Zeker na de verklaringen van Jan Smets, de eerder saaie nieuwe gouverneur van de Nationale Bank (NBB), dat de ‘hoofdverantwoordelijke’ bij Optima niet vrijuit gaat bij het nu uitgesproken faillissement, is ook de politiek wakker geschoten. Bij de discussies daaromtrent ging het niet zozeer over die Jeroen Piqueur, maar wel over de vraag hoe het komt dat die NBB aan Optima een banklicentie gaf nadat banktoezichter FSMA dat had afgeraden. Misschien zou het geen kwaad kunnen ook daarover eens een parlementaire commissie op te richten. Als dat kan voor de Panama Papers en voor de aanslagen, waarom dan niet voor Optima, een bank van bij ons? Misschien krijgen we dan het gerucht bevestigd dat in de wandelgangen van het parlement de ronde doet, nl dat de NBB die licentie gaf na een rechtstreekse interventie van toenmalig premier Di Rupo die op die manier in de eerste plaats Ethias Bank wilde redden, de bank van de kameraden. Ik zie dat nog niet meteen gebeuren, ook al omdat die Smets eerder overkomt als een staatsambtenaar dan als een gedreven bankier. Al bij al heeft ook hij die baan maar gekregen omdat hij de juiste partijkaart had. Vóór hem was er een liberaal en daarvoor een PS’er en de job kwam nu toe aan een christendemocraat, vandaar…
Di Pippo komt trouwens ook op een andere manier in een eerder slecht daglicht. N.a.v. de besparingen opgelegd door de regering Michel moet het nieuwe spoorwegstation van Mechelen kleiner en goedkoper worden dan eerst gepland. Er komt een nieuwe aanbesteding, waarbij de kosten onder de 100 miljoen euro moeten blijven. Wat dat met Di Rupo te maken heeft? Wel in Bergen/Mons, de stad waar hij burgemeester is, heeft hij het tijdens zijn beleid als federaal premier gepresteerd om ervoor te zorgen dat ook zijn stad een nieuw spoorwegstation kreeg. Prijskaartje 272 miljoen, 2,7 keer meer dan Mechelen dat met Mons kan vergeleken worden qua inwoners, niet qua verkeer. Mechelen ligt immers op een van de drukste treinlijnen van dit land, tussen Antwerpen en Brussel, de twee grootste steden. Daarbij komt nog dat de werken aan het nieuwe station van Pippostad, getekend door de beroemde architect Calatrava, pas in 2018 klaar zullen zijn, dat is twee jaar over tijd. Zoals Calatrava’s station in Luik ook jaren over tijd klaar was (en eens zo veel kostte), evenals dat van New York dat men daarna niet eens officieel meer wou inhuldigen…
Tussen alle andere nieuws, was het een beetje verloren gegaan, maar ondanks het feit dat men het communautaire in de federale koelkast wil houden, was er in Brussel toch weer een communautaire rel die kon tellen. Het was al langer bekend dat bij de splitsing van de Frans- en Nederlandstalige Brusselse Justitie, laatstgenoemde een deel personeel had moeten afstaan, terwijl ze al mensen tekort had. Dat gebeurde in het kader van de zesde staatshervorming die dan wel B-H/V min of meer had opgelost, maar voor heel wat collatoral damage had gezorgd. De beslissing waarvan sprake was door de Franstalige Justitie genomen zonder enig fatsoenlijk overleg zoals vooraf was afgesproken. N-VA Kamerlid Kristien Van Vaerenbergh had daartegen klacht ingediend en krijgt nu gelijk van de Hoge Raad voor Justitie. Zo krijgen de francofonen ook eens lik op stuk in “hun’ Brussel waar ze denken te mogen doen wat ze willen. O.m. als gevolg van het bijkomende verlies aan personeel was de Nederlandstalige rechtbank sindsdien na de middag zelfs niet meer telefonisch bereikbaar, stel je voor.
Als het ooit zover zou komen dat België confederaal zou worden (dromen mag), dan moeten we er toch voor zorgen dat we in Brussel niet alleen een gelijkwaardig statuut krijgen voor het Nederlands, maar ook een controlerende stem, omdat we ons niet kunnen veroorloven dat er zich in dat Brussel een samenleving gaat vormen die straks voor de andere regio’s een gevaar zou kunnen betekenen en die o.m. de Nederlandstaligen zou discrimineren. Brussel ligt nu eenmaal in Vlaanderen en dat zal in een confederale staat niet anders zijn. Het gevolg daarvan is dat wat er in Brussel allemaal nog zal gebeuren ook Vlaanderen kan raken. Er loopt nu in de Belgische hoofdstad al zoveel mis - denk maar aan de nefaste uitstraling van die politiezones en de baronieën, het verval van de infrastructuur (de tunnels) - dat we ook in Vlaanderen een escalatie daarvan zullen kunnen missen als kiespijn. De uitspraak van de Hoge Raad voor Justitie komt dan ook niets te vroeg om de ketjes eraan te herinneren dat ze ook met hun Vlaamse medeburgers rekening zullen moeten blijven houden.
---
In de marge van bovenstaande, nog dit. De Raad van State tikt het Brusselse stadsbestuur op de vingers, nu het de middenstanders van het centrum gelijk geeft en de pas ingestelde voetgangerszone niet alleen zal moeten worden ingekrompen, maar ook ‘herdacht’. ’t Zijn harde tijden voor dictatorke Mayeur!
We blijven nog even over de centen praten, want per slot van rekening hebben we daar toch allemaal iets mee te maken. Ons ministerie zonder Financiën kraait nl victorie omdat de staatsschuld gezakt is en dit voor de eerste keer in acht jaar. ’t Is maar hoe men het bekijkt, want die staatsschuld staat nog altijd boven de 106%*, wat betekent dat er nog steeds meer geld wordt uitgegeven dan er binnenkomt. Een voordeel voor de staat is wel dat de rente belachelijk laag staat zodat men in feite zo’n 4 miljard euro per jaar (1% van het bbp) kan besparen tegenover vóór de crisis van 2008. De vraag is maar of en hoelang dat nog zal duren. De Europese Centrale Bank (ECB) doet wel haar uiterste best om dat zo te houden, maar heel wat mensen, die er wat van kennen, beginnen zich daarover zorgen te maken.
Mede door het extreem soepel beleid van die ECB kan men nl niet alleen haast gratis lenen, in sommige gevallen betekent het zelfs dat men moet bijbetalen om spaargeld geplaatst te krijgen, bv m.b.t. staatspapieren. Dat noemt men obligaties met negatief rendement. Zo maakt men het mee dat Duitsland tegenwoordig geld krijgt om te lenen, maar er feitelijk niets mee doet. Of denk maar aan het Microsoft verhaal dat ik gisteren aanhaalde, waarbij een maatschappij die op een berg cash zit van 100 miljard dollar, daar bovenop nog eens meer dan 26 miljard gaat lenen om daarmee een overname te doen die ze zgz cash betaalt. Zoiets is niet meer normaal.
Zo kunnen banken tegenwoordig meer dan vroeger bankbiljetten bewaren. Als ze die nl aan de ECB geven, moeten ze daar 0,4% rente op betalen. En dat is nog niet het einde van het verhaal, want voor het bewaren van dat geld kunnen ze een verzekering aanvragen (er blijken verzekeraars te zijn die dat doen), waarna ze nog steeds 0,2% meer overhouden t.o.v. het aan het ECB te geven.
