Maandag schreef ik hier nog dat het een spannende week zou worden. Het wordt zelfs nóg spannender. Alsof er nog niet genoeg aan de hand was (WK, Vlaamse feestdag, tweedaagse NATO bijeenkomst in Brussel – mét Trump! - en enkele stakingen), komt daar nu nog een Brexit thriller bij in de UK. De Vlaamse feestdag van vandaag, die al geen feestdag is voor iedereen, raakt zo helemaal bedolven onder het andere nieuws.
Hoezeer ze bij de NMBS om Vlaanderen geven, blijkt uit de staking van de onafhankelijke treinbestuurders en enkele kleinere bonden, die uitgerekend op de vooravond én op die Vlaamse feestdag zijn gaan staken. Gelukkig is er nu die minimale dienstverlening, waar heel wat reizigers al tevreden mee zijn omdat ze de normale dienstverlening van de NMBS al niet veel beter vinden. Die spoorwegmaatschappij met zijn machtige vakbonden, politieke benoemingen en absurde trajecten (Turnhout-Binche bv) zal nooit werken en riskeert bij het volledig liberaliseren van het Spoor op een Sabena scenario te zullen eindigen.
Het Vlaanderen van vandaag bestaat zo’n 50 jaar, maar werkt nog altijd volgens het Belgisch stramien. Er werd een beleidsniveau bij gemaakt zonder bv de provincies af te schaffen. Die heffen nog altijd belastingen die meer kosten dan ze opbrengen. Wie daaraan een einde wil maken kan bij de provinciale verkiezingen moeilijk anders doen dan bij die verkiezingen voor de N-VA stemmen, want het is voorlopig de enige partij die de provincies wil afschaffen. De postjes, weet je wel.
Kortom, we zijn er nog niet. Er is nog veel werk aan de winkel. Allemaal toch maar een prettige Vlaamse feestdag gewenst, met mijn innige deelneming aan de Belgium diehards, die straks weer Jupiler zullen kunnen drinken en nu misschien beter de Ronde van Frankrijk volgen. Daar rijdt trouwens op 11 juli een echte Vlaming in het geel, als dat een troost mocht wezen…
Vanavond spelen de Rode Duivels dus tegen la douce France, voor vele van onze francofone landgenoten het tweede vaderland. Evenals bij die van ons, is het Franse elftal al enkele decennia een multicultureel verhaal. Straffer nog zelfs: Franck Ribéry, een autochtone Fransman en vaste waarde voor het Franse nationale elftal, bekeerde zich tot de islam. Dat werd recentelijk nog duidelijk toen hij bij het behalen van de zoveelste landstitel van zijn huidige ploeg, Bayern München, weigerde bier te drinken bij de viering, iets dat in Beieren, bakermat van de Oktoberfeesten, niet in dank wordt afgenomen.
Tot begin 1990 bestond het elftal van ‘Les Bleus’ nog bijna uitsluitend uit autochtone Fransen (er waren er hoogstens een paar bij uit de Overzeese Gebieden). Wie oud genoeg is, zal zich nog wel de halve finale herinneren van het WK in Zweden in 1958, het eerste ooit uitgezonden op Tv, waarop Frankrijk verloor tegen gastland Zweden dat in de finale de duimen moest leggen tegen het Brazilië met de toen achttienjarige Pele. Een Frans elftal met o.m. Kopa en Fontaine, sterspelers van Stade Reims dat in die tijd twee keer de Europese clubfinale haalde. Sindsdien zakte het niveau van het Franse voetbal tot de inbreng van steeds meer Fransen van allochtone afkomst, ‘Les Black, Blanc, Beur’ (zwart, blank; Noord-Afrikaans) voor een ommekeer zorgde.
Als deze trend zich doorzet, kan men beter een wereldkampioenschap voor clubs organiseren, waarbij (bijna) iedereen akkoord is dat het in de eerste plaats om de centen gaat en niet om een vals nationaliteitsgevoel. Ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat daar niet veel van in huis zal komen, maar de discussie had er wel kunnen komen, mocht bv Japan – dat nog wel een echte autochtoon nationaal elftal heeft - gewonnen hebben van onze multiculturele Duivels. En veel heeft dat toen niet gescheeld…
Week 28 van dit jaar wordt in elk geval een spannende week. Om te beginnen is er dinsdagavond de halve finale van het wereldkampioenschap voetbal tussen België en Frankrijk. Zoals de zaken er nu bij staan, maakt dit land de kans ook die wedstrijd te winnen en dan worden er hier nog meer stapelgek. Het belooft in elk geval voor de Belgische nationale feestdag van 21 dezer, mocht ‘ons’ elftal weer winnen.
Daarmee is de kous niet af, want met Frankrijk hebben we nóg enkele eitjes te pellen. Om te beginnen is er de discussie over het F16 dossier, waarbij we gerust kunnen stellen dat Frankrijk vals speelt. In tegenstelling tot de concurrentie hield het land zich niet aan de aanbestedingsregels en heeft het feitelijk geen recht meer op te eisen om er nog aan mee te doen, zeker niet met een vliegtuigtype dat nog niet eens bestaat. Op de NATO-top, die eveneens deze week in Brussel gehouden wordt, zouden daarover wel eens harde woorden kunnen vallen.
