Groot drama in de
lerarenopleiding: 85% van de ondervraagden bij een enquête over de algemene
kennis van de studenten bleek niet te weten dat Herman Van Rompuy voorzitter is
van de Europese Raad. Feitelijk is dat niet opmerkelijk, want de man in kwestie
heeft zijn hele leven niets anders gedaan dan te trachten niét op te vallen
en dan krijgt men zon resultaat. Mocht men de leerlingen gevraagd hebben wie
de Europese president is, zoals hij door onze media steevast wordt genoemd,
zou dat percentage misschien wel iets lager gelegen hebben.
Afgezien van de niet bekendheid
van de natte dweil, dixit Brits Europarlementslid Farage (nota bene: van
Waalse afkomst, zijn familie heette vroeger Ferauge), is het wel opmerkelijk
dat heel wat van die toekomstige leraars ook heel wat simpelere vragen niet
konden beantwoorden. Niet konden zeggen waar bv de Atlantische Oceaan ligt, of
nog maar bepaalde landen in de eigen Europese Unie. Top of the bill is voor mij
wel het antwoord op de vraag over de koude oorlog. Dat was, volgens een van
de ondervraagden, een oorlog om de Noordpool!
Dat gebrek aan algemene kennis
is trouwens geen monopolie van de lerarenopleiding. Toen mijn vrouw nog leefde,
zag die bijna dagelijks naar Blokken en keek ik wel eens mee, omdat er daarna
het zevenuur journaal was. Het was opmerkelijk, hoe weinig de meeste vooral
jonge kandidaten in dat programma afwisten van aardrijkskunde, geschiedenis en klassieke muziek.
Dat laatste kan je jonge mensen niet zo kwalijk nemen; de echte interesse voor
klassieke muziek komt bij de meeste mensen pas na hun veertigste, wanneer ze liever
muziek om de muziek willen horen, zonder het gehuppel en de schaarsgeklede
zangeressen van de pop. Die andere twee vakken worden wél verondersteld in ons
onderwijs aan bod te komen. Als dat al gebeurt, zal het wel veel te weinig
zijn.
Ik had een heeroom die ook
jarenlang in het onderwijs gestaan heeft. Die zei altijd: Er zijn geen slechte
leerlingen, alleen slechte leraars. Dat adagium schijnt nog altijd te bestaan
en de toekomst lijkt er niet beter op te worden.
Ratingbureau Fitch heeft
de rating voor België één trapje verhoogd. Veel reden tot juichen geeft dat echter niet, want tegelijk waarschuwt het echter voor
een tweede schuldencrisis en dit o.w.v.
de aankomende vergrijzingskosten van heel wat OESO landen. In de eerste plaats
gaat het dan wel om Japan, Ierland en Cyprus, maar op iets langere termijn
geldt dat ook voor België, Luxemburg, Malta en Slovenië. Meer bepaald in dit
land is er tot nu toe nog steeds geen aanvang gemaakt om die kosten op te
vangen, buiten dan een timide poging om de pensioenleeftijd een beetje te
verhogen, niet eens tot de wettelijke leeftijd van 65. De belangrijkste oorzaak
van het Belgische probleem is het volledig uit de hand lopen van de kosten voor
gezondheidszorg* die al jaren sterker stijgen dan de lonen. Als gevolg daarvan
is het primaire saldo (de ontvangsten min de uitgaven, zonder rentelasten) van 6
naar 0% van het bbp gedaald en is er dus geen overschot meer. Vergeet Vande
Lalas zilverfonds, dat is een spookfonds geworden, zoals trouwens nog meer van die fratsen van de 'keizer' van Oostende.
I.v.m. bovenstaande, verscheen
er dinsdag in De Standaard een interessant artikel aan de hand van Gert
Peersman, docent economie aan de Ugent**. Die schrijft dat de dag van vandaag
werknemers gedurende een vrij korte periode van hun actieve leven alles uit hun
kast moeten halen. Eens dat voorbij verkiezen ze vervroegd uit het
arbeidsproces te stappen of worden ze er zelf uitgezet via o.a. het
brugpensioen. De rekening hiervoor wordt doorgeschoven naar de
belastingbetaler, wat maakt dat het zo goed als onmogelijk wordt om de hoge lasten
op arbeid veel te verlagen, zoals her en der graag wordt voorgesteld. De
Belgische staat zit immers met een schuld die de 100% benadert (en die zal
overschrijden als het met Dexia en Co blijft fout lopen) en heeft dus geen
buffer meer om ook maar iets te doen in die richting. Het enige wat baat kan
brengen zonder al te veel kosten te maken, is de mensen er toe aan te zetten
langer te werken, zodat meer mensen bijdragen en minder moeten geholpen worden.
Maar dan moeten de zgz sociale partners mee willen en daar knelt het
schoentje. Peersman, die regelmatig lezingen over dit thema geeft, schrijft dat
iedereen er zich van bewust lijkt dat er iets moet gebeuren, met uitzondering dan
van die sociale partners. Die blijven zich gedragen zoals het orkest van de
Titanic, door te blijven discussiëren over lonen en verworvenheden, terwijl het
schip aan het zinken is.
Voorwaar geen prettig
vooruitzicht.
* De sociale
zekerheid wordt in dit land trouwens mede de nek omgewrongen door het nog
steeds veel te lakse immigratiebeleid, waarbij zgz asielzoekers hier een
leefloon en andere voordelen krijgen zonder dat daar iets tegenover staat.
Men vindt het al een hele prestatie dat er geen inwijkelingen meer op
hotel moeten
** Peersman is,
samen met Koen Schoors, de auteur van het boek De Perfecte Storm, dat
haarfijn de hele financiële crisis uitlegt vanaf het faillissement van de
Lehman Brothers (Uitgeverij Borgerhoff & Lambrigs).
Mijn leeftijdgenoot Zeger Vandersteen,
klassieke tenor, kreeg dit weekeinde een Klara Award, zoals ze dat
tegenwoordig noemen, voor zijn hele carrière. Hij zei dit te kunnen relativeren,
maar dat hij ook maar een mens is en dus vatbaar voor het strelen van zijn
ijdelheid. Dat laatste gevoel had ik ook, toen ik gisteren in De Standaard een
column las van Filip De Rynk, een hoogleraar bestuurskunde aan de HoGent. De
man verklaarde nl dat we de provinciebesturen best kunnen afschaffen, maar de
gouverneurs bewaren. Dat is iets dat ik hier al jaren schrijf en zopas nog eens
herhaald heb in mijn blog van 18 dezer (De Festivalgouverneur). De functie
van de gouverneur blijkt nauwelijks ter discussie te staan, die van de raden
wél.
In zijn betoog schrijft de hoogleraar, dat
CD&V de enige Vlaamse partij is die nog voorstander is van het behoud van
de provincieraden*. Hij vraagt zich wel af of dat zo zal blijven, nu steeds
meer postjes in die raden worden ingenomen door N-VAers en ook of de N-VA, die
nu een voorstander is van het afschaffen ervan, dat nog zal blijven als ze
straks nog meer van die zitjes zou weten in te palmen. Bij de SP.a zou er ook
al veel minder animo voor zijn, bij Groen en VB evenmin en eigenlijk nog minder
bij de Open VLD. Het is dan ook opmerkelijk, dat uitgerekend die laatste partij
zo openlijk tekeer gaat tegen de benoeming van een partijloze kandidaat voor de
job en daarbij als het ware de provincie Oost-Vlaanderen claimt als wingewest.