Kortom, een absurde wereld, waarbij alleen maar te hopen is dat het allemaal goed gaat aflopen…
* Ter vergelijking: de Nederlandse staatsschuld ligt op 69% en zelfs die van het armlastige Frankrijk ligt nog 11% lager dan die van den belgiek…
‘Microsoft neemt LinkedIn over voor 26,2 miljard dollar’ Men staat er haast niet meer bij stil, maar het is bijna niet te geloven wat voor kapitalen er betaald worden op het Internet door maatschappijen zoals Microsoft, Facebook, Google, Apple en Co. Allemaal bedrijven die 20 jaar geleden amper of zelfs helemaal niet bestonden en die nu de lijst aanvoeren van ’s werelds grootste bedrijven. Vroeger vond je daar in de eerste plaats petroleummaatschappijen en autoconstructeurs, allemaal maakbedrijven die nu door de Internetbedrijven overvleugeld worden. Bedrijven die grotendeels niets tastbaars maken en waarvan men zich soms afvraagt of hun producten – of een deel ervan – geen gebakken lucht zijn. Ondertussen kopen ze alle kleinere spelers op, ongeacht wat hen dat ook kost. Het laatste anderhalf jaar deed Microsoft 25 overnames, Google 16, Apple 14 en Facebook 7.
Als we bij bovenvermelde Internetreuzen nog Amazon bijnemen, dan praten we over bedrijven die samen een omzet maken van zo’n 500 miljard euro. Facebook alleen wordt op het Internet gevolgd door zo’n 1,7 miljard mensen en Microsoft zou op een berg cash zitten van zo’n 100 miljard dollar.
En daar houdt het niet bij op. Ondanks die berg cash gaat Microsoft het geld voor de aankoop van LinkedIn – dat, nota bene, met verlies werkt - lenen en betaalt ze die overname eigenlijk met schulden. Doet zo’n beetje denken aan wat Telenet hier ooit deed, maar dan maal duizend en zoveel.
Het zijn gebeurtenissen die doen duizelen en waarvan men zich alleen kan afvragen waar dat gaat eindigen. Eén ding is zeker, voor zover men dat nog niet zou weten: er bestaat niet meer zoiets als privacy. Al wie zich daarover nog druk maakt, is er aan voor de moeite. Buiten de enorme geldstromen is het de Internetreuzen om macht te doen, om iedereen met iedereen te verbinden en zo overal een (dik) graantje mee te pikken. Alles draait de dag van vandaag om informatie en een haast virtuele wereld.
Jan Jambon, onze federale minister van Binnenlandse Dinges, is zijn licht gaan opsteken bij de NYPD in New-York, dat is de politie van een wereldstad met zo’n 12 miljoen inwoners. Het corps, dat de slogan heeft ‘We own the night’ (daar is zelfs een film met dezelfde titel over gemaakt), is er nl in geslaagd op een kleine tien jaar tijd de criminaliteit van die stad te verminderen met liefst 80%. 12 miljoen, dat is ongeveer het aantal inwoners van heel België. Die worden in dit land ‘beschermd’ door 189 politiezones, waarbij zes (6) in Brussel, waarvan nu wereldwijd geweten is dat deze laatsten hun taken niet aan kunnen en door de dienstenversnippering mede verantwoordelijk zijn voor de toenemende criminaliteit in dit land in het algemeen en de recente aanslagen in Brussel en Zaventem in het bijzonder. Als er ooit eens een voorbeeld moet gegeven worden van het teveel aan koks dat het eten bederft, dan hebben we daarvoor het recept in eigen huis.
Toch moeten we niet hopen dat daar binnenkort enige verandering in komt, omdat Jan Hesp behoort tot een meerderheid, waarvan de Franstalige vleugel – het MR – niet akkoord is om aan de Brusselse situatie ook maar iets te veranderen. De veiligheid van Brussel, de internationale instellingen die er hun zetel hebben en de rest van het land zijn hier nl ondergeschikt aan een federale regeringsverklaring waarin staat dat er tijdens deze legislatuur niet zal geraakt worden aan welke communautaire toestand ook. Het hele probleem van veiligheid, zowel voor Brussel als voor België, moet nl wijken voor de Brusselse toestanden met 6 politiezones en19 gemeenten met evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden en OCMW’s. Als het daar straks weer eens fout zou lopen, wat niet denkbeeldig is, dan kan men weer beginnen met de nationale sport van het zwarte pieten, al dan niet via een onderzoekscommissie. Ook het argument dat een stad die alles kan behappen met één brandweercorps, maar dat niet zou kunnen met één politiezone, moet daarvoor wijken.
Nu is het wel zo, dat men die zes politiezones zomaar niet kan herleiden tot één, als men niets doet aan die 19 gemeenten. Dat is althans de mening van Hendrik Vuye, de grondwetspecialist van de N-VA, Jambon’s partij en hij zal wel gelijk hebben. Krijg zoiets echter maar eens verkocht aan het buitenland…
Het wordt nog even spannend deze week. De aangekondigde spoorstaking gaat niet door, maar kan er nog komen, ook in de volgende week. Toch denk ik niet dat ze het gaan riskeren. Zeker wat het openbaar vervoer betreft hebben de vakbonden al veel krediet verloren, zeker bij het jonge volkje dat zich gepest voelt juist tijdens de examentijd.
Ook aan de francofone cipierstakingen komt stilaan een einde. In Dinant is het al zover, er volgen er deze week nog drie waar men ophoudt en de rest zal straks wel moéten gaan werken, want ze hebben er allemaal al geld bij verloren, vakbonden inbegrepen. Nu de drie Vlaamse vakbonden – die méér gekregen hadden dan ze ooit hadden durven dromen – het akkoord getekend hebben, evenals de Waalse blauwe bond, hoeft de federale regering niets anders meer te doen dan te wachten tot de laatste francofone diehard het zal opgeven. Zonde van de energieverspilling.
Maar, niet getreurd, vandaag staakt de Post, die Bpost waar het allemaal zo lekker liep. Tot het fout liep met de gemiste overname van PostNL nadat ex-minister Labille(PS) uit de biecht had geklapt, met opzet om het project te kelderen, iets waarin hij glansrijk geslaagd is. Welk overheidsbedrijf komt er straks aan de beurt? Proximus?
Tenslotte nog iets waarover in Vlaanderen weinig of niets bekend geraakte. In zo’n zeventig (70!) Waalse gemeenten en steden, vooral in Henegouwen en rond Luik, hebben de vuilophaaldiensten een week tot tien dagen lang gestaakt. Tegen de federale pensioenwet, waardoor ze over vijftien jaar een of twee jaar langer zullen moeten werken. Tot in het centrum van Doornik en Bergen (Di Rupo’s stad!) lag het vuil opgestapeld, iets waarover niemand in de federale regering zich ook maar even heeft druk over gemaakt. De stakers zetten ook hier immers hun eigen dorpen en steden onder het vuilnis en het was de plaatselijke bevolking die het weer moest ondergaan. Op de meeste plaatsen bleven ook de containerparken dicht. Op onze Tv-journaals was er nauwelijks sprake van, tenzij toen ze er mee ophielden. Op RTL echter des te meer. Raar dat men zo’n items niet overneemt. Men krijgt beelden van stakende vuilnismannen uit Parijs, maar niet uit Wallonië.
Enfin, of er deze week nog iets gebeurt is koffiedik kijken, volgende week is er dan die stakings- en betogingsdag van 24 juni en daarna begint de grote vakantie, wanneer ook de syndicalisten geen tijd meer zullen hebben om zich te roeren en eindelijk zullen kunnen doen waarin ze het strafst zijn: niets doen /la dolce far niente!
Optima Bank & Verzekeringen is zo goed als failliet. Dat zat eraan te komen na de berichten ter zake en nadat de Nationale Bank de rekeningen er had geblokkeerd. Sedert de bankencrisis hoort en leest men wel eens meer van die verhalen, maar in dit land was het geleden van 1997 dat het nog gebeurd was. Dat was toen de Antwerpse Max Fischer Bank, die failliet ging nadat er daar fraude ontdekt werd. Bij Optima is het al niet veel beter, al is het toch te simpel om het daarbij te houden. Wat nl speciaal is aan het Optima gebeuren is, dat het zijn thuisbasis heeft in Gent en daar geassocieerd werd met socialistische kopstukken en de loge, een combinatie die op het eerste zicht zou moeten vloeken.
