Het wordt nog even spannend deze week. De aangekondigde spoorstaking gaat niet door, maar kan er nog komen, ook in de volgende week. Toch denk ik niet dat ze het gaan riskeren. Zeker wat het openbaar vervoer betreft hebben de vakbonden al veel krediet verloren, zeker bij het jonge volkje dat zich gepest voelt juist tijdens de examentijd.
Ook aan de francofone cipierstakingen komt stilaan een einde. In Dinant is het al zover, er volgen er deze week nog drie waar men ophoudt en de rest zal straks wel moéten gaan werken, want ze hebben er allemaal al geld bij verloren, vakbonden inbegrepen. Nu de drie Vlaamse vakbonden – die méér gekregen hadden dan ze ooit hadden durven dromen – het akkoord getekend hebben, evenals de Waalse blauwe bond, hoeft de federale regering niets anders meer te doen dan te wachten tot de laatste francofone diehard het zal opgeven. Zonde van de energieverspilling.
Maar, niet getreurd, vandaag staakt de Post, die Bpost waar het allemaal zo lekker liep. Tot het fout liep met de gemiste overname van PostNL nadat ex-minister Labille(PS) uit de biecht had geklapt, met opzet om het project te kelderen, iets waarin hij glansrijk geslaagd is. Welk overheidsbedrijf komt er straks aan de beurt? Proximus?
Tenslotte nog iets waarover in Vlaanderen weinig of niets bekend geraakte. In zo’n zeventig (70!) Waalse gemeenten en steden, vooral in Henegouwen en rond Luik, hebben de vuilophaaldiensten een week tot tien dagen lang gestaakt. Tegen de federale pensioenwet, waardoor ze over vijftien jaar een of twee jaar langer zullen moeten werken. Tot in het centrum van Doornik en Bergen (Di Rupo’s stad!) lag het vuil opgestapeld, iets waarover niemand in de federale regering zich ook maar even heeft druk over gemaakt. De stakers zetten ook hier immers hun eigen dorpen en steden onder het vuilnis en het was de plaatselijke bevolking die het weer moest ondergaan. Op de meeste plaatsen bleven ook de containerparken dicht. Op onze Tv-journaals was er nauwelijks sprake van, tenzij toen ze er mee ophielden. Op RTL echter des te meer. Raar dat men zo’n items niet overneemt. Men krijgt beelden van stakende vuilnismannen uit Parijs, maar niet uit Wallonië.
Enfin, of er deze week nog iets gebeurt is koffiedik kijken, volgende week is er dan die stakings- en betogingsdag van 24 juni en daarna begint de grote vakantie, wanneer ook de syndicalisten geen tijd meer zullen hebben om zich te roeren en eindelijk zullen kunnen doen waarin ze het strafst zijn: niets doen /la dolce far niente!
Optima Bank & Verzekeringen is zo goed als failliet. Dat zat eraan te komen na de berichten ter zake en nadat de Nationale Bank de rekeningen er had geblokkeerd. Sedert de bankencrisis hoort en leest men wel eens meer van die verhalen, maar in dit land was het geleden van 1997 dat het nog gebeurd was. Dat was toen de Antwerpse Max Fischer Bank, die failliet ging nadat er daar fraude ontdekt werd. Bij Optima is het al niet veel beter, al is het toch te simpel om het daarbij te houden. Wat nl speciaal is aan het Optima gebeuren is, dat het zijn thuisbasis heeft in Gent en daar geassocieerd werd met socialistische kopstukken en de loge, een combinatie die op het eerste zicht zou moeten vloeken.
Spil in heel het Optima gebeuren is de flaboyante stichter en hoofdaandeelhouder Jeroen Piqueur. De man sleept een verleden van faillissementen met zich mee al zou hij daarvoor tot hiertoe zelf nog geen enkele veroordeling hebben opgelopen, wat op zichzelf al merkwaardig kan genoemd worden. Het wordt iets doorzichtelijker, als men weet dat de man nogal wat relaties heeft in de politiek en aanverwante zaken. De namen die daarover circuleren zijn die van Luc Van de Bossche (vader van Freia van de zonnepanelen), Herman Verwilst (ex-kabinetschef van Willy Claes), Daniël Termont (tweede beste burgemeester ter wereld!) en Geert Versnick. Deze laatste is Open VLD-politicus (en misschien wel de link met de Loge), de anderen zijn allemaal socialisten. Ge weet wel: die mensen die zo bekommerd zijn om de kleine man.
Van den Bossche verliet de job van voorzitter van Brussels Airport Company - met een jaarloon van 689.000 euro! - voor een plaats bij Optima*, waar hij arriveerde samen met Verwilst om de zaak wat ‘professioneler’ te maken na de overname van Ethias Bank, nog zo iets met een socialistisch reukje*. Alhoewel die overname door de CBFA banktoezichter eerst verboden was, slaagde Piqueur er toch in het te realiseren via de Nationale Bank. Extra kapitaal om het te verwezenlijken vond men o.m. bij Jos Versluys, een figuur die ook al opdook in de affaire Electrawinds en die zo banden had met Vande Lanotte. Van den Bossche en Versnick zitten ook in enkele vastgoedprojecten in het Gentse, waaronder dat van Land Invest. Dat bedrijf is voor helft in handen van Ogeo, het Waalse pensioenfonds dat geleid wordt door Stéphane Moreau (PS), ook voorzitter van de Luikse intercommunale Tecteo, die ondertussen omgedoopt werd tot Nethys. Datzelfde Tecteo kocht enkele jaren geleden delen op van het Electrawinds waar Vande Lanotte dan weer bij betrokken was en dat uit de nood werd geholpen door Termont die zorgde voor een brugkrediet van 10 miljoen euro. Termont zorgde er ook voor dat de financiering van de Ghelamco Arena rond kwam toen Optima haar beloften daar niet meer kon waarmaken en dit gebeurde via de Gentse intercommunale watermaatschappij.
Enfin, een kluwen waarin een kat haar jongen niet meer zou terugvinden. Met die Piqueur is er verder niets mis. De man bezit slechts een Rolls-Royce Phantom, een privéjet en een luxejacht (met bemanning) in Saint Tropez en zegt dat hij daar hard voor gewerkt heeft… Hij werd ook sponsor van KVO Oostende, volgens Piqueur omdat Coucke dat wou als tegenprestatie om te beleggen in Optima.
Men vraagt zich af waarom socialistische partijen de mensen niet meer aanspreken. En waarom Kris Peeters – zoals ik reeds meldde in mijn blog van eergisteren (‘Minister in overdrive’) – een ‘Letermke’ wil doen en zich wil inspannen om de gedupeerden van Optima niet alleen hun gewaarborgde 100.000 euro, maar ook de rest van hun geld terug te bezorgen.
* Toen Van den Bossche vertrok bij Brussels Airport, eiste hij een riante vertrekvergoeding, terwijl hijzelf ontslag had genomen!
** Ethias is het vervolg van het frauduleus failliet gegane UNIOP, een ook al socialistische organisatie.
In tegenstelling tot de christelijke vasten, die zich steeds situeert in het voorjaar, schuift het equivalent van de moslims, de ramadan, telkens wat op en fietst feitelijk zo doorheen het hele jaar. Probleem daarbij is dat de gelovigen van die godsdienst van bij het opkomen van de zon tot de ondergang niets mogen eten of drinken, wat nog enigszins te harden is als de dagen korter zijn (in de winter), maar erg zwaar wordt als die langer zijn (in de zomer). Ze mogen daarna dan wel eten, maar bij heel wat mensen betekent dat toch een ontregeling van hun levenswijze (en slecht voor de spijsvertering en het slapen). Bij de eerste christenen betekende de vasten ook niet eten en drinken zolang de zon niet onder was gegaan. Deze godsdienst heeft zich echter altijd aangepast aan de evoluties die zich voordeden. De islam is daartoe blijkbaar niet in staat en past nog altijd middeleeuwse regels toe, ooit gemaakt voor woestijnbewoners van Noord-Afrika.
