In deze tijd van Trump bashing en commentaren op aanstaande verkiezingen in Nederland, Frankrijk en Duitsland, zou men het haast vergeten, maar er is ook nog altijd de Griekse crisis, terug van nooit weg geweest. Normaal zou het land tegen de zomer van 2018 een derde noodlening moeten krijgen van tientallen miljarden euro (86 is het cijfer dat de ronde doet). Dat die er gaat komen lijkt echter weinig waarschijnlijk. Daarvoor moet nl het IMF meewerken en dat is voorlopig niet meer het geval. 19% van de leningen die het IMF wereldwijd heeft uitgegeven en waarvan verwacht wordt dat die binnen een zekere termijn zullen worden terugbetaald, hebben nl met Griekenland te maken en het ziet er voorlopig niet naar uit dat het arme land daar iets van zal terugbetalen, omdat de voorwaarden voor de tweede lening nog steeds niet vervuld zijn. Het enige alternatief blijft dan een kolossale schuldenkwijtschelding vanwege de E.U., maar dat lijkt al even onwaarschijnlijk in de huidige onzekere Europese situatie, zeker niet in het vooruitzicht van de bovenvermelde verkiezingen. Zonder de steun van het IMF zit Griekenland straks echt op droog zaad.
Toen jaren geleden bekend werd dat de Grieken gesjoemeld hadden met hun budgetten en begrotingen, om toch maar in de E.U. binnen te raken, had men dat land meteen er weer uit moeten zetten. Dat zou toen veel geld gekost hebben, maar nu zal dat nog veel meer worden. Eens weer op eigen benen, hadden de Grieken hun eigen munt terug gekregen en hem naar believen kunnen laten devalueren, zodat het land min of meer concurrentieel kon blijven. Nu heeft Griekenland al 260 miljard euro aan leningen lopen en geen mens die weet hoe die ooit terugbetaald zullen raken. Daarbij komt dat nog dat het nog steeds duizenden vluchtelingen herbergt, waarvoor Europa evenmin een pasklare oplossing vindt.
Fuifnummer Juncker heeft de bui al zien hangen en laat weten dat hij geen tweede termijn zoekt als voorzitter van de Europese commissie. Buiten dromer Verhofstadt, met zijn ‘Verenigde Staten van Europa’, zijn er niet veel Europese toppolitici die er nog lijken in te geloven.
In Luik hebben ze niet alleen Publifin, ze blijken daar ook al 130 jaar een wapenproefbank te hebben, waar o.m. alle door het gerecht verbeurd verklaarde, meestal illegale wapens vernietigd worden. Volgens een wet die dateert van 1888 moeten alle wapens van over heel België daar naartoe om gecontroleerd en/of vernietigd te worden. Ook fabrikanten moeten daar hun munitie laten homologeren. Nu hebben ze daar een probleem. De proefbank werkt sinds niet meer sinds 1 januari als gevolg van een staking, bijna anderhalve maand dus. Wat er juist aan de hand is, is nog steeds niet duidelijk. Wel is het zo dat de directeur ervan onlangs een maand in de cel heeft doorgebracht, nadat hij was aangehouden omdat hij liefst 260 wapens zou hebben verduisterd. E.e.a. maakt een controle bijna onmogelijk omdat de zaak daar geen boekhouding heeft. Stel u voor: een bedrijf zonder boekhouding in de 21ste eeuw! De proefbank zou jaarlijks officieel slechts een omzet hebben van zo’n 125.000 euro, wat men, bij gebrek aan een boekhouding, heeft kunnen achterhalen via de BTW-aangiftes. Als men weet dat Justitie alleen al de zaak vorig jaar 115.000 euro heeft betaald en het bedrijf 15 vaste werknemers in dienst heeft, klopt er inderdaad iets niet. Een voorstel om het bedrijf te federaliseren en ook in Vlaanderen zo’n proefbank te installeren, werd steeds tegengewerkt en niemand weet hoe het daar nu verder moet. Een zoveelste Waalse staking waar Vlaanderen ook weer het slachtoffer van wordt. Want normaal vertrekt er elke drie maanden een lading wapens vanuit de griffies van over het hele land naar Luik, maar dat kan voorlopig niet meer. Als gevolg daarvan stapelen de in beslag genomen wapens en munitie zich op in de kelders van de griffies, die nu de politie gevraagd hebben voortaan geen in beslag genomen wapens meer aan te leveren. Die blijven dan wel bij de politiecommissariaten liggen en wordt het letterlijk een explosieve situatie!
Het ‘intercommunalitis’ dreigt zich uit te breiden over het hele land. Na Publifin in Luik en Vivaqua in Brussel, blijkt er nu ook stront aan de knikker te zijn met Publipart uit Gent, net zoals Publifin een soort intercommunale met allerlei vertakkingen waarin politici meespelen en incasseren. Datzelfde Gent dat nog niet bekomen is van het Optima schandaal, nog zo’n zaak met een geurtje, waar het paarse gemeentelijk bewind mee te maken had (en nog heeft). Publipart heeft zelfs, via een dochtermaatschappij, contacten met het Luikse Publifin én belangen in een Duits producent van … chemische wapens! De republiek der kameraden, zeg maar. Straks krijgt Siegfried Bracke, ex-journalist en huidig Kamervoorzitter – waarvan ik, tussen haakjes, géén fan ben – nog gelijk toen hij eerder reeds stelde dat van alle Vlaamse socialisten de Gentse het dichtst bij de Waalse PS aanleunen.
Publipart blijkt vorig jaar aan 17 mandatarissen een totaalbedrag van net geen 360.000 euro te hebben uitgekeerd, waarbij zo’n 19.000 elk aan twee Gentse schepenen. Bedragen waarvoor geen specifieke verklaringen werden gegeven. Nu mag de heer Termont – tweede beste burgemeester ter wereld, als we dat willen geloven – nog tien keer op Tv komen vertellen dat die heren daar heel hard voor gewerkt hebben, tot 4 vergaderingen per maand, blijft het feit dat ze heel die tijd niet gewerkt hebben in hun job bij de stad Gent, waarvoor ze na de vorige verkiezingen aangeduid waren. Ondertussen heeft Tom Balthazar, zoon van een vroegere Oost-Vlaamse gouverneur, nu schepen én lijsttrekker van de Gentse SP.a (én gedoodverfde opvolger van Termont!) de vlucht vooruit genomen en zijn ontslag aangeboden in beide functies. De tweede lijsttrekker al die het in Gent opgeeft. Er was ook al Sarah Claerhout, die ontslag nam als lijsttrekster van CD&V en zelfs uit de partij stapte.
Het nieuwste schandaal ter zake zal er hopelijk voor zorgen dat er een eind gemaakt wordt aan extra betaalde postjes voor politiekers, waar meestal zo goed als geen prestaties tegenover staan. Zoals ik in mijn blog van 10 dezer al schreef, is het niet zo dat verkozenen dergelijke functies binnen intercommunales niet zouden mogen uitvoeren. Van hen wordt wel verwacht dat ze er kennis van zaken van hebben en er geen of weinig zouden voor moeten betaald worden, tenzij kosten die ze kunnen verrechtvaardigen. Wie niet bereid is dat te doen, moet zich maar houden aan het werk waarvoor hij/zij verkozen is en de job laten aan andere mensen die niet politiek gekleurd zijn en het geld waarschijnlijk beter kunnen gebruiken.