Spil in heel het Optima gebeuren is de flaboyante stichter en hoofdaandeelhouder Jeroen Piqueur. De man sleept een verleden van faillissementen met zich mee al zou hij daarvoor tot hiertoe zelf nog geen enkele veroordeling hebben opgelopen, wat op zichzelf al merkwaardig kan genoemd worden. Het wordt iets doorzichtelijker, als men weet dat de man nogal wat relaties heeft in de politiek en aanverwante zaken. De namen die daarover circuleren zijn die van Luc Van de Bossche (vader van Freia van de zonnepanelen), Herman Verwilst (ex-kabinetschef van Willy Claes), Daniël Termont (tweede beste burgemeester ter wereld!) en Geert Versnick. Deze laatste is Open VLD-politicus (en misschien wel de link met de Loge), de anderen zijn allemaal socialisten. Ge weet wel: die mensen die zo bekommerd zijn om de kleine man.
Van den Bossche verliet de job van voorzitter van Brussels Airport Company - met een jaarloon van 689.000 euro! - voor een plaats bij Optima*, waar hij arriveerde samen met Verwilst om de zaak wat ‘professioneler’ te maken na de overname van Ethias Bank, nog zo iets met een socialistisch reukje*. Alhoewel die overname door de CBFA banktoezichter eerst verboden was, slaagde Piqueur er toch in het te realiseren via de Nationale Bank. Extra kapitaal om het te verwezenlijken vond men o.m. bij Jos Versluys, een figuur die ook al opdook in de affaire Electrawinds en die zo banden had met Vande Lanotte. Van den Bossche en Versnick zitten ook in enkele vastgoedprojecten in het Gentse, waaronder dat van Land Invest. Dat bedrijf is voor helft in handen van Ogeo, het Waalse pensioenfonds dat geleid wordt door Stéphane Moreau (PS), ook voorzitter van de Luikse intercommunale Tecteo, die ondertussen omgedoopt werd tot Nethys. Datzelfde Tecteo kocht enkele jaren geleden delen op van het Electrawinds waar Vande Lanotte dan weer bij betrokken was en dat uit de nood werd geholpen door Termont die zorgde voor een brugkrediet van 10 miljoen euro. Termont zorgde er ook voor dat de financiering van de Ghelamco Arena rond kwam toen Optima haar beloften daar niet meer kon waarmaken en dit gebeurde via de Gentse intercommunale watermaatschappij.
Enfin, een kluwen waarin een kat haar jongen niet meer zou terugvinden. Met die Piqueur is er verder niets mis. De man bezit slechts een Rolls-Royce Phantom, een privéjet en een luxejacht (met bemanning) in Saint Tropez en zegt dat hij daar hard voor gewerkt heeft… Hij werd ook sponsor van KVO Oostende, volgens Piqueur omdat Coucke dat wou als tegenprestatie om te beleggen in Optima.
Men vraagt zich af waarom socialistische partijen de mensen niet meer aanspreken. En waarom Kris Peeters – zoals ik reeds meldde in mijn blog van eergisteren (‘Minister in overdrive’) – een ‘Letermke’ wil doen en zich wil inspannen om de gedupeerden van Optima niet alleen hun gewaarborgde 100.000 euro, maar ook de rest van hun geld terug te bezorgen.
* Toen Van den Bossche vertrok bij Brussels Airport, eiste hij een riante vertrekvergoeding, terwijl hijzelf ontslag had genomen!
** Ethias is het vervolg van het frauduleus failliet gegane UNIOP, een ook al socialistische organisatie.
In tegenstelling tot de christelijke vasten, die zich steeds situeert in het voorjaar, schuift het equivalent van de moslims, de ramadan, telkens wat op en fietst feitelijk zo doorheen het hele jaar. Probleem daarbij is dat de gelovigen van die godsdienst van bij het opkomen van de zon tot de ondergang niets mogen eten of drinken, wat nog enigszins te harden is als de dagen korter zijn (in de winter), maar erg zwaar wordt als die langer zijn (in de zomer). Ze mogen daarna dan wel eten, maar bij heel wat mensen betekent dat toch een ontregeling van hun levenswijze (en slecht voor de spijsvertering en het slapen). Bij de eerste christenen betekende de vasten ook niet eten en drinken zolang de zon niet onder was gegaan. Deze godsdienst heeft zich echter altijd aangepast aan de evoluties die zich voordeden. De islam is daartoe blijkbaar niet in staat en past nog altijd middeleeuwse regels toe, ooit gemaakt voor woestijnbewoners van Noord-Afrika.
En dan hebben we het over volwassenen. Erger wordt het bij de kinderen. Alhoewel deze volgens de islamitische wetten (die bestaan, maar kunnen door iedereen anders geïnterpreteerd worden) niet hoeven te vasten, zijn er steeds meer die op een jongere leeftijd daaraan gaan meedoen, wat nooit de bedoeling was. Blijkbaar heeft dat te maken met fanatieke moslimleraren uit de zgn Koranscholen waarnaar moslims hun kinderen sturen tijdens het weekeinde. Die situatie heeft ertoe geleid dat het Nederlandstalig gemeenschapsonderwijs (GO) van de Brusselse regio daarover een alarmkreet heeft geslaakt. Blijkt nl dat er moslimkinderen zijn die al in het lager onderwijs tijdens de ramadan zonder eten of drinken naar school komen. Alsof dat nog niet erg genoeg is, valt dit jaar de ramadan vlak in de examenperiode.
Het gevolg van dit alles is, dat er bij ons in de islamitische getto’s van o.m. Molenbeek, Schaarbeek en Anderlecht een volgende generatie geradicaliseerde moslims gekweekt wordt. Het houdt trouwens niet op met niet eten en drinken. Steeds meer van die kinderen willen tijdens de ramadan zelfs niet meer zwemmen, omdat ze dan riskeren een slokje water binnen te krijgen. Anderen willen geen muzieklessen of zanglessen meer volgen omdat dat, volgens hun godsdienst, zondig zou zijn. Beeldhouwkunst en schilderen zullen dan wel de volgende stap zijn en daarmee zitten ze op één lijn met IS, dat allerlei kunstwerken vernietigt en muziek verbiedt in het kalifaat waar ze het (voorlopig) nog voor het zeggen heeft.
De simpele zielen – type Bert Anciaux – die nog steeds denken dat moslims zich hier probleemloos zullen integreren, zijn er dan ook aan voor de moeite. Dat de namen van Molenbeek, Schaarbeek en Anderlecht daarbij weer op de voorgrond treden is normaal, want daar is een groot deel van de moslims al enkele generaties geradicaliseerd. Met de hulp van enkele nuttige idioten zoals Philippe Moureaux – 18 jaar burgemeester, vicevoorzitter van de PS en ideoloog van de partij - die die evolutie gesteund heeft om er electoraal voordeel uit te kunnen halen. Je hoort dezer dagen niet veel meer van Flup Moustache. Raar, hé?
Enfin, het ziet er steeds meer naar uit dat de moslimgemeenschap of een groot deel ervan hier nooit zal integreren en een aparte groep zal blijven die zich afsluit van onze sociale en culturele leefwereld. De vraag is alleen maar of het bij apartheid zal blijven…
Kris Peeters laat maar geen gelegenheid voorbijgaan om zich belachelijk te maken. Waarschijnlijk als gevolg van het feit dat hij door de ACV-stakers openlijk werd aangevallen tijdens de recente betogingen, probeert hij die nu te lijmen door zich te verzetten tegen een herziening van de speculatietaks. Die laatste was bedoeld om wat meer geld in het laatje van deze berooide federale regering te brengen en was in feite het lokaas van de coalitiepartners om CD&V ertoe over te halen de taxshift goed te keuren. Nota bene, die taxshift die er mede voor gezorgd heeft (en nog zorgt) voor een wezenlijke toename van arbeidsplaatsen.