En dan hebben we het over volwassenen. Erger wordt het bij de kinderen. Alhoewel deze volgens de islamitische wetten (die bestaan, maar kunnen door iedereen anders geïnterpreteerd worden) niet hoeven te vasten, zijn er steeds meer die op een jongere leeftijd daaraan gaan meedoen, wat nooit de bedoeling was. Blijkbaar heeft dat te maken met fanatieke moslimleraren uit de zgn Koranscholen waarnaar moslims hun kinderen sturen tijdens het weekeinde. Die situatie heeft ertoe geleid dat het Nederlandstalig gemeenschapsonderwijs (GO) van de Brusselse regio daarover een alarmkreet heeft geslaakt. Blijkt nl dat er moslimkinderen zijn die al in het lager onderwijs tijdens de ramadan zonder eten of drinken naar school komen. Alsof dat nog niet erg genoeg is, valt dit jaar de ramadan vlak in de examenperiode.
Het gevolg van dit alles is, dat er bij ons in de islamitische getto’s van o.m. Molenbeek, Schaarbeek en Anderlecht een volgende generatie geradicaliseerde moslims gekweekt wordt. Het houdt trouwens niet op met niet eten en drinken. Steeds meer van die kinderen willen tijdens de ramadan zelfs niet meer zwemmen, omdat ze dan riskeren een slokje water binnen te krijgen. Anderen willen geen muzieklessen of zanglessen meer volgen omdat dat, volgens hun godsdienst, zondig zou zijn. Beeldhouwkunst en schilderen zullen dan wel de volgende stap zijn en daarmee zitten ze op één lijn met IS, dat allerlei kunstwerken vernietigt en muziek verbiedt in het kalifaat waar ze het (voorlopig) nog voor het zeggen heeft.
De simpele zielen – type Bert Anciaux – die nog steeds denken dat moslims zich hier probleemloos zullen integreren, zijn er dan ook aan voor de moeite. Dat de namen van Molenbeek, Schaarbeek en Anderlecht daarbij weer op de voorgrond treden is normaal, want daar is een groot deel van de moslims al enkele generaties geradicaliseerd. Met de hulp van enkele nuttige idioten zoals Philippe Moureaux – 18 jaar burgemeester, vicevoorzitter van de PS en ideoloog van de partij - die die evolutie gesteund heeft om er electoraal voordeel uit te kunnen halen. Je hoort dezer dagen niet veel meer van Flup Moustache. Raar, hé?
Enfin, het ziet er steeds meer naar uit dat de moslimgemeenschap of een groot deel ervan hier nooit zal integreren en een aparte groep zal blijven die zich afsluit van onze sociale en culturele leefwereld. De vraag is alleen maar of het bij apartheid zal blijven…
Kris Peeters laat maar geen gelegenheid voorbijgaan om zich belachelijk te maken. Waarschijnlijk als gevolg van het feit dat hij door de ACV-stakers openlijk werd aangevallen tijdens de recente betogingen, probeert hij die nu te lijmen door zich te verzetten tegen een herziening van de speculatietaks. Die laatste was bedoeld om wat meer geld in het laatje van deze berooide federale regering te brengen en was in feite het lokaas van de coalitiepartners om CD&V ertoe over te halen de taxshift goed te keuren. Nota bene, die taxshift die er mede voor gezorgd heeft (en nog zorgt) voor een wezenlijke toename van arbeidsplaatsen.
Voor wie het nog niet zou weten, bestaat de speculatietaks uit een nieuwe belasting van 33% die particuliere aandeelbeleggers betalen op de opbrengst van de meerwaarden op aangekochte aandelen als ze die binnen de zes maanden weer verkopen. Die taks blijkt nu heel wat minder op te brengen dan verwacht, omdat er nu niet meer zo frequent wordt verhandeld, waardoor ook de opbrengsten van de beurstaks verminderen. Als gevolg daarvan had Johan Van Overtveldt voorgesteld daar iets aan te doen en dat wil Kris Peeters niet. Hij blijft liever gelukkig met een dooie mus, zoals hij ook liever tal van andere zaken anders wil, maar er weinig of niets van kan realiseren omdat zijn partijaanhang smelt als sneeuw voor de zon. Probleem is dat het waarschijnlijk nog erger zal worden, zeker als hij zich blijft voordoen als man van de vakbond. In elk geval een rare kronkel voor iemand die ooit voorzitter was van Unizo, een KMO-organisatie.
Ook van Peeters’ voornemen om nog dit jaar voor een oplossing te zullen zorgen om het probleem van de Arco-coöperanten van de baan te helpen, zal wel niet veel in huis komen. N-VA én Open VLD zullen nooit akkoord gaan om de belastingbetaler voor die factuur te laten opdraaien. De grote schuldige blijft het ACV, maar ook CD&V die bij monde van toenmalig federaal premier Leterme* de coöperanten iets beloofd heeft dat niet te realiseren viel, ook al omdat diens belofte kwam nadat het onheil geschied was. Zo iets kan niet met terugwerkende kracht geregeld worden.
Het is niet de eerste keer dat men Peeters met een kluitje in het riet stuurt. Denk maar aan dat bedrijventerrein in Puurs, waar een heleboel Chinese bedrijven zou gaan investeren en waarvan niets in huis is gekomen. Zijn mislukte pogingen om Opel Antwerpen en Ford Genk in blessuretijd nog te redden. Zijn federaal premierschap dat hij moest laten varen om aan Marianne Thyssen een Europese tweederangsjob te gunnen. Zijn reis als Vlaams minister-president naar China, waar hij zich door federaal premier Di Rupo liet kloppen in het aantrekken van die pandaberen. Nu, over dat laatste moeten we ons ook weer niet te druk maken, want – volgens Kaaiman althans – voelen die bij uitstek luie beesten zich beter thuis in Wallonië! Balo, de beer uit het Jungle Book, zei het ook al: ‘’k Ben onder de dieren een klasse apart. Ik hou niet van werken, da’s slecht voor het hart’!
* Net gisteren deed Peeters trouwens zowaar nog een ‘Letermetje’. Hij belooft nu de spaarders van de Optima bank, die misschien failliet wordt verklaard, dat ze niet alleen de gegarandeerde 100.000 euro per rekening terug zullen krijgen, maar ook de rest. Hoe hij dat gaat klaarspelen, zegt hij er wel niet bij. Als hij zo blijft doordrammen, moet die man straks beschermd worden tegen zichzelf!
België heeft tien provincies, maar elf gouverneurs, tot voor kort althans. Die elfde was de gouverneur van het Brusselse gewest. Die functie werd in het zgn ‘Vlinderakkoord’, bij de zesde staatshervorming, wel afgeschaft, maar de titularis werd daarna benoemd tot ‘hoge ambtenaar van het arrondissement’, met ongeveer dezelfde taken. M.a.w. de zoveelste waardeloze functie voor de politieke vrienden. Een zoveelste nutteloos ambt wordt afgeschaft en meteen vervangen door een ander dat al even nutteloos is. Buiten enkele intimi zou niemand het geweten hebben, ware het niet dat de man – een zekere Jean Clement – werd opgeroepen door de parlementaire onderzoekscommissie n.a.v. de aanslagen van 22 maart. Tot zijn taken behoort nl ook die van rampen-coördinator, zoals bij een echte gouverneur. Bij dat verhoor wist de man echter te vertellen, dat de aanslagen geen rampen waren, maar terroristische daden en die vielen dan weer niét binnen zijn bevoegdheden. Daarmee was voor hem de kous af en kan hij straks zijn taak overlaten aan een oud-cabinettard van Madame ‘non’, die klaar zit om hem te vervangen als ‘hoge’ ambtenaar...
Bovenstaande toont nog maar eens aan dat men het in dit land nooit zal leren als men er niet in slaagt overbodige functies of instellingen af te schaffen. Dat geldt in de eerste plaats voor de compleet nutteloze Senaat en de provincieraden. Die laatste heeft de Vlaamse regering voor de zoveelste keer afgebouwd, terwijl er maar één zaak mee moet gebeuren: AFSCHAFFEN !
---
Dat er in die commissie over de aanslagen van 22 maart een ferm stukje zou gezeverd worden, was op voorhand geweten en dat heeft niet alleen te maken met een gouverneur die er geen meer was. Zo maakte men zich druk over het feit dat de MIVB te laat was ingelicht over de aanslag in Zaventem en daarom ook te laat de metro afsloot. Stel, dat het wél op tijd gebeurd was, denk je dat die terrorist met zijn rugzak vol explosieven dan vredig weer naar Schaarbeek zou getrokken zijn? Misschien had die zich dan wel opgeblazen in het metrostation zelf i.pl.v. in een tramstel en zouden er nóg meer slachtoffers geweest zijn. Wat er daar in die commissie allemaal bedisseld wordt heeft veel weg van het typisch Belgische zwarte pieten, een soort politieke bezigheidstherapie, zeg maar. Daarin is men hier tenminste wél straf.
