alleen bijna alle ex-Oostblok landen, maar ook Zwitserland, Oostenrijk en Italië. Buiten Europa zijn dat o.m. de VS, Australië en Israël.
---
Ondertussen heeft datzelfde land dat zich zo inzet voor het Migratiepact op de Klimaatconferentie in Polen tégen een Europese motie voor energiebesparing gestemd. Samen met België stemde alleen Tsjechië tegen. De Belgische neen stem was het resultaat van een unanieme neen stem van alle Belgische gewesten. Enkele dagen na de klimaatmars in Brussel, die vier maal meer betogers kreeg dan verwacht, is ook dat een blamage die kan tellen.
En gisteren bereikte ons ook het nieuws dat de onderzeese stroomkabel, die de UK met het Europese continent moet verbinden, klaar is en in Zeebrugge is aangesloten. Die kabel (zo’n 140 km lang) zou hoofdzakelijk duurzaam verwekte stroom (van windmolens bv) doorsturen en kostte de habbekrats van 600 miljoen euro. Om het even in oude Befkes te zeggen: vier en twintig miljard (24.000.000.000!).
Een N-VA promotiefilmpje tegen het pact van Marrakech stuurde gisteren de federale politiek compleet in de war. Niet dat het filmpje zelf zo erg was, al zullen de tegenstrevers dat wel zo vinden, maar de timing op de sociale media zat echt fout. Net op de dag dat de opgeroepen experts zich eens over dat pact zouden uitspreken, leek alles vierkant te lopen. De hele zaak kan wel grote gevolgen hebben, in de eerste plaats de val van de regering Michel. Onze nationale Charel kan geen kant meer op en heeft, volgens de laatste berichten, besloten vandaag naar het parlement te komen om daar misschien een wisselmeerderheid te krijgen om het pact te kunnen ondertekenen. Als dat gebeurt en hij het pact volgende week in Marrakech zou ondertekenen, tekent hij tegelijkertijd het doodvonnis van zijn eigen regering en gaan we naar vervroegde federale verkiezingen. Die federale verkiezingen zullen dan helemaal in het teken staan van identiteit en migratie, zoals bij de recente verkiezingen in de meeste Europese landen.
Als het zover komt, kan men er gif op nemen dat het zo’n beetje één tegen allen wordt, met het VB als lachende derde en dat het filmpje waarvan sprake nog eindeloos vertoond zal worden op onze linkse media. Men krijgt zo stilaan de indruk dat wij Vlamingen op die sociale media achter lopen of tenminste nog steeds niet beseffen wat voor schade zo’n stomme filmpjes kunnen aanrichten. Denk maar aan die van de jongelui van Schild & Vrienden, aan dat chocolademousse filmpje uit Ninove en nu dit. Allemaal acties waar het sop de kool niet waard was, maar die door de traditionele aanhang wel gretig zullen herhaald worden en er bij de neutrale en niet politiek geïnteresseerde kijkers als koek in zullen gaan. Ik schrijf hier al zo lang dat we het in Vlaanderen nooit waar zullen maken als we geen stemmen kunnen afsnoepen van de traditionele partijen. Zoals we nu bezig zijn, zal dat waarschijnlijk steeds minder lukken.
De regering Di Rupo begon op Sinterklaas, die van Michel zou er op die dag wel eens op mee kunnen houden.
Bij het overlijden van George H.W. Bush, ook bekend als Bush senior, zijn alle hulderegisters opengetrokken en wordt de man beschreven als dé ideale Amerikaanse president. Mag het iets minder zijn?
Bush senior was Reagan’s republikeinse tegenkandidaat bij de voorverkiezingen en noemde diens supply side intenties ‘voodoo politics’. Later werd hij alsnog president omdat hij tijdens de twee ambtstermijnen van Ronald Reagan toch diens vice mocht zijn. Als president verzamelde hij een internationale krijgsmacht rond zijn Amerikaans leger en versloeg daarmee dat van Sadam Hoessein die Koeweit was binnengevallen, in wat men de eerste golfoorlog is gaan noemen. Dat laatste is niet correct. In feite was dat de tweede golfoorlog. De eerste was die tussen het Irak van Sadam en Iran. De derde golfoorlog had kunnen vermeden worden als Bush senior beslist had de tweede met één week te verlengen. Door dat niet te doen gaf hij Sadam de kans zijn leger te reorganiseren en heeft zijn zoon, George W. daarna de onzin over de Iraakse massavernietigingswapens moeten uitvinden om een excuus te hebben die oorlog af te werken.