Verder zijn er de kosten voor de ontmanteling van de kerncentrales die eigendom zijn van het Franse Engie. Daarvoor is reeds een spaarpot van 10 miljard euro opzij gezet, maar dat schijnt nog niet genoeg te zijn, waardoor België riskeert er nog eens enkele miljarden aan te verliezen.
Joker in dit hele verhaal is onze nationale Charel, die maar al te dikke vrienden lijkt te willen blijven met de Franse president Macron en daarom, als volbloed Waal, in staat is op alle fronten toe te geven. Hijzelf beweert wel dat het zo’n vaart niet zal lopen, maar niemand is er erg gerust in. Het wordt dus een België-Frankrijk op drie fronten. Laten we maar eens beginnen met de eerste slag te winnen in Sint-Petersburg…
Zoals ik reeds in mijn blog van 5 dezer (’11 juli in volle Belgium gekte’) schreef, zal er van de viering van Vlaanderens feestdag op 11 dezer niet veel in huis komen, nu de Rode Duivels de dag ervoor de kwart finale spelen en op de dag zelf president Trump hier arriveert voor de NAVO-bijeenkomst die ook rond die dagen plaats zal vinden.
Rechtuit gezegd, ik had nooit verwacht dat de duivels het zouden waar maken. Veel goede spelers betekent nog altijd niet een goed elftal en zelfs een goed elftal niet dat het vlot zal winnen. Al bij al is er een zekere nivellering in het mondiaal beroepsvoetbal, grotendeels door het feit dat tegenwoordig overal spelers constant van club en land veranderen, verkocht, verhuurd, geleased of gewoon uitgewisseld. Italië en Nederland haalden de eindronde niet, Duitsland, Argentinië en nu ook Brazilië geraakten niet in de halve finales. Het WK is daardoor eigenlijk een EK geworden. Een teken des tijds (en money), zeg maar.
Net zoals onze vriend Walter heb ik tot nu toe geen enkele match gezien Ik heb het te druk met het besproeien van mijn tuin (niet het gazon, maar de moestuin en zelfs enkele jonge fruitboompjes die hun bladeren begonnen te verliezen) en dat moet ’s avonds gebeuren. Als men echter de gewone Tv-journaals ziet, weet men er ook genoeg van. Alles wordt tot in der treuren herhaald en nog eens herhaald, inbegrepen de flauwe kul die dolgedraaide supporters verkopen.
Wie in deze drukte op mij een gunstige indruk heeft gemaakt, is Rode Duivel Thomas Meunier, een Waalse voetballer, afkomstig van het bescheiden Virton uit de Gaume (Belgisch Lotharingen) en die nu bij het steenrijke PSG speelt. In tegenstelling tot heel wat Waalse sportsterren (de Borlées, de Hazards e.d.) spreekt de man een fatsoenlijk woordje Nederlands zonder dat hij daarvoor aangespoord dient te worden en blijft hij de bescheidenheid zelve. Een witte merel, zeg maar.
In het kader van wat zij ‘een gewenningstraining voor meisjes noemen om zich te schikken in hun lot’, hadden de Groenen besloten in Gent het dragen van een hoofddoek in de scholen weer toe te laten. Dat voorstel werd enkele dagen later alweer ingetrokken, waarschijnlijk omdat men bij de groentjes gesnapt had dat ze daarmee de gemeentelijke verkiezingen niet zouden winnen. Nadat bekend werd dat Termont (vorige keer meer dan 50.000 voorkeurstemmen) besloten had straks de burgemeestersjerp niet meer te ambiëren, zijn doodgeverfde opvolger Tom Balthazar had afgemaakt n.a.v. de diverse financiële schandalen rond Optima en de uitlopers van het Luikse Publifin verhaal, dacht men bij Groen al dan hun broodje in Gent gebakken was. Dat is verre van zeker en het is zelfs waarschijnlijk dat Mathias Declercq de lachende derde zal worden, al heeft die meer te danken aan zijn familienaam dan aan iets anders.
Wat in heel die zaak van de hoofddoeken minder bekend werd, was het feit dat Mie(ke) Van Hecke, lijsttrekster van CD&V in Gent en in een vroeger leven hoofd van het Katholiek onderwijs, het met dat groene voorstel over de hoofddoeken eens was, daarmee nog eens bevestigend dat haar partij inderdaad de titel van moslimpartij verdient, die er geen graten in ziet dat meisjes gestigmatiseerd en gediscrimineerd worden door hen van jongs af duidelijk te maken, o.m. via het dragen van een hoofddoek, dat ze een ondergeschikte sekse zijn.
Ongeacht de uitslag van de voetbalmatch van de eeuw en hoe de Ronde van Frankrijk zal verlopen, wordt deze maand juli geen klassieke vakantiemaand. Er loopt nog altijd die cipiersstaking – al twee weken - die men wel wil opschorten – waarschijnlijk net o.w.v. de vakantie – maar niet stoppen. Er zijn de aangekondigde stakingen bij de NMBS, waarvan er al enkele zijn ingetrokken en andere dan weer niet. Er zouden stakingen komen bij Ryanair, waar het personeel onderbetaald moet werken om de kosten van de reistickets laag te houden. Enfin, allemaal zaken die een vakantie kunnen bederven.