---
En dan nog even dit: terwijl ¾ van dit land lijdt onder zware tot zeer zware wateroverlast, hebben we hier in Kasterlee, hoog en droog op de Kempense heuvelrug, sinds zaterdagmorgen één (1) buitje gehad van een half uur en ben ik gisteren weer moeten gaan sproeien om mijn moestuinplantjes niet te laten uitdrogen door al die dagen zonneschijn…
Op verscheidene plaatsen blokkeren truckers de autosnelwegenovergangen naar Frankrijk. De stelplaats van de TEC in Charleroi blijft nog steeds geblokkeerd, zodat er geen bus buiten kan. De cipiers blijven staken. In Henegouwen gaan 150 middelbare scholen voor twee tot drie dagen dicht en bij de NMBS heeft een zoveelste gesprek met de directie voorlopig nog steeds niets opgelost en dreigt er vanaf zondag weer een staking, deze keer voor een hele week.
Welkom in Wallonië, het landsdeel met het dubbel aantal werklozen van Vlaanderen, waar één op vijf kinderen woont in een gezin waarin niemand werkt (in Brussel is dat één op vier!*) en waar nergens méér werkloze gezinnen zijn in heel Europa, zelfs niet in Griekenland. Voor de rest wordt er gestaakt tegen de dood op, ‘omdat men niet wil dat er iets verandert’. M.a.w. ze willen er ook morgen liefst niet werken. Nergens merkt men dat duidelijker dan in West-Vlaanderen, waar in vele sectoren een tekort is aan arbeidskrachten en waar men beroep moet doen op Noord-Fransen, die wél bereid zijn naar hier te komen, soms zelfs van veel verder en dit ondanks het feit dat die ook geen Nederlands spreken. En Wallonie on parle le français, en Flandre on travaille…
Gaat het hier dan zó slecht? Helemaal niet. Zoals reeds gemeld zijn er sinds het aantreden van de regering Michel in dit land 65.000 arbeidsplaatsen bijgekomen. In het laatste verslag wordt dit door de Nationale Bank (NBB) bevestigd, die erbij zegt dat het aantal nieuwe arbeidsplaatsen tegen 2018 zal stijgen met nog eens 140.000 jobs. Nog te weinig t.o.v. de buurlanden en mede dank zij de lage olieprijs en dito rente, de taxshift en de indexsprong, maar toch niet slecht voor een regering waartegen socialisten en Walen nu al wekenlang staken en dreigen ermee door te gaan tot ze valt.
Zitten we dan op rozen? Ook niet, want de lonen gaan hier weer stijgen. Dat danken we aan onze onovertroffen index die we als enig land in Europa (en misschien wel in de hele wereld) nog hanteren en die binnenkort weer gaat stijgen. Als dat weer gebeurt, betekent dat automatisch dat lonen en uitkeringen zullen stijgen, maar ook de prijs van onze producten, zodat onze concurrentiepositie t.o.v. onze buurlanden verslechtert. I.pl.v. van te staken, hebben de Duitse vakbonden enkele jaren geleden, nota bene: onder een linkse regering, een collectieve loonstop aanvaard, wat hen een concurrentievoordeel gaf t.o.v. de andere E.U.-landen. Die landen kunnen niet meer, zoals vroeger, hun munten devalueren en trekken zo t.o.v. Duitsland steeds aan het kortste eind, zeker voor wat de export betreft. Zo’n overeenkomst tussen regering, werkgevers en vakbonden vond ook plaats in Nederland, toen Wim Kok daar de socialistische vakbond leidde. In België blijkt dat niet te kunnen en in Wallonië is dat zelfs niet bespreekbaar.
Ik heb Wallonië wel eens bestempeld als ‘onze DDR’. ‘Ons nieuw Bokrijk’ lijkt me stilaan gepaster…
* De situatie in Brussel verschilt met deze van Wallonië, doordat in de hoofdstad het percentage van laaggeschoolden veel hoger ligt, daar waar men er juist meer jobs heeft voor hooggeschoolden. De meeste van die laatste groep zijn dan ook Vlaamse pendelaars, die niet alleen hoger geschoold zijn, maar daarenboven doorgaans ook een grotere taalvaardigheid hebben dan hun Brusselse en Waalse collega’s.
Na het negatief advies van de advocaat-generaal van het Europese Hof is de Arco zaak terug van nooit weg geweest. Daar het Europese Hof meestal de uitspraak van die advocaat-generaal volgt, zal het zo blijven dat de Arco-coöperanten als beleggers en niet als spaarders zullen erkend worden. Het definitieve vonnis daarover volgt eind dit jaar. Tegen die tijd wil Kris Peeters een oplossing voor die onverkwikkelijke zaak, waarover in het federaal regeerakkoord wel gezegd werd dat die er zou komen, maar waar de meningen over wie dat gaat betalen nog altijd mijlenver uit elkaar liggen. Vooral de erkenning van de coöperanten als spaarders door de regering Leterme, en dan nog met terugwerkende kracht, is explosief genoeg om er nog een lang vervolg aan te breien.
Ondertussen moet Peeters maar zien wat hij ervan maakt, maar heeft hij zelf kunnen zien en horen bij de laatste betoging van het ACV dat uitgerekend hij de kop van jut werd van wat zijn eigen achterban zou moeten zijn**. Er werd zo betoogd tegen Peeters en zijn CD&V en niet tegen zijn meerderheidspartners, die erbij blijven dat het het ACV was die de spaarders een rad voor de ogen heeft gedraaid en dat dat ACV dan ook maar moet opdraaien voor de kosten. Niet met e.o.a. bijdrage zoals ze zelf al voorstelde, maar voor de totaliteit. Ondanks het verlies dat de Beweging.net, zoals ze nu heet, al maakte heeft de vakbond nog meer dan geld genoeg op haar Luxemburgse rekening staan, waarnaar iedereen het raden heeft en waarvan alleen maar zeker is dat er geen belasting op wordt betaald. Dat laatste werd ooit netjes op papier gezet door Prof. Blanpain, lid van de Koninklijke Vlaamse Academie. Onze Jean was zo vriendelijk mij de tekst van Blanpain nog eens door te sturen en wie daarvan een kopie wil zien, kan mij – of Jean – die altijd vragen.
*‘Arco baleno’ is Italiaans en betekent ‘regenboog’. Die hangt ook in de lucht, komt af en toe in het nieuws en doet dan sommige mensen dromen.
** Een reactie daartegen kwam niet van Kris Peeters zelf, maar van Eric Van Rompuy, broer van, die het ACV in een blog bedankte voor de stank voor dank die zijn partij van de eigen vakbond krijgt voor haar sociale rol binnen de federale regering. Als het goed is, zeggen we het ook.
In Wallonië kunnen ze nog eens een week met de trein rijden*, daarna misschien weer niet meer. Wat ze ook niet zullen kunnen is zich deze week met de auto op de autosnelwegen verplaatsen. Dat worden weer Waalse autostopwegen, nu Waalse vrachtwagenchauffeurs beslist hebben de snelwegen opnieuw te gaan blokkeren als protest tegen de kilometerheffing en dit ondanks het feit dat ze niet worden gesteund door de nationale overkoepelende sector. Wallonië wordt steeds uitdrukkelijker een streek waar ge beter weg blijft. Snappen ze dat daar nu echt zelf niet?
Enkele weken geleden had Di Rupo, in zijn hoedanigheid van burgemeester van Mons/Bergen, een einde gemaakt aan de gemeentelijke samenwerking met de MR. Nu blijkt dat hij de vacant gekomen zetel had aangeboden aan de PTB, de Waalse tegenhanger van de PvdA… M.a.w. dat hij bereid was te gaan samenwerken met echte communisten. Hoever moet ge gevallen zijn om tot zo’n wanhoopsdaad te komen en dat dan nog als voormalig federaal premier. De schande werd er trouwens niet minder op, toen bleek dat de kameraden zijn voorstel niet eens accepteerden!