Voor wie het nog niet zou weten, bestaat de speculatietaks uit een nieuwe belasting van 33% die particuliere aandeelbeleggers betalen op de opbrengst van de meerwaarden op aangekochte aandelen als ze die binnen de zes maanden weer verkopen. Die taks blijkt nu heel wat minder op te brengen dan verwacht, omdat er nu niet meer zo frequent wordt verhandeld, waardoor ook de opbrengsten van de beurstaks verminderen. Als gevolg daarvan had Johan Van Overtveldt voorgesteld daar iets aan te doen en dat wil Kris Peeters niet. Hij blijft liever gelukkig met een dooie mus, zoals hij ook liever tal van andere zaken anders wil, maar er weinig of niets van kan realiseren omdat zijn partijaanhang smelt als sneeuw voor de zon. Probleem is dat het waarschijnlijk nog erger zal worden, zeker als hij zich blijft voordoen als man van de vakbond. In elk geval een rare kronkel voor iemand die ooit voorzitter was van Unizo, een KMO-organisatie.
Ook van Peeters’ voornemen om nog dit jaar voor een oplossing te zullen zorgen om het probleem van de Arco-coöperanten van de baan te helpen, zal wel niet veel in huis komen. N-VA én Open VLD zullen nooit akkoord gaan om de belastingbetaler voor die factuur te laten opdraaien. De grote schuldige blijft het ACV, maar ook CD&V die bij monde van toenmalig federaal premier Leterme* de coöperanten iets beloofd heeft dat niet te realiseren viel, ook al omdat diens belofte kwam nadat het onheil geschied was. Zo iets kan niet met terugwerkende kracht geregeld worden.
Het is niet de eerste keer dat men Peeters met een kluitje in het riet stuurt. Denk maar aan dat bedrijventerrein in Puurs, waar een heleboel Chinese bedrijven zou gaan investeren en waarvan niets in huis is gekomen. Zijn mislukte pogingen om Opel Antwerpen en Ford Genk in blessuretijd nog te redden. Zijn federaal premierschap dat hij moest laten varen om aan Marianne Thyssen een Europese tweederangsjob te gunnen. Zijn reis als Vlaams minister-president naar China, waar hij zich door federaal premier Di Rupo liet kloppen in het aantrekken van die pandaberen. Nu, over dat laatste moeten we ons ook weer niet te druk maken, want – volgens Kaaiman althans – voelen die bij uitstek luie beesten zich beter thuis in Wallonië! Balo, de beer uit het Jungle Book, zei het ook al: ‘’k Ben onder de dieren een klasse apart. Ik hou niet van werken, da’s slecht voor het hart’!
* Net gisteren deed Peeters trouwens zowaar nog een ‘Letermetje’. Hij belooft nu de spaarders van de Optima bank, die misschien failliet wordt verklaard, dat ze niet alleen de gegarandeerde 100.000 euro per rekening terug zullen krijgen, maar ook de rest. Hoe hij dat gaat klaarspelen, zegt hij er wel niet bij. Als hij zo blijft doordrammen, moet die man straks beschermd worden tegen zichzelf!
België heeft tien provincies, maar elf gouverneurs, tot voor kort althans. Die elfde was de gouverneur van het Brusselse gewest. Die functie werd in het zgn ‘Vlinderakkoord’, bij de zesde staatshervorming, wel afgeschaft, maar de titularis werd daarna benoemd tot ‘hoge ambtenaar van het arrondissement’, met ongeveer dezelfde taken. M.a.w. de zoveelste waardeloze functie voor de politieke vrienden. Een zoveelste nutteloos ambt wordt afgeschaft en meteen vervangen door een ander dat al even nutteloos is. Buiten enkele intimi zou niemand het geweten hebben, ware het niet dat de man – een zekere Jean Clement – werd opgeroepen door de parlementaire onderzoekscommissie n.a.v. de aanslagen van 22 maart. Tot zijn taken behoort nl ook die van rampen-coördinator, zoals bij een echte gouverneur. Bij dat verhoor wist de man echter te vertellen, dat de aanslagen geen rampen waren, maar terroristische daden en die vielen dan weer niét binnen zijn bevoegdheden. Daarmee was voor hem de kous af en kan hij straks zijn taak overlaten aan een oud-cabinettard van Madame ‘non’, die klaar zit om hem te vervangen als ‘hoge’ ambtenaar...
Bovenstaande toont nog maar eens aan dat men het in dit land nooit zal leren als men er niet in slaagt overbodige functies of instellingen af te schaffen. Dat geldt in de eerste plaats voor de compleet nutteloze Senaat en de provincieraden. Die laatste heeft de Vlaamse regering voor de zoveelste keer afgebouwd, terwijl er maar één zaak mee moet gebeuren: AFSCHAFFEN !
---
Dat er in die commissie over de aanslagen van 22 maart een ferm stukje zou gezeverd worden, was op voorhand geweten en dat heeft niet alleen te maken met een gouverneur die er geen meer was. Zo maakte men zich druk over het feit dat de MIVB te laat was ingelicht over de aanslag in Zaventem en daarom ook te laat de metro afsloot. Stel, dat het wél op tijd gebeurd was, denk je dat die terrorist met zijn rugzak vol explosieven dan vredig weer naar Schaarbeek zou getrokken zijn? Misschien had die zich dan wel opgeblazen in het metrostation zelf i.pl.v. in een tramstel en zouden er nóg meer slachtoffers geweest zijn. Wat er daar in die commissie allemaal bedisseld wordt heeft veel weg van het typisch Belgische zwarte pieten, een soort politieke bezigheidstherapie, zeg maar. Daarin is men hier tenminste wél straf.
---
En dan nog even dit: terwijl ¾ van dit land lijdt onder zware tot zeer zware wateroverlast, hebben we hier in Kasterlee, hoog en droog op de Kempense heuvelrug, sinds zaterdagmorgen één (1) buitje gehad van een half uur en ben ik gisteren weer moeten gaan sproeien om mijn moestuinplantjes niet te laten uitdrogen door al die dagen zonneschijn…
Op verscheidene plaatsen blokkeren truckers de autosnelwegenovergangen naar Frankrijk. De stelplaats van de TEC in Charleroi blijft nog steeds geblokkeerd, zodat er geen bus buiten kan. De cipiers blijven staken. In Henegouwen gaan 150 middelbare scholen voor twee tot drie dagen dicht en bij de NMBS heeft een zoveelste gesprek met de directie voorlopig nog steeds niets opgelost en dreigt er vanaf zondag weer een staking, deze keer voor een hele week.
Welkom in Wallonië, het landsdeel met het dubbel aantal werklozen van Vlaanderen, waar één op vijf kinderen woont in een gezin waarin niemand werkt (in Brussel is dat één op vier!*) en waar nergens méér werkloze gezinnen zijn in heel Europa, zelfs niet in Griekenland. Voor de rest wordt er gestaakt tegen de dood op, ‘omdat men niet wil dat er iets verandert’. M.a.w. ze willen er ook morgen liefst niet werken. Nergens merkt men dat duidelijker dan in West-Vlaanderen, waar in vele sectoren een tekort is aan arbeidskrachten en waar men beroep moet doen op Noord-Fransen, die wél bereid zijn naar hier te komen, soms zelfs van veel verder en dit ondanks het feit dat die ook geen Nederlands spreken. En Wallonie on parle le français, en Flandre on travaille…
Gaat het hier dan zó slecht? Helemaal niet. Zoals reeds gemeld zijn er sinds het aantreden van de regering Michel in dit land 65.000 arbeidsplaatsen bijgekomen. In het laatste verslag wordt dit door de Nationale Bank (NBB) bevestigd, die erbij zegt dat het aantal nieuwe arbeidsplaatsen tegen 2018 zal stijgen met nog eens 140.000 jobs. Nog te weinig t.o.v. de buurlanden en mede dank zij de lage olieprijs en dito rente, de taxshift en de indexsprong, maar toch niet slecht voor een regering waartegen socialisten en Walen nu al wekenlang staken en dreigen ermee door te gaan tot ze valt.