Op binnenlands gebied hield Bush senior het maar één termijn uit. De magie van het Reagan tijdperk was toen uitgewerkt, de economie deed het minder goed en hij hield zich niet aan zijn belofte geen nieuwe belastingen te zullen heffen, wat hij dus wél deed (zijn uitspraak: ‘Read my lips: no new taxes’ ging de wereld rond). Een andere fout die hij maakte - en waarover de media de dag van vandaag met geen woord meer reppen - was de keuze van zijn vice-president, Dan Quayle. Een jonge, onervaren politicus die niets voorstelde en waarvan men zelfs beweerde dat hij niet eens foutloos kon schrijven. In de campagne voor een mogelijke tweede ambtstermijn had vader Bush een andere running mate moeten nemen. Colin Powell bv, die de eerste kleurling was die opperbevelhebber werd van het Amerikaanse leger, meer dan zijn deel had in de geallieerde overwinning bij de tweede golfoorlog en toen erg populair was in de States. Met Colin Powell, die later onder George W. zelfs staatssecretaris werd, zou hij die tweede termijn bijna zeker gehaald hebben.
Kortom, George Bush senior was een goed, maar middelmatig president, te plaatsen in de reeks van Jimmy Carter en Barack Obama, maar teveel ambtenaar om boven de rest uit te stijgen.
Bij de N-VA zit men met enige spanning te wachten op het oordeel van zes opgeroepen experts die deze week hun mening moeten geven over het migratiepact van Marrakech. Dat oordeel zou kunnen dienen als schaamlapje om eventueel dat pact toch te aanvaarden en zo de regering van onze nationale Charel van een vroegtijdige dood te redden.
De belangrijkste reden waarom de N-VA zo vastberaden lijkt vast te houden aan het niet ondertekenen van het pact van Marrakech, is omdat de volgende verkiezingen hoofdzakelijk zullen gaan over de migratie, zoals ik reeds schreef in mijn blog van 15 november (It’s the immigration, stupid!). Theo Francken en zijn partij krijgen nu van de poco’s te horen dat ze in het begin wél vóór het pact waren. Dat kan natuurlijk, maar het is pas de definitieve tekst die telt en daarmee kunnen de Vlaamsnationalisten (ook het VB) niet akkoord gaan. Pas aan de meet geeft men de prijzen.
De N-VA heeft het probleem dat ze het communautaire voor 4 jaar in de frigo had gestopt, maar ook wel weet dat zoiets niet voor herhaling vatbaar is. Door nu weer met communautaire eisen af te komen lijkt de partij weinig geloofwaardig en komt de heisa rond de immigratie goed van pas. Daar heeft de partij zelfs een regeringscrisis voor over. Het zou ze goed uitkomen, want met aparte verkiezingen kan ze tweemaal haar kopstukken voluit uitspelen, wat bij gezamenlijke verkiezingen niet haalbaar is. Vraagteken blijft wel of de partij afgestraft zou worden als ze er de stekker uit trekt, een Belgische traditie. Met een terugkeer van de traditionele partijen is Vlaanderen echter nog minder gediend.
Dat de immigratie de mensen wel degelijk aanspreekt, bewijst de belangstelling voor de debatclub in Edegem. Een debat tussen Tom Van Grieken en Theo Francken over dat thema lokte daar vorige week 670 aanwezigen, een record in de 38-jarige geschiedenis van de club.
Heel dat gele hesjesverhaal lijkt hoe langer hoe meer een opstand van gepeupel dat er alleen op uit is om amok te maken, te plunderen en alles kort en klein te slaan. De vraag is maar, hoe lang men dit gaat blijven toelaten. De mensen waarmee deze beweging begon, lijken steeds meer op nuttige idioten die zich voor de kar van niets ontziende criminelen hebben laten spannen met als doel de bestaande maatschappij te ontwrichten, zonder ook maar enig redelijk alternatief.
Op het gebied van volksopstanden is men in Frankrijk wel al e.e.a. gewend. Denk maar aan de Jacquerie-opstanden in de middeleeuwen, de Franse revolutie, de opstand van de Vendée tegen de sansculotten, de Commune na de Frans-Pruisische oorlog, het poujadisme van mei ’68, de dikwijls gewelddadige vakbondsbetogingen tegen alles en nog wat. De acties van de ‘gilets jaunes’ lijken de volgende te zijn in de lange rij. Ze waren vrij vreedzaam begonnen, zijn gekaapt door gepeupel met heel andere bedoelingen dan te reclameren op te hoge taksen op alles en nog wat.