Di Rupo is niet de enige socialist die het niet meer ziet zitten. Op het Plopsacongres van de SP.a is met ruime meerderheid beslist dat bij een volgende verkiezing de socialistische burgemeesters en schepenen van grote en middelgrote steden in Vlaanderen hun job niet meer zullen kunnen cumuleren met een in een parlement. Dat wordt verkocht als een uiting van progressieve democratie, maar is m.i. alleen ingegeven om wat meer militanten de kans te geven een centje bij te verdienen zolang de partij aan niet meer verkozenen raakt en evenmin aan extra mandaten sinds het ‘soske-shot’ van de huidige centrumrechtse federale en Vlaamse regeringen. Misschien kunnen in de toekomst kandidaten die het niet halen eens gaan solliciteren bij enkele bevriende grootverdieners, die nog mandaten zat hebben, zoals die Labille (PS) met zijn 54 stuks…
* Als ze niet botsen natuurlijk, zoals vannacht gebeurd is tussen Luik en Namen en waar nog geen uitsluitsel over de oorzaak is op het ogenblik dat ik dit schrijf (00.11 uur)…
Dat hele stakingsverhaal is een complete chaos aan het worden, die niet alleen communautair voor de nodige betwistingen zorgt, maar ook tussen en zelfs binnen de vakbonden. Dan wordt er weer gestaakt, dan niet, dan hier wel en daar niet, dan maar wild en ga zo maar door. De anarchie lijkt niet ver meer af.
Bij de spoorwegen is men erachter gekomen dat men geen tien dagen onwettelijk afwezig mag zijn – wat bij een wilde staking het geval is - want dat er anders ontslag kan dreigen. Dan maar weer aan het werk, een wettelijke stakingsaanzegging aanvragen en (misschien) opnieuw beginnen. Bij de TEC – de Waalse tegenhanger van De Lijn – heeft men het werk hervat, met uitzondering van de provincie Henegouwen. Op de RTL heb ik een reportage gezien van een radeloze TEC chauffeur die wil werken, omdat hij het geld nodig heeft en niet kan. Erg sociaal is dat allemaal niet. Bij de Waalse metaalarbeiders heeft men een stakingsaanzegging ingediend die kan dienen voor de rest van het jaar. De Vlaamse metallo’s doen daar echter niet aan mee. De metaalsector is trouwens de enige binnen de ABVV die zich reeds zo’n tien jaar geleden gesplitst heeft in een Vlaamse en Waalse afdeling. Dan dreigt er nog een poststaking, voorlopig voor één dag, waarbij niet duidelijk is wie eraan gaat meedoen en wie eventueel niet. Verder komen Waalse vakbondsleiders er nu zelf openlijk voor uit dat het hen in d eerste plaats gaat om deze federale regering te doen vallen, iets dat o.m. bevestigd wordt door de chef politiek van de RTBf. Stel, dat dit zou lukken, wat dan? Niemand die daar een antwoord op heeft.
Volgens Christophe Deborsu, een bijna perfect tweetalige journalist die aan beide zijden van de taalgrens een graantje meepikt, kijkt zo’n 30% van de Walen bijna constant naar de Franse Tv. Met wat ze daar tegenwoordig te zien krijgen aan stakingen, bedrijfsbezettingen en betogingen wordt nog maar eens bevestigd dat het in Brussel druppelt als het in Parijs regent. Waar wachten ze op om definitief aan te sluiten bij la douce France, waarnaar ze zo opkijken?
We hebben in dit land geen nood aan een zevende staatshervorming, zoals hier en daar gesuggereerd wordt, maar aan een allerlaatste hervorming, waarbij de huidige staatsmonopolies worden afgebouwd en daarna gesplitst, waarna het land zelf gesplitst kan worden, desnoods via een confederaal omweggetje. Als men het onderwijs en het binnenlands vervoer (van De Lijn/TEC) al heeft kunnen splitsen, kan men dat met de NMBS ook. Eens gesplitst kan elke regio wat overblijft beheren zoals ze dat wil, maar zal het ene gewest niet meer het slachtoffer worden van de chaos binnen het andere.
---
Tenslotte nog iets anders. Na WOII verhuisde Constant Quirijnen, een oom van mijn vader (een grootoom van mij, dus), naar Wallonië. Hij verkocht zijn boerderij met 7 hectaren in Gooreind/Wuustwezel en kocht met de opbrengst een boerderij met 50 hectaren in Harsin, nu een deelgemeente van Nassogne in de vruchtbare Condroz vallei bij Marche-en-Famenne. Deze week verdronk er daar een imker die met het wassende water van een riviertje werd meegesleurd. Vrijdagavond was er daarover een reportage op de RTL en kwam o.m. de burgemeester van Nassogne aan het woord. Die heette Marc Quirijnen, een kleinzoon van Constant. Een zoveelste bewijs dat Vlamingen zich aanpassen en niet bij de pakken blijven zitten zoals de plaatselijke syndicalisten.
Er is deze week nogal wat te doen geweest over de nieuwe kinderbijslagregeling van de Vlaamse regering. De kat werd de bel aangebonden door Bea Cantillon, hoofd van het Centrum voor Sociaal Beleid van de Universiteit Antwerpen (CSB). Tot daar niets mis mee, ware het niet dat dat centrum zelf had meegewerkt aan de analyse van dat plan. Eigenlijk was ook daar niet direct een probleem mee: iedereen kan fouten maken en ze toegeven is een deugd. Toen Cantillon zag dat het niet klopte, had ze dat echter met de Vlaamse regering moeten klaren i.pl.v. ermee naar de pers te lopen. Bea heeft nl een vrij linkse reflex en houdt niet van deze regering, reden waarom ze nogal eens columns mag schrijven in zgz kwaliteitskranten als De Morgen en De Standaard, die eveneens – maar dan verdoken – oppositie voeren tegen de huidige regering(en). Cantillon is trouwens niet de enige die in dat geval is, ook enkele andere UA-collega’s – waaronder Dave Sinardet, notoire belgicist – zijn eerder linksgezind.
Het feit dat zelfs onderwijsspecialisten, die zich met deze hervorming al enkele jaren bezig houden, toch in de fout gingen, heeft ook te maken met de toenemende complexiteit van onze samenleving. Men heeft steeds meer te maken met niet traditionele gezinnen: één ouder gezinnen, waarvan die ouder al dan niet aan het werk is, met twee ouder gezinnen, waarvan er bv één niet aan het werk is en met hetzelfde type waarvan er zelfs géén aan het werk is. Die verschillende situaties, dan nog eens gekoppeld aan het aantal kinderen, hun ouderdom en de hoogte van het verdiende loon of uitkering, maken berekeningen in de tijd niet eenvoudig.
Er zijn, sinds het aantreden van de regering Michel, al 65.000 nieuwe werkplaatsen bijgekomen, waarvan bijna 40.000 in de privé en dit ondanks alle tegenwerkingen, stakingen, betogingen en aanslagen. Niettegenstaande dat werkt er in dit land slechts 67,2% van de mensen tussen de 20 en de 64 jaar, dit t.o.v. een Europees gemiddelde van ± 75%. Om bv het percentage van Nederland te halen, zouden er hier 600.000 jobs moeten bijkomen. Meer jobs zijn belangrijk voor het behoud van onze welvaart en het terugdringen van de armoede. Dat kinderen in die armoede terechtkomen, heeft meestal te maken omdat ze deel uitmaken van een gezin waarin niemand werkt. In veel gevallen gaat het om kinderen van inwijkelingen, die doorgaans dan nog veel kinderen krijgen, maar die zelf zo goed als niets bijdragen aan onze samenleving. Ze redden het niet met de steun die ze krijgen, maar die steun krijgen ze wel degelijk. Toen ik met mijn gezin in Italië woonde, hebben wij daar nooit één lire gekregen voor onze kinderen. Er was daar ook niemand die zich daarover bekommerde, wat hier wél het geval is. Soms krijgt men de indruk dat heel die armoedediscussie meer dient om allerlei hulporganisaties in leven te houden, eerder dan de mensen die het nodig hebben.