En dan weten dat de afschaffing van de provincieraden als een der eersten
gepromoot werd door Guy Verhofstadt in zijn sprookjes voor dummies, ook wel
eens burgermanifesten genoemd. Aan dat laatste werd de partij trouwens nog
eens fijntjes herinnerd door Willem-Frederik Schiltz, zoon van, maar nu behorende
tot de blauwe familie, die zich op Twitter afvroeg Waren wij niet de partij
die voor de afschaffing van de provincies was?. Het zou wel eens kunnen dat
Gwendolyntje nog spijt gaat krijgen van haar eerste openlijke politieke actie. In Byzantium discuteerde men gewonnen verloren over het geslacht der engelen, bij ons over de plaats van een provinciegouverneur...
*
CD&V lijkt soms wel echt de Belgische toer op te gaan. Denk maar aan de
heisa in Brasschaat, waar de nieuwe burgemeester Jan Jambon de Leeuwenvlag
tussen de Belgische en de Europese had laten hangen en de tsjeven daartegen
reclameerden. Zij moesten de Belgische vod in het midden hebben! Jambon heeft
dat opgelost met een Salomonsoordeel: hij heeft er een vierde mast laten
bijzetten (met de vlag van Brasschaat) zodat er geen enkele meer in het midden
kan hangen. Bij die CD&V van Brasschaat blijkt O.L.Heer wel degelijk zijn
aantal te hebben!
De Vlaamse liberalen volharden in de
boosheid en wijzen, voorlopig althans, de kandidatuur af van Jan Briers Jr als
nieuwe gouverneur van de provincie Oost-Vlaanderen. Daarmee schiet Open VLD nog
maar eens in eigen voet, blijkbaar een specialiteit in de Vlaamse blauwe
familie. Het is trouwens al opmerkelijk dat ze onder elkaar (nog) geen ruzie
maken. Als gevolg van het feit dat Di Pippo deze week naar Davos trekt (wat
gaat die daar doen?), zal het punt van de benoeming ook deze week niet op de
ministeragenda staan en is de kans groot dat er voor de opvolging van André
Denijs als gouverneur van Oost-Vlaanderen straks een arrondissementscommissaris
zal moeten worden aangesteld om de provincie te leiden. Nog nooit gezien,
waarbij men zich terecht kan afvragen welk voordeel een partij daaruit kan
puren.
Opmerkelijk is wel dat de grote tenoren van
de andere twee Vlaamse regeringspartijen, de heren Vande Lala en collega
Vanackere, zich onthouden van elke commentaar. Meer dan waarschijnlijkzullen ze wel hun binnenpretjes hebben bij
dat gepest van de N-VA, maar beseffen ze wel dat ze het in Vlaanderen nooit
verkocht zullen krijgen dat een partij die een partijloze aanstelt daarvoor met
de vinger wordt gewezen door een klassieke partij waarvan iedereen weet dat het
bij hen in de eerste plaats om de partijpolitieke postjes gaat.
Het zit dan ook helemaal niet lekker meer
binnen de regering Di Rupo. Alles laat voorzien dat de campagne voor de
verkiezingen van 2014 al onderhuids begonnen is en dat CD&V en SP.a het op
de Open VLD gemunt hebben, uitgerekend de partij die ze zelf al eens mee uit de
Vlaamse regering hebben gezet. Buiten de zaak Briers is er trouwens ook een
publieke terechtwijzing voor Annemie Turtelboom vanwege de CD&Vers Rik
Torfs, Sonja Becq en Raf Terwingen. Van Torfs kan men nog zeggen dat hij de luis
in de CD&V pels is, Terwingen is echter fractieleider in het federale
parlement. Ze verwijten Turtelmie een gedrag als van een Romeinse keizer, omdat
ze de strafuitvoering voortaan een beetje van haar willekeur wil laten
afhangen. Dat was al duidelijk gebleken tijdens de affaire met Sharia4Belgium
en de bestraffing van Belkassem en die willekeur zou nu worden uitgebreid. Ook
SP.aer Renaat Landuyt had daartegen al geprotesteerd en in deze affaire gaat
het dus eveneens tussen CD&V én SP.a tegen Open VLD.
Nog maar goed dat we Di Rupo hebben, die dat
in Davos eens allemaal zal eens gaan uitleggen. Hopelijk moet hij daar geen
Nederlands praten.
De
opmerkelijkste uitspraak van het voorbije weekeinde kwam van Gerolf
Annemans. Die verklaarde op de nieuwjaarsreceptie van het Vlaams Belang dat
Brussel de hoofdstad van Vlaanderen moet blijven. Voor sommige Vlaamsnationalisten
lijkt dat eerder vloeken in de kerk; wie Annemans al langer kent, weet beter.
Vergeten we niet dat hij het was die, samen met Steven Utsi, het boek De
ordentelijke opdeling van België schreef, het enige tot nu toe door Vlamingen
uitgewerkte plan B.
Brussel is niet alleen de hoofdstad van België, Vlaanderen en Europa,
maar tevens de aantrekkingspool voor de internationale zakenwereld. De stad
ligt nu eenmaal in Vlaanderen en we zullen er hoe dan ook mee moeten blijven
samenwerken. Brussel moet een twee- of meertalig hoofdstedelijk gewest blijven,
waarin het Nederlands op gelijke voet met de andere talen behandeld wordt,
terwijl Vlaanderen een uitsluitend Nederlandstalig gewest moet blijven. Zoals
de situatie nu evolueert, zal Frans misschien nog wel een tijdje de lingua
franca blijven van Brussel, maar is de kans groot dat het straks Engels wordt.
Dat is nu al het geval binnen de muren van de E.U. en de NAVO, zal het steeds
meer worden binnen de grotere maatschappijen en langzaam maar zeker ook in de
rest van de zakenwereld en het openbare dagelijks leven.
In het Weekblad van De Standaard van hetzelfde weekeinde vertelde
Francis Van de Woestijne, een verfranste afstammeling van een Vlaamse familie,
nu journalist bij de Libre Belgique, dat als België zou gesplitst worden
wij, Vlamingen, Brussel kwijt zouden zijn. Dit is een vaak gehoorde verklaring
van Franstalige kant, die nergens op slaat. Brussel kan niet verder zonder een
continue financiering die officieel via het huidige België loopt, maar in
werkelijkheid door Vlaanderen wordt betaald (iets wat ook Annemans bevestigde
in zijn nieuwjaarsboodschap). Wallonië is niet in staat zichzelf te onderhouden
de hoofdreden waarom de Walen persé België willen behouden laat staan
daarbij ook nog eens Brussel.
Er
was dit weekeinde ook een bijeenkomst van de SP.a, waarin Tobback Jr zegde niet
te snappen wat confederalisme betekent. Hij kan er natuurlijk ook niet aan doen
dat hij niet slimmer is en waarschijnlijk alleen maar omhoog is gevallen dank
zij zijn familienaam, maar misschien kan iemand die zoon van eens vertellen,
dat hij eens de Belgische Grondwet zou raadplegen. Dan zou hij bij artikel 35,
de eerste twee paragrafen, het volgende kunnen lezen:
De federale overheid is slechts bevoegd voor de aangelegenheden die de
Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar
uitdrukkelijk toekennen.