Ze doen maar, alleen hoeft dat geweld niet naar hier over te waaien. Het is niet omdat onze francofonen naar Frankrijk opzien als konijnen naar een lichtbak, dat ze alles moeten overnemen wat in la douce France gebeurt. Er zullen altijd wel redenen zijn om te betogen, maar hier bij ons baldadigheden uithalen louter en alleen omdat ze in Frankrijk malcontent zijn over taksen en belastingen is er wel over. Recentelijk is hier nog gebleken dat het bij ons niet zo’n vaart loopt. Verre van zelfs. Als onze Francofonen denken het Franse voorbeeld tot in het absurde te moeten volgen, dat ze dit land dan splitsen zodat ze voor altijd en eeuwig deel kunnen uitmaken van dat heerlijke Frankrijk en dan kunnen deelnemen aan de Franse fratsen.
Zoals uit een onderzoek van Comecos, de sector federatie van grote winkelketens en supermarkten, bleek (mijn blog van 19 november ‘De Webmiljarden’) verdween er in 2017 liefst 5,5 miljard euro vanuit België naar buitenlandse webwinkels. Dat zou voor dit jaar nóg meer kunnen worden, nu blijkt dat hier op Black Friday er op het Net dubbel zoveel gekocht werd als vorig jaar. De vraag was zo groot, dat Zalando, bol.com en Co extra personeel – hun bedienden inbegrepen – moesten inzetten en het dan bij Zalando nog twee dagen kon duren vóór de pakjes op hun bestemming aankwamen.
Steden en gemeenten zien met lede ogen aan hoe in hun stads- en dorpskernen steeds meer handelszaken leeg komen te staan, alle initiatieven ten spijt. Klanten zijn steeds meer op zoek naar producten, die niet alleen goedkoper zijn, maar ook sneller geleverd worden, waar men zelf niet achteraan moet gaan en die ze zelfs gratis kunnen terugsturen indien niet tevreden. Er wordt steeds meer online gewinkeld. Er is meer keuze, men kan meer vergelijken, het is gemakkelijker zoeken en men krijgt er meer informatie. Ik vrees dat deze trend niet meer is tegen te houden of om te keren en daarom is het vreselijk jammer dat Vlaanderen de e-trein gemist heeft. Met dank aan de vakbonden en hun mol in de federale regering. Als straks de Chinezen, via hun nieuwe vestiging in Luik, er zich mee gaan bemoeien, zal het alleen maar erger worden.
Tegen die tendens is voorlopig weinig te beginnen. Wie hier met een webwinkel begint – na het verplichte akkoord met de vakbonden - moet concurreren tegen online giganten die al 10 tot 20 jaar bezig zijn (bol.com sinds 1999). Het enige alternatief dat ik zie – en dan heb ik het weer over de handelszaken in dorps- en stadskernen – is een combinatie van online-verkoop én een echt bestaande winkel, waarbij de overheid die laatste moet steunen en niet meer moet lastig vallen met allerlei pestbelastingen, zoals nu dikwijls nog het geval is.
------
En dan nog dit: Mathias De Clerq (open VLD) wordt dan toch de nieuwe burgemeester van Gent. Als tegenprestatie gaat hij daar juist hetzelfde doen als zijn stadsgenoot en groot voorbeeld Guy Verhofstadt destijds als federaal premier: het linkse programma van groenen en socialisten uitvoeren…
Volgens onze media zouden de groenen de gemeentelijke verkiezingen gewonnen hebben. Op zo’n 300 Vlaamse gemeenten hebben ze één (1!) burgemeester…
De acties van de Gele Hesjes, begonnen in Frankrijk, waren in de eerste plaats gericht tegen de hoge brandstofprijzen in het algemeen en die van de diesel* in het bijzonder. Tegelijk werd er ook betoogd tegen de belastingen in het algemeen. De beweging werd in dit land in de eerste plaats overgenomen door onze Waalse ‘broeders’ (in Vlaanderen heeft men er nauwelijks last van gehad) die feitelijk om dezelfde redenen betoogden. Nu wil ik me niet uitspreken over de Franse situatie i.v.m. taksen en belastingen, maar dat het leven hier ook zoveel duurder is geworden in verhouding tot de lonen, blijkt niet te kloppen.