In deze woelige tijden van betogingen en stakingen allerhande, zou men nog vergeten dat er hier en daar ook nog iets anders gebeurt. Zo stond gisteren Antwerpen in de kijker. Vooreerst was er een historisch te noemen samenkomst van het stadsbestuur met de Vlaamse minister van verkeer én de actiegroepen (Ademloos en Ringland in elk geval), die besloten toch e.o.a. vorm van samenwerking in het leven te roepen en te gaan samenwerken i.pl.v. mekaar te blijven bekampen. Dat zou beginnen met (nog maar eens) een plan op te maken hoe het zuidelijke gedeelte van de Ring zou kunnen worden aangepast én overdekt. Vóór dat plan er echter zal zijn, zullen we weer zes maanden verder zijn, gaan de geplande werken aan het noordelijke gedeelte (over de haven) toch door en is het nog altijd koffiedik kijken wie wat gaat betalen. De werken op zich zijn al geraamd op 3 miljard euro, de overkapping zou nog eens dat bedrag kosten. In totaal dus ongeveer de helft van de 57 km lange nieuwe spoorwegtunnel onder de Gotthard, a.u.b. Nog bedenkelijker is het plan van de actiegroepen om opnieuw een referendum te houden. Als daar genoeg handtekeningen voor gevonden worden, kan dat natuurlijk, maar het gevaar is groot dat zo het hele plan weer terug naar af wordt gestuurd. Wat in elk geval niét zou mogen gebeuren, is – zoals de eerste keer - zo’n referendum alleen te houden voor de stadsbewoners. Ook minstens de mensen uit de omliggende gemeenten zouden daar deze keer dan bij moeten betrokken worden. Zij maken meer gebruik van die Ring dan de Antwerpenaren zelf en zijn de grootste slachtoffers van de huidige situatie, die met de dag hachelijker wordt. Volgens recente cijfers van het Vlaams Verkeerscentrum zijn de laatste drie jaar op de werkdagen de files op de Ring richting Nederland met 35% toegenomen, richting Kennedy-tunnel met 18%.
---
Er was dezer dagen ook nieuws over de aanpassing van de wet-Major die de havenarbeid regelt. Daar zou nu een soort wet-Major light voor in de plaats komen. Of dat de problemen gaat oplossen is zeer de vraag. De havenbedrijven zullen niet meer verplicht zijn met alleen havenarbeiders uit de havenpool te werken (het zgz ‘kot’), maar het zullen ook nu erkende havenarbeiders moeten zijn, wat in werkelijkheid niet veel zal veranderen, omdat het betekent dat ze ook dan zullen moeten aangesloten zijn bij een vakbond of door de vakbonden gedoogd zullen moeten worden. Havenarbeiders zullen in de toekomst wel kunnen ‘multitasken’, ttz verschillende jobs uitvoeren, hetgeen nu niet kan. De arbeidsvoorwaarden blijven voor de rest ongeveer hetzelfde, wat wel betekent het de werkgevers 2,5% extra zal kosten en deze zelf nog steeds niet zullen kunnen bepalen hoeveel mensen ze voor bepaalde taken zullen kunnen inzetten. Logistieke bedrijven, zoals die van de Katoennatie van Fernand Huts, zullen er zelfs slechter aan toe zijn. Ze zullen niet meer in staat zijn de wet-Major te omzeilen, zoals dat nu nog kon. De afgelopen jaren verloor de haven op die manier het gros van de woudproducten en waarschijnlijk zullen ook de suiker- en staaltrafieken vertrekken naar Vlissingen en Rotterdam, waar de vakbonden het niet voor het zeggen hebben en waar geen sprake is van de closed shop die ook een wet-Major light zal zijn.
Het is nu afwachten of de Europese commissie deze keer akkoord zal gaan. Die heeft nl de Spaanse havens al veroordeeld voor het variant dat men daar heeft op onze wet-Major. Ofwel wordt ook daaraan een mouw gepast, ofwel zal België er zich moeten houden en wordt het land daarvoor anders eveneens veroordeeld. In dat laatste geval mag Kris Peeters zijn werk nog eens overdoen in een tweede zit.
Ze zijn in de koekenstad nog niet aan de nieuwe patatten…
Spoorbaas Jo Cornu heeft eergisteren in het Tv-journaal van de VRT nog eens enkele harde waarheden verteld i.v.m. de aan de gang zijnde stakingen bij zijn NMBS. O.m. over het feit dat vakbonden zich geroepen voelen te moeten ageren als hun ‘basis’ daar achter staat. Welnu bij de NMBS bestond het aandeel van de stakers bij die basis, volgens Cornu, uit amper 6%. Verder dat zijn spoorwegpersoneel compensatiedagen kan uitsparen voor ‘overuren op vakantie- of ziektedagen’. M.a.w. voor overuren op dagen waarop niét gewerkt wordt. Dat moet een unicum zijn, niet alleen voor dit merkwaardige land, maar voor de hele wereld. Cornu noemde het dan ook het ‘verdedigen van onverdedigbare rechten’. Als dat ‘verworven recht’ dan wordt teruggedraaid, samen met een nationale feestdag op 15 november (die van de dynastie), die voor andere werknemers ook niet (meer) bestaat, dan is het spoorkot weer te klein en heeft men daar vanwege de vakbonden geen ander antwoord op dan te staken.
Ondertussen blijft men in Brussel en Wallonië staken tegen elke vorm van gezond verstand in. Net nu bekend raakte dat er, sinds het aantreden van de regering Michel, bijna 60.000 werkplaatsen zijn bijgekomen, waarvan 2/3 in de privé. Alhoewel men het, naar slechte Belgische gewoonte, niet terugvindt in de cijfers, neem ik aan dat de meeste van die nieuwe jobs, vooral in de privé, wel in Vlaanderen zullen zijn. Wie investeert nu nog in Wallonië, buiten Coucke dan…
Buitenlanders die hier aankomen beginnen zich al terecht af te vragen of terroristen en vakbonden hier niet één pot nat zijn. Beiden blijken hier immers het openbaar leven te willen verstoren en o.m. het vervoer lam te leggen. Na de zes sabotagedaden die in Wallonië zijn gepleegd op spoorlijnen, kan men inderdaad weer spreken van vakbondsterrorisme, zoals ikzelf reeds aanhaalde in mijn blog van 18 mei, toen roodgroene betogers de hal en de receptie van het ministerie van Justitie kort en klein sloegen.
---
En nu ik het toch (ook) over treinverkeer heb, in Zwitserland heeft men de langste spoortunnel ter wereld opgeleverd. 57 km lang en afgewerkt in 17 jaar, exact volgens de planning. Nog spectaculairder, in spoorwegtermen alvast, is dat men onder het begrote bedrag is kunnen blijven. In niets te vergelijken met bv de bouw van het spoorwegstation van Luik, waar de werken eens zo lang hebben geduurd en dubbel zoveel hebben gekost als oorspronkelijk gepland. Net zoals trouwens in Mons – niet toevallig de thuisstad van Di Rupo – waar zich hetzelfde tafereel afspeelt. De twee nieuwe Waalse stations hebben met elkaar gemeen dat het allebei projecten zijn van de Spaanse toparchitect Santiago Calatrava en dat zal daar wel iets mee te maken hebben. Die Calatrava tekende nl ook het New Yorkse World Trade Center Station, waarvan de bouw eveneens eens zo lang duurde en de kostprijs tenslotte ook het dubbele was (4 miljard dollar i.pl.v. 2). De New Yorkers waren daarover zo ontstemd, dat men er geen cent méér wou aan uitgeven en het station zonder enige plechtigheid heeft geopend. Zie je dat hier al gebeuren?
Tenslotte nog even opmerken dat Zwitserland een confederaal land is, iets dat volgens onze belgicisten nooit degelijk zou kunnen werken…
De volgende stakingsdag zit er weeral op. De vakbonden kwamen op in gescheiden slagorde en kregen minder volk op de been dan verwacht. Die aantallen zullen nog teruglopen, want de mensen zijn dat zottekensspel nu stilaan beu aan het worden. En dan mogen wij in Vlaanderen nog van geluk spreken. Hier werkte alles niet naar wens, maar het werkte nog ondanks de hinder. Men zal maar in Wallonië wonen, waar er sinds vorige woensdag geen openbaar vervoer meer is en waar in de gevangenissen nog steeds gestaakt wordt, dit laatste ondanks een akkoord van Koen Geens met vier van de zes vakbonden. Een akkoord dat, nota bene, al twee keer door de bonden was aanvaard, maar evenveel keren door de basis van de groene en rode Waalse vakbonden werd verworpen. Hoe democratisch het daar aan toe gaat, kon men zien in Sint Gillis, waar de kiesurnen zelfs vertrappeld werden en een ACV-voorman slagen kreeg!