De cumul binnen de politiek komt trouwens ook steeds meer onder vuur te liggen. ‘Den John’ had al gedecreteerd dat het in zijn rode partij voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen niet meer mogelijk zal zijn dat een burgemeester van een stad met meer dan 50.000 inwoners ook nog eens volksvertegenwoordiger zou zijn, ook al moet hij daarvoor enkele van zijn eigen oude krokodillen teleurstellen. Bij CD&V denkt men zowat hetzelfde te doen en Bart De Wever heeft al gezegd bereid te zijn af te treden als volksvertegenwoordiger, als hem dat gevraagd zou worden. Dat laatste als reactie op een uitval van groene Calvo, wiens partij denkelijk nergens een burgemeester heeft van een Vlaamse gemeente van betekenis en dan het dan ook gemakkelijk heeft om andere partijen op dat punt aan te vallen. Bij Bart zit de zaak trouwens iets anders. Als partijvoorzitter heeft hij nl de kans in het parlement zijn eigen mensen (én de tegenstrevers) eens lijfelijk te contacteren, iets wat zomaar niet kan op het Schoon Verdiep. Maar ook dat kan in de toekomst zonder extra bijdrage. Blijft wel het feit dat toen zijn SP.a voorganger hetzelfde deed zonder voorzitter te zijn, Groen daar nooit geen problemen mee had.
Jan Smets, de eerder droge gouverneur van de Nationale Bank (NBB), is voor de dag gekomen met zijn jaarverslag over 2016. Al bij al niet slecht, al moeten dergelijke uitspraken steeds met de nodige korrels zout genomen worden. Zeker als zo’n verslag steunt op gegevens van het Planbureau, weten we ondertussen wel dat die jongens en meisjes daar hun ‘prognoses’ regelmatig moeten bijstellen. Het is cijferwerk dat op zoveel cijfertjes steunt dat het allemaal moeilijk na te trekken blijft.
Smets had ook enkele waarschuwingen bij, zoals die voor de banken die – volgens hem - tegenwoordig veel te vrijgevig zijn met het uitlenen van geld voor nieuwe woningen. Die leningen kunnen tegenwoordig 80 tot 100% van de geschatte waarde bedragen. Er moet daarna dan ook niet veel gebeuren om een crash mee te maken, eerst bij de bouwheren en later bij de banken zelf (rente die optrekt, werkloosheid e.d.). Het interessantste wat de man te vertellen had, was waarschijnlijk dat hij de regering(en) aanraadde wat meer te investeren in infrastructuurwerken, iets wat op het scheiden van de markt iedereen ten goede kan komen. Lijkt verdacht veel op het programma van The Donald die ook zoiets wil doen in de States. Het probleem – zowel in de States als bij ons – is: waar haalt men het geld? In maart zal er nog maar eens een begrotingscontrole zijn en dan wordt het waarschijnlijk weer centjes tellen. Iedereen wil tegenwoordig meer geld van de Staat, maar met een staatsschuld die maar niet onder de 100% wil zakken, blijft dat een mission impossible. Alhoewel…
Nog maar pas raakte bekend dat de Belgische Staat enkele honderden miljoenen euro op zal strijken van de winst gemaakt door BNP PariBas, de Franse bank waarin België de grootste aandeelhouder is, als ik me niet vergis zo’n 11%. Onze staat zit daarin met ruim 7 miljard euro (huidige aandelenwaarde). Als ze die aandelen eens verkocht, zoals al langer in financiële kringen gesuggereerd wordt, zou er met dat geld heel wat nuttigere zaken kunnen gefinancierd worden én tegelijk misschien een stukje van onze staatsschuld weg gewerkt. Dan valt die jaarlijkse winst natuurlijk weg, maar die is niet steeds gegarandeerd. Wie zegt dat er straks weer geen crisis voor de deur staat, zeker in dit jaar van Trump, de Brexit en verkiezingen in drie buurlanden, zonder het te hebben over de oorlogen in het Midden-Oosten en de gevolgen ervan.
--- A propos van die Nationale Bank van ons, die blijkt nog steeds te lijden aan belgicisme. Ze werd opgericht in 1850 als een Franstalig instituut. Het was pas vanaf de jaren 1960 dat er daar voor het eerst in het Nederlands kon gecommuniceerd worden. De eerste Vlaamse gouverneur, Robert Vandeputte, kwam er pas in 1971! En het opsplitsen in federale en regionale gegevens gebeurde pas onder Luc Coene (2011/2015). Zelfs nu, in 2017, nu meer dan 80% van onze export Vlaams is, worden de regionale economische indicatoren met tegenzin gepubliceerd en lopen ze vaak jaren achter. En dan denken wij dat het aan Eurostat ligt…
Tenslotte nog dit, voor die het nog niet zouden weten: in de raad van bestuur van de NBB zitten ook de heren Rudy De Leeuw (ABVV) en Marc Leemans (ACV). Zij hebben het laatste jaarverslag niet ondertekend, want ze vinden het niet goed genoeg. Dat wordt zo stilaan een traditie. Dat na 8 jaar de koopkracht nog eens gestegen is, dat er na 5 jaar weer economische groei is, dat er meer mensen aan het werk zijn, dat wie werkt zijn inkomsten ziet stijgen, dat er minder ongelijkheid is, dat vinden ze allemaal niet genoeg, met een centrumrechtse regering nog minder dan anders. Genoeg zal voor hen nooit genoeg zijn. Zou er nog een tweede land zijn waarin vakbondsleiders, waarschijnlijk goed betaald, in het bestuur van een nationale bank zitten, of is ook dat ‘only in Belgium’?
Het schandaal van de ‘adviespostjes’ waardoor heel wat politiek benoemden in Wallonië extra bijverdiensten creëerden voor werk dat ze niet deden of er zelfs niet eens was, blijft zich uitbreiden. De Waalse deelregering heeft tenslotte moeten aanvaarden dat er een extra parlementaire onderzoekscommissie komt en enkele kopstukken van Publifin hebben aan hun politiek mandaat moeten verzaken. Het dringt stilaan door dat ook mandaten in intercommunales moeten worden ingevuld door mensen die er iets van kennen en weten waarmee ze bezig zijn. Het is a priori niet zo dat politieke verkozenen dergelijke functies niet mogen krijgen, wel dat – ten eerste - wie er een krijgt iets van de zaak af moet weten en – ten tweede – bereid moet zijn dat gratis te doen als hij /zij al een andere goed betaalde politieke functie heeft.
Bovenstaande geldt niet alleen voor Wallonië, maar ook voor Vlaanderen en Brussel. Wat dat laatste betreft, blijkt ook huidige Brussels burgemeester Majeur, notoire grote bek en Vlaminghater, voorzitter te zijn van de Brusselse waterintercommunale Vivaqua. Zelfs al zou hij dat met kennis van zaken doen, hoe kan men een functie als burgemeester van zo’n stad combineren met een voorzitterschap van een commercieel bedrijf? Heeft hij in Brussel nog geen werk genoeg? Dat uitgerekend die Majeur een SP’er is, is geen verrassing. Van alle tot nu toe in opspraak gekomen Waalse en Brusselse intercommunales behoort de overgrote meerderheid van de mandatarissen tot de PS. Dat er ook enkele van andere partijen bijzitten is grotendeels uit berekening dat men op die manier politiek gedekt zou zijn. Tot het echt de spuigaten uitloopt, zoals dat bij Publifin gebleken is. In Brussel komt daar nog bij dat de stad met zijn negentien gemeenten, postjes en diensten een kluwen van intercommunales vormt, waarin men nu al het bos niet meer ziet van de bomen.