De Belgische Nationale Bank (NBB) berekende recentelijk nog dat de koopkracht van de werknemers tussen 2014 en 2017 met 3% is toegenomen en voorspelt dat die de komende drie jaar nog met 5% zal toenemen. Er zijn natuurlijk altijd wel producten die duurder worden, maar er is ook steeds meer concurrentie op de markt - denk maar aan de online verkopen – en tussen de supermarkten onderling (Colruyt en Albert Heyn bv). E.e.a. maakt dat een winkelkarretje met basisproducten niet echt duurder is geworden.
Bij dit alles past wel de kanttekening dat bovenstaande in de eerste plaats geldt voor wie aan het werk is. Wie dat niet is en bv van een uitkering moet leven; ziet zijn koopkracht niet zo sterk stijgen. Dat is echter geen argument zoals dat van onze Gele Hesjes om alles in één pot te smijten. Zo hoorde ik op e.o.a. reportage iemand beweren dat hij én zijn vrouw werkten, maar niet rond kwamen. Daar zullen dan ook wel andere redenen voor geweest zijn.
---
Zelfs de beschuldiging van de hoge brandstofprijzen is niet waterdicht. Die prijzen hangen af van de schommelingen op de oliemarkt, waarbij verhogingen van de olieprijs niet altijd meteen hogere prijzen aan de pomp betekenen. Als dat wél gebeurt, is het meestal omdat de staat zelf de accijnzen verhoogt via het zgz ‘cliquetsysteem’. De huishoudbudget-enquête, die e.e.a. daarover bijhoudt en al bestaat van 1978, berekende dat dat jaar 2,9% van ons inkomen naar brandstof ging. In 2016, het laatste jaar waarover statistieken beschikbaar zijn, was dat maar 2,4%, dus goedkoper. Dat laatste moet ook gerelativeerd worden, want het gaat in dit geval niet om de kost van de brandstof zelf, maar het percentage t.o.v. het inkomen en dat is gezakt omdat men ondertussen zuinigere motoren is gaat inbouwen.
Zo zie je maar dat alles relatief is en men niet te snel moet geloven wat opgezweepte betogers op straat staan te roepen, al dan niet gesteund door de vakbonden.
* Diesel noemt men in Frankrijk ‘gasoil’ (gaswal’). ‘Mazout’ is Belgisch Frans, net zoals bv ‘bourrage’ dat in Frankrijk ‘joint (d’étanchéité)’ wordt.
Het migratiepact van Marrakech blijft de politieke gemoederen beroeren en dat niet alleen bij ons. Het mag dan zgz niet-bindend zijn, maar de terechte vrees is dat heel wat van die zaken straks in een rechtszaal zullen belanden en daar dan toch op e.o.a. manier bindend zullen worden. Ondertussen heeft ook Pieter Timmermans, gedelegeerd bestuurder bij het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) zich in de discussie gemengd. Hij vindt dat België dat migratiepact moet tekenen, maar is anderzijds niet akkoord om de grenzen zo maar open te stellen. Zoiets is flauwe kul, echte mosselcultuur. Lijkt wel een tsjeef (misschien is hij dat ook).
De vraag van één miljoen is nu natuurlijk of de N-VA bereid zal blijven deze federale regering te laten vallen een klein half jaar vóór de verkiezingen. Het is in dit land zo’n beetje traditie dat de partij die een regering laat vallen bij de daarop volgende verkiezingen daarvoor het gelag betaalt. Denk maar aan wat Crootje ooit is overkomen, toen hij de stekker eruit trok.
Terloops probeert groene Calvo de meerderheid uiteen te spelen door tot een wisselmeerderheid te komen met Groen, CD&V, Open VLD en de MR. Dat wordt door CD&V en Open VLD wel tegengesproken, terwijl N-VA op haar standpunt blijft het pact niet te zullen goedkeuren zoals het nu voorligt. Om tot een oplossing te komen of om wat tijd te winnen (schrappen wat niet past) gaan er nu vier experts in internationaal recht het hele document uitkammen en daarna in het parlement hun commentaar erover geven.