De
gemeenschappen of de gewesten zijn, ieder wat hem betreft, bevoegd voor de
overige aangelegenheden onder de voorwaarden en op de wijze bepaald door de
wet. Deze wet moet worden aangenomen met de meerderheid bepaald in artikel 4,
laatste lid."
Voor
het geval hij het dan nog niet zou snappen: of men het nu confederalisme noemt
of iets anders: de eigen Belgische grondwet geeft de mogelijkheid dat
gemeenschappen en gewesten onder elkaar kunnen uitmaken wat ze nog al dan niet
samen willen doen. Dit is niet het confederalisme uit de woordenboeken, wel een
variant die bruikbaar kan zijn om dit land eindelijk eens te hervormen en
efficiënt bestuurbaar te maken.
In
het licht daarvan zou ook een akkoord over en met Brussel kunnen gemaakt
worden, waar zowel Vlaanderen als Brussel beter van kunnen worden. Wat er dan
verder met Wallonië moet gebeuren zal dan in de eerste plaats niet meer een
Vlaams, maar een Waals probleem zijn. We zullen ook dan met Wallonië blijven
samenwerken, maar als buren, niet langer als geldschieters.
Mede door het uitvallen van twee
kernreactoren en het niet gebruiken van de te dure gasinstallaties, was de
vrees niet ongegrond dat België deze winter met black-outs zou kunnen te maken
krijgen. Staatssecretaris Wathelet mocht dan nog beloven dat dit niet het geval
zou zijn, wie gelooft onze politiekers nog? We maken nu onze eerste echte
winterprik mee, met een week vorst, ook overdag en ondanks nog zeker een week winterweer
te gaan is er helemaal geen paniek meer. Wathelet heeft het dus goed geregeld?
Ook niet, hij heeft alleen het geluk gehad dat we ons in een diepe economische
crisis bevinden, waardoor de bedrijven heel wat minder stroom verbruiken. Neem
alleen nog maar wat bv Ford Genk op dit ogenblik meer nodig zou hebben, mocht de
fabriek niet stilliggen.
Datzelfde geldt voor de ons omliggende landen, zeker voor Frankrijk van
waaruit we heel wat stroom betrekken. Ook daar is de economische activiteit met
circa één derde gedaald, waardoor er stroom te veel is. In Nederland is er
stroom zat, omdat men daar in de eerste plaats te maken met het feit dat er meer
centrales staan dan het land zelf nodig heeft. En er is meer.
Steenkool is nl in Europa aan een remonte bezig. Ze is momenteel een
stuk goedkoper dan bv gas, dat van ver moet worden aangeleverd via pijpleidingen.
Een andere reden is, dat vooral de Amerikaanse steenkool goedkoper is geworden
is, omdat men daar de schaliegasrevolutie doormaakt, waardoor de U.S.A. haar
op kolen gestookte centrales vervangt door gascentrales en ze daar met
een kolenoverschot zitten dat goedkoop van de hand kan worden gedaan. Dank zij
een nieuw ontwikkelingsprocédé, het zgn fracking, kan men er gas én olie
winnen uit schalielagen die vroeger ontoegankelijk waren. In Europa zou men dat
in principe op bepaalde plaatsen ook kunnen, maar wordt het door de politiek en
allerlei milieubewegingen tegen gehouden, met als resultaat dat onze
energievoorziening erg duur zal blijven. In Duitsland heeft men al uitgerekend
dat, aan de huidige prijzen, één megawatt stroom opgewekt met steenkool er een winst van geeft 14,22 euro, opgewekt
met gas een verlies van 11,70 euro. De rekening is dan snel gemaakt.
Terwijl er hier vorig jaar in Antwerpen nog een vergunning geweigerd
werd aan het Duitse E.ON om een kolencentrale van 1100 megawatt te bouwen in de
Antwerpse haven, worden er in Duitsland aan de lopende band centrales
bijgebouwd die werken op steenkool en zelfs op het meer vervuilende bruinkool.
Duitsers zouden echter geen Duitsers zijn als ze het niet grondig deden (zelfs
oorlog voeren deden ze grondig) en hun nieuwe steenkoolcentrales, die hun
kerncentrales mettertijd moeten vervangen, zijn dan ook zo opgevat dat ze
zullen voldoen aan de nieuwste milieu-eisen die Europa vanaf 2016 daarvoor zal
stellen.
En
wat gebeurt er bij ons? Wel, 'minister van de Noordzee' Vande Lala heeft het idee
opgevat om vóór de kust van Wenduine een energie-eiland neer te poten. Dat zou
dan het tweede worden waaraan gedacht wordt (er zou er ook een komen vóór Zeebrugge). Gedacht, zeg ik wel, want al
die mooie plannen zijn voorlopig nog luchtkastelen, waarvan men hoegenaamd de
prijs niet kent. Ze worden voorlopig geraamd tussen de 800 miljoen en het
anderhalf miljard euro (met de natte vinger, zeg maar). Technisch perfect
uitvoerbaar, volgens Deme, kan het echter nog zes jaar duren vóór het eerste
eiland er zal liggen. Onze administratie en ambtenarij kennende, kunnen we er
gif op nemen dat het wel eens wat langer zal duren, op voorwaarde dan nog dat
er zich ondertussen geen Lange Wapper toestanden voordoen. Maar dromen mag.
Tenslotte zouden op die nieuwe Noordzee-eilanden ook plaatsen voorzien worden
voor het nestelen van allerlei soorten zeevogels, in de eerste plaats meeuwen.
Op die manier hoopt men die beestjes weg te krijgen van de kust, waar ze een
echte plaag zijn geworden. Het gevaar is echter verre van denkbeeldig dat we
dan straks meeuwenkolonies zullen op die eilanden én aan de kust. Ik zou
daarvoor wel een oplossing hebben, maar die durf ik hier niet neer te
schrijven. Misschien zou ik wel eens een klacht van Gaia aan mijn been kunnen
krijgen. Of van Van Besien
De
benoeming van Jan Briers Jr tot nieuwe gouverneur van de provincie
Oost-Vlaanderen is uitgesteld. Reden daartoe is dat ze gisteren had moeten
worden voorgedragen door de Vlaamse regering, waarvan de N-VA deel uitmaakt én bekrachtigd
door de federale, waarvan de N-VA géén deel uitmaakt. Dat laatste is niet
gebeurd, o.w.v. een voorbehoud van Open VLD, die - omgekeerd wél in de
federale, maar niet in de Vlaamse regering zit en nu vindt dat alle normale
procedures voor de benoeming niet doorlopen zouden zijn. Misschien hoopt de
partij op een procedurefout, nog zo iets typisch Belgisch dat bij onze Justitie
om de haverklap voorkomt en daar ook steeds voor de nodige commotie zorgt. Men
zou nog gaan denken dat heel dit land een procedurefout is.