Zitten we dan op rozen? Ook niet, want de lonen gaan hier weer stijgen. Dat danken we aan onze onovertroffen index die we als enig land in Europa (en misschien wel in de hele wereld) nog hanteren en die binnenkort weer gaat stijgen. Als dat weer gebeurt, betekent dat automatisch dat lonen en uitkeringen zullen stijgen, maar ook de prijs van onze producten, zodat onze concurrentiepositie t.o.v. onze buurlanden verslechtert. I.pl.v. van te staken, hebben de Duitse vakbonden enkele jaren geleden, nota bene: onder een linkse regering, een collectieve loonstop aanvaard, wat hen een concurrentievoordeel gaf t.o.v. de andere E.U.-landen. Die landen kunnen niet meer, zoals vroeger, hun munten devalueren en trekken zo t.o.v. Duitsland steeds aan het kortste eind, zeker voor wat de export betreft. Zo’n overeenkomst tussen regering, werkgevers en vakbonden vond ook plaats in Nederland, toen Wim Kok daar de socialistische vakbond leidde. In België blijkt dat niet te kunnen en in Wallonië is dat zelfs niet bespreekbaar.
Ik heb Wallonië wel eens bestempeld als ‘onze DDR’. ‘Ons nieuw Bokrijk’ lijkt me stilaan gepaster…
* De situatie in Brussel verschilt met deze van Wallonië, doordat in de hoofdstad het percentage van laaggeschoolden veel hoger ligt, daar waar men er juist meer jobs heeft voor hooggeschoolden. De meeste van die laatste groep zijn dan ook Vlaamse pendelaars, die niet alleen hoger geschoold zijn, maar daarenboven doorgaans ook een grotere taalvaardigheid hebben dan hun Brusselse en Waalse collega’s.
Na het negatief advies van de advocaat-generaal van het Europese Hof is de Arco zaak terug van nooit weg geweest. Daar het Europese Hof meestal de uitspraak van die advocaat-generaal volgt, zal het zo blijven dat de Arco-coöperanten als beleggers en niet als spaarders zullen erkend worden. Het definitieve vonnis daarover volgt eind dit jaar. Tegen die tijd wil Kris Peeters een oplossing voor die onverkwikkelijke zaak, waarover in het federaal regeerakkoord wel gezegd werd dat die er zou komen, maar waar de meningen over wie dat gaat betalen nog altijd mijlenver uit elkaar liggen. Vooral de erkenning van de coöperanten als spaarders door de regering Leterme, en dan nog met terugwerkende kracht, is explosief genoeg om er nog een lang vervolg aan te breien.
Ondertussen moet Peeters maar zien wat hij ervan maakt, maar heeft hij zelf kunnen zien en horen bij de laatste betoging van het ACV dat uitgerekend hij de kop van jut werd van wat zijn eigen achterban zou moeten zijn**. Er werd zo betoogd tegen Peeters en zijn CD&V en niet tegen zijn meerderheidspartners, die erbij blijven dat het het ACV was die de spaarders een rad voor de ogen heeft gedraaid en dat dat ACV dan ook maar moet opdraaien voor de kosten. Niet met e.o.a. bijdrage zoals ze zelf al voorstelde, maar voor de totaliteit. Ondanks het verlies dat de Beweging.net, zoals ze nu heet, al maakte heeft de vakbond nog meer dan geld genoeg op haar Luxemburgse rekening staan, waarnaar iedereen het raden heeft en waarvan alleen maar zeker is dat er geen belasting op wordt betaald. Dat laatste werd ooit netjes op papier gezet door Prof. Blanpain, lid van de Koninklijke Vlaamse Academie. Onze Jean was zo vriendelijk mij de tekst van Blanpain nog eens door te sturen en wie daarvan een kopie wil zien, kan mij – of Jean – die altijd vragen.
*‘Arco baleno’ is Italiaans en betekent ‘regenboog’. Die hangt ook in de lucht, komt af en toe in het nieuws en doet dan sommige mensen dromen.
** Een reactie daartegen kwam niet van Kris Peeters zelf, maar van Eric Van Rompuy, broer van, die het ACV in een blog bedankte voor de stank voor dank die zijn partij van de eigen vakbond krijgt voor haar sociale rol binnen de federale regering. Als het goed is, zeggen we het ook.
In Wallonië kunnen ze nog eens een week met de trein rijden*, daarna misschien weer niet meer. Wat ze ook niet zullen kunnen is zich deze week met de auto op de autosnelwegen verplaatsen. Dat worden weer Waalse autostopwegen, nu Waalse vrachtwagenchauffeurs beslist hebben de snelwegen opnieuw te gaan blokkeren als protest tegen de kilometerheffing en dit ondanks het feit dat ze niet worden gesteund door de nationale overkoepelende sector. Wallonië wordt steeds uitdrukkelijker een streek waar ge beter weg blijft. Snappen ze dat daar nu echt zelf niet?
Enkele weken geleden had Di Rupo, in zijn hoedanigheid van burgemeester van Mons/Bergen, een einde gemaakt aan de gemeentelijke samenwerking met de MR. Nu blijkt dat hij de vacant gekomen zetel had aangeboden aan de PTB, de Waalse tegenhanger van de PvdA… M.a.w. dat hij bereid was te gaan samenwerken met echte communisten. Hoever moet ge gevallen zijn om tot zo’n wanhoopsdaad te komen en dat dan nog als voormalig federaal premier. De schande werd er trouwens niet minder op, toen bleek dat de kameraden zijn voorstel niet eens accepteerden!
Di Rupo is niet de enige socialist die het niet meer ziet zitten. Op het Plopsacongres van de SP.a is met ruime meerderheid beslist dat bij een volgende verkiezing de socialistische burgemeesters en schepenen van grote en middelgrote steden in Vlaanderen hun job niet meer zullen kunnen cumuleren met een in een parlement. Dat wordt verkocht als een uiting van progressieve democratie, maar is m.i. alleen ingegeven om wat meer militanten de kans te geven een centje bij te verdienen zolang de partij aan niet meer verkozenen raakt en evenmin aan extra mandaten sinds het ‘soske-shot’ van de huidige centrumrechtse federale en Vlaamse regeringen. Misschien kunnen in de toekomst kandidaten die het niet halen eens gaan solliciteren bij enkele bevriende grootverdieners, die nog mandaten zat hebben, zoals die Labille (PS) met zijn 54 stuks…
* Als ze niet botsen natuurlijk, zoals vannacht gebeurd is tussen Luik en Namen en waar nog geen uitsluitsel over de oorzaak is op het ogenblik dat ik dit schrijf (00.11 uur)…
Dat hele stakingsverhaal is een complete chaos aan het worden, die niet alleen communautair voor de nodige betwistingen zorgt, maar ook tussen en zelfs binnen de vakbonden. Dan wordt er weer gestaakt, dan niet, dan hier wel en daar niet, dan maar wild en ga zo maar door. De anarchie lijkt niet ver meer af.