Intercommunales dienen niet te worden afgeschaft. Er zijn er zat die goed werk verrichten. Wel mag ervan verwacht worden dat ze efficiënt werken en er in de eerste plaats gekeken wordt naar de bekwaamheid van de mandatarissen en niet naar hun politieke kleur.
---
In enkele reacties op mijn blog van eergisteren i.v.m. Brussel, moet ik zeggen dat ik vroeger ook van mening was dat we Brussel beter lieten vallen. Dit volgens de zgn ‘Crols-doctrine’ n.a.v. diens toespraak op de IJzerwake van 2009. Sinds ik echter dat tweede boek over de ordentelijke opdeling van België van Annemans gelezen heb (‘Quid nunc?), ben ik de zaak anders gaan bekijken. Gerolf schrijft daar nl 22 bladzijden over, teveel om het hier na te vertellen. Het komt er echter op neer dat, volgens hem, Brussel nu eenmaal van oorsprong een Vlaamse stad is, in Vlaanderen ligt en dat zowat alle Vlaamse en de meeste internationale instellingen er gevestigd zijn en er waarschijnlijk zullen blijven. Zo gezien, voegt Brussel wél waarde toe. Annemans stelt wel dat we éérst ervoor moeten zorgen Vlaanderen onafhankelijk te maken en pas daarna een oplossing voor Brussel te zoeken en niet omgekeerd. Tegen die tijd (maar dat is een opmerking van mezelf) zal het daar pompen of verzuipen zijn en zullen de Brusselaars zelf wel vragen op e.o.a. manier bij Vlaanderen te komen, al was het maar confederaal. Brussel kan en zal nooit een stadstaat worden.
Op een persconferentie in Tampa, de tweede stad van Florida, heeft president Trump de poco media eens duchtig in hun hemd gezet, door een lijst te laten zien van 78 terroristische aanslagen in Europa die voor het overgrote deel door deze media niet of nauwelijks vermeld werden, alleen maar om ervoor te zorgen dat alles in de doofpot zou blijven. Voor dat ‘terrible people’ zoals Trump de journalisten omschrijft, breken slechte tijden aan mocht The Donald op zijn elan verder gaan en voortaan – via zijn diensten – alle wandaden ter zake bekend blijven maken die nu angstvallig verzwegen worden. Iedereen met wat gezond verstand weet al lang dat wat wij via onze media te horen en te zien krijgen over allerlei misdaden van een deel van de zgz vluchtelingen, verzwegen wordt. Als men Trump zal blijven aanvallen, zoals men nu al doet sinds hij verkozen werd begin november, krijgen de media hopelijk verder lik op stuk. Stel u voor: straks moeten ze de waarheid gaan vertellen. Ongehoord in hun opvatting over democratie!
Slechte tijden dus voor de media, maar ook voor heel wat staatshoofden en politiekers die hopen in hun land de volgende verkiezingen te zullen winnen door feiten te verzwijgen en potjes gedekt te houden, zoals in Nederland, Duitsland en Frankrijk, waar nog dit jaar verkiezingen plaats vinden. Wilders, Le Pen en het AfD hebben er in het Witte Huis een serieuze bondgenoot bij.
Ondertussen zijn de beroepsbetogers al bezig de nodige nuttige idioten te verzamelen tegen de dag dat Trump hier bij ons ergens in mei het nieuwe hoofdkwartier van de NATO komt inhuldigen. Het doet allemaal zo’n beetje denken aan de betogingen tegen de kernraketten van de vorige eeuw. Het zootje ongeregeld heeft het toen – gelukkig maar - niet gehaald en bij het scheiden van de markt stortte eerst de Berlijnse muur en daarna het Europees communisme in elkaar*. Hopelijk zal die geschiedenis zich herhalen en zal ook nu de straat de wet niet dicteren..
* De enige Europese regio waar het communisme weer de kop opsteekt en stijgt in de peilingen, is het Wallonië van Magnette…
In Frankrijk ziet het er al langer hoe meer naar uit dat de eindronde voor de plaatselijke presidentsverkiezingen zal gaan tussen Marine Le Pen van het FN en de eerder onverwachte middenmoter Emmanuel Macron, die erin geslaagd is de Fransen te doen geloven dat er nog een soort tussenweg is tussen links en rechts. Dat François Fillon van de Républicains nog kans maakt, gelooft niemand meer buiten zijn eigen privékring die misschien hoopt later evenveel mee te kunnen pikken als de familie Fillon in het verleden. Die Franse verkiezingen worden geen ver-van-mijn-bed show zoals sommigen hier denken. Stel dat Marine het haalt en – in navolging van David Cameron – woord houdt en een referendum uitschrijft, waarna de Fransen kunnen kiezen om uit de E.U. te stappen, dan zullen ook wij betrokken partij zijn.
De E.U. is ontstaan als antwoord op honderden jaren oorlog. De ruggengraat van de Europese Unie is de entente Frankrijk-Duitsland. Als Frankrijk eruit zou stappen, is het met de E.U. afgelopen, tenzij er iets anders voor in de plaats komt. Dat ‘anders’ wordt dan waarschijnlijk een Europa met twee of meer snelheden. Een idee dat ooit al eens geopperd werd door onze eigen ‘Mister Europe’. Nee, niet Pinocchio Verhofstadt, maar Leo Tindemans, die er destijds ooit bijna één miljoen stemmen mee haalde (en er daarna niets mee deed). Dit laatste is geen utopie. Zelfs ‘das Mädchen’ begint ermee te schermen en het concept zal meer dan waarschijnlijk op tafel komen bij de verklaring van Rome eind maart bij de zestigste verjaardag van de Unie. Als Le Pen haar zin zou krijgen, kunnen we alleen maar hopen dat dit land dan van Frankrijk vanaf raakt en deel uit zal gaan maken van een noordelijkere alliantie. En als onze Waalse broeders dat dan niet zouden willen aanvaarden, is er geen enkele reden meer om dit land verder te laten bestaan. Laat Wallonië dan aansluiten bij la douce France, zodat er alleen nog het probleem Brussel over zou blijven met zijn kakofonie van burgemeesters, gemeenteraden, OCMW’s en politiezones. Mits de geldkraan vanuit Vlaanderen dicht te draaien zal er ook daarvoor een oplossing gevonden kunnen worden (dat laatste zou men best ook nu al doen, mocht Brussel volharden met haar nieuwe, absurde geluidsnormen).
Zegt de meester tegen zijn leerlingen: ‘Een polyglot is iemand die meerdere talen spreekt. Hoe noemt men echter iemand die maar één taal spreekt?’. Waarop de hele klas: ‘Een Waal!’ Bovenstaande is een oude mop, die het nog steeds doet, al zou men het woord Waal stilaan beter vervangen door francofoon, zoals zopas nog bleek in Brussel.
In de stad die niemand ons benijdt, bestaat er een inburgeringsbeleid voor de massa’s vreemdelingen die daar blijven aanspoelen, zowel van Nederlandstalige als Franstalige kant. Het ‘Brussels Onthaalbureau Nieuwkomers’ (BON) heeft jaarlijks plaats voor 3.000 cursisten, maar slaagde er toch in voor 2016 nog 200 meer in te schrijven. Bij het inburgeringsproject van de Franse Gemeenschap, alhoewel verdeeld over twee organisaties, raakte men slechts aan een duizendtal niettegenstaande een vorstelijke subsidiëring van liefst 3 miljoen euro (dat betekent 3.000 euro per inschrijving!).