Open VLD is een slechte verliezer. Na de affaire in Denderleeuw die voor
de zelfverklaarde democraten ook nog steeds niet is opgelost en het feit dat
de partij er in de Gentse gemeenteraad alleen nog bij mocht blijven om de hoop
te vergroten (en o.w.v. de familienaam Declercq), verliest ze nu haar enige
gouverneur in Vlaanderen. En dan nog uitgerekend aan de N/VA. Van een kracht
van de verandering gesproken! In de regio van de blauwe boegbeelden Decroo (Sr
en Jr), De Gucht (idem), Verhofstadt en kleinzoon Declercq gaat het van kwaad
naar erger met de Open VLD. Aan dit tempo vecht de partij daar straks nog tegen
de kiesdrempel!
Als arendsoog Rutten haar gezicht en dat van haar partij wil redden,
dan zal ze uit een ander vaatje moeten tappen. Wat de partij nu doet, een
voordracht van een gouverneur blokkeren, is nl nog nooit gebeurd. De partij
heeft al eens een klap gekregen nadatCrootje er federaal de stekker uit trok, het zou wel eens kunnen zijn
dat ook deze provinciale sabotage er voor velen teveel aan zou kunnen zijn. Dat
de nieuw voorgedragen gouverneur daarenboven een man van aanzien is in de
Vlaamse cultuurwereld en bovendien niet eens een partijkaart op zak heeft,
maakt de zaak alleen maar ergerlijker.
Lezers die mijn rubriek al enkele jaren volgen, weten dat ik voorstander
ben van het afschaffen van de provincieraden en alles wat er mee te maken
heeft. Samen met o.m. de senaat, die men bij de zesde staatshervorming wel
heeft hervormd maar niet afgeschaft, behoort de provincieraad tot een relict
van de oude politiek die de dag van vandaag hoofdzakelijk nog bestaat om
politiekers aan banen te helpen en om extra belastingen te heffen. Als men
nieuwe instellingen in het leven roept, moet men ook bereid zijn er oude af te
schaffen, wat in dit land blijkbaar niet kan. Het gevolg daarvan is dat men
tenslotte het bos niet meer ziet van de bomen, iets dat niet alleen in de
politiek op zich gebeurt, maar ook in heel wat federale diensten zoals bv de
justitie.
Dit alles gezegd zijnde moet ik er nog bijvoegen dat ik ooit maar dat
moet lang geleden zijn eens geschreven heb, dat ik bij de provincie hoogstens
nog de gouverneur zou overhouden met een deel van zijn hofhouding, met als enige
taak zich bezig te houden met het cultureel aspect van zijn job. Ik was dan ook
aangenaam verrast, toen ik gisteren in de journaals te horen kreeg dat het in
Oost-Vlaanderen de goede kant uit gaat. De nieuwe gouverneur van
Oost-Vlaanderen, in opvolging van André Denys (Open VLD), wordt niemand minder
dan Jan Briers Jr, gedelegeerd bestuurder van het Festival van Vlaanderen en
zoon van Jan Briers Sr, de stichter van datzelfde festival en niet eens in het bezit van een partijkaart. Voor mij is hij the right man on
the right place. Mochten ze de
provincies inderdaad ooit opdoeken en eens zál dat gebeuren dan kan hij
voor mijn part blijven zitten en zich alléén nog met de cultuur bezig houden,
zijn stokpaardje.
De dagdagelijkse werkelijkheid is echter
niet zo prozaïsch. Alhoewel Briers Jr geen enkele partijkaart heeft, is hij voorgesteld
door de N-VA en dat is m.i. een goede keuze. Er mag dan al meteen kritiek zijn
van de Open VLD, dat heeft gewoon te maken met het feit dat die partij zijn
laatste gouverneurspostje kwijt speelt en dat de traditionele partijen zo
gewend waren de politieke benoemingen onder elkaar te verdelen, dat het voor
hen erg moet zijn daaraan te moeten verzaken. De N-VA is nu gewoon de grootste
partij van Vlaanderen en heeft dan ook het recht een gouverneur te krijgen. Dat
ze daarvoor in de eerste plaats geen zoveelste politieker, maar een ambassadeur
van de Vlaamse cultuur kiest, daarover kunnen we alleen maar tevreden zijn. Het
is zo eens iets anders dat een Steve Stunt.
Het worden moeilijke tijden voor Wouter Van Besien. Na zijn klacht bij
de Hoge Raad voor Justitie tegen Antwerps procureur Herman Dams, zou hij in
feite nu ook moeten optreden tegen de federale politiediensten van de provincie
Antwerpen. In twee Antwerpse gemeenten, Ranst en Zandhoven, gaat die politie nl
burgers, die het ermee eens zijn, opleiden tot een soort seingevers voor
mogelijke inbraken. Een plan dat naadloos aansluit met de oproep van de
procureur. De twee gemeenten liggen nl vlakbij opritten van de E313 én de E34,
uitgelezen doelwitten voor vreemde inbrekersbenden, die van daaruit snel kunnen
ontsnappen. In en rond Antwerpen waren er vorig jaar zon 4.400 woninginbraken,
waarvan amper een kwart werd opgelost.
Zoals ik in mijn blog van gisteren reeds stelde, is er feitelijk weinig
nieuws onder de zon, want bestaat er reeds zoiets als de BIN, de buurtinformatiewerken
en was dat nog een initiatief van uit de tijd van de actieve welvaartstaat van
Verhofstadt, waar ook de toenmalige groene excellenties het eens waren. Dat Van
Besien daar niets vanaf wist, of althans daar geen rekening mee houdt, pleit
niet voor zijn intelligentie.
Het wordt voor de boskabouter dus alleen maar erger, nu er een soort
BIN-bis komt, waarbij bewoners, die regelmatig in hun eigen buurt rondwandelen,
meestal om er hun hond uit te laten, instructies kunnen krijgen, waardoor die
in staat zullen zijn beter in te schatten of er in hun omgeving personen
rondhangen wier gedrag niet koosjer lijkt. De politie is zelfs bereid die
bewoners een fluohesje (mooi woord, hé!) cadeau te doen, zodat ze een would-be
inbreker wel eens in de war zouden kunnen brengen.
Het initiatief van de wandelaars, al dan niet vergezeld van een
viervoeter, is trouwens geen Antwerpse uitvinding. Het wordt reeds enkele jaren
toegepast in het Nederlandse Utrecht. Daar is het aantal inbraken sindsdien met
30% gedaald.
Zou Van Besien zich niet beter bezig houden met zijn groene core
business: the birds and the bees, the flowers and the trees?
Na
de historische nederlaag van links bij de Antwerpse gemeenteverkiezingen (uit
het schepencollege weggestemd na zon 90 jaar mee aan het bewind te zijn
geweest!), was het zo klaar als een klontje dat elke nieuwe maatregel in de
stad op linkse kritiek zou onthaald worden, hierin gevolgd door de belgicistische
media. Het schrappen van de slogan t Stad is van iedereen, was er al een
voorbeeld van. Het verbod tot samenscholing op de Turnhoutsebaan, de
toegangsweg tot Borgerokko waar een linkse meerderheid het district beheert
dank zij de medewerking van de communisten van de PvdA, lokte ook al meteen een
striemende kritiek uit van de nieuwe rode districtsburgemeester. Belgicist Luc
ven der Kelen, hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws, verweet De Wever dat hij
niets gedaan had om de laatste Kongoboot van de sloop te redden. Barts
voorgangers hebben dat ook niet gedaan en die hebben daar twintig jaar de tijd
voor gehad. Van hypocrisie gesproken...