Internationaal heeft binnen de E.U. na Oostenrijk nu ook Italië gezegd het pact niet zullen tekenen, terwijl het Duitsland van Merkel bevestigd heeft het wél te zullen doen. Sie schafft es wieder! Misschien een reden te meer om het niet te doen. Vanuit Nederland, waar men ook nog twijfelt over het al dan niet tekenen van de huidige tekst, was er het voorstel om een gezamenlijke EU-verklaring aan het pact toe te voegen, waarin uitdrukkelijk wordt gesteld dat het pact geen werking heeft bij de rechter, m.a.w. dat geen rechtbank de niet gebondenheid van het pact kan aanvechten of omkeren. Na de bevestiging van Merkel dat zij het pact wél gaat tekenen zal er van die gezamenlijke verklaring echter niet veel meer in huis komen.
De Britten zijn nu eenmaal niet het sympathiekste volk van Europa, laat staan van de wereld. Velen van hen denken nog altijd dat zij e.o.a. wereldrijk zijn, terwijl die tijd al lang voorbij is. Tijdens mijn 22 jaar bij de internationale pechdienst van DAF-Trucks heb ik er meer dan genoeg mee te maken gehad. Bij het aanmelden van een stranding waren ze meestal poeslief, maar dat veranderde als er tijdens de reparatie problemen ontstonden met betalingsgaranties of ontbrekende onderdelen. Wij zongen bij ITS in dergelijke omstandigheden wel eens de aria van ‘Puerto Rico, my devotion’ uit West-Side Story, waarbij we dan Puerto Rico vervingen door Great Brittain…
Willem-Frederik Hermans, niet de minste van de Nederlandse schrijvers, schreef in zijn essay ‘Monoloog van een Anglofoob’ (1964) over de Britten letterlijk ‘Het zijn krijtwitte wezens, Britten genaamd, die, niet zelden door rood haar bedekt, een half ondergelopen gebergte in de Noordzee bewonen, waar ze de naam Groot-Brittannië aan hebben gegeven’! Hun eigen, Britse Filosoof Bertrand Russell, Nobelprijs winnaar Literatuur in 1950, schreef ooit ‘ Je mag over geen volk generaliseren, behalve over de Engelsen’.
Het zal de dag van vandaag misschien wel iets anders zijn, maar als men kerels zoals die Nigel Farage, Boris Johnsen en Jeremy Corbyn bezig hoort, weet men genoeg. Ze vermaledijden Theresa May, de enige die daar haar nek uitsteekt, maar hoeden er zich wel voor met enig verwezenlijkbaar alternatief af te komen; gewoon omdat ze dat niet hebben.
De kans dat we op 29 maart 2019 te maken zullen krijgen met een harde Brexit, wordt met de dag dan ook waarschijnlijker. Men zou daar beter nu al rekening mee houden.
Ik was feitelijk zinnens te schrijven dat we beter voortaan alleen zouden spreken van ‘gilets jaunes’ en niet van ‘gele hesjes’, omdat het toch bijna uitsluitend een francofone bedoening was, maar het blijkt nu ook in Vlaanderen aan te slaan. Alhoewel: 25 man in Genk is wat we de klassieke ‘drie man en een paardenkop’ kunnen noemen. Dan nog georganiseerd door een Nederlander en gekaapt door een bijdehandse Voorpost, de Vlaamsnationale actiegroep die ijvert voor de hereniging van Noord en Zuid en tegen een multiculturele samenleving.
Of het daarbij zal blijven, is nog af te wachten want er is tevens, op de gebruikelijke sociale media, een oproep om vandaag te betogen in Hasselt en Herentals en vrijdag de Wetstraat in Brussel te bezetten plus nog zo’n paar van die initiatieven. Het wordt zo stilaan duidelijk dat elke hond met een hoed op tegenwoordig via die sociale media kan oproepen tot betogingen en stakingen. Of het allemaal iets gaat uithalen is een ander verhaal, want e.e.a. brengt met zich mee dat onze samenleving zo stilaan één grote chaos dreigt te worden als deze modetrend zich zou doorzetten. Zelfs al zouden manifestanten allerhande gelijk hebben (en sommigen hébben gelijk), zoals het nu dreigt te evolueren kan er nooit iets serieus van komen. De eenvoudige reden daarvoor is dat de belaagde overheidsinstanties niet weten met wie ze eventueel zullen kunnen praten en onderhandelen. Voor Vlaanderen komt daar nog bij dat wij hier geen traditie hebben van om de haverklap het werk neer te leggen, terwijl dat in Wallonië schering en inslag is. Het doet me denken aan dat oude mopje bij de aanleg van de Boudewijn autosnelweg in de jaren 1960. Toen men met de werken de taalgrens overstak, stond daar de dag daarop een groot plakkaat: ‘Ici on parle le français’. De dag daarop stond er aan Vlaamse kant ook een plakkaat, met daarop ‘Hier wordt gewerkt’…
Misschien zit ook daarin het verschil van de differentie.