Vanwaar dat verschil? Vrij eenvoudig: de Nederlandstalige webstek van het BON is raadpleegbaar in twaalf talen, de Franstalige alleen in het Frans. Ze blijven er zo van overtuigd dat hun Frans nog steeds een wereldtaal is, dat ze er van uitgaan dat iedereen die in Brussel vooruit wil komen dat alleen maar in het Frans kan doen. Van hoogheidswaanzin gesproken…
Feitelijk is deze zaak niets nieuws. Het was reeds bekend dat heel wat inwijkelingen die in Wallonië en Brussel terecht komen, naar Vlaanderen uitwijken omdat men zich daar tenminste gemakkelijker verstaanbaar kan maken, ook in een andere taal.
---
Ondertussen is onze nationale Charel voor drie dagen afgereisd naar Israël om daar e.e.a. te gaan bespreken i.v.m. de nieuw geplande joodse nederzettingen op Palestijns gebied. Gelukkige premier die blijkbaar in eigen land noch in de E.U. problemen heeft en zich dan maar gaat bezig houden met andermans problemen elders…
Na de overwinning van Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn de beurzen over de hele wereld flink de hoogte in gegaan. Ook bij ons, maar hier kwam er nog een extra reden bij: de afschaffing vanaf 1 januari 2017 van de speculatietaks, een eis van Kris Peeters als tegengewicht voor de taxshift. Die speculatietaks heeft de staat niets opgebracht, integendeel men heeft er zo’n 80 miljoen euro mee verloren. Knap werk van Peeters, net zoals trouwens zijn demarches i.v.m. de Antwerpse haven en de e-commerce. Er staat het land trouwens nog erger te wachten als ze de aspirant burgemeester van Antwerpen laten doen. Weer als een soort tegengewicht, nu tegen de geplande vermindering van de vennootschapsbelasting, wil de CD&V van Peeters een meerwaardebelasting invoeren. Die zou dan, volgens de altijd chagrijnige Eric Van Rompuy, broer van de natte dweil en misschien daardoor voorzitter van de Kamercommissie voor Financiën, de kleine belegger niet treffen, zoals dat met de speculatietaks wel het geval was. Dat zou kunnen, maar in plaats van de kleine belegger, zou dan wel eens de grote belegger het kunnen laten afweten, wat de staat nog veel meer zal kosten. Met Peeters, Van Rompuy en hun CD&V heeft deze centrumrechtse federale regering geen oppositie meer nodig.
Om de financiën van dit land weer gezond te krijgen, zal er meer moeten gebeuren dan al dat gerommel in de marge. Ik heb het al meermaals gehad over die index, die nergens nog bestaat en men beter ook hier zou afschaffen. Maar er is meer. Dit land heeft zowat de hoogste belastingen van heel Europa en dat is dan nog een understatement. Want om die belastingen, die zelfs door een centrumrechtse regering niet afgebouwd raken, toch niet verder te verzwaren, heeft men een hele reeks achterpoortjes uitgevonden, waarop werkgevers noch werknemers enige belasting betalen. Dat zijn de ecocheques, de maaltijdcheques, de bedrijfswagens, de tankkaarten, de bedrijfspensioenen, de hospitalisatieverzekeringen en nog van dat moois, teveel om op te noemen. Al deze zaken hebben slechts één zaak gemeen: ze mogen de zware lasten op arbeid (54%) niet nóg zwaarder maken. Er wordt dan ook geen belasting op geheven en het gaat om vele miljarden (meer dan 2 miljard alleen al voor de maaltijdcheques).
Om alle bovenstaande extrafiscale tegemoetkomingen in stand te kunnen houden, is er zelfs een hele nieuwe industrie ontstaan van bedrijven die die cheques maken en uitdelen, van overheidsinstanties die dat allemaal moeten beheren en controleren en dat alles om ervoor te zorgen dat die bijkomende inkomsten niet belast zouden worden. Ondertussen moet men er wel voor blijven zorgen dat onze sociale zekerheid betaalbaar blijft, de koopkracht behouden en de zorgbehoevenden geholpen. Tegenover het buitenland komt er hier dan nog bij dat we met die hele communautaire structuur zitten die meestal nog eens extra geld kost. Denk maar aan dat Brusselse GEN (mijn blog van 2 dezer), dat 800 miljoen euro tekort kwam om aan de Waalse kant afgewerkt te worden. Welnu, de federale regering heeft de NMBS nog maar eens een extra miljard euro geleend (bovenop de 5 à 6 die ze al gekregen heeft), dat voor de helft door de regering Michel zal gedragen worden en door de Vlamingen betaald. Comme d’habitude.
Wat kan men daaraan doen? Wel, in de eerste plaats dit land splitsen en in Vlaanderen niet langer de Belgische systemen kopiëren, maar weer met een wit blad beginnen, de vlaktaks invoeren met een bodem voor wie onder de armoedegrens leeft, het gerecht hervormen, de index afschaffen en alle hierboven vernoemde achterpoortjes sluiten. Misschien een basisinkomen invoeren (afhankelijk van de aan de gang zijnde experimenten) en dan tegelijk alle uitkeringen én de dubbele nationaliteit afschaffen, de legerdienst (of een burgerdienst) weer invoeren. Utopia? Kan zijn, maar zoals we nu bezig zijn, zullen we het ook nooit redden.
Twee jaar geleden verloor de haven van Antwerpen de hele haventrafiek van de Chiquita bananen aan Vlissingen, 170.000 ton, volgens havenschepen Van Peel mede als gevolg van een weinig flexibele havenarbeid. Dat gat gaat binnenkort gedeeltelijk worden gevuld met een andere bananenimporteur, Greenyard, die de vruchten invoert vanuit Suriname en Duinkerken inwisselt tegen Antwerpen. Het gaat om 50.000 ton, maar dat aantal zou gestadig opgevoerd kunnen worden naar 100.000. Is de Antwerpse haven voor Greenyard dan wél flexibel genoeg? ‘Verre van’, zegt Greenyard voorzitter Hein Deprez, ‘Een bedrijf als het onze (nota bene, met hoofdzetel in Sint-Katelijne-Waver) kan zich nooit in de haven van Antwerpen vestigen. Met die manier van werken kan dat de dag van vandaag niet meer’.
Met ‘Die manier van werken’ bedoelt Deprez de door Kris Peeters ‘aangepaste’ wet Major, waardoor bedrijven nu wel havenarbeiders aanwerven mogen buiten de havenpool, het zogeheten ‘kot’, maar die moeten nog steeds erkend zijn door de vakbonden, waardoor logistieke arbeid 10 km buiten de haven nog altijd een stuk goedkoper uitvalt.
---
Eenzelfde scenario kennen we ondertussen ook al bij de e-commerce, nog zo’n sector waarbij Peeters voor een aanpassing heeft gezorgd, die ook daar erin bestaat dat bedrijven eerst een akkoord moeten sluiten met de vakbonden. Het enige bedrijf dat er bij ons in geslaagd is dat tot nu toe gedaan te krijgen is schoenhandel Torfs, waar men tegenwoordig drie uur langer kan werken (tot 23.00 uur i.pl.v. 20.00 uur), waardoor klanten kunnen bestellen tot 19.00 uur. Voor die uren krijgen het personeel 25% meer betaald op lonen die al 10% hoger liggen dan bij de buitenlandse concurrentie. Torfs blijft zo de uitzondering die de regel bevestigt. Andere bedrijven, die al geprobeerd hebben met de vakbonden te onderhandelen, zoals bv de Belgische tak van de Franse sportwinkelketen Decathlon, hebben afgehaakt omdat de vakbonden niet alleen wilden praten over de lonen, maar ook over de verlofregelingen en andere verplichtingen.