Het zal alleen maar erger worden. Het hoeft zelfs niet eens een
uitspraak meer te zijn van De Wever zelf of iemand van zijn kamp om de linksen
in de koekenstad te doen steigeren. Dat hebben we zopas nog meegemaakt na het
interview van procureur Dams over de aanpak van de kleine én grote
criminaliteit in de koekenstad. Wouter groene boskabouter Van Besien diende
hierover zelfs klacht in bij de Hoge Raad van Justitie. M.a.w. een klacht van
een politieker tegen een procureur. Du jamais vu. En dan nog over een zaak die
feitelijk niet eens nieuw is. Al van bij de besprekingen over de
politiehervorming was er - op nationaal vlak, nota bene reeds afgesproken de
burgers er meer bij te betrekken en bestaan er al buurtinformatiewerken, de zgn
BINs. Dat gebeurde al zon tien jaar geleden en werd toen mede goedgekeurd
door de toenmalige groene divas Magda Aelvoet en Isabelle Durant
Het siert haar dat Annemie Turtelboom toch nog altijd federaal
minister van Justitie in deze zaak achter procureur Dams blijft staan, samen
met De Wever trouwens. Als het goed is, zeggen we het ook. We kunnen alleen
maar hopen dat Van Besien in deze zaak op zijn bebaarde bek gaat. Ook hij bezondigt
zich aan populisme, uitgerekend iets dat de linksen de anderen steeds
verwijten als het niet in hun kraam past. Of is groen populisme misschien wél
salonfähig?
Morgen, woensdag, is er een bijeenkomst tussen regering, vakbonden en
werkgeversorganisaties. Officieel heeft dat te maken met het Inter
Professioneel Akkoord (IPA). In werkelijkheid is dat sociaal overleg op sterven
na dood.
Om
te beginnen had de regering al de maximale loonsverhogingen voor de komende
twee jaren vastgelegd, iets wat de vakbonden nog steeds niet kunnen aanvaarden.
Daarenboven is het echt uitkijken wat er eventueel zal beslist worden over de
andere hete hangijzers, zoals bv het gelijkstellen van de statuten van
arbeiders en bedienden, iets wat vóór de zomer van dit jaar beslist zou moeten
worden en dat enorm veel geld zal kosten als men alles tot het bediendenniveau
zou optrekken, zoals de bonden dat willen.
Dat het sociaal overleg zo goed als dood is, werd reeds duidelijk
gesteld door ACV-voorzitter Marc Leemans in een kranteninterview aan De
Standaard van vorig weekeinde. Hij is dat trouwens nog eens komen herhalen in
de Zevende Dag en dat werd gisteren ook nog eens bevestigd door zijn collega
Rudy De (rode) Leeuw. De stijgende armoede en de steeds groter wordende
begrotingsproblemen zorgen er volgens Leemans voor dat zij, de vakbonden,
alleen nog een soort verdelers van de miserie zijn geworden.
En
dan hebben we het nog niet gehad over wat zich momenteel bij Ford Genk (en
toeleveranciers) afspeelt, over het dispuut van staatssecretaris Bogaert en
zijn ambtenaren en de vaststelling van senator De Padt, die zegt dat het hoog
tijd wordt dat de politie een deel van haar taken privatiseert. Allemaal
gebeurtenissen die de achterban de gordijnen in jagen en inderdaad, zoals ik
reeds schreef in mijn blog van 10 dezer, zouden kunnen zorgen voor een
syndicale hete lente.
De
vakbonden hebben ondertussen gezegd, dat zij bij een gebrek aan een Inter
Professioneel Akkoord hun looneisen sector per sector zullen aankaarten en
dan daar acties zullen voeren. Dan zou het inderdaad een hete lente kunnen
worden. Of het allemaal veel zal oplossen, is een ander paar mouwen.
Er
is bij de gemeenteraadsverkiezingen iets gebeurd waaraan men zich niet
verwachtte: het aantal stemmen voor de Franstalige of tweetalige lijsten in de
Vlaamse Rand is voor de allereerste keer gedaald. Niet dat we kunnen spreken
over een spectaculaire daling, maar het blijft in elk geval een daling. Wij,
Vlamingen, zouden dan ook gematigd tevreden kunnen zijn, ware het niet dat we
met een dubbel gevoel blijven zitten.
Het is nl niet zo dat de Rand ontfranst wordt, zoals in enkele
krantenartikels al werd gesteld, sommige aan de hand van zgz specialisten,
zoals een Guido Fonteyn, voormalig journalist en Wallonië kenner. Eerder dan
van een ontfransing, zouden we beter spreken van een internationalisering van
de Rand. Dat is het gevolg van een tweede exodus uit het dure, lawaaierige en
vervuilde Brussel. Eerst was er de uittocht van de (meestal Franstalige)
Brusselse middenklasse; nu ontvluchten steeds meer allochtonen en buitenlandse
werknemers van de E.U. en de NAVO het hoofdstedelijk gewest.
Van
op onze twee oren slapen is dus helemaal nog geen sprake. Ook de nieuwkomers
die thuis geen Frans, maar een derde taal spreken, moeten zich aanpassen aan
hun nieuwe Vlaamse omgeving. Raar genoeg blijkt dat gemakkelijker te gaan voor de
allochtone Brusselse middenklasse, omdat die hun kinderen in Brussel meestal
naar de Nederlandstalige scholen stuurden. Dit als gevolg van het slechte
onderwijsniveau van de Franstalige scholen in de hoofdstad. Toch wordt het zaak
ervoor te zorgen, dat er straks daar geen onderstroming tot stand komt van
mensen die in de Vlaamse Rand onder elkaar Engels gaan praten, een taal die nu
al de lingua franca is in Brussel zelf.
Brussel zelf wordt steeds minder een Franstalige stad, steeds meer een
internationaal amalgaam, waar het Engels straks de hoofdtaal wordt. Dan nog
blijven dromen van een WalloBrux wordt dan ook stilaan lachwekkend.
De
eerste werkweek van 2013 zit erop voor de regering Di Rupo en onze media hebben
geen woorden van lof genoeg om ze te prijzen, want er is heel wat gepresteerd,
zeggen ze. Zou het? Er is inderdaad heel wat werk verricht, maar zal het ook
iets opbrengen?
Er
is een verstrenging gekomen van de beruchte wet Lejeune, waardoor criminelen na
amper één derde van hun straf konden vrijkomen. Nu wordt dat allemaal wat
moeilijker gemaakt, maar de wet wordt niet drastisch gewijzigd, laat staan
afgeschaft en met slimme advocaten en de nodige poen blijven er tal van
mogelijkheden.
Het zou ook moeilijker worden om criminelen vrij te krijgen wegens
procedurefouten, in theorie althans. Wat dat in de praktijk gaat worden, is nog
koffiedik kijken. Ook voor deze materie geldt het bovenstaande verhaal van die
slimme advocaten, waarvan men verwacht dat ze naar het Grondwettelijk Hof
zullen stappen, waarna de hele zaak misschien weer eens moet worden overgedaan.