Daarbij komt nog dat we over enkele maanden met gemeenteraadsverkiezingen te maken hebben, waarbij ik aanneem dat we daarover ook in juli (én augustus) nog genoeg te horen zullen krijgen.
Van een groot zomerakkoord, zoals vorig jaar, zullen we dit jaar niet veel horen. Wel heeft onze nationale Charel zich persoonlijk geëngageerd om de Chinese internetgigant Alibaba naar Luik te krijgen. Zou hij dat ook doen om een bedrijf in Vlaanderen te krijgen? Hopelijk loopt dat verhaal niet zoals het Oosters sprookje, want daarin was ook sprake van 40 rovers, al is dat misschien in de vurige stede niet zo’n probleem…
---
En dan nog dit: KRC Gent lanceert SLO-project om de sfeer in het stadion op te krikken. Misschien zouden ze eens wat spelers uit de eigen streek een kans kunnen geven. Ik herinner me niet meer de juiste match, maar in de voorbije eindronde was er een, waarbij nog één speler van bij ons was opgesteld en nu pas vernemen we dat de club zijn enige jeugd international heeft laten vertrekken…
Volgende week ‘vieren’ we weer de Vlaamse feestdag. Dat is al jaren een tweeslachtige bedoening, omdat het nog steeds geen officiële Belgische feestdag is. Het is er een voor de happy few, die het geluk hebben bij het Vlaams gewest in dienst te zijn of het in de CAO van hun bedrijf hebben kunnen krijgen. Voor de andere Vlamingen, die daarvoor geen dag vrijaf kunnen of willen nemen, is 11 juli een dag zoals een andere. Met de ‘Belgium’ gekte zal het dit jaar nog minder zijn dan anders, want de feestdag valt nu uitgerekend in de periode van het Wereldkampioenschap voetbal waarin ‘onze’ Rode Duivels het tot nu toe goed doen. E.e.a. zal afhangen hoe ze het er vrijdag vanaf gaan brengen tegen vijfvoudig wereldkampioen Brazilië. Mochten ze ook die match overleven, dan zullen de feestelijkheden rond 11 juli helemaal niet veel meer voorstellen.
Persoonlijk verwacht ik dat niet. Panama en Tunesië waren makkies en de match tegen Engeland, waarbij beide ploegen al op voorhand wisten dat ze geplaatst waren, was eerder een klucht omdat de teams niet alleen volledig gewijzigd waren (België met 9 vervangingen, Engeland met 7) maar beiden eerder hoopten die match te verliezen dan te winnen om Brazilië te kunnen ontlopen. Dat is dan Engeland gelukt… De match tegen Japan was inderdaad een thriller, al kwam het eerste doelpunt van het Belgische elftal letterlijk uit de lucht gevallen. Even terloops, maar betekenisvol: in Japan kom je zo maar niet binnen, laat staan dat ge er de nationaliteit zou krijgen en in de nationale ploeg zou kunnen spelen zoals bij ons het geval is. Op een uitzondering na is het Japanse elftal dan ook echt Japans. Bij ons gebeurt het tegenovergestelde en is men soms zelfs verbaasd te moeten vaststellen dat er hier nog teams zijn waar enkele originele Belgen in rondlopen.
Nadat er na de Europese top van vorig weekeinde nog steeds geen overeenstemming was tussen Merkel en haar minister van Binnenlandse Zaken, de Beier Horst Seehofer, bood deze laatste op een gegeven moment zelfs zijn ontslag aan, zowel als partijvoorzitter als minister, omdat bleek dat niet iedereen in zijn eigen CSU-partij hem volgde. De dag daarop trok hij dat ontslag weer in en besloot hij verder te vergaderen met Mutti. Na nog een dag palaveren werd er toch een compromis bereikt, waarin gesteld wordt dat er aan de buitengrenzen van Duitsland een serie transitkampen zullen worden geïnstalleerd, waarin alle vluchtelingen, migranten, inwijkelingen of hoe je ze ook wil noemen, die het land binnen komen, zullen terecht komen. Daar wordt uitgezocht of het gaat om mensen die echt zijn moeten vluchten voor oorlogsgeweld of gewoon economische immigranten. Deze laatste zullen worden teruggestuurd naar het eerste Europese land waar ze zijn aangekomen en waar ze zich hadden moeten melden.
Het akkoord tussen CDU en CSU moet nog wel bekrachtigd worden door de derde bonsregeringspartner, in casu de SPD oftewel de socialisten en de kans is groot dat die er nog wat uitzonderingen bij zullen willen hebben, waarna het straks misschien een lege doos wordt.
---
E.e.a. heeft wel zijn weerslag op de andere landen die van de huidige immigratiepolitiek van de E.U. of wat ervoor zou moeten doorgaan zo stilaan genoeg krijgen.
Sebastian Kurz, de nieuwe premier van Oostenrijk, heeft n.a.v. de Duitse discussie, de kans niet laten voorbijgaan om zijn grenscontrole met Italië en Slovenië te versterken. Zoals ik in mijn blog van 1 juli al schreef, zullen de wereldverbeteraars, zeker de eerste zes maanden nu Oostenrijk het voorzitterschap van de E.U. waarneemt, met die knaap van 31 rekening moeten houden. Ik zie hem zo’n beetje als de Theo Francken van de E.U.