Laten we bij dit alles niet vergeten dat een van de francofone partijen die mede achter de cipiersstaking staat, in zijn logo de ‘H’ heeft staan van humaniste/humanistisch. Als men ziet en hoort hoe erg de wantoestanden in de Waalse en Brusselse gevangenissen zijn, zouden die ex-PSC’ers in de grond moeten zinken van schaamte. Het is trouwens te danken aan hun voorzitter, Benoît Lutgen, dat die partij niet is toegetreden tot de regering Michel, alhoewel daartoe uitgenodigd. Mocht dat heethoofd het toen wel aanvaard hebben, dan had de huidige federale regering ook een groter draagvlak gehad in Wallonië en was het misschien allemaal niet zover gekomen. Madame Non kan er fier op zijn!
Hoe het nu verder moet, weet niemand. Verwarring troef. In Vlaanderen zullen we ons plan trekken, Brussel heeft het geluk in Vlaanderen te liggen en zal er mee van profiteren. Wat ten zuiden van de taalgrens gaat gebeuren, is nog koffiedik kijken, maar het ziet er – voor de modale burger daar althans – niet goed uit. ‘South of the border’ was ooit een succesnummer van Frank Sinatra. Dat ging toen wel over Mexico, maar het kan nog dienen, want stilaan krijgt men ook in Wallonië de indruk in Mexicaanse toestanden aanbeland te zijn…
Normaal post ik mijn blog op SeniorenNet iets na middernacht, nadat ik het laatste radionieuws gehoord heb. Gisteren heb ik hem nog moeten aanpassen, toen men op dat nieuws vertelde dat de overname van PostNL door Bpost niet doorging, zoals eerst was gedacht. Ik had me in mijn eerste versie nl al zorgen gemaakt over het feit dat de vakbonden op maandag ook verzamelen hadden geblazen, omdat ze niet akkoord gingen met die overname en waarschijnlijk ook daar met stakingen zouden kunnen dreigen. Dat deze overname voor Bpost (een van de best presterende postbedrijven van Europa!) heel belangrijk was omdat het bedrijf daardoor een kans kreeg een belangrijkere rol te gaan spelen in de pakjesverdeling, een sector die momenteel in de lift zit, speelde voor de vakbonden niet mee. Voor hen telt alleen dat Bpost een Belgisch overheidsbedrijf blijft, waarin die overheid nog iets meer dan de helft van de aandelen bezit. Door PostNL over te nemen was de kans nl groot dat Bpost zou privatiseren en dat willen de vakbonden niet. Of het bedrijf daar beter of slechter van wordt, interesseert hen niet, wel het feit dat zij in een privébedrijf minder te zeggen hebben. Het is trouwens opmerkelijk dat de huidige, al dan niet wilde stakingen allemaal plaats vinden in overheidsbedrijven. De tijd dat men staakte in grote fabrieken is voorbij, omdat de meeste daarvan hun productie hier hebben stopgezet of afgebouwd, al dan niet na vakbondsacties. In elk geval hebben de bonden daar niets tegen kunnen doen. De slachtoffers van de huidige stakingen zijn deze keer niet meer de fabrieksbazen, maar de gewone burgers, de reizigers en de gedetineerden, iets wat de vakbonden zeker niet populairder zal maken.
Bpost en PostNL onderhandelden al drie maanden heel discreet en normaal zou de zaak deze maandag beklonken zijn. Dat dit nu niet door gaat, ligt – althans volgens Crootje, huidig minister voor Overheidsbedrijven – aan de loslippigheid van zijn voorganger Labille (PS), die vrijdagmorgen in een interview met de RTBf radio had verklaard dat de overheid aandelen van Bpost zou verkopen, dat het bedrijf geprivatiseerd zou worden en dat het eerder een kwestie van uren dan van dagen was. Als het blijkt dat die verklaring heeft meegespeeld, zou het wel eens kunnen dat hij daar gerechtelijk voor kan vervolgd worden, want dat is tegen de beurswet. In elk geval is duidelijk dat men bij de PS liever heeft dat een eigen overheidsbedrijf slecht werkt (hoe meer werklozen, hoe meer staatssteun de vakbond nl krijgt), dan dat het groeit in de privé. De partij is – via zijn vakbond – er wel degelijk op uit de stakingen politiek te recupereren, als zegt ze zelf van niet. Een duidelijker bewijs van deze gang van zaken maakten we trouwens maandagmorgen al mee in het distributiecentrum van Bpost in Nijvel, waar – ondanks het niet doorgaan van de deal – toch een wilde staking was uitgebroken. Men had er daar blijkbaar op gerekend dat de deal wél door zou gaan en geen zin de geplande (maar niet aangekondigde) stakingsdag ongedaan te maken. Niét werken is het nieuwe ideaal in Francofonië.
Of Labille voor zijn loslippigheid zal bestraft worden, valt nog af te wachten. Wie was het ook weer die zijn Fortis aandelen (en die van zijn familie, vrienden en kennissen) verkocht een paar uur vóór die bank over kop ging en daarvoor ook nooit bestraft is geworden?
De leiding van de PS had een professor opdracht gegeven een studie te maken over de Waalse arbeider. Na enkele maanden kwam de geleerde man er mee af. ‘Ten eerste’, zei hij, ‘de Waalse arbeider is socialist’. ‘Leuk om horen’, zei Di Rupo, ‘maar dat wisten we al’. ‘Ten tweede’, ging de prof verder, ‘de Waalse arbeider is verstandig’. Dat vond Di Rupo al een pluspunt. ‘Ten derde’, zei de professor, ‘de Waalse arbeider is eerlijk’. ‘Geweldig’, vond de hele Raad van Bestuur,’ met zo’n kwalificaties kunnen we overal komen’.
‘Moment’, zei de professor’, ‘ik ben nog niet uitgepraat. De Waalse arbeider heeft nl telkens maar twee van de drie vernoemde kwalificaties. Ofwel is hij socialist en verstandig, maar dan is hij niet eerlijk. Ofwel is hij socialist en eerlijk, maar dan is hij niet verstandig. Ofwel is hij eerlijk en verstandig, maar dan is hij geen socialist’.
---
Bovenstaande is een oude mop die echter razend actueel geworden is in het licht van de zinloze Waalse stakingen van het ogenblik bij de cipiers, het spoor, de agenten, het gerecht en ga zo maar door. Die Waalse arbeiders laten zich wat wijsmaken door enkele vakbondsagitatoren zoals die hobbit van een Goblet. Ze zouden beter eens terugkijken naar wat ze indertijd bereikt hebben onder Gaston Eyskens, die hetzelfde meemaakte toen hij de Eenheidswet er wou doordrukken. Er vielen in Luik toen zelfs doden, maar Eyskens gaf niet toe en de Eenheidswet kwam er. De volgende regering, mét de socialisten, heeft die wet daarna heel braaf uitgevoerd, hetzelfde wat zich ook nu voordoet bij de uitvoering van de zesde staatshervorming en de flexibele 38-uren werkweek, die al onder Di Rupo in het regeerprogramma stond.
Michel moet dan ook voet bij stuk houden en uitvoeren wat zijn regering beslist heeft, inbegrepen de sancties tegen wilde stakers en het niet uitbetalen van dagen waarop gestaakt werd. Dit zijn nl twee overeenkomsten die met de vakbonden gesloten zijn, wat o.m. bevestigd werd door Mw Reniers, voorzitster van de ABVV ambtenarenbond, in de Zevende Dag.
---
In tegenstelling tot wat verwacht werd gaat Bpost PostNL niet overnemen. De vakbonden hadden al afgesproken daarover bijeen te komen, wat als een zoveelste chantage kon beschouwd worden, waarbij de eindverbruikers nog maar eens de klos konden worden, net zoals dat ook gebeurd is met de reizigers van de NMBS en de gedetineerden van de francofone gevangenissen. Voor één keer dat er eindelijk in deze verwarrende tijden nog eens iets ambitieus zou gebeuren, wordt het afgeblazen omdat men o.m. vreest voor sociale onrust. Dat er bij de sociale verkiezingen steeds minder kiezers komen opdagen en er ook steeds minder jongeren zich aansluiten bij de vakbonden, is blijkbaar tot die bonden nog steeds niet doorgedrongen…
In de sociale malaise die er momenteel heerst, worden we regelmatig door vakbonds- en oppositieleiders om de oren geslagen met de bewering dat deze regering alleen bespaart op de rug van de kleine man en de grote vermogens ontziet. Mede door het feit dat de federale ministers daar niet krachtig genoeg op reageren, krijgt men stilaan de indruk dat het wel waar zal zijn. Maar is dat ook zo?