Er
zal geknabbeld worden aan de dotaties van het koningshuis, maar dat geldt voorlopig alleen voor tante Faby, die wat te kort door de bocht was gegaan.
Dat ook de francofone volksvertegenwoordiging zo snel daarop reageerde, heeft
waarschijnlijk te maken met het feit dat de weduwe van de heilige Boudewijn
niet alleen aan haar Spaanse neefjes en nichtjes had gedacht, maar ook aan
enkele katholieke instellingen en dat laatste mag natuurlijk niet de PS.
In
t kort, zoals ik al menig keer in deze rubriek heb herhaald, was er ook in
deze zgz drukke week geen tijd om een echte hervorming door te voeren, maar
bleef alles voor de zoveelste keer bij knippen en plakken. Wie daarover
triomfantelijk doet, maakt zich blij met een dooie mus.
Met de regelmaat van een klok worden we om de oren geslagen met columns
en andere uiteenzettingen waarmee gesteld wordt hoe belangrijk Brussel voor dit
land is, ook voor Vlaanderen. Niet zelden gebeurt dat in het kader van
politieke vaststellingen omtrent separatisme of confederalisme. Als echter
puntje bij paaltje komt, gaat het altijd om hetzelfde: geld.
Dat is zopas nog maar eens gebleken, nu blijkt dat de Brusselse regering
in haar begroting voor 2013 al inkomsten heeft ingeschreven die ze pas zal
krijgen als de zo geroemde zesde staatshervorming van Elio en zijn acolieten
zal zijn uitgevoerd. Dat het nog dit jaar zal gebeuren is zeer twijfelachtig.
Het is trouwens niet de eerste keer dat de kiekenfretters zich op die
manier vergaloperen. De afspraak bij de akkoorden voor de zesde
staatshervorming was, dat Brussel inderdaad extra geld zou krijgen, 461 miljoen
euro om juist te zijn. Dat zou echter in verschillende fazen gebeuren. Zo zou
de stad de eerste schijf krijgen na de splitsing van B-H/V. Ook toen had het
hoofdstedelijk gewest echter het bedrag al in haar begroting (die van vorig
jaar) ingeschreven nog vóór de splitsing een feit was. Daar er niet tegen
geprotesteerd werd, heeft men gedacht die truc nog maar eens te herhalen. Het
lijkt allemaal zon beetje op chantage, waarin de meerderheidspartijen
blijkbaar geen graten zien. Volgens Guy Vanhengel, Brussels minister van
Begroting, heeft zijn gewest daar recht op*. En wat als er straks een kink in
de staatshervorming komt? Gaat dat zgz rijke gewest dan dat geld
terugstorten?
Er
is dezer dagen heel wat aan de hand in dit land: de commotie bij Ford Genk, de
koninklijke dotaties**, de aanpassing van de wet Lejeune, het wereldnieuws rond
Denderleeuw, de zaak Kim De Gelder en ga zo maar verder. Men zou beter opletten
dat we ondertussen niet in stilte gepakt worden in de communautaire themas
die voor ons belangrijker zijn en die ons echt geld gaan kosten. Voor
Vlaanderen, dat nu al teveel betaalt om dit land recht te houden, is elke extra
communautaire uitgave er een teveel.
* Een van de redenen, waarom Brussel extra
geld krijgt is, omdat het zogezegd geld moet derven doordat de tienduizenden
pendelaars van buiten het gewest in Brussel geen belasting betalen. Waarover
men niet spreekt is over de steeds talrijker wordende inwoners van het
hoofdstedelijke gewest die in de Vlaamse Rand komen werken en daar ook geen
belasting betalen. Een zoveelste berekening met twee maten en twee gewichten
waarbij het tenslotte steeds Vlaanderen is dat betaalt.
** De beste quote in de verhitte discussies
over de dotaties vond ik die van Jan Jambon: Hoe blauwer het bloed, hoe rode
de diesel! Doordenkertje
Ons koningshuis is, nog maar eens, in opspraak gekomen. Deze keer dank
zij Fabiola de Mora y Aragon, die haar bezittingen in een privéfonds heeft
gestopt en op die manier haar erfgenamen in Spanje de Belgische successierechten
bespaart. Ze heeft daarbij niets onwettigs gedaan. De Belgische wetten zijn nu
eenmaal wat ze zijn en slimme immigranten hebben snel door hoe ver ze hierin
kunnen gaan. Wie genoeg geld heeft en het zich kan veroorloven, vindt hier gespecialiseerde
advocaten die het allemaal voor u zullen uitvissen. De Belgische wetgeving is
zo ingewikkeld geworden dat advocaten wel verplicht zijn zich te specialiseren
in één bepaald gebied van de rechtspraak (de zgn niche), maar er dan ook álles
van weten. Dit in tegenstelling tot de rechters, die over alles zouden moeten
kunnen oordelen, maar al lang niet meer het bos zien van de bomen.
Wat Fabiola betreft, die is met haar Pereos fonds trouwens niet aan
haar proefstuk. Hoe zou het zitten met haar onwettig gebouwd klooster in
Opgrimbie? Voor zover ik het nog weet, werd de bouwvergunning daarvoor
ingetrokken, maar staat het klooster, dat gebouwd werd in 1994, er nog steeds.
Om
nog even op dat Belgisch Gerecht terug te komen, is er ook een voorstel om
vrijlatingen na procedurefouten in te perken. De advocaten gespecialiseerd in
deze materie, Hans Rieder op kop, staan nu op hun achterste poten om deze
wijziging te betwisten en noemen het een gepruts aan de grondrechten.
Buitenlandse criminelen de kans geven te gaan lopen, zoals reeds meermaals
gebeurd is na stomweg onnozele procedurefouten, zouden dus grondrechten zijn in
dit efficiënte land (de natte droom van Kris Peeters).
Nu
nog de kieswet veranderen zodat er geen tweede Denderleeuw kan plaatsvinden
en dan kunnen onze superdemocraten weer op hun twee oren slapen.
Het gaat niet goed met onze vakbonden. Ze mogen dan nog steeds veel
leden hebben, het lijkt er steeds meer op dat hun greep op wat er in dit landje
gebeurt en nog te gebeuren staat, steeds zwakker wordt. Eén uitleg kan zijn dat
het ACV, toch nog altijd de grootste bond, een serieuze financiële aderlating
heeft moeten ondergaan met het Arco/Dexia debacle, maar er is meer aan de hand.
Neem nu de herrie bij Ford Genk. Na maanden van onrust en acties werd er
een zeer kleine meerderheid (54%) bereid gevonden om nog tijdelijk voort te
werken, op basis van een akkoord tussen directie én vakbonden. Bij de
toeleveranciers ligt voorlopig echter nog alles plat, zodat ook diegenen die
willen werken, het voorlopig niet kunnen. Bijkomende vraag is, hoe lang de werkweigeraars
het gaan volhouden, want zij krijgen op dit ogenblik helemaal niets meer, zelfs
geen stakingsgeld. Er zal m.i. nog veel moeten gepraat worden alvorens men de
situatie daar onder controle zal krijgen.