Italië van zijn kant heeft de Libische kustwacht extra schepen bezorgd die would-be immigranten terug naar Libië moeten brengen en ermee moeten voorkomen dat mensen nog hun leven moeten riskeren in gammele bootjes. Zeker nu Italië (én Malta) besloten hebben geen ngo-boten meer te aanvaarden in hun havens, wordt een oversteek van illegalen stilaan een mission impossible.
We kunnen alleen maar hopen dat Oostenrijk en Italië, hierin gesteund door de Viségradlanden (Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije) het been stijf houden, waardoor de overige E.U.-politici straks verplicht zullen zijn iéts te doen. Dit probleem vraagt niet alleen een akkoord, maar ook een oplossing.
Na het half mirakel waarbij, na 20 jaar gepalaver, een akkoord tot stand kwam tussen de stad Antwerpen, het Vlaams gewest en de Antwerpse drukkingsgroepen om een gedeelte van de nog te maken Oosterweelverbinding te overkappen en er een fietsbrug zou komen over de Schelde, pakte Ben Weyts eind vorige week uit met een akkoord met de actiegroep Doel2020, waarbij het dorp Doel dan toch zou kunnen blijven bestaan én het Deurganckdok verwezenlijkt zou worden, zij het op een andere manier. Dat dok, dat over 5 jaar 7 miljoen extra containers zou moeten kunnen verwerken, wordt ingekort en gedeeltelijk verplaatst. Rond Doel – of wat ervan overblijft – komt een grote groene bufferzone, die het dorp weer leefbaar zou moeten maken. Dat is natuurlijk allemaal theorie, maar het is verrassend dat opeens alles schijnt te lukken in Antwerpen. Het is natuurlijk altijd beter overeen te komen dan ruzie te blijven maken, maar het feit dat er op 14 oktober gemeenteraadsverkiezingen aankomen, zal er wel niet vreemd aan zijn. De overkappingen zouden evenveel groene zones worden, zodat de verkiezingsbelofte van Groen (en van Kris Peeters) om Antwerpen groener te maken automatisch geregeld zou worden. Ook door Doel te laten bestaan wordt aardig wat wind uit de linkse zeilen gehaald. Vraag is wel, wie straks nog in Doel zal willen wonen. Het dorp ligt er verkrot bij, bijna alle nog bestaande woningen zouden best worden gerenoveerd en/of afgebroken en het zal nu eenmaal midden in een havengebied liggen. Dat laatste hoeft geen drama te zijn, ook in de regio Rotterdam zijn er echte typisch Hollandse dorpjes blijven bestaan middenin Europa’s grootste havengebied.
Het voorstel van Weyts inzake Doel was het negende ter zake en het eerste dat door alle partijen werd aanvaard. Een eerste evaluatievergadering zal pas plaatsvinden eind oktober, dus ná de verkiezingen. Zien of dan alle violen nog gelijkgestemd zullen zijn en men niet terug van een samenwerkings- naar het conflictmodel zal terugkeren…
Naar het schijnt wil Macron, na de uitstap van de Britten, voorstellen van het Frans de officiële taal van de E.U. te maken. Dat onze nationale Charel hem daarin steunt is nogal wiedes, het is ook zijn moedertaal en als Waal kan hij moeilijk anders dan la douce France achternalopen. Maar daarmee zullen we het wel gehad hebben.
Het Frans is niet meer de taal met het prestige van weleer, toen alle vorstenhuizen en diplomaten ze spraken. Engels is nu de lingua franca geworden, niet alleen van Europa, maar van de hele wereld, van het transport en de businesswereld. Ze is het dat ook voor alle Germaanse en Slavische talen. Als we als taal trouwens die van de grootste bevolking in Europa zouden nemen, zou het Duits moeten worden, dat gesproken wordt door 80 miljoen mensen, plus daarbij de Oostenrijkers en de Duitstalige minderheden in Zwitserland, Luxemburg, België en Italië. Duits was vroeger de tweede taal in de meeste landen van Oost-Europa, maar is die positie kwijtgespeeld door WO II. Ik herinner me nog bij ITS, de Internationale Pechdienst bij DAF Trucks, toen het IJzeren Gordijn viel. In de bureaus van achter het vroegere gordijn, waarmee we samenwerkten, was de tweede taal toen al Engels, vooral bij de jongere mensen. Alleen bij ouderen was er hier en daar nog iemand die zijn Duits nog kende.
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 8 juni (‘De taaldiscriminatie’), waarin ik reageerde op de vaststelling dat de kennis van het Frans van onze Vlaamse kinderen in het eerste middelbare onvoldoende was, wordt het hoog tijd dat we in Vlaanderen onze kinderen de keuze laten zelf een tweede taal te kiezen, net zoals dat al in het francofone onderwijs gebeurt. Voor de meeste van hen is Engels een stuk makkelijker en veel praktischer in het dagelijks gebruik. Frans kan, voor wie wil, dan nog de derde taal worden.