Die Peeters die dat allemaal (niet) voor mekaar krijgt, ambieert wel burgemeester van Antwerpen of schepen van de haven te worden bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen…
De titel hierboven komt niet van mij, maar van Bert Anciaux, ooit minister van mobiliteit en slaat op de regelingen i.v.m. de geluidsnormen voor het vliegverkeer rond en over Brussel. Zoals zoveel van die sluimerende Loch Ness gevallen in dit land, komt dit verhaal regelmatig terug boven water. Denk maar aan de diverse andere politici die zich op dit dossier de tanden hebben stukgebeten: aan Isabelle Durant (Ecolo), die ermee begonnen was, aan ex-NMBS baas Etienne Schouppe (CD&V) en aan Melchior Wathelet Jr (cdH) die er zijn politieke carrière mee verspeelde.
Normaal zouden de nieuwe regels al zijn ingegaan, maar ‘schupke’ Weyts heeft een moratorium van 60 dagen kunnen verkrijgen, waarbij ze tot 22 dezer werden uitgesteld*. Brussels minister voor Leefmilieu, een zekere Céline Flémaut, wil er niet meer over praten, zelfs niet in het bestaande overlegcomité. Als de nieuwe regels worden toegepast, verliest Brussels Airport meer dan waarschijnlijk zo’n 8% van zijn vluchten, zowel vracht als passagiers, plus 3.000 arbeidsplaatsen. Van de 60.000 arbeidsplaatsen (directe en niet-directe) die er nu op Zaventem – de belangrijkste economische motor van dit land na de haven van Antwerpen - zijn, gaan er heel wat naar (meestal laag geschoolde) mensen uit Brussel, waar nu al een werklozenpercentage is van meer van 20%. Een deel daarvan riskeert dan ook zijn job te verliezen. Ik blijf erbij dat, als men op Zaventem duizenden jobs verspeelt door de halsstarrigheid van Brussel, men in de eerste plaats werknemers uit Brussel moet ontslaan. Het zou erg zijn als er daar straks Vlamingen worden afgedankt door de onwil van Brusselse politici. Daar is niets onrechtvaardigs aan, ook al zal men gegarandeerd dan weer afkomen met de (geïmporteerde) armoede van de ‘hoofdstad van Europa’.
* De Vlaamse regering kan en zal waarschijnlijk een nieuwe verlenging van dit moratorium aanvragen. Dit is technisch mogelijk, omdat het Vlaams Gewest en de Vlaamse Gemeenschap nog altijd twee aparte rechtspersonen zijn. Een truc die vroeger ook door de francofonen werd boven gehaald om het probleem van Brussel-Halle/Vilvoorde op de lange baan te schuiven. Die deinsden er zelfs niet voor terug de Duitstalige Oostkantonners zo’n moratorium te laten aanvragen, wat met de plaatselijke socialistische minister-president nog lukte ook.
---
En dan nog dit: in het Vlaams parlement kreeg Geert Burger te horen dat hij niet duidelijk genoeg was geweest in zijn statement om het verbod op de inreisvisa voor bepaalde moslimlanden naar de States te veroordelen. Hij zal dan eerst Trump moeten uitleggen waar Vlaanderen ligt. Misschien gaat er bij The Donald wel een lichtje branden als Geert zou zeggen dat het in de buurt is van dat ‘hellhole’ waarmee Trump zelf Brussel op de kaart zette tijdens zijn presidentscampagne…
Antwerpen is niet de enige stad in dit land waar ze de verkeersproblemen niet opgelost krijgen. Brussel heeft er zelfs meer dan een. Zo is er rond de stad het Gewestelijk Expresnet, ook bekend onder de afkorting GEN. Dat is een voorstadsnet met spoorverbindingen in en rond Brussel, waarvan het begin van de werken al dateert van eind jaren 1980. Het heeft tot nu toe al meer dan twee miljard euro gekost. In tegenstelling tot Oosterweel is er van dat GEN al wel een flinke portie afgewerkt. Je mag drie keer raden aan welke kant het niét klaar is. Juist, aan de Waalse kant. Om het daar te kunnen afwerken, meer bepaald tussen Ottignies en Nijvel, is er nog eens 800 miljoen euro nodig, dat normaal door het Waalse gewest zou moeten betaald worden. En daar wordt het verhaal weer communautair.
Er is nl bij de NMBS een verdeelsleutel voorzien van 60% voor Vlaanderen en 40% voor Wallonië, terwijl beide landshelften ongeveer evenveel kilometers spoor tellen. Nu vinden de Walen dat zij daardoor een te klein budget hebben en stellen ze een nieuwe verdeelsleutel voor: 50/50. Doet denken aan de manier waarop ze de toezeggingen voor het uitoefenen van het huisartsenberoep wilden veranderen. Als we echter niet het aantal kilometer rails, maar het aantal spoorreizigers zouden nemen, dat is dat 75% voor Vlaanderen en 25% voor Wallonië. Zo bekeken zou 70/30 een juistere verhouding geven dan de huidige 60/40, laat staan 50/50.
Het blijft altijd hetzelfde liedje: als er getrokken moet worden, staan onze Waaltjes op de eerste rij. Als er betaald moet worden, zijn ze niet thuis. Nu maar hopen dat Vlaanderen het been stijf houdt. Al bij al wérkt het GEN aan Vlaamse kant en zijn de Walen het slachtoffer van een slechte planning en/of investering. Of hebben ze misschien teveel representatiegeld moeten uitgeven aan hun talrijke adviesraden, om het bij een actueel thema te houden…
---
I.v.m. dat laatste, nog dit. PS-voorzitter Di Rupo wil de cumuls binnen zijn partij afschaffen, maar is zelf nog steeds partijvoorzitter, parlementslid én burgemeester van Bergen. Het eerste teken dat ook hij zich aan die nieuwe regels gaat houden, moeten we nog steeds krijgen. ‘Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden’.
De belangrijkste taak van de Europese Centrale Bank (ECB) bestaat er eigenlijk in de waarde van de euro in ’t oog te houden. Dat is meteen de reden waarom de bank de E.U. al enkele jaren overspoelt met liquiditeiten om er zo voor te zorgen dat we niet in een deflatie terecht zouden komen. Feitelijk zou men een inflatie moeten hebben van iets tegen de 2% om van een ideale situatie te spreken. Zover zijn we echter nog niet in Europa, maar wél in België. In januari kon onze Nationale Bank (NBB) zelfs 2,65% optekenen. Dat is dan weer des Guten zuviel. Een hogere inflatie mag dan wel een teken zijn dat de economie aantrekt, ‘te’ blijft nog altijd trop. Door het feit dat de Europese rente belachelijk laag blijft, verliezen bij zo’n situatie onze spaarders immers 2,5% van de waarde van hun spaarcenten, niet op een eventuele vermogenswinstbelasting, zoals CD&V dat zou willen want die is er niet, maar op het vermogen zelf.