En
dan is er de NMBS, waarover eindelijk een beslissing is gevallen in het
kernkabinet en die voortaan nog uit twee eenheden zal bestaan (plus een interim
aanwervingsdienst) en niet meer uit drie zoals sinds enkele jaren het geval was,
iets dat niet werkte. Of het nu zal werken is nog zeer de vraag, want de NMBS
zal voortaan in feite uit twee en een halve eenheid bestaan, weer zon
oplossing à la belge. De vakbonden zijn het daarmee trouwens niet eens en het
ABVV dreigde al met acties, waarbij de reizigers waarschijnlijk nog maar eens
de dupe zullen worden. Dit alles terwijl zowel de regering als de vakbonden
zeggen dat zij in de eerste plaats de belangen van die reizigers voor ogen
hebben. Probeer er maar eens aan uit te kunnen. Ik heb zo het idee dat de
hoofdreden van al dat gehakketak het feit is dat de Spoorwegen, eens de nieuwe
structuur er zal zijn, niet meer de Nationale Maatschappij der Belgische
Syndicalisten zal zijn en dat daar het schoentje wringt. De NMBS is altijd door
de vakbonden als hun speeltuin beschouwd. Zij deelden er de lakens en de
postjes uit. Er zal nu moeten bespaard worden op die postjes, te beginnen met
de topjobs, maar ook verder in de kaders en dit pikken de vakbonden niet. Alle
andere argumenten dienen maar als rookgordijn.
Waar is de tijd toen er door de vakbonden bijna elk jaar gedreigd werd
met een hete herfst, als de zaken niet liepen zoals zij het wilden? Die
periode lijkt nu achter de rug. Het Inter Professioneel Akkoord (IPA), waarover
altijd zo veel te doen was, is in sourdine voorbereid en zal waarschijnlijk
stoemelings worden gesloten. De vraag is maar, of er dit jaar wel eens geen hete
lente zal komen. Met een ACV dat op zijn centen moet letten is de kans klein
dat men daar een vakbondsfront voor zal vinden. Anderzijds wordt het voor de
rode vakbond steeds moeilijker om verzet te plegen tegen een regering die door
gelijkgezinden gerund wordt. De man achter het nieuwe NMBS-plan, Paul Magnette,
is dan uitgerekend nog de coming man van de PS. De syndicale soep zal dan
straks waarschijnlijk ook niet zo heet gegeten worden als ze werd opgediend.
Dat is althans te hopen voor de treinreizigers, maar ook voor de werknemers van
de betrokken maatschappijen.
Ik
heb het nog altijd moeilijk met de uitspraak van Vlaams minister-president Kris
Peeters in de Zevende Dag van vorig weekeinde, waarbij hij beweerde geen
voorstander te zijn van een onafhankelijk Vlaanderen, maar van een efficiënt
België. Hoe kan een man in een dergelijke positie zon stommiteiten zeggen?
Een efficiënt België!
Dat is dat land:
-met een staatsschuld van meer
dan 100% en die nog grandioos kan oplopen mocht het fout lopen met de
restholding van Dexia (Frankrijk, dat ook al geen voorbeeld van goed beheer is
en in die zaak heel wat minder riskeert dan België, heeft daarvoor al geld
opzij gezet. België niet);
-dat nog altijd moet beginnen
geld opzij te zetten voor de aanstormende vergrijzing, iets wat in al onze
buurlanden al járen geleden werd gedaan;
-met zijn overvolle
gevangenissen, waarvoor maar geen serieuze oplossingen voor gevonden wordt. Het
toezicht op korte straffen, vooropgesteld voor september 2013, is zopas nog met
twee jaar uitgesteld omdat er geen geld voor is. Wie voor een enkelband in
aanmerking komt, komt op een wachtlijst te staan en weet hoegenaamd niet of dat
nog maanden of jaren gaat duren. En zo blijven veroordeelde criminelen vrij rondlopen.
-waar geen geld meer is voor het
vernieuwen van de onderhoudscontracten voor de boten en de helikopters van de
zeevaartpolitie, waardoor o.m. die van Gent met een opblaasbare zodiac moet
uitvaren
-waar we de hoogste
energieprijzen betalen, de hoogste consumptieprijzen, de hoogste
telefoontarieven en op één na de hoogste belastingen van heel Europa;
-met het hoogste aantal
ambtenaren, ministers en kabinetten van heel West-Europa;
-met zowat de laagste pensioenen
van Europa;
-waarvoor de Walen kiezen dat
het zou blijven bestaan omdat ze op die manier door de Vlamingen onderhouden
worden, iets waartoe ze zelf niet in staat blijken te zijn;
Als Kris Peeters wacht op een efficiënt België, dan kan hij even goed
wachten op Godot. Als hij ook dat verkiest boven een onafhankelijk Vlaanderen,
dan is de man niet waardig nog langer minister-president van datzelfde
Vlaanderen te blijven.
N.a.v. de discussies over de uitspraken van Di Rupo in twee Vlaamse
gratiskranten schreef ik gisteren al, dat hijzelf daar electoraal geen last van
zal hebben, maar de Vlaamse partijen in zijn regering wél. Als we bij die
uitspraken dan ook nog eens het initiatief van Reynders tellen die een Vlaamse
ambassadeur terug roept uit Congo-Brazzaville omdat hij daar teveel Nederlands
heeft gesproken of de verklaringen van Loulou Michel die ons komt zeggen dat
wij het cordon sanitaire* niet mogen doorbreken, dan vraag ik me af waarmee we
bezig zijn.
Bovenstaande uitspraken maken het nog maar eens duidelijk, dat we met
deze zesde staatshervorming de problemen van dit land nog verre van opgelost
hebben. Zolang politici, zowel francofone als Vlaamse, mensen in een andere
regio kunnen schofferen zonder daar zelf electoraal voor gestraft te worden, is
het duidelijk dat dit land nog verre van hervormd is en dat we die zevende
staatshervorming zeker nodig zullen hebben.
Wie trouwens bij de bespreking van deze problemen uit zijn rol gevallen
is, is Vlaams minister-president Kris Peeters. Tot nu toe was hij zon beetje
het enige CD&V boegbeeld dat ontsnapte aan de federale malaise die zijn
partij doormaakt en waar ze maar niet uit geraakt. De spreidstand die Peeters nu al
enkele jaren uitvoert, wordt echter steeds hachelijker. Hij kan niet de Vlaamse
kool en de Belgische geit blijven sparen. Peeters vertelde in de Zevende Dag dat
men eerst de zesde staatshervorming moet doorvoeren en dan pas aan de zevende
kan beginnen. Als er echter nog lang getreuzeld wordt (tweederde van die zesde
moet nog gerealiseerd worden) dan geeft hij de federale regering van Di Rupo
een uitstekend excuus om alles inderdaad te rekken en te trekken, iets waarin
Di Rupo al bewezen heeft een crack te zijn. En mogen we het confederalisme voor
2014 vergeten. Tenzij de V-partijen dan een volstrekte meerderheid zouden halen
in het Vlaamse parlement, wat inhoudt dat ze dan ook de partij van Peeters niet
langer nodig zouden hebben en Peeters zelf dus ook niet. De brave man moet dan ook
geen uitspraken doen dat hij geen voorstander is van een onafhankelijk
Vlaanderen, maar wel van een efficiënt België. Peeters mag dan al een
achtenswaardig man zijn, die tot nu toe zo slim was zich niet aan de Belgische
brij te verbranden, met uitspraken zoals die hierboven riskeert hij dat wél.