De Europese top over de immigratie heeft feitelijk niets opgelost, zoals verwacht. Na een hele nacht vergaderen was er wel een akkoord, maar geen oplossing. Er komt wat meer zgz ‘positieve solidariteit’, maar geen enkel land verbindt zich ergens toe. Die centra voor de opvang van vluchtelingen in en buiten Europa, als ze er al zullen komen, zullen het probleem niet oplossen. Feitelijk is er maar één positieve noot in heel deze discussie en dat is dat Italië en Malta niet zinnens zijn nog ngo-schepen met al dan niet echte vluchtelingen te laten aanmeren op hun grondgebied. De beslissing van Malta om het ngo-schip ‘Lifeline’ aan de ketting te leggen, was de enige juiste. Die was nl vluchtelingen gaan oppikken in de Libische territoriale wateren en speelde zo onder één hoedje met de mensensmokkelaarsorganisaties.
Ook wat Merkel en haar kritiek vanwege de CSU-zusterpartij betreft, is er geen oplossing. De poco media noemen het een stap in de goede richting, maar daar blijft het bij. Vraag is nu wat Seehofer, de Duitse minister van Binnenlandse Zaken daarop zal vertellen, maar logisch zou zijn dat hij op zijn standpunt blijft en de grenzen van zijn regio Beieren met Oostenrijk zal sluiten. Hij kan daar trouwens rekenen op de medewerking van de nieuwe Oostenrijkse premier Kurz (31!), die dezelfde mening is toegedaan. Vanaf vandaag krijgt Oostenrijk trouwens voor de rest van het jaar het voorzitterschap van de E.U. zodat de wereldverbeteraars beter hun hart vasthouden. In Midden-Europa heeft men nl een blok van aan elkaar grenzende landen die niét meedoen met die positieve solidariteit : Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije, waarbij Oostenrijk nog zou kunnen aansluiten en misschien ook Italië dat na de top op zijn honger blijft zitten.
De grootste hypocriet in deze zaak is trouwens de Frans president Macron, die persé wil dat er iets gebeurt, maar niet op zijn grondgebied. En onze Charel blijft die man maar achterna lopen.
---
Op het WK voetbal is Argentinië uitgeschakeld. Hopelijk vertrekt daar dan ook Maradonna. Om een voor mij onbekende reden kreeg die junkie, die ze duidelijk niet meer op een rijtje heeft, van de FIFA voor elke dag aanwezigheid 11..000 euro plus al zijn onkosten betaald. Van waanzin gesproken…
De laatste schooldag van het schooljaar 2017-2018 zit erop en dat is dit jaar niet ongemerkt voorbij gegaan. De spoorstaking met minimale dienstverlening lijkt gelukt, al blijft het afwachten wat het gaat worden, mochten álle bonden staken. De studenten hebben er de volgende maanden in elk geval geen last meer van.
Minder in het actuele gebeuren is er nog altijd die andere staking, bij de cipiers, nog zo’n volkje dat er om de haverklap de brui aan geeft. Hier gaat de staking al de elfde dag in, een staking die juist gericht is tegen die minimale dienstverlening en waarbij de slachtoffers deze keer niet de treinreizigers, maar de gedetineerden zijn. Koen Geens, in de tsjevenfabriek van de band gerold, krijgt het daar niet klaar met zijn wollige ‘ja, maar’ en ‘enerzijds, anderzijds’. Het blijft trouwens opmerkelijk dat men in Nederland vier gevangenissen sluit o.w.v. leegstand en ze bij ons overbezet blijven.
Tenslotte, om het bij het syndicaal geweld te houden, was er de veroordeling van een ABVV-stakersbaas, die twee jaar geleden in Borgerokko het verkeer naar de Antwerpse haven blokkeerde. Hij werd veroordeeld, maar kreeg geen straf. Toch staan ze bij de vakbond op hun achterste poten, omdat ze daar vinden dat het stakingsrecht voorrang moet hebben op het verkeer…
Zouden ze echt blijven staken in de vakantie? Het zou een primeur zijn!
Sinds vrijdagavond 22.00 uur hebben we dan nog eens te maken met een zoveelste weekeindstaking bij de NMBS. Deze keer staakt alleen het ABVV en zou het zijn omdat ze daar niet akkoord gaan met de door de federale regering goedgekeurde lijst van de zware beroepen. Kan zijn, maar zo vinden ze altijd wel iets, de klassieke stok om de hond te slaan.
Toch is de staking van dit weekeinde een precedent, in de zin dat de NMBS voor de eerste keer een minimale dienstverlening garandeert. Dat zou betekenen dat de medewerkers die niét staken en aangegeven hebben dat ze willen komen werken, effectief zullen worden ingezet. Als gevolg daarvan zou in het hele land toch nog één trein op de drie rijden en in Vlaanderen zelfs twee. Het zijn weer de reizigers die naar en door Wallonië rijden die de grootste slachtoffers zullen zijn.
De datum voor de staking was trouwens weer goed gekozen. Niet zómaar een weekeinde, maar het eerste van de grote vakantie en dus ook het eerste van de grote uittocht richting het Zuiden. En voor wie er niet genoeg van krijgt: de OVS, een van de kleinere vakbonden van treinbestuurders, heeft alweer een nieuwe stakingsaanzegging aangekondigd op 10 en 11 juli a.s., dus ook op Vlaanderens feestdag.
Wetende dat deze stakingen helemaal niets zullen uithalen tenzij wat reizigers pesten, kan men zich afvragen wie dat allemaal bedenkt. Het is zuiver politiek, zeker die van dit weekeinde, georganiseerd door de vakbond wiens gelijkgezinde partij in de oppositie zit. Waarom? Daarom! Door de automatisering en digitalisering zullen dergelijke stakingen in de toekomst wel steeds minder belangrijk worden. Op dit ogenblik kan al één op vier werknemers van thuis uit werken en dat aantal zal nog groeien.