Bij de spoorwegen is men erachter gekomen dat men geen tien dagen onwettelijk afwezig mag zijn – wat bij een wilde staking het geval is - want dat er anders ontslag kan dreigen. Dan maar weer aan het werk, een wettelijke stakingsaanzegging aanvragen en (misschien) opnieuw beginnen. Bij de TEC – de Waalse tegenhanger van De Lijn – heeft men het werk hervat, met uitzondering van de provincie Henegouwen. Op de RTL heb ik een reportage gezien van een radeloze TEC chauffeur die wil werken, omdat hij het geld nodig heeft en niet kan. Erg sociaal is dat allemaal niet. Bij de Waalse metaalarbeiders heeft men een stakingsaanzegging ingediend die kan dienen voor de rest van het jaar. De Vlaamse metallo’s doen daar echter niet aan mee. De metaalsector is trouwens de enige binnen de ABVV die zich reeds zo’n tien jaar geleden gesplitst heeft in een Vlaamse en Waalse afdeling. Dan dreigt er nog een poststaking, voorlopig voor één dag, waarbij niet duidelijk is wie eraan gaat meedoen en wie eventueel niet. Verder komen Waalse vakbondsleiders er nu zelf openlijk voor uit dat het hen in d eerste plaats gaat om deze federale regering te doen vallen, iets dat o.m. bevestigd wordt door de chef politiek van de RTBf. Stel, dat dit zou lukken, wat dan? Niemand die daar een antwoord op heeft.
Volgens Christophe Deborsu, een bijna perfect tweetalige journalist die aan beide zijden van de taalgrens een graantje meepikt, kijkt zo’n 30% van de Walen bijna constant naar de Franse Tv. Met wat ze daar tegenwoordig te zien krijgen aan stakingen, bedrijfsbezettingen en betogingen wordt nog maar eens bevestigd dat het in Brussel druppelt als het in Parijs regent. Waar wachten ze op om definitief aan te sluiten bij la douce France, waarnaar ze zo opkijken?
We hebben in dit land geen nood aan een zevende staatshervorming, zoals hier en daar gesuggereerd wordt, maar aan een allerlaatste hervorming, waarbij de huidige staatsmonopolies worden afgebouwd en daarna gesplitst, waarna het land zelf gesplitst kan worden, desnoods via een confederaal omweggetje. Als men het onderwijs en het binnenlands vervoer (van De Lijn/TEC) al heeft kunnen splitsen, kan men dat met de NMBS ook. Eens gesplitst kan elke regio wat overblijft beheren zoals ze dat wil, maar zal het ene gewest niet meer het slachtoffer worden van de chaos binnen het andere.
---
Tenslotte nog iets anders. Na WOII verhuisde Constant Quirijnen, een oom van mijn vader (een grootoom van mij, dus), naar Wallonië. Hij verkocht zijn boerderij met 7 hectaren in Gooreind/Wuustwezel en kocht met de opbrengst een boerderij met 50 hectaren in Harsin, nu een deelgemeente van Nassogne in de vruchtbare Condroz vallei bij Marche-en-Famenne. Deze week verdronk er daar een imker die met het wassende water van een riviertje werd meegesleurd. Vrijdagavond was er daarover een reportage op de RTL en kwam o.m. de burgemeester van Nassogne aan het woord. Die heette Marc Quirijnen, een kleinzoon van Constant. Een zoveelste bewijs dat Vlamingen zich aanpassen en niet bij de pakken blijven zitten zoals de plaatselijke syndicalisten.
Er is deze week nogal wat te doen geweest over de nieuwe kinderbijslagregeling van de Vlaamse regering. De kat werd de bel aangebonden door Bea Cantillon, hoofd van het Centrum voor Sociaal Beleid van de Universiteit Antwerpen (CSB). Tot daar niets mis mee, ware het niet dat dat centrum zelf had meegewerkt aan de analyse van dat plan. Eigenlijk was ook daar niet direct een probleem mee: iedereen kan fouten maken en ze toegeven is een deugd. Toen Cantillon zag dat het niet klopte, had ze dat echter met de Vlaamse regering moeten klaren i.pl.v. ermee naar de pers te lopen. Bea heeft nl een vrij linkse reflex en houdt niet van deze regering, reden waarom ze nogal eens columns mag schrijven in zgz kwaliteitskranten als De Morgen en De Standaard, die eveneens – maar dan verdoken – oppositie voeren tegen de huidige regering(en). Cantillon is trouwens niet de enige die in dat geval is, ook enkele andere UA-collega’s – waaronder Dave Sinardet, notoire belgicist – zijn eerder linksgezind.
Het feit dat zelfs onderwijsspecialisten, die zich met deze hervorming al enkele jaren bezig houden, toch in de fout gingen, heeft ook te maken met de toenemende complexiteit van onze samenleving. Men heeft steeds meer te maken met niet traditionele gezinnen: één ouder gezinnen, waarvan die ouder al dan niet aan het werk is, met twee ouder gezinnen, waarvan er bv één niet aan het werk is en met hetzelfde type waarvan er zelfs géén aan het werk is. Die verschillende situaties, dan nog eens gekoppeld aan het aantal kinderen, hun ouderdom en de hoogte van het verdiende loon of uitkering, maken berekeningen in de tijd niet eenvoudig.
Er zijn, sinds het aantreden van de regering Michel, al 65.000 nieuwe werkplaatsen bijgekomen, waarvan bijna 40.000 in de privé en dit ondanks alle tegenwerkingen, stakingen, betogingen en aanslagen. Niettegenstaande dat werkt er in dit land slechts 67,2% van de mensen tussen de 20 en de 64 jaar, dit t.o.v. een Europees gemiddelde van ± 75%. Om bv het percentage van Nederland te halen, zouden er hier 600.000 jobs moeten bijkomen. Meer jobs zijn belangrijk voor het behoud van onze welvaart en het terugdringen van de armoede. Dat kinderen in die armoede terechtkomen, heeft meestal te maken omdat ze deel uitmaken van een gezin waarin niemand werkt. In veel gevallen gaat het om kinderen van inwijkelingen, die doorgaans dan nog veel kinderen krijgen, maar die zelf zo goed als niets bijdragen aan onze samenleving. Ze redden het niet met de steun die ze krijgen, maar die steun krijgen ze wel degelijk. Toen ik met mijn gezin in Italië woonde, hebben wij daar nooit één lire gekregen voor onze kinderen. Er was daar ook niemand die zich daarover bekommerde, wat hier wél het geval is. Soms krijgt men de indruk dat heel die armoedediscussie meer dient om allerlei hulporganisaties in leven te houden, eerder dan de mensen die het nodig hebben.
In deze woelige tijden van betogingen en stakingen allerhande, zou men nog vergeten dat er hier en daar ook nog iets anders gebeurt. Zo stond gisteren Antwerpen in de kijker. Vooreerst was er een historisch te noemen samenkomst van het stadsbestuur met de Vlaamse minister van verkeer én de actiegroepen (Ademloos en Ringland in elk geval), die besloten toch e.o.a. vorm van samenwerking in het leven te roepen en te gaan samenwerken i.pl.v. mekaar te blijven bekampen. Dat zou beginnen met (nog maar eens) een plan op te maken hoe het zuidelijke gedeelte van de Ring zou kunnen worden aangepast én overdekt. Vóór dat plan er echter zal zijn, zullen we weer zes maanden verder zijn, gaan de geplande werken aan het noordelijke gedeelte (over de haven) toch door en is het nog altijd koffiedik kijken wie wat gaat betalen. De werken op zich zijn al geraamd op 3 miljard euro, de overkapping zou nog eens dat bedrag kosten. In totaal dus ongeveer de helft van de 57 km lange nieuwe spoorwegtunnel onder de Gotthard, a.u.b. Nog bedenkelijker is het plan van de actiegroepen om opnieuw een referendum te houden. Als daar genoeg handtekeningen voor gevonden worden, kan dat natuurlijk, maar het gevaar is groot dat zo het hele plan weer terug naar af wordt gestuurd. Wat in elk geval niét zou mogen gebeuren, is – zoals de eerste keer - zo’n referendum alleen te houden voor de stadsbewoners. Ook minstens de mensen uit de omliggende gemeenten zouden daar deze keer dan bij moeten betrokken worden. Zij maken meer gebruik van die Ring dan de Antwerpenaren zelf en zijn de grootste slachtoffers van de huidige situatie, die met de dag hachelijker wordt. Volgens recente cijfers van het Vlaams Verkeerscentrum zijn de laatste drie jaar op de werkdagen de files op de Ring richting Nederland met 35% toegenomen, richting Kennedy-tunnel met 18%.