Een efficiënt België, laat me niet lachen
* Ondertussen zijn de vier 'grote' partijen het in Dendcrleeuw niet eens geraakt en 'gedoogt' het VB er het kartel N-VA/CD&V. Het eerste resultaat was al dat de OCMW voorzitter uit dat kartel is gekozen. De schepenen volgen een dezer dagen. Denderleeuw is hopelijk een beginpunt om een eind te maken aan het cordon en de daarbij behorende totalitaire democratie.
Wat bezielt ACV-militanten om een nieuwjaarsreceptie van de N-VA te gaan
verstoren? Om te beginnen doet men zoiets niet bij zon gelegenheid. Ten tweede
hebben die mensen zich van partij vergist. In de federale regering zit N-VA in
de oppositie en in de Vlaamse regering werkt ze samen met CD&V, toch
officieel nog altijd de partij waarmee de christelijke arbeidersbeweging
verbonden is. Dat ze in haar hetze tegen de Vlaamsnationalisten dan nog de
steun krijgen van Peter Mertens, de communist uit de Antwerpse gemeenteraad, is
helemaal te gek voor woorden.
Leven die mensen misschien op een andere planeet? Weten die nog altijd
niet dat De Wever niets liever vraagt dan aangevallen te worden? Ze kregen
trouwens bij Barts openingsspeech meteen lik op stuk, toen diezelfde die
hen herinnerde aan de vuile spelletjes die ze zelf gespeeld hebben via Arco bij
Dexia en het Gemeentelijk Fonds en waarbij ze voor de vuigste kapitalisten niet
moesten onderdoen. Wat gaan ze nu verder doen? De N-VA leden uit hun vakbond smijten
zoals ze dat met de VB-leden hebben gedaan? Er zal straks in Vlaanderen niet
veel volk meer overblijven in de tot nu toe grootste vakbond van het land.
Uitgerekend de dag daarop, één dag vóór verloren maandag*, valt Di Rupo
diezelfde Vlaamsnationalisten frontaal aan in de gratiskrant van bij de warme
bakker. Hij vindt dat er in die kerstboodschap van Albert II waarvoor hij als
premier verantwoordelijk is - niets
verkeerd staat, dat hij daar achter blijft staan en zegt dat de N-VA zéér
gevaarlijk is voor dit land. Dat laatste klopt, zeker voor wat hij zijn land noemt.
Want zijn land is al lang niet meer ons land en de vraag is alleen nog hoe lang
de collaborerende Vlaamse partijen van de huidige federale meerderheid
dergelijke aanvallen tegen Vlaanderen in het algemeen en tegen Vlaanderens
grootste partij in het bijzonder gaan blijven steunen. Twee van die partijen
hebben nl enkele jaren geleden zelf ook gekozen voor een overgang naar het
confederalisme, maar doen nu alsof dat maar om te lachen was. Iets duidelijker:
om de mensen wat wijs te maken. Waar is de tijd toen Verhofstadt dat nog zwart
op wit in zijn burgermanifesten schreef en Leterme het daarover met De Wever
roerend eens was? Zelf durven CD&V en Open VLD De Wever en de zijnen niet openlijk
meer aanvallen. Ze zijn al te dikwijls van een kale reis thuis gekomen. Ze
laten het vuile werk dan maar over aan hun vakbonden en aan hun grote vriend Di
Rupo, zonder schijnbaar te beseffen dat ze zich op die manier nog meer in de
vernieling gaan rijden, want Di Rupo kan in Vlaanderen niet worden weggestemd;
zij wél.
Er
is maar één uitleg voor de hevigheid waarmee de Vlaamsnationalisten in het
algemeen en de N-VA in het bijzonder worden aangevallen: de schrik zit er diep
in bij tsjeven en liberalen. Hun
gebruikelijke argumenten doen het niet meeren ze hopen dan maar op e.o.a. soort schoktherapie of een deus ex
macchina. De tijd die nog rest tot de volgende verkiezingen wordt voor hen wel
akelig kort
* 'Verloren maandag' wordt in het Antwerpse gevierd op de eerste maandag na Driekoningen. Het was vroeger de dag waarop de ambtenaren weer aan de slag gingen en nieuwe medewerkers werden onthaald. Dat werd er zodanig gevierd, dat er van werken die dag niet veel meer in huis kwam. Nu beperkt men zich tot het uitdelen en eten van worstenbroden en appelbollen.
De
uitspraak van Ben Weyts (N-VA) in de gratiskrant Metro, dat we in dit land
eerst naar een confederalisme zullen moeten, omdat er (nog) geen draagvlak is
voor een Vlaamse onafhankelijkheid, heeft de discussie daaromtrent nog maar
eens doen oplaaien. Ikzelf heb het daarover in deze rubriek al enkele keren
gehad, o.a. op 31 oktober 2012 (De moeilijke confederale discussie) en nu
woensdag, 2 januari, nog terloops in mijn artikel over de fluwelen scheiding
in Tsjecho-Slowakije en ik ga daarover niet opnieuw beginnen. In feite is het
allemaal verloren energie. Het eerste wat moet gebeuren is, dat de V-partijen
bij de volgende verkiezingen de volstrekte meerderheid halen en dit zeker in
het Vlaamse parlement. Pas dan kan men serieus gaan praten hoe het verder moet.
Dat alles neemt niet weg, dat het geen kwaad zou kunnen, mocht men ook
in Vlaanderen eens werk gaan maken van een Plan B, nóg iets waarover ik
recentelijk geschreven heb n.a.v. van een vraag daarover van Peter De Roover
(VVB). Die ergerde zich eraan dat een heleboel geleerde universiteitsprofessoren
over alles en nog wat studies maken, maar niet over een eventueel plan B, als
het straks met België finaal mis loopt. Een zekere professor Maarten Goos (KU
Leuven) blijkt zelfs een studie gemaakt te hebben over het verdubbelen van de
koopzondagen*. Zo heeft iedereen zijn problemen
We
kunnen misschien wel eens heimelijk lachen met de francofone plannen die er
zouden bestaan omtrent een plan B (en zelfs een plan W), buiten de echte
plannen die ze daar al hebben (2 Marshall plannen en Horizon 2020), maar het enige wat
daar aan Vlaamse kant tegenover staat is een wel degelijk uitgekiend boekwerk dat echter
niet aanvaard wordt because geschreven door twee niet politiek-correcten.
Hopelijk wordt het straks geen pijnlijk ontwaken met een Vlaamse
verkiezingsoverwinning waarvan we de vruchten niet zullen kunnen plukken omdat
er niet is over vóórgedacht
* Die professor stelt, dat het verdubbelen
van de koopzondagen 15.000 extra jobs zou kunnen opleveren. Die man gaat er
waarschijnlijk van uit dat de mensen hun geld twee keer kunnen uitgeven. De studie
wordt niet eens serieus genomen door Unizo, de middenstandsorganisatie die er
de grootste baten bij zou hebben