---
En dan nog dit: de Audi met Nederlands kenteken die achter het huis van de Lommelse schepen onder een zeil verborgen stond, blijkt wel degelijk gebruikt te zijn voor minstens één plofkraak. Volgens de media zou men in de wagen met inkt besmeurde bankbiljetten gevonden hebben…
Sensatie in Limburg toen dinsdagavond een vrouwelijke schepen van de stad Lommel door de politie werd opgepakt. Ze werd verdacht van medeplichtigheid aan niet minder dan de plofkraak een week eerder in datzelfde Lommel. Reden voor de aanhouding was, dat er achter haar huis een Audi met Nederlands kenteken werd aangetroffen, overdekt met een zeil en enkele kogels die daar op de grond lagen. Zoals men weet werden de plofkraken in Vlaanderen – tot nu toe 7 in totaal – allemaal gepleegd door daders die met een wagen met Nederlands kenteken reden. Samen met de schepen werd ook haar (ex?)partner opgepakt, die bij de politie-inval daar aanwezig was. Die man is nl bekend bij de politie en niet onbesproken.
Gisteren werden dan zowel de schepen als haar vriend na verhoor weer vrijgelaten, maar blijft eerstgenoemde officieel verdacht van medeplichtigheid (niet mededaderschap) en wordt de zaak verder uitgespit. De ramkraken in Limburg blijken nl allemaal volgens een zelfde patroon te zijn verlopen en men denkt dan ook te doen te hebben met één en dezelfde bende. Als die Audi aan de kraken gelinkt kan worden, kan men misschien ook de andere overvallen in kaart brengen.
De schepen in kwestie behoort tot de SP.a, net zoals de burgemeester Peter Vanvelthoven, ook Vlaams volksvertegenwoordiger en zelfs SP.a-fractieleder in het Vlaamse parlement. Voorlopig is de schepen op non-actief gezet. Mocht ze inderdaad op e.o.a. manier bij die plofkraken betrokken zijn, dan is ook in Lommel de electorale schade voor de partij niet te overzien. Na wat er allemaal al bij de SP.a het laatste jaar gebeurd is, eerst met Meeuws in Antwerpen en later met de vervalste e-mails in de F16 polemiek, zou dit een zoveelste mokerslag zijn en dat enkele maanden vóór de gemeenteraadsverkiezingen.
Men zou het haast vergeten, maar buiten de herverkiezing van Erdogan en de vluchtelingenproblematiek, zowel rond de Middellandse Zee als in de States, is er vorige week nog iets belangrijks gebeurd: Griekenland zou na acht jaar van besparingen en sociale ontberingen vanaf 20 augustus weer op eigen benen kunnen staan. Niet dat dan alle problemen voor dat land voorbij zullen zijn. Het krijgt nog een laatste lening van liefst 21 miljard euro om 22 maanden lang alle voorzienbare risico’s te doorstaan. Op een totaal van bijna 240 miljard euro (!) aan Europese leningen, moet het land pas in 2033 de rente en kapitaalaflossingen betalen. Alles samen duurt die terugbetaling tot 2060. Dat gaan de meeste van ons niet meer meemaken, áls het ooit zal gebeuren. Ingrid Lagarde, de topvrouw van het Internationale Munt Fonds (IMF), zelf een der grootste schuldeisers, is daar vrij sceptisch over (en ik ook). Om maar een voorbeeld te geven: de BTW is in Griekenland sinds de crisis gestegen van 9 naar 24%. De Griekse voedingsprijzen liggen boven het Europees gemiddelde, wat betekent dat winkelen daar duurder is dan bv in Spanje en Portugal. De Griekse economie zit nog altijd 25% onder het niveau van vóór de crisis in 2015. Volgens het Amerikaanse Peterson Institute for International Economics, zal Griekenland over een jaar of tien opnieuw in de problemen komen. Maar daar liggen ze nu in Europa blijkbaar niet van wakker. 'Na ons...'
Erdogan heeft in Turkije zijn slag dan toch thuisgehaald en krijgt nu, sinds de Grondwet vorig jaar in zijn voordeel werd aangepast, veel ruimere bevoegdheden dan voorheen. Het lijkt er niet op dat het er daarom beter zal worden. De grootste kandidaat van de oppositie haalde toch nog 31% van de stemmen (Erdogan 52,5) en ook de Koerdische lijst haalde de kiesdrempel van 10%, wat voor die mensen feitelijk een opsteker is, ook met hun kandidaat nog in de gevangenis. In het Turkije van Erdogan in de gevangenis zitten, is voor velen trouwens helemaal geen schande. Het volstaat als journalist of politicus het niet eens te zijn met de AKP-leider om erin te geraken. Vergeten we ook niet dat de Koerden zo’n 15% van de bevolking van Turkije uitmaken en helemaal in de verdrukking zouden gekomen zijn hadden ze die kiesdrempel niét gehaald. In Turkije worden ze de 'Bergturken’ genoemd, maar ze zijn ook een minderheid in Syrië, waar ze mét de Westelijke geallieerden tegen Assad vechten, in Iran en in Irak waar ze na de val van Saddam Hoessein een min of meer autonoom statuut hebben gekregen.