Hoe kan dat, nu dat we in dit land een inflatie kennen van 2,65%, terwijl dat in onze buurlanden hoogstens 1,8% is (in Nederland zelfs maar 1%) ? Wel, dat danken we onze index. Als onze inflatie te snel stijgt, zoals nu het geval is, wordt de zgz ‘spilindex’ overschreden en stijgen automatisch alle lonen en uitkeringen. Dat gebeurt alleen hier, ‘only in Belgium’. Het interprofessioneel loonakkoord dat zopas nog gesloten werd door vakbonden en werkgevers, het eerste na enkele jaren, geeft de mogelijkheid de lonen maximaal te doen stijgen met 1,1% maar dan wel bovenop de inflatie. Daarmee maken we de loonkloof met de buurlanden opnieuw groter, stijgen de lonen hier meer dan daar en wordt alles in dit land weer iets duurder. Die geschiedenis blijft zich herhalen. Marc Lambotte, de topman van Agoria, het vroegere Fabrimetal, noemde zopas in de Trends van 19 januari de automatische indexering nog waanzin: ‘Niet het loonakkoord, maar de indexering jaagt onze loonkosten de hoogte in’, zei hij. ‘De vakbonden blijven dat banendodende mechanisme verdedigen, de bedrijven betalen de factuur en creëren door de extra kosten minder jobs’…
De man heeft grotendeels gelijk als men ziet dat bv de Brugse Bombardier fabriek nog maar eens in slechte papieren zit. Het bedrijf dreigt voor een zoveelste keer afgeslankt te moeten worden en een filiaal te worden van een vestiging in Noord-Frankrijk (niét in Oost-Europa of verder weg). Dat die fabriek in Brugge überhaupt nog bestaat, dankt ze aan de bestellingen van De Lijn, de NMBS en de MIVB, die ook al leven van overheidssubsidies. Het busbouwbedrijf Van Hool daarentegen houdt stand omdat het zelf een nieuwe fabriek heeft gevestigd in Macedonië, waardoor het nog kan concurreren op de wereldmarkt. Bedrijven, zoals (het nu Canadese) Bombardier, die in verschillende landen opereren, zien ook het loonverschil en kiezen eieren voor hun geld. Het alternatief is eindigen zoals Opel Antwerpen, Ford Genk of Caterpillar in Gosselies.
N.a.v. de schandalen rond de Luikse intercommunale Publifin, waar tientallen politieke mandatarissen, voor het overgrote deel PS’ers die het in Wallonië voor het zeggen hebben, maandelijks tot 3.000 euro kregen voor vergaderingen die ze niet bijwoonden en die soms niet eens gehouden werden, is er een voorstel van Open VLD om die intercommunales te privatiseren. Op die manier zou hun werking transparanter worden en zouden ze zich niet kunnen veroorloven om onverantwoorde verliezen te lijden, die dan door de belastingbetaler moeten worden opgehoest. Buiten het feit van de onverantwoorde steekpenningen die er bij Publifin werden uitgedeeld, zitten er in die adviesraden ook mensen die niet alleen de vennootschap zouden moeten besturen, maar die tegelijkertijd meestal ook nog een functie hebben in de gemeente én in hun partij. Kassa, kassa!
Het houdt daar in Luik trouwens niet op bij Publifin. Stéphane Moureau, om wie het allemaal ging, mag dan wel ontslag hebben genomen als burgemeester van Ans (zijn kleinste verliespost, zeg maar), zopas meldde Sudpresse, een Waalse krant van de Mediagroep, nog dat er ook zo iets loos is bij de Hulpverleningszone Luik. Sinds 1 januari 2015 is de organisatie van de hulpverleningsdiensten – in het kader van de brandweerhervorming – overgegaan van een gemeentelijk naar een zonaal systeem en worden de 34 zones bestuurd door een raad van burgemeesters, die daarvoor geen extra betaling krijgen. Met uitzondering dan van Luik. Daar heeft men er een intercommunale van gemaakt, waar iedereen wél extra betaald wordt. Dat gaat dan over 30 raadsleden – ook weer overwegend PS’ers - die jaarlijks samen zo’n kwart miljoen euro kosten!
In het kader van de hele heisa waarover hierboven sprake, gaat de Vlaamse regeringstop zich vandaag dus buigen over het decreet Lokaal Bestuur om te zien of bepaalde taken niet beter worden overgeheveld naar de privé. Met tante Homans aan het lokale bestuursroer kunnen we hopen dat ze, na de voor haar (en voor ons, Vlamingen) goede afloop van de zaak Thiéry/Linkebeek, ook dit varkentje wel zal gewassen krijgen.
In Frankrijk heeft de laatste voorverkiezing voor het presidentschap plaatsgevonden, deze van de socialisten (of wat ervan overblijft). Ook nu zaten de peilingen ernaast en heeft de vrij onbekende Benoît Hamont, een vroegere minister van Onderwijs, het gehaald van ‘Manuel from Barcelona’. Hamont gaat echt de linkse toer op met voorstellen voor een 32-urige werkweek en een basisloon voor iedereen. Normaal gesproken heeft hij al in de eerste ronde, ergens in april, geen schijn van kans tegen Marine Le Pen van het FN en François Fillon van de Républicains en is het zelfs erg twijfelachtig of hij meer stemmen zal halen dan Emmanuel Macron, een ex-bankier(!) die uit de PS is gestapt, met een eigen partij opkomt (‘En marche’!) en zich situeert als libéral-démocrat. Er is zelfs nog een vijfde kandidaat, de radicaal-linkse Jean-Luc Mélanchon, die al meer heeft meegedongen maar voor rechts en centrumrechts eerder gevaarlijk wordt als hij niét zou meedoen en zijn kiezers voor een andere kandidaat zouden stemmen.
PS’er Hamont heeft daarenboven het nadeel uit te komen voor de partij van Hollande. ‘Monsieur normale’ doet wijselijk zelf niet meer mee. Nooit was een Franse president zo onpopulair als hij. Verder gelooft niemand in een 32-uren werkweek, nu men ook in Frankrijk juist af wil van de 35-uren om zelfs langer te gaan werken. Hamont’s oproep voor een basisloon voor iedereen is dan weer iets dat niet alleen in Frankrijk leeft en dat zelfs bij ons al bekend is van de jaren 1980/90, toen het werd gelanceerd door zakenman Roland Duchâtelet, die destijds de beweging Vivant oprichtte.
Er lopen momenteel al enkele testprojecten met dat basisloonprincipe in Finland en – op zeer beperkt gemeentelijke schaal – in Nederland. Het principe is dat men aan iedere inwoner van een land een bepaald vast inkomen wil geven, of hij/zij nu werkt of niet. Bij Vivant was dat per volwassene 750 euro en 1.300 voor een gepensioneerde. Dat lijkt absurd, maar men mag niet vergeten dat onze huidige sociale zekerheid evenveel kost als het netto inkomen van alle werkende mensen samen. Met een basisinkomen voor iedereen zouden alle andere vormen van uitkeringen wel worden afgeschaft. Meteen zou men ook het leger van ambtenaren en de huidige administratie er omheen die al de nu bestaande uitkeringssystemen moet controleren gedecimeerd kunnen worden, wat tenslotte zou kunnen betekenen dat zo’n basisloon voor iedereen goedkoper zou kunnen uitvallen dan wat ons nu de sociale zekerheid kost*.
Dat basisinkomen moet wel verbonden worden met de nationaliteit, waarvan men er maar één meer mag hebben. Ofwel ben je burger van een land en dan kun je ervan genieten, ofwel niet en dan val je uit de boot. Ook dat zou heel wat zaken duidelijker maken. Voor België is het basisloon voor iedereen nog niet voor morgen, al was het maar omdat de vakbonden er honderden miljoenen euro’s, die ze nu krijgen voor ‘administratief werk’, zouden kwijtspelen. Toch loont het de moeite in ’t oog te houden hoe de projecten in Nederland en vooral in Finland zullen verlopen.