Vanaf einde 2019 zullen handelaars bij alle cashbetalingen het bedrag moeten afronden naar 0 en 5 cent, zodat men de 'rosse' één en twee eurocentjes niet meer nodig zal hebben. In feite bestond die regel al, maar was hij niet verplicht. Voor wie betaalt met een kaart zal deze regel niet gelden. De reden van deze actie is dat het maken van die kleine kopercentjes meer kost dan ze waard zijn en dat het niet loont ze nog bij te maken. Mede door het feit dat mensen ze ook oppotten was er een tekort van ontstaan. Dat probleem wordt opgelost doordat de verkoper de centjes voortaan niet meer moet teruggeven, waardoor ze stilaan uit de geldcirculatie zullen verdwijnen.
Vraag is wel, waarom men nog een jaar op die regeling moet wachten. In Nederland past men die reeds 15 jaar toe en in Finland zijn de één en twee eurocentjes zelfs nooit in omloop gebracht. Statistieken hebben uitgewezen dat daarmee de prijzen in die landen niet gestegen zijn. We lopen dus flink wat achter, zoals dat ook is bij de e-commerce en de overwerk reglementering. En dan zijn er die verwonderd zijn dat de buurlanden ons te snel af zijn en met onze klanten (en hun centen) gaan lopen…
Tenslotte vraag ik mij ook af waarom wij persé die Amerikaanse toestanden zoals Black Friday en Halloween moeten na-apen. Het zijn gewoon commerciële uitvindingen, waar wij feitelijk niets mee te maken hebben. Voor mijn part mogen ze die gerust hier afschaffen, evenals de solden en de sperperiodes, situaties die in andere landen al lang niet meer bestaan, voor zover ze er überhaupt al bestaan hebben…
Ik kom nog eens terug op het migratiepact dat dit land riskeert mee te ondertekenen op 10 december in het Marokkaanse Marrakech. Onze traditionele Vlaamse partijen zijn zinnens zich daar een zoveelste keer te laten rollen. In de binnenlandse politiek zijn zij (en wij) dat gewend, denk maar aan de vele staatshervormingen waarbij bij het scheiden van de markt Vlaanderen steeds de betalende partij was. Dat dreigt nu ook weer, tenzij N-VA het been stijf houdt en desnoods de regering Michel laat vallen. Dat zou betekenen dat we dan nog een regering in lopende zaken zouden hebben, die dat pact wél zou kunnen tekenen, maar waarbij de voorstanders riskeren bij de volgende verkiezingen flink op hun donder te zullen krijgen, waarna een nieuwe regering er weer uit zou kunnen stappen.
Onze linkse media lijken niet te beseffen wat er op het spel staat of lijken te doen alsof. Voor wie het nog niet zou weten, hier een kort overzicht.
- Een gemakkelijkere gezinshereniging;
- Meer rechten voor illegalen;
- Erkenning van ‘klimaatvluchtelingen’;
- Slachtofferstatuut voor wie geleden heeft door mensensmokkelaars;
- Respect voor ‘culturele gevoeligheden’;
- Bemoeilijking van uitzetting;
- Immigratievriendelijk onderwijs;
- Strengere wetten tegen racisme;
- Drooglegging van kritische media.
Voel je ze al komen? En, zoals ik in mijn blog van 21 dezer al schreef, waarom moet zo’n pact gemaakt worden als het toch niet bindend zou zijn? De reden is dat, eens ondertekend, elke rechtbank er zijn eigen versie van kan maken. Recht(s) voor de raap Deckerken noemde het al het ‘moderne paard van Troje’ en hij heeft nog maar eens meer dan gelijk. Dat Francken en de N-VA eraan meegewerkt hebben kan kloppen, maar dat wil nog niet zeggen dat ze daarom akkoord moeten gaan met de eindtekst. Het pleit zelfs in hun voordcel dat ze er afstand van durven nemen en toont tegelijkertijd hoe dom en kortzichtig onze traditionele partijen zijn, die zich bij deze zaak nergens vragen schijnen te stellen.