Nu is het afwachten of die Erdogan zich zal blijven gedragen als een sultan zonder medelijden die zijn tegenstanders nog meer zal vervolgen, of dat hij wat meer vergevensgezind zal handelen. Als dat laatste niet gebeurt, ziet het er voor veel mensen ginder slecht uit en moet men er nogmaals op wijzen dat de Turken die in het buitenland leven (ook bij ons) en waarvan driekwart voor Erdogan heeft gestemd, egoïsten zijn die zelf niets riskeren, maar heel wat van hun landgenoten in Turkije zelf geen dienst hebben bewezen.
----
De komkommertijd staat eraan te komen en dan is er nieuws over het sprookje van de Antwerpse Oosterweelverbinding :
- Bart Tommelein is gestruikeld over Oosterweel. Letterlijk, over de Oosterweel maquette. De vloek van de Lange Wapper houdt aan.
- Er komt nu een fietsbrug over de Schelde. Die gaan ze ‘De Lange Trapper’ noemen.
Gisteren zijn in Brussel 16 premiers en staatshoofden van de 28 Eurolanden bijeen gekomen om een voorbereidend gesprek te hebben over een later geplande bijeenkomst i.v.m. de vluchtelingen problematiek. Nota bene: zonder o.a. Polen en Hongarije. Men zit zich daar dood te piekeren over allerlei voorstellen om die mensen in Europa of daarbuiten op te vangen en te controleren vóór ze op ons continent verder kunnen (meestal richting UK). Ze zouden beter eerst eens een einde maken aan de tussenkomsten van allerlei ngo’s die die mensen praktisch op de Libische stranden komen oppikken, waardoor (misschien terecht) de indruk ontstaat dat ze samenwerken met de mensensmokkelaarsnetwerken. Het verbod van de nieuwe Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, Salvini, om de ngo-schepen nog toegang te verlenen om bij hen aan te meren, zal meer effect hebben op de hele zaak dan alle andere palavers zonder einde. Natuurlijk is Salvini nu de gebeten hond voor onze poco media (het moet niet altijd Trump zijn), maar men moet af van het idee dat het volstaat om aan de Libische kust op een rubber bootje te stappen en een paar honderd meter de zee in te trekken om er zeker van te zijn in Europa asiel te krijgen.
Tenslotte nog dit: voor Angela Merkel tikt wel de klok. Zij moet vóór 1 juli in eigen land met een voorstel afkomen, anders riskeert ze dat haar Beierse zusterpartij er daar de stekker uit trekt. Dat is dus nog één week om het te ‘schaffen’.
Vandaag zijn er in Turkije verkiezingen, voor een nieuw parlement én voor het presidentschap. In tegenstelling tot wat men zou denken, lijkt het voor Erdogan geen wandeling in het park te worden en dit ondanks alle repressie tegen zijn tegenstanders en beschuldigingen van corruptie. Wat vooral stoort bij deze verkiezingen, zoals dat ook al het geval was bij de vorige, is dat Turken die in het buitenland wonen ook kunnen stemmen en het geweten is dat die massaal voor Erdogan zullen stemmen. Men schat ze zelfs op 1 miljoen. Nu mogen ook wij, mochten we in het buitenland wonen, hier aan de verkiezingen deelnemen, maar voor de Turken is het toch niet helemaal hetzelfde. Het merendeel van die Erdogan aanhangers komt nl niet uit Turkije, maar werd in het buitenland geboren, is niet zinnens naar Turkije terug te keren – tenzij misschien voor een jaarlijkse vakantie van enkele weken – en zal het een zorg wezen dat zoveel Turken, die wél in het eigen land wonen, het daar alles behalve goed hebben. Dat terwijl die ‘buitenlanders’ meestal genieten van de voordelen van een welvaartstaat met een gegarandeerde Sociale Zekerheid. Het is goed mogelijk dat Erdogan, ondanks de meer dan verwachte tegenstand, toch weer zal winnen en dat dank zij dat miljoen stemmen van landgenoten die van hem verder geen last hebben.
De oppositie heeft wel een soort verbond gesloten en kreeg gisteren in Istanboel nog zo’n honderdduizend mensen op de been. Het zouden er nog meer kunnen geweest zijn, mochten ze ook de Koerden mee aan boord genomen hebben. Die moeten nu met een aparte lijst opkomen en dat terwijl hun leider, Selahattin Demirtas, als politieke gijzelaar in voorarrest zit. Mochten de Koerden de kiesdrempel van 10% halen, zou het er voor Erdogan en zijn AKP partij wel eens slecht uit kunnen zien. Iets waarover men ook in het buitenland niet rouwig om zou doen.
De herrie omtrent de vervanging van de F16 vliegtuigen blijkt dan toch nog verre van afgelopen. Hét probleem is dat onze nationale Charel persé wil dat men rekening wil blijven houden met een eventuele vervanging door de Franse Rafale. Als volbloed Waal is Michel al even Fransdol als de doorsnee Waal die naar Frankrijk blijft kijken als een konijn naar een lichtbak.