---
Er was dezer dagen ook nieuws over de aanpassing van de wet-Major die de havenarbeid regelt. Daar zou nu een soort wet-Major light voor in de plaats komen. Of dat de problemen gaat oplossen is zeer de vraag. De havenbedrijven zullen niet meer verplicht zijn met alleen havenarbeiders uit de havenpool te werken (het zgz ‘kot’), maar het zullen ook nu erkende havenarbeiders moeten zijn, wat in werkelijkheid niet veel zal veranderen, omdat het betekent dat ze ook dan zullen moeten aangesloten zijn bij een vakbond of door de vakbonden gedoogd zullen moeten worden. Havenarbeiders zullen in de toekomst wel kunnen ‘multitasken’, ttz verschillende jobs uitvoeren, hetgeen nu niet kan. De arbeidsvoorwaarden blijven voor de rest ongeveer hetzelfde, wat wel betekent het de werkgevers 2,5% extra zal kosten en deze zelf nog steeds niet zullen kunnen bepalen hoeveel mensen ze voor bepaalde taken zullen kunnen inzetten. Logistieke bedrijven, zoals die van de Katoennatie van Fernand Huts, zullen er zelfs slechter aan toe zijn. Ze zullen niet meer in staat zijn de wet-Major te omzeilen, zoals dat nu nog kon. De afgelopen jaren verloor de haven op die manier het gros van de woudproducten en waarschijnlijk zullen ook de suiker- en staaltrafieken vertrekken naar Vlissingen en Rotterdam, waar de vakbonden het niet voor het zeggen hebben en waar geen sprake is van de closed shop die ook een wet-Major light zal zijn.
Het is nu afwachten of de Europese commissie deze keer akkoord zal gaan. Die heeft nl de Spaanse havens al veroordeeld voor het variant dat men daar heeft op onze wet-Major. Ofwel wordt ook daaraan een mouw gepast, ofwel zal België er zich moeten houden en wordt het land daarvoor anders eveneens veroordeeld. In dat laatste geval mag Kris Peeters zijn werk nog eens overdoen in een tweede zit.
Ze zijn in de koekenstad nog niet aan de nieuwe patatten…
Spoorbaas Jo Cornu heeft eergisteren in het Tv-journaal van de VRT nog eens enkele harde waarheden verteld i.v.m. de aan de gang zijnde stakingen bij zijn NMBS. O.m. over het feit dat vakbonden zich geroepen voelen te moeten ageren als hun ‘basis’ daar achter staat. Welnu bij de NMBS bestond het aandeel van de stakers bij die basis, volgens Cornu, uit amper 6%. Verder dat zijn spoorwegpersoneel compensatiedagen kan uitsparen voor ‘overuren op vakantie- of ziektedagen’. M.a.w. voor overuren op dagen waarop niét gewerkt wordt. Dat moet een unicum zijn, niet alleen voor dit merkwaardige land, maar voor de hele wereld. Cornu noemde het dan ook het ‘verdedigen van onverdedigbare rechten’. Als dat ‘verworven recht’ dan wordt teruggedraaid, samen met een nationale feestdag op 15 november (die van de dynastie), die voor andere werknemers ook niet (meer) bestaat, dan is het spoorkot weer te klein en heeft men daar vanwege de vakbonden geen ander antwoord op dan te staken.
Ondertussen blijft men in Brussel en Wallonië staken tegen elke vorm van gezond verstand in. Net nu bekend raakte dat er, sinds het aantreden van de regering Michel, bijna 60.000 werkplaatsen zijn bijgekomen, waarvan 2/3 in de privé. Alhoewel men het, naar slechte Belgische gewoonte, niet terugvindt in de cijfers, neem ik aan dat de meeste van die nieuwe jobs, vooral in de privé, wel in Vlaanderen zullen zijn. Wie investeert nu nog in Wallonië, buiten Coucke dan…
Buitenlanders die hier aankomen beginnen zich al terecht af te vragen of terroristen en vakbonden hier niet één pot nat zijn. Beiden blijken hier immers het openbaar leven te willen verstoren en o.m. het vervoer lam te leggen. Na de zes sabotagedaden die in Wallonië zijn gepleegd op spoorlijnen, kan men inderdaad weer spreken van vakbondsterrorisme, zoals ikzelf reeds aanhaalde in mijn blog van 18 mei, toen roodgroene betogers de hal en de receptie van het ministerie van Justitie kort en klein sloegen.
---
En nu ik het toch (ook) over treinverkeer heb, in Zwitserland heeft men de langste spoortunnel ter wereld opgeleverd. 57 km lang en afgewerkt in 17 jaar, exact volgens de planning. Nog spectaculairder, in spoorwegtermen alvast, is dat men onder het begrote bedrag is kunnen blijven. In niets te vergelijken met bv de bouw van het spoorwegstation van Luik, waar de werken eens zo lang hebben geduurd en dubbel zoveel hebben gekost als oorspronkelijk gepland. Net zoals trouwens in Mons – niet toevallig de thuisstad van Di Rupo – waar zich hetzelfde tafereel afspeelt. De twee nieuwe Waalse stations hebben met elkaar gemeen dat het allebei projecten zijn van de Spaanse toparchitect Santiago Calatrava en dat zal daar wel iets mee te maken hebben. Die Calatrava tekende nl ook het New Yorkse World Trade Center Station, waarvan de bouw eveneens eens zo lang duurde en de kostprijs tenslotte ook het dubbele was (4 miljard dollar i.pl.v. 2). De New Yorkers waren daarover zo ontstemd, dat men er geen cent méér wou aan uitgeven en het station zonder enige plechtigheid heeft geopend. Zie je dat hier al gebeuren?
Tenslotte nog even opmerken dat Zwitserland een confederaal land is, iets dat volgens onze belgicisten nooit degelijk zou kunnen werken…
De volgende stakingsdag zit er weeral op. De vakbonden kwamen op in gescheiden slagorde en kregen minder volk op de been dan verwacht. Die aantallen zullen nog teruglopen, want de mensen zijn dat zottekensspel nu stilaan beu aan het worden. En dan mogen wij in Vlaanderen nog van geluk spreken. Hier werkte alles niet naar wens, maar het werkte nog ondanks de hinder. Men zal maar in Wallonië wonen, waar er sinds vorige woensdag geen openbaar vervoer meer is en waar in de gevangenissen nog steeds gestaakt wordt, dit laatste ondanks een akkoord van Koen Geens met vier van de zes vakbonden. Een akkoord dat, nota bene, al twee keer door de bonden was aanvaard, maar evenveel keren door de basis van de groene en rode Waalse vakbonden werd verworpen. Hoe democratisch het daar aan toe gaat, kon men zien in Sint Gillis, waar de kiesurnen zelfs vertrappeld werden en een ACV-voorman slagen kreeg!
Laten we bij dit alles niet vergeten dat een van de francofone partijen die mede achter de cipiersstaking staat, in zijn logo de ‘H’ heeft staan van humaniste/humanistisch. Als men ziet en hoort hoe erg de wantoestanden in de Waalse en Brusselse gevangenissen zijn, zouden die ex-PSC’ers in de grond moeten zinken van schaamte. Het is trouwens te danken aan hun voorzitter, Benoît Lutgen, dat die partij niet is toegetreden tot de regering Michel, alhoewel daartoe uitgenodigd. Mocht dat heethoofd het toen wel aanvaard hebben, dan had de huidige federale regering ook een groter draagvlak gehad in Wallonië en was het misschien allemaal niet zover gekomen. Madame Non kan er fier op zijn!