Buiten de landen die al hebben afgehaakt: de VS, Australië, Oostenrijk en bijna alle Centraal- en Oost- Europese landen, hebben ondertussen ook Groot-Brittannië en Denemarken een schriftelijk voorbehoud gemaakt, waarbij zij enkele delen van het pact niet zien zitten. Zo’n beetje zoals een voetbalclub vóór het begin van de match voorbehoud maakt als er onregelmatigheden zijn gebeurd.
Als het waar is dat de N-VA op zoek is naar een argument om tegen de volgende verkiezingen van het verwijt van het bevriezen van het communautaire af te geraken, dan moet ze in deze zaak voet bij stek houden en desnoods de huidige federale regering laten vallen. Als dat niet gebeurt en men later tot het besef komt dat Vlaanderen wéér eens gerold werd, mag ze haar politieke toekomst ook in de diepvries stoppen.
Er zijn nog steeds simpele zielen (o.a. bij het Belang van Limburg) die vinden dat CD&V de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen heeft. De partij heeft die niet verloren omdat ze op dat niveau nog wel haar mannetje (en vrouwtje) staat, maar het vooruitzicht van de regionale en federale verkiezingen van volgend jaar mei is voor de partij alles behalve rooskleurig. Dat geldt ook voor Limburg, waar een van de sterkhouders, Jo Van Deurzen, het voor bekeken houdt. Hij heeft er genoeg van, zelfs al heeft niet meteen een nieuwe job.
In Oost-Vlaanderen verliest CD&V Pieter De Crem. De man had al gezegd met de nationale politiek te stoppen mocht hij in zijn thuisgemeente, Aalter, herkozen zijn als burgemeester. Die job had hij in het verleden alleen in naam gehad, want hij was achtereenvolgens Minister van Landsverdediging en Staatssecretaris voor Buitenlandse Handel. Wat minder bekend was, was dat De Crem nog wél gesolliciteerd had naar de plaats van lijsttrekker voor de Europese verkiezingen. Met zijn ervaring op Defensie en Buitenlandse Handel was hij er de geknipte man voor. Het heeft niet mogen zijn, de plaats ging naar stoorzender Kris Peeters als ‘compensatie‘ voor diens debacle in de Antwerpse verkiezingen. Het is niet de eerste keer dat De Crem, die een van de laatste rechtsgezinde tsjeven van enig niveau is, door de partij genegeerd wordt. Hij pakte ook al eens naast het voorzitterschap van de partij, dat Dehaene (ACV) niet hem maar Leterme (ook ACV) gunde.
Met Van Deurzen en De Crem verliest CD&V echter wel twee stemmenkanonnen. Peeters was dat vroeger ook, maar zal dat nu wel niet meer het geval zijn. Net als Marianne Thyssen, die als partijvoorzitter de vorige verkiezingen verloor, wordt ook hij dus misschien beloond met een riant betaalde job in Europa.
Van riant betaalde jobs gesproken, Van Deurzen krijgt 135.000 euro en De Crem naar het schijnt zelfs zo’n 400.000 als ‘uittredingsvergoeding’. Nota bene, nadat ze er zelf een einde aan hebben gemaakt. Daar zijn ze persoonlijk niet verantwoordelijk voor, wel ons politiek systeem dat nog steeds zo’n absurde regelingen treft.
Kris Peeters heeft nog geen uittredingsvergoeding nodig. De lonen bij het Europees Parlement zijn op zich al riant genoeg. De man komt van ver: voorzitter van Unizo, Vlaams minister, Vlaams minister-president, voorbestemd om federaal premier te worden. Dat laatste is grotendeels mislukt omdat de partij het belangrijker vond dat Marianne Thyssen, de verliezer van de vorige verkiezingen, Eurocommissaris werd al was het maar van een tweederangs commissariaat. Door die topbenoeming te krijgen, kon CD&V het Belgisch premierschap echter niet meer opeisen en werd Peeters dan ‘maar’ minister van Werk, alhoewel hij eerst gezegd had zoiets niet te zullen doen. Op die post was hij in de eerste plaats trouwens de man van het ACV en dwarsboomde hij regelmatig de plannen van de centrumrechtse meerderheid. Denk maar aan het overwerk bij de e-commerce, die dit land volledig en waarschijnlijk definitief gemist heeft. In de federale regering waren ze hem beu en zelfs in de eigen partij slonk zijn populariteit zienderogen. Een plaats in het Antwerps stadsbestuur had daar soelaas in kunnen brengen, maar dat werd dus een afgang van jewelste. Peeters beweert nu dat hij zelf voor die Europese lijsttrekkersplaats heeft gesolliciteerd. Wie gelooft die man nog?