* François Fillon, de kandidaat van Les Républicains, wil o.m. 50.000 ambtenarenposten schrappen. Hoe hij dat juist gaat doen, is mij niet duidelijk, maar met het invoeren van een basisloon zou dat wel een stuk eenvoudiger worden, als Duchâtelet gelijk zou hebben.
Zaterdag was er het nieuws dat e.o.a. studie, die liefst drie jaar geduurd had, had uitgewezen dat één Vlaming op twee zijn werk niet graag doet of niet meer aan kan. Werkzaam werk schijnt hier ver te zoeken. Heel wat mensen zouden op hun tandvlees zitten, het niet meer zien zitten. Als redenen werd opgegeven dat de wereld teveel te snel blijft veranderen, dat niets nog zeker is, dat er steeds meer gepresteerd moet worden en de digitalisering het leven steeds meer beheerst. Wat dat laatste betreft, had men het dan over de digitalisering op het werk. Waarover zo goed als niet gesproken werd en waarnaar waarschijnlijk ook niet gezocht werd, is de digitalisering buiten het werk. Het is nu al een feit dat heel wat jonge en minder jonge mensen verslaafd zijn geraakt aan hun smartphone en daardoor alleen al elke dag (én nacht, soms) onder druk staan van zaken waarover ze zich vroeger weinig of geen zorgen maakten. Ze beginnen hun werkdag al met beslommeringen en onder druk. Voor velen is het constant multitasken geworden, zoals men dat tegenwoordig zegt. Wie met het openbaar vervoer naar zijn werk komt en er meer gelegenheid toe heeft zijn smartphone te gebruiken, heeft er dikwijls al een eerste serie sociale medianieuws op zitten nog vóór hij begint te werken. Zoiets is inderdaad niet vol te houden.
---
Nog zaterdag begon het Chinese Nieuwjaar. Dat wordt ook bij ons gevierd, want ook hier bevindt zich een vrij grote Chinese gemeenschap. Dat is niet van gisteren en van die mensen, meestal harde werkers, hebben wij zo goed als nooit last gehad. Als die er al eens was, was het gewoonlijk door problemen binnen de Chinese plaatselijke leefwereld zelf. Onze mensen werden en worden er niet door lastig gevallen, een situatie die zich ook is voordoet bij de vele joden die hier sinds eeuwen verblijven, maar jammer genoeg is dat niet het geval bij de steeds talrijker wordende groep moslims.
Het Chinese jaar staat telkens in het teken van een dier en dit jaar is het de haan. Aan dat dier worden niet teveel goede punten toegekend en 2017 zou dan ook wel eens een moeilijk jaar kunnen worden, voor de Chinezen, maar ook voor de anderen. Wie in elk geval gewend is aan de haan, zijn de Walen, die dat dier in hun vlag hebben en inderdaad aan een moeilijk jaar begonnen zijn.
Voor de derde keer in enkele decennia is Wallonië opgeschrikt door een groot politiek schandaal met als spil de PS. De eerste keer was dat de Agusta affaire, daarna die van Charleroi en nu Publifin. De eerste twee keer heeft de PS de schandalen overleefd door telkens een van hun topmensen op te offeren. Bij Agusta was dat voorzitter ‘dieu’ Spitaels, bij het schandaal van de ‘parvenus’ was het toenmalig Waals minister-president Van Cau(wenbergh), nu zou het Waals minister Kubla kunnen worden. Of het echter een derde keer gaat lukken op die manier weer het tij te keren, is maar de vraag. Sinds de opkomst van de PTB (de Waalse tak van de PvdA) kan de PS het zich niet meer veroorloven dergelijke blunders te maken. De neo-communisten van Hedebouw (perfect tweetalig o.w.v. Vlaamse ouders!) zitten volgens de peilingen in Wallonië al tussen de 15 en de 20%, mocht er nu verkiezingen zijn. Hoe langer men in die Publifin-poel blijft roeren, hoe erger het zal worden. Door het daarbij komende schandaal van Kazachgate is ook de MR besmeurd, waardoor ze niet kan profiteren van de situatie en wordt de PTB de lachende derde. En het jaar van de haan is nog maar pas begonnen!
Het begin van de bouw van dat eurostadion door Ghelamco op parking C van de Heizel is verder af dan ooit. Na de bedenkingen bij RSC Anderlecht (dat alleen nog met Ghelamco praat via zijn advocaten!), de terughoudendheid van de KBVB (dat zijn Rode Duivels eerder wil zien spelen in diverse stadions), de klachten van Vilvoorde en Melle en die van 68 particulieren, kan de gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied dat stadion zou moeten komen, geen goedkeuring tot bouwvergunning geven. Reden is een buurtweg op de parking, die al wel 50 jaar niet meer bestaat, maar nooit van de gemeentelijke plannen werd afgevoerd. Het lijkt inderdaad Kafka, maar alle middelen zijn goed om dat gedrocht van een stadion tegen te houden, dat mee gaat zorgen voor een verdere verfransing van de Vlaamse Rand en het totaal vastlopen van het verkeer op de Grote Ring rond Brussel, die zich ook al op Vlaams grondgebied bevindt. Verder had Brussel in eerste instantie gezegd dat het stadion de belastingbetaler niets zou kosten en nu spreekt men al van 120 miljoen euro, plus nog ettelijke miljoenen die er jaarlijks kunnen bij komen.
Dat de opschorting van die virtuele buurweg er niet gekomen is, danken we aan de groenen. Dat is zo eens iets anders. Die zitten nl mee in de bestuursmeerderheid van de gemeente Grimbergen. Denk nu niet dat die een oprisping van Vlaamsgezindheid hebben gekregen. Ze doen het alleen om ecologische redenen, maar dat kan de pret niet bederven. De andere twee meerderheidspartijen, CD&V en Open VLD hebben daar klaarblijkelijk geen last van Vlaamsgezindheid (Evenmin als Schauvliegje blijkbaar). Zij zouden de zoveelste verfransing hebben geslikt. Te onthouden bij de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar.
De slag om de Heizel houdt trouwens niet op bij een eurostadion dat we niet nodig hebben (voor de helft van de prijs kan men het Koning Boudewijnstadion verbouwen én ervoor zorgen dat de Memorial Van Damme blijft bestaan). Ook Uplace geraakt niet uit de startblokken. Bij de talrijke tegenstanders heeft zich nu ook Unizo gevoegd, die in beroep is gegaan tegen de bouwvergunning. Verder heeft Uplace zelf bot gevangen bij de Raad van State met zijn verzoek de rechters die het eerste negatief oordeel velden te wraken. Dat kan wettelijk, maar is zeer ongebruikelijk en niet van dien aard om de andere rechters van gedacht te doen veranderen.
Het lijkt allemaal een beetje kinderachtig, maar men hier moet vechten met de middelen die men heeft. Om het Vlaams karakter van de Ring te behouden, een verkeersinfarct te vermijden en de middenstand uit de regio te steunen, wettigt het doel deze middelen. Het gaat trouwens niet alleen om dat eurostadion en Uplace, maar ook om het nog te bouwen Brusselse Neo-complex , terwijl er pas al zo’n mastodont is geopend, Docks Bruxel, dat vanaf dag één al te koop staat. Blijkbaar niet gebouwd met de intentie om het uit te baten, maar om het te verkopen!. In deze tijd van groeiende e-commerce is het bovendien waanzin nóg meer winkels bij te bouwen, waar klanten straks alleen nog bij raken via het openbaar vervoer. Zie je dat al gebeuren?