Volgens een studie van Dries De Smet, een journalist van De Standaard, waar men nu precies niet regeringsvriendelijk is (hun rode vriendjes mogen nl niet meer meespelen), klopt het verhaal van De Leeuw*, Leemans, Crombez en hun francofone tegenhangers maar voor een klein gedeelte en dat is dat men inderdaad straks langer zal moeten werken, maar dan niet met minder koopkracht. Men stelt het echter zo voor alsof men in die extra te werken jaren niet zou betaald worden, wat helemaal niet het geval is.
Het gemiddelde uurloon is vorig jaar gestegen met gemiddeld 1,5%, dit ondanks de indexsprong (anders zou het meer geweest zijn). Als het beschikbare inkomen gecorrigeerd wordt met de grotere levensduurte, blijft er nog een inkomensstijging over van 1,3%. Nota bene: de grootste stijging in meer dan vijf jaar. Dat zijn natuurlijk gemiddelden, maar geeft wel een ander beeld dan wat de syndicale demagogen ons voorhouden en waarbij iedereen zou verliezen. Daar staat tegenover, dat vermogen vorig jaar minder opbracht, grotendeels door de sterk gedaalde rente. Vermogens worden trouwens bij ons al belast (o.a. op dividenden en onroerende voorheffing).
Het probleem stelt zich niet bij de mensen, maar bij de staat, die meer blijft uitgeven dan ze int, wat men wel eens het overheidshandicap noemt. Vergeleken met Duitsland geeft de overheid van dit land per maand per persoon 400 euro meer uit (voor o.m. recreatie, cultuur, religies, onderwijs, gezondheidszorg, hernieuwbare energie en subsidies allerhande). In Duitsland, waar de mensen minder krijgen, zijn er geen nationale stakingen en betogingen, terwijl de sociale uitkeringen er 10% lager liggen dan bij ons, waarover door onze linkse politiekers (o.a. Vande Lanotte**) denigrerend wordt gesproken. De tewerkstelling ligt er echter, mede door de eveneens hier bekritiseerde zgz mini-jobs, verhoudingsgewijs twee keer zo hoog, de werkloosheid is er veel lager. Men ziet er haast nooit vakbondsleiders op Tv verschijnen, terwijl ze hier van het scherm niet weg te slagen zijn. Toch is Duitsland momenteel het meest welvarende land van de E.U. Raar, he?
* De vastgoedgenootschap van de familie De Leeuw, waarvan al bekend was dat ze mee profiteerde van de notionele intrestaftrek, blijkt de grens van 1 miljoen historische waarde te hebben overschreden. Wie kan zo’n mens nog geloven als die op Tv de proletariër ligt uit te hangen?
** Van Vande Lala gesproken: zijn met veel tralala voorgesteld Zilverfonds, tijdens zijn mandaat als minister van Begroting onder Verhofstadt, fonds dat de vergrijzingskosten ging opvangen, is zopas door Johan Van Overtveldt opgedoekt. Volgens deze laatste was het niets meer dan een pot met overheidsschuld. Feitelijk nog erger dan de lege doos waarover men het steeds had. De opheffing van dat onzalige fonds levert de huidige federale regering een structurele jaarlijkse besparing op van 120.000 euro…
Wat vroeger reeds gesteld werd door o.a. Bart De Wever, wordt nu bevestigd door de nieuwe algemene secretaris van de Franstalige Ambtenarenbond ACOD, een zekere Patrick Lebrun: dit is een politieke stakingsgolf die enkel de val van de federale regering tot doel heeft. Wat men via de PS niet kan bereiken, probeert men nu te realiseren via de vakbond(en). Wat er daarna moet gebeuren, zegt men er niet bij, maar waarschijnlijk wordt het dan de chaos, zeker in Francofonië. Een nieuwe regering mét socialisten is immers geen waarborg meer als men ziet wat in Frankrijk aan de gang is. Daar staken de linkse bonden tegen een linkse regering met een meerderheid in het parlement, iets wat hier gewoon niet mogelijk is, omdat men in dit land een regering steeds met andere partijen moet delen. De kans is trouwens groot dat, vóór dat gebeurt, we in het record van de 451 dagen zonder regering zullen kloppen of dat er helemaal geen nieuwe Belgische regering meer komt. Vergeten we ook niet dat de versoepeling van de 38 urenweek, waartegen de bonden nu ageren, ook al in het regeerakkoord Di Rupo stond. Huichelaars!
Zowel bij de cipiersstaking, de spoorwegstaking als bij de heisa rond de invoering van de kilometerheffing voor vrachtwagens, gaat het telkens om stakingen die alleen echt effect hebben in Wallonië. Telkens Waalse vakbondsafgevaardigden geprobeerd hebben de Vlaamse tegenhangers te overtuigen mee te staken, zowel bij de vrachtwagenkwestie als bij het gevangeniswezen, zijn ze op een Vlaams njet gestoten. ‘Njet’ is hier wel het juiste woord, want het Waalse ABVV wordt steeds meer geïnfiltreerd door de communisten van de PTB, de Waalse tak van de PvdA, de ware reden van de verharde Waalse standpunten.
De N-VA mag dan het communautaire in de ijskast gestopt hebben, de francofone syndicaten hebben het er terug uit gehaald. Voor ons, Vlaamse nationalisten, is dat geen slechte zaak. Zo komt er misschien schot in de splitsing van dit overbodige land, maar dan dank zij de Walen en niet de Vlamingen, iets wat járen geleden al eens voorspeld werd door Robert Houben , de laatste voorzitter van de toenmalig nog unitaire CVP. Die heeft bij zijn afscheidsspeech gezegd dat België alleen kon blijven bestaan op het geduld van de Vlamingen en dat dit land alleen zou ophouden te bestaan als de Franstaligen erom zouden vragen. We zijn, wat dat betreft, dus op de goede weg.
De meesten onder ons kennen waarschijnlijk nog het onwaarschijnlijke verhaal van de eerste man van Laurette Onkelinx. Dat was een Marokkaan, die op een gegeven ogenblik gezocht werd voor drugszaken door het Marokkaans Gerecht. Hij werd aangehouden op een Turkse luchthaven. Door een tussenkomst van zijn vrouw, Laurette Onkelinx dus – toen minister van Justitie in de regering Verhofstadt – kon hij ongedeerd naar België te reizen. Daar hield het niet bij op. Onkelinx scheidde wel van haar Marokkaan, maar gaf hem toch een riante job binnen haar ministerie, waar hij zo’n beetje de verbindingsman werd tussen de Belgische Justitie en de moslimgemeenschap van dit land. Onkelinx hertrouwde met advocaat Marc Uyttendaele, een van de beste pleitbezorgers van België en wellicht ook de rijkste, grotendeels o.w.v. de vele opdrachten die hij via de PS binnenreef. Onkelinx’ ex-man en Uyttendaele’s ex-vrouw waren trouwens de getuigen bij het nieuwe huwelijk…
Nu blijkt dat Onkelinx niet alleen genereus was t.o.v. een bedenkelijke echtgenoot – wat, ondanks alles, nog ergens te begrijpen was - maar dat zij ook met anderen speciale relaties had en daar wat voor over had. Zo benoemde zij 15 jaar geleden een zekere Geert Gijs tot diensthoofd rampenbeheer, waardoor hij de facto de baas werd van B-fast, het Belgisch team bij rampeninterventies, ook al had hij daarvoor niet het vereiste diploma. In 2012 werd die Gijs zelfs tot ridder geslagen, een overerfbare titel. De kosten van die grap, 3.700 euro, werden door Onkelinx’ departement betaald en niet door de kandidaat, zoals gebruikelijk. Gijs, die onder Volksgezondheid ressorteert, blijkt daar ook de enige ambtenaar te zijn die een bedrijfswagen heeft gekregen, een 4x4 dan nog.