Hoe het nu verder moet, weet niemand. Verwarring troef. In Vlaanderen zullen we ons plan trekken, Brussel heeft het geluk in Vlaanderen te liggen en zal er mee van profiteren. Wat ten zuiden van de taalgrens gaat gebeuren, is nog koffiedik kijken, maar het ziet er – voor de modale burger daar althans – niet goed uit. ‘South of the border’ was ooit een succesnummer van Frank Sinatra. Dat ging toen wel over Mexico, maar het kan nog dienen, want stilaan krijgt men ook in Wallonië de indruk in Mexicaanse toestanden aanbeland te zijn…
Normaal post ik mijn blog op SeniorenNet iets na middernacht, nadat ik het laatste radionieuws gehoord heb. Gisteren heb ik hem nog moeten aanpassen, toen men op dat nieuws vertelde dat de overname van PostNL door Bpost niet doorging, zoals eerst was gedacht. Ik had me in mijn eerste versie nl al zorgen gemaakt over het feit dat de vakbonden op maandag ook verzamelen hadden geblazen, omdat ze niet akkoord gingen met die overname en waarschijnlijk ook daar met stakingen zouden kunnen dreigen. Dat deze overname voor Bpost (een van de best presterende postbedrijven van Europa!) heel belangrijk was omdat het bedrijf daardoor een kans kreeg een belangrijkere rol te gaan spelen in de pakjesverdeling, een sector die momenteel in de lift zit, speelde voor de vakbonden niet mee. Voor hen telt alleen dat Bpost een Belgisch overheidsbedrijf blijft, waarin die overheid nog iets meer dan de helft van de aandelen bezit. Door PostNL over te nemen was de kans nl groot dat Bpost zou privatiseren en dat willen de vakbonden niet. Of het bedrijf daar beter of slechter van wordt, interesseert hen niet, wel het feit dat zij in een privébedrijf minder te zeggen hebben. Het is trouwens opmerkelijk dat de huidige, al dan niet wilde stakingen allemaal plaats vinden in overheidsbedrijven. De tijd dat men staakte in grote fabrieken is voorbij, omdat de meeste daarvan hun productie hier hebben stopgezet of afgebouwd, al dan niet na vakbondsacties. In elk geval hebben de bonden daar niets tegen kunnen doen. De slachtoffers van de huidige stakingen zijn deze keer niet meer de fabrieksbazen, maar de gewone burgers, de reizigers en de gedetineerden, iets wat de vakbonden zeker niet populairder zal maken.
Bpost en PostNL onderhandelden al drie maanden heel discreet en normaal zou de zaak deze maandag beklonken zijn. Dat dit nu niet door gaat, ligt – althans volgens Crootje, huidig minister voor Overheidsbedrijven – aan de loslippigheid van zijn voorganger Labille (PS), die vrijdagmorgen in een interview met de RTBf radio had verklaard dat de overheid aandelen van Bpost zou verkopen, dat het bedrijf geprivatiseerd zou worden en dat het eerder een kwestie van uren dan van dagen was. Als het blijkt dat die verklaring heeft meegespeeld, zou het wel eens kunnen dat hij daar gerechtelijk voor kan vervolgd worden, want dat is tegen de beurswet. In elk geval is duidelijk dat men bij de PS liever heeft dat een eigen overheidsbedrijf slecht werkt (hoe meer werklozen, hoe meer staatssteun de vakbond nl krijgt), dan dat het groeit in de privé. De partij is – via zijn vakbond – er wel degelijk op uit de stakingen politiek te recupereren, als zegt ze zelf van niet. Een duidelijker bewijs van deze gang van zaken maakten we trouwens maandagmorgen al mee in het distributiecentrum van Bpost in Nijvel, waar – ondanks het niet doorgaan van de deal – toch een wilde staking was uitgebroken. Men had er daar blijkbaar op gerekend dat de deal wél door zou gaan en geen zin de geplande (maar niet aangekondigde) stakingsdag ongedaan te maken. Niét werken is het nieuwe ideaal in Francofonië.
Of Labille voor zijn loslippigheid zal bestraft worden, valt nog af te wachten. Wie was het ook weer die zijn Fortis aandelen (en die van zijn familie, vrienden en kennissen) verkocht een paar uur vóór die bank over kop ging en daarvoor ook nooit bestraft is geworden?
De leiding van de PS had een professor opdracht gegeven een studie te maken over de Waalse arbeider. Na enkele maanden kwam de geleerde man er mee af. ‘Ten eerste’, zei hij, ‘de Waalse arbeider is socialist’. ‘Leuk om horen’, zei Di Rupo, ‘maar dat wisten we al’. ‘Ten tweede’, ging de prof verder, ‘de Waalse arbeider is verstandig’. Dat vond Di Rupo al een pluspunt. ‘Ten derde’, zei de professor, ‘de Waalse arbeider is eerlijk’. ‘Geweldig’, vond de hele Raad van Bestuur,’ met zo’n kwalificaties kunnen we overal komen’.
‘Moment’, zei de professor’, ‘ik ben nog niet uitgepraat. De Waalse arbeider heeft nl telkens maar twee van de drie vernoemde kwalificaties. Ofwel is hij socialist en verstandig, maar dan is hij niet eerlijk. Ofwel is hij socialist en eerlijk, maar dan is hij niet verstandig. Ofwel is hij eerlijk en verstandig, maar dan is hij geen socialist’.
---
Bovenstaande is een oude mop die echter razend actueel geworden is in het licht van de zinloze Waalse stakingen van het ogenblik bij de cipiers, het spoor, de agenten, het gerecht en ga zo maar door. Die Waalse arbeiders laten zich wat wijsmaken door enkele vakbondsagitatoren zoals die hobbit van een Goblet. Ze zouden beter eens terugkijken naar wat ze indertijd bereikt hebben onder Gaston Eyskens, die hetzelfde meemaakte toen hij de Eenheidswet er wou doordrukken. Er vielen in Luik toen zelfs doden, maar Eyskens gaf niet toe en de Eenheidswet kwam er. De volgende regering, mét de socialisten, heeft die wet daarna heel braaf uitgevoerd, hetzelfde wat zich ook nu voordoet bij de uitvoering van de zesde staatshervorming en de flexibele 38-uren werkweek, die al onder Di Rupo in het regeerprogramma stond.
Michel moet dan ook voet bij stuk houden en uitvoeren wat zijn regering beslist heeft, inbegrepen de sancties tegen wilde stakers en het niet uitbetalen van dagen waarop gestaakt werd. Dit zijn nl twee overeenkomsten die met de vakbonden gesloten zijn, wat o.m. bevestigd werd door Mw Reniers, voorzitster van de ABVV ambtenarenbond, in de Zevende Dag.
---
In tegenstelling tot wat verwacht werd gaat Bpost PostNL niet overnemen. De vakbonden hadden al afgesproken daarover bijeen te komen, wat als een zoveelste chantage kon beschouwd worden, waarbij de eindverbruikers nog maar eens de klos konden worden, net zoals dat ook gebeurd is met de reizigers van de NMBS en de gedetineerden van de francofone gevangenissen. Voor één keer dat er eindelijk in deze verwarrende tijden nog eens iets ambitieus zou gebeuren, wordt het afgeblazen omdat men o.m. vreest voor sociale onrust. Dat er bij de sociale verkiezingen steeds minder kiezers komen opdagen en er ook steeds minder jongeren zich aansluiten bij de vakbonden, is blijkbaar tot die bonden nog steeds niet doorgedrongen…