Voor de vervanging van de F16 werd een aanbesteding uitgeschreven, waarop zowel de Amerikaanse F35 als de Eurofighter Typhoon, een product van een Europees consortium, hadden ingetekend. De Fransen deden daaraan niet mee, maar proberen nu al een tijdje via een achterpoortje toch hun Rafale aan België te slijten. Dat is niet eerlijk, want het feit dat ze niet meededen aan de aanbesteding houdt waarschijnlijk in dat ze er zich van bewust zijn dat hun Rafale tegen de andere twee concurrenten niet op kan. Als compensatie wordt België dan een toekomstige nauwere samenwerking met Frankrijk aangeboden waarbij dit land o.m. zou mogen gebruik maken van het enige Franse vliegdekschip, ocharme. Een nieuw aanbod stelt ook voor dat België samen het Frankrijk én Duitsland zou mogen meedoen aan de ontwikkeling en de bouw van een gans nieuw Europees vliegtuig dat zou kunnen klaar zijn tegen …2045. Verboden te lachen! Terloops: die Rafale bestaat ook al 20 jaar en buiten Frankrijk is er nog geen enkel land dat er een gekocht heeft.
Deze vaudeville wordt dan nog eens doorkruist door de eerdere belofte van deze federale regering om een beslissing te nemen vóór de NAVO-top van juli in Brussel. Dat was beloofd omdat men vreesde dat ‘The Donald’, die er ook zal zijn, België wel eens op het matje zou roepen o.w.v. zijn achterstand bij de financiële steun aan de Noord-Atlantische Verdragsorgansiatie. De States steken daar al jaren 4% van hun begroting in en hadden de bondgenoten gevraagd tenminste de helft, 2% dus, te investeren. Dit land komt niet eens aan de helft daarvan, terwijl het wel het hoofdkwartier van de NAVO herbergt en zo onrechtstreeks er meer aan verdient dan de andere partners.
De regering Michel heeft de beslissing over de vervanging van de F16 recentelijk verdaagd tot ergens in oktober (nota bene: in volle verkiezingscampagne voor de gemeenteraden) en straks tot Sint Juttemis, allemaal om Frankrijk ter wille te zijn en daarna misschien opgescheept te zitten met gevechtsvliegtuigen die het niveau niet zullen halen van die van de geallieerden..
Er was de laatste week nogal wat te doen over een uitspraak van Herman De Croo in de pers, die o.m. zei dat over twee generaties in Antwerpen de burgemeester wel eens een Turk, een Marokkaan of een zwarte zou kunnen zijn. Het werd erger toen Filip Dewinter dat herhaalde in het parlement en er zijn eigen versie van gaf, waarbij hij de zwarte een ‘neger’ noemde. Het kot was meteen te klein, maar de boodschap was nu wel aangekomen. Want wat De Croo Sr en Dewinter vertelden is inderdaad mogelijk, als we met die immigratie blijven voort ploeteren zoals we nu bezig zijn, niet alleen in Antwerpen, maar in heel Vlaanderen, België én Europa. De tot nu toe genomen maatregelen tegen het bestaande beleid ter zake stelt nog altijd zo goed als niets voor.
Men schat dat de bevolking van Afrika tussen nu en 2050 zal toenemen met één miljard mensen. Dat is het gevolg van een ongebreidelde bevolkingsexplosie, iets wat ook plaatsvindt in de Arabische en andere moslimlanden. Maar als we het even bij Afrika houden, volstaat het dat 10% van die toename naar hier komt en worden wij Europeanen straks een minderheid op ons eigen continent.
De opstand tegen de huidige Europese laksheid ter zake komt niets te vroeg. Nu, na de Centraal-Europese Visegrádlanden, Oostenrijk en Italië men zelfs in Beieren niet meer verder wil zoals men nu bezig is. Of Merkel voor een ommezwaai gaat zorgen in de twee weken tijd die ze daarvoor in eigen land gekregen heeft, is zeer de vraag. Anderzijds wordt het hoog tijd dat die ngo’s ophouden vluchtelingen vóór de kust van Noord-Afrika te gaan oppikken. Het is misschien (nog) niet zo dat AzG, Greenpeace e.a. akkoorden hebben met de aldaar verblijvende mensensmokkelaars, maar die perceptie hebben ze ondertussen wel en is er mede de oorzaak van dat landen zoals Malta en Italië het spel niet meer meespelen. Dat Italië de vluchtelingen die worden opgevist door de eigen kustwacht nog wel aanvaardt, is omdat die ze niet gaat opzoeken, zoals de ngo’s doen, vlakbij de kust op plaatsen waar ze met alles wat drijven kan kunnen geraken.
Wat men in heel die vluchtelingenproblematiek, zowel in Europa als in de States niet genoeg kan herhalen is, dat mensen die er niet thuishoren, niet moeten worden opgevangen. Illegaliteit betekent nog altijd onwettelijkheid en geen enkele van die burgerplatvormen en zgz Gutmenschen kan de wetten zomaar naast zich neerleggen, zonder ze zelf te overtreden.
---
En dan die andere heisa omdat men in Planckendael een ontsnapte leeuw tenslotte heeft moeten doodschieten. Enkele weken geleden was er een gelijkaardig geval in een zoo in Duitsland, vlakbij de Belgische grens, waar men bij een overstroming een ontsnapte beer heeft moeten doodschieten. Bij mijn weten was daar toen überhaupt geen commotie over. Wat is het verschil?