Er zijn zo van die zaken die blijven terugkomen. Ik had het eergisteren nog over het probleem om werkkrachten te vinden in West-Vlaanderen, waar Noord-Fransen wél en Walen liever niet komen werken. Nog zo’n zaak is die van de e-commerce, die ook in Vlaanderen een hoge vlucht neemt, maar waarvan we zelf niet veel vruchten plukken. Dat werd nog eens bevestigd met de nu reeds bekende cijfers over 2016. De snelheid waarmee dat bekend wordt is gewoon omdat die online gegevens via het Internet razendsnel kunnen worden gedownload.
Vorig jaar vloeide 53,7% van de uitgaven die in dit land online gebeurden naar het buitenland. Het is de eerste keer dan de kaap van 50% overtroffen wordt. In absolute cijfers praten we dan over zo’n 4 miljard euro. De reden waarom dit gebeurt is bekend: in België begint de nacht om 20.00 uur, in Nederland en Duitsland wordt er doorgewerkt, de hele avond én de nacht. Zelfs online bedrijven met een .be achter het email adres zijn voor één derde in het buitenland gevestigd en bezorgen hun bestellingen van ergens vlak over de grens. De levertermijnen blijken steeds belangrijker te worden dan de prijzen. Het probleem is niet nieuw en minister van Arbeid Kris Peeters had er zelfs een nieuw ‘kader’, zoals dat heet, voor laten maken om ook hier avond- en nachtarbeid voor e-commerce toe te laten. Net zoals bij het zgz harmoniseren van de havenarbeid in Antwerpen, is er echter een akkoord nodig met de vakbonden en het resultaat daarvan is zo goed als noppes. Het enige bedrijf met naam dat daarin geslaagd is zijn Schoenen Torfs, al weet men niet tegen welke prijs. Ondertussen is wel gebleken dat 40% van de Belgen pas na 20.00 uur online shopt en bij Belgische bedrijven dan niet meer terecht kan.
Men schat dat die 4 miljard euro die naar het buitenland gaan, goed zouden kunnen zijn voor een kleine 20.000 jobs (meer dan 13.000 zijn reeds verloren gegaan sinds de regering Michel aantrad), vooral jobs voor laaggeschoolden, waar een tekort aan is. Het zou met een Trump niet waar zijn
Terwijl onze media hun kranten en zendtijd gul ter beschikking stellen voor elke hond met een hoed op die denkt iets negatiefs over Trump te zeggen te hebben, laat ‘The Donald’ er geen gras over groeien en tekent hij elke dag wel een nieuw presidentieel besluit waarbij hij bevestigt te zullen doen wat hij heeft beloofd. Ongehoord: een verkozene die gaat doen wat hij beloofd heeft!. Misschien is dat de reden waarom Verhofstadt nu door de States reist, om daar te gaan vertellen dat men zoiets niét doet en dat hij, toen hij verkozen werd, juist het tegenovergestelde heeft gedaan!
Verhofstadt gaat daar ‘zijn’ Verenigde Staten van Europa verdedigen en zijn nieuwste boek ‘De Ziekte van Europa’ promoten. Over zijn gesjachel met Grillo en de Vijf Sterrenbeweging zal er wel niets in staan, want het werd een jaar eerder al geschreven. Alleen durfde hij het niet uit te geven vٕóór de Amerikaanse verkiezingen voorbij waren. In tegenstelling tot Nigel Farage van de eurosceptische Ukip wordt Verhofstadt niét verwacht in het Witte Huis. Erg, hé.
Gelukkig voor de Amerikanen is Verhofstadt in Amerika een nobele onbekende die daar drie keer niets voorstelt. Hoe het verder met Trump en zijn totale omkeer van de Amerikaanse politiek en economie verder zal verlopen is nog koffiedik kijken, maar zal zeker niet door de Don Quichote van het Europees parlement beïnvloed, laat staan bepaald worden. Ondertussen heeft de Dow Jones, voor de eerste keer in de geschiedenis, de kaap van de 20.000 punten overschreden en is hij verdrievoudigd sinds 2009. Nieuw voor mij was dat de States, net als België, een vennootschapsbelasting hebben van 35%, maar ook daaraan zou Trump iets gaat doen, wat hier nog altijd niet zeker is.
In plaats van zich met Trump bezig te houden zouden onze media en politiekers best eerst eens voor hun eigen deur vegen en zorgen dat heel wat zaken, die hier fout zitten, geregeld worden. Misschien krijgen ook zij daar straks, bij de volgende verkiezingen, de kans niet meer voor.
Het is feitelijk al oud nieuws, maar het blijft actueel. De provincie West-Vlaanderen heeft de laagste werkloosheid van heel België. Ze grenst aan de provincie Henegouwen, waar de grootste werkloosheid heerst. Als normaal mens zou men dan denken dat zo’n probleem snel kan worden opgelost. Misschien in een normaal land, maar niet hier. De Waalse werklozen komen slechts met mondjesmaat naar Vlaanderen werken, zeker als ze daarvoor wat verder van huis moeten. Het heeft niets met de taal te maken, want Noord-Franse werklozen komen wél naar West-Vlaanderen werken, soms van veel verder en dit al enkele decennia lang. Een taalgrens blijkt meer tegen te houden dan een landsgrens. Er zijn in West-Vlaanderen momenteel al bedrijven waar zowat de helft van de werknemers Fransen zijn en waar de voertaal op de werkvloer Frans is. Stel u voor, onze werkende mensen passen zich in eigen land aan aan de buitenlandse werknemers. Daar komt misschien wat verandering in, nu men ook al bezig is Roemeense en Poolse werkkrachten aan te trekken, aan wie men zelfs in het Frans weinig uitgelegd krijgt en men dan maar begonnen is met die tussendoor Nederlands bij te brengen, met drie dagen per week intensieve les. Fransen, Roemenen en Polen, maar (bijna) geen Walen!
Nu is er ook een nieuw initiatief van VOKA en het Forem, de Waalse tegenhanger van de Vlaamse VDAB, die in Doornik en Bergen (nota bene: de thuisstad van Di Rupo!) jobbeurzen gaan organiseren om Waalse werklozen te overtuigen toch naar Vlaanderen te komen werken. Volgens het Forem is het niet alleen een kwestie van taal, maar zouden Waalse werklozen bang zijn dat op hen in Vlaanderen wordt neergekeken en zij er zich als tweederangsburgers zouden voelen. Hun ‘Waalse trots’, zeg maar. Ocharme toch!
---
P.S. Eergisteren had ik een probleem met mijn Internetverbinding. Pop.skynet.be, de server van Proximus, vroeg me mijn ‘netwerkwachtwoord’. Ik wist niet eens dat zoiets bestond. Het was ook de eerste maal dat me zoiets gevraagd werd in meer dan 13 jaar. Mijn bijgeroepen systeembeheerder vond er een, waarvan ik zelf nooit gehoord had. Misschien was dat ooit opgegeven door de verkoper van mijn eerste PC met Internet. Enfin, er werd dan maar een nieuw wachtwoord ingezet, waarna alles nog eens moest gevalideerd worden en ik tenslotte mijn mailbox weer kon gebruiken.