B-fast is een complexe samenwerking tussen Buitenlandse Zaken, Ontwikkelingssamenwerking, Defensie, Volksgezondheid en Begroting. De leiding is in handen van een zgz Coördinatieraad die geleid wordt door Didier Reynders, net als Onkelinx afkomstig uit Luik. Men is al langer van plan om B-fast te hervormen en al zes maanden bestaat er daarover een audit, waarbij enkele onfrisse praktijken zouden zijn boven water gekomen. Alhoewel de N-VA er al enkele keren naar gevraagd heeft, krijgt ze van Reynders nog steeds geen inzage. Ons kent ons, weet je wel.
De derde nationale vakbondsbetoging tegen de regering Michel is voorbij. Er waren enkele verschillen met de voorgaande optochten : er was minder volk, slechts de helft van de eerste en 40% minder dan de tweede. Opvallendst misschien was wel dat een deel van de ACV’ers betoogden tegen Kris Peeters, die daarop meteen reageerde door in zijn broek te doen en opnieuw een vermogensbelasting te eisen. Zien of dat lukt in een land waar de belastingen, op twee na, al de hoogste zijn van heel Europa.
Wat niet verschilde van de vroegere betogingen is het feit dat men tegen alles en nog wat protesteert, maar er van vakbondszijde zelf geen alternatief voorstel komt. De pensioenuitgaven in dit land bedragen jaarlijks zo’n 40 miljard euro. Om een idee te geven : dat is meer dan de totale budgetten van Justitie en Defensie samen. Daar houdt er zelfs niet bij op, want elk jaar komt daar nog eens anderhalf miljard bij. Dat allemaal omdat men er zich niet op heeft voorbereid en men hier geen aparte pensioenfondsen heeft zoals in andere landen wél het geval is. De Nederlandse pensioenfondsen bv beschikken over een totaal kapitaal van rond de zeshonderd miljard euro (600.000.000.000 euro – ik durf het zelfs niet meer in oude Befkes schrijven!). Vorige week deed men in onze media daar nog smalend over, omdat die pensioenfondsen hun leden hadden laten weten dat de kans bestond dat ze volgend jaar 0,5% zouden kunnen moeten inleveren. Hier in dit land is geen cent apart gezet, alles moet uit de grote pot komen en dan kan men alleen maar hopen dat er elders bespaard kan worden en/of men mensen langer aan het werk kan houden. Slechts 67% van de bevolking tussen 20 en 64 is hier aan het werk (in Brussel zelfs maar 57%). Vanaf 55 jaar zit 10% van de werknemers ziek thuis. En dat zijn dan nog de Belgische cijfers, want in Wallonië zal het allemaal nog wel een stuk erger zijn. Het feit alleen al dat de media die niet vermelden, spreekt boekdelen.
Alleen in Slowakije en in Frankrijk is de effectieve pensioenleeftijd lager dan hier. Laten we dat eerste landje – het zgz Wallonië van het vroegere Tsjecho-Slowakije - even vergeten. Frankrijk, waar onze francofonen zo naar opkijken, is stilaan de nieuwe zieke van Europa aan het worden. Met de grimmigheid waarmee stakers daar raffinaderijen en kerncentrales stilleggen, is het nog maar de vraag of o.m. het E.K. voetbal er straks nog plaats kan vinden. Kers op de taart daar is dan nog dat men er staakt tegen een linkse regering die er bij de laatste verkiezingen de volstrekte meerderheid behaalde. Onze francofone cipiersstaking in het groot, zou ik zeggen. Als onze francofonen de Fransen blijven nalopen, is dit misschien voor Vlaanderen dé kans om dit landje op zijn minst verder te splitsen. Als de regering Michel de fiscale regularisatie, die vóór het zomerreces gestemd zou moeten worden, er doordrukt zonder medewerking van Wallonië en Brussel – zoals het er nu naar uitziet – zijn we in elk geval weer een stap dichter bij de scheiding. L’argent fait la guerre.
Ondertussen hebben we te maken met nog maar eens een nieuwe wilde staking, nu van het NMBS – werkplaatspersoneel. Daardoor zouden er vertragingen kunnen zijn in het reizigersvervoer, ware het niet dat de Waalse vakbonden – weer zij! – er meteen een nationale staking van gemaakt hebben. In Wallonië zal weer alles plat liggen en de treinen die van daar naar Vlaanderen rijden en terug zullen ook weer de nodige vertragingen hebben, als ze al zullen rijden.
Wouter Beke zal zich de gezinsdag van zijn partij in Plopsaland wel anders voorgesteld hebben. Niet dat het feest zelf werd verstoord. De leden, zeker die met kinderen, zullen er zich wel goed geamuseerd hebben. Veel politieke boodschap zal er echter niet van overblijven, nadat dezelfde dag een eigen CD&V-burgemeester (Francis Benoit uit het West-Vlaamse Kuurne) zijn onbehagen had geuit over het regeringsbeleid, met een berichtje op Facebook waarin hij zei het niet meer te zien zitten met dat ‘Plopsa gedoe’ van de partijtop. Meer specifiek klaagde de man erover dat hij en zijn CD&V collega-burgemeesters weinig of geen inspraak hebben in de partijpolitiek. Beke counterde meteen dat elke CD&V-burgemeester (er zijn er nog 150 in Vlaanderen, al is de vraag: hoe lang nog?) steeds bij hem terecht kan. Dat laatste zal wel kloppen. Beke is tenslotte een minzaam man die zelf ook burgemeester is (van Leopoldsburg). Misschien soms wel iets té minzaam, waardoor hij al eens de bijnaam ‘Markske’ toegediend kreeg (zoals die van ‘De Kampioenen’).
Toch zal er deze keer meer nodig zijn om de plooien binnen de partij glad te strijken. Volgens een studie van politicoloog Bram Wauters (UGent), is CD&V in Vlaanderen nl de partij waarin de leden het minst te vertellen hebben. De enquête die hij daarover maakte zou begin 2017 in boekvorm uitkomen, zodat we redelijkerwijze kunnen aannemen dat e.e.a. wel zal kloppen.
Volgens mij heeft men bij CD&V nog steeds niet door dat de partij, die ooit – samen met haar Waalse tegenhanger – een volstrekte meerderheid had in België, maar ook daarna nog boven de 40% uitkwam, nu de 15% niet meer zou halen – volgens een laatste peiling althans. Met zo’n 15%, zowat dezelfde hoogte van Open VLD, VB en SP.a, kan men bezwaarlijk verder gaan als de grote partij met interne verzuilingen die ze vroeger wél was. Grote promoties met weinig tot nietszeggende slogans zoals die van ‘Innesto’ (de 30 ‘high potentials’, weet je wel) en ‘Waar een wij is, is een weg’, blijken dan wel goed gevonden, maar blijven niet hangen.
Het schijnt zelfs dat Beke probeert stemmenkanon Inge Vervotte warm te maken (figuurlijk, he!) om terug te keren naar de partijpolitiek. Waarom straks niet Yves Leterme? Denkelijk gaat dat niet lukken, want die hebben beiden ondertussen een andere lucratieve bezigheid gevonden waarbij ze zo te zien ook niet slecht betaald worden. De partij moet dan ook roeien met de riemen die ze heeft en kan zich niet meer veroorloven intern gesplitst te blijven in diverse links/rechts strekkingen. Als men bv ziet dat Kris Peeters, een oud voorzitter van een centrumrechts Unizo het linkse ACV ter wille moet zijn, dan moet men geen specialist ter zake zijn om te weten dat zoiets niet kan blijven duren. Als de vakbond de partij wil dicteren, dan zou men deze best salut en de kost zeggen en vragen zelf maar met een arbeiderspartij te beginnen, iets wat ik al wel eens meer gesuggereerd heb. Men zou dan ook de neuzen eens kunnen tellen en vergelijken hoeveel er bij de vakbond zijn aangesloten en hoeveel er voor stemmen.
Kortom, wil CD&V overleven, zal ze moeten afstappen van haar tsjevenbeeld, van haar ‘ja, maar’ en van ‘enerzijds, anderzijds’ en zal zij resoluut beslissingen moeten durven nemen i.pl.v. eerst altijd te zien wat de anderen doen. Ophouden dus met de vis noch vlees politiek en o.m. ook eens durven uitkomen voor de laatste letter van haar eigen logo, de ‘V’ van Vlaams.