Hoe men het ook bekijkt, zowel Van Deurzen als De Crem waren politieke zwaargewichten die aardig wat voorkeurstemmen kregen die de partij straks zal moeten missen en niemand zal ervan wakker liggen dat Peeters uit de regionale en federale politiek zal verdwenen zijn. Europa blijft voor de man/vrouw in de straat een ver van mijn bed show en staat, politiek gesproken, zowat gelijk met een fin de carrière. Dat was zo voor Marianne Thyssen en dat zal ook zo zijn voor Kris Peeters. Ondertussen blijft CD&V verweesd achter. Het heeft zo’n beetje weg van de Titanic: het orkest blijft spelen, maar het schip is aan het zinken. Het vooruit schuiven van ‘Markske’ Beke als nieuwe frontman van de partij zal zeker geen schokeffect teweeg brengen. Daar heeft men meer voor nodig dan een politiek lichtgewicht…
Wat de weigering van N-VA om samen te werken met het VB betreft, ook dat past in het partijpolitieke schaakspel. Eerst als de Vlaamsnationalisten – met welke partijen ook – de meerderheid zullen halen in het Vlaamse parlement – wat tot nu toe nooit het geval was - en er dan één partij zou zijn die nog weigert samen te werken, kan men die partij pas echt verwijten de Vlaamse Zaak te beschadigen en zal het die partij dan ook écht stemmen kosten. De uitspraken die nu gedaan worden (en bij de volgende campagne zal dat niets anders zijn) zijn er maar voor de Bühne.
Stel dat De Wever inderdaad met de SP.a in zee gaat in Antwerpen, dan is het verre van zeker dat de socialisten er veel profijt uit zullen trekken. Er zijn in de naoorlogse politieke geschiedenis van dit land nog partijen geweest die electoraal doodgeknuffeld werden. Denk maar aan de Volksunie.
Dus, eerst afwachten tot die meerderheid in het eigen parlement er komt. Dan kunnen de partijen pas echt beoordeeld en/of veroordeeld worden.
---
Tenslotte nog dit: ik hoop dat we waardevolle mensen zoals Vuye en Wouters niet verliezen en dat zij kunnen gerecupereerd worden. Met nieuwe partijen beginnen zal de kans op een Vlaamse politieke heropleving echter geen goed doen. Dan wordt het ‘hoe meer zielen, hoe groter kerkhof’.
Schaakmeester Bart De Wever is in de koekenstad besprekingen begonnen met de SP.a, die hij wil inruilen voor CD&V in zijn meerderheidscoalitie. Het lijkt wel raar, omdat het de N-VA was die de socialisten na 90 jaar uit het Antwerps stadsbestuur kegelde. Noem het maar een spelletje stratego. De SP.a ligt zowat overal in de touwen (ook in Gent waarschijnlijk geen burgemeesterssjerp meer en in Oostende is dat al zeker) en zal voor de N-VA een gewilligere partner zijn dan het CD&V van dwarsligger Peeters. Anderzijds zal de N-VA eerder CD&V-kiezers aantrekken dan wat er nog overblijft van de socialisten. CD&V, N-VA en Open VLD vissen nl allemaal in dezelfde centrumrechtse kiesvijver en voor de Vlaamse zaak – hoe men er ook tegenaan kijkt – kunnen de Vlaamsnationalisten (VB inbegrepen) beter kiezers afpakken van de traditionele partijen dan van elkaar. Alleen op die manier zal een Vlaamsnationale meerderheid in het Vlaamse parlement tot de mogelijkheden behoren na einde mei 2019. Om dat te kunnen bereiken, loont het de moeite de tsjeven in Antwerpen voor de eerste keer in zo’n honderd jaar (!) uit het stadsbestuur te houden. Al bij al zijn Peeters en Co er de schuld van dat de huidige meerderheidscoalitie er amper nog een meerderheid heeft. Als de vervanging van CD&V door de SP.a in Antwerpen doorgaat, is het zeer de vraag in hoeverre dat invloed zal hebben op een volgende regionale Vlaamse regering.
