Vorig jaar werd een nieuw windmolenpark in de Noordzee uitbesteed door Nederland dat daarvoor ongeveer de helft betaalde van wat een vergelijkbaar project Vlaanderen had gekost. Verschil: 2 miljard euro! Dat was mogelijk geworden doordat Nederland daarvoor een uitbesteding had uitgeschreven en de vergunning had gegeven aan het bedrijf dat de laagste prijs op tafel legde, in dat geval het Deense Dong. Bij ons had men de vergunning gewoon met één bepaald bedrijf afgesproken en meteen vastgelegd hoeveel groene stroomcertificaten de bouwer ervoor kreeg. Zo’n beetje zoals Van den Bossche dat eerder al had voorgedaan met haar certificaten voor de zonnepanelen, die momenteel volledig zijn afgeschaft omdat ondertussen gebleken is dat de kostprijs ook zonder subsidies op een redelijke termijn kan worden teruggewonnen.
Dat laatste blijkt nu ook mogelijk te zijn voor windmolenparken in zee. Het grote Duitse energiebedrijf EnBW heeft nl zopas een vergunning verworven voor een windmolenpark, waarvoor de Duitse overheid helemaal niets hoeft te betalen. Niente, nada, ingenting! Onze staatssecretaris voor de Noordzee (alleen dat stukje voor onze kust, wel te verstaan!) Philippe De Backer (Open VLD), die vorig jaar al toezegde dat hij het Nederlandse voorbeeld van uitbesteding zou volgen, bekijkt nu of hij bij drie al toegezegde concessies lagere subsidies kan bekomen en – indien niet – wat de kosten van de boete(s) zouden zijn als hij de afgesproken contracten zou opzeggen. In dat laatste geval zou het voor het Vlaamse gewest nog altijd goedkoper kunnen uitvallen, mocht het voor de nieuwe vergunningen helemaal niets meer hoeven te betalen zoals nu in Duitsland gebeurd is.
Ik heb vroeger meer dan eens al geschreven dat we ons aan die groene stroom blauw zouden betalen en dat is tot nu inderdaad het geval geweest. Misschien gaat het straks toch dagen dat het anders (en beter) kan. Ook dat zgz ‘stopcontact op zee’ van Elia, de beheerder van het Belgische hoogspanningsnet, zou ons – de eindverbruikers – niets kosten zei gisteren woordvoerster Marleen Vanhecke, ex-Tv reporter. We zullen het maar geloven, want die ‘prise’ zal Elia ook 400 miljoen euro kosten. Eens het bedrijf daarmee klaar is (in 2019) zal ze wel een soort monopoliepositie hebben over de output van al die windmolenparken en zal de verleiding groot worden er aan te morrelen…
Is het maar politiek gekrakeel, zoals Geert Burger zegt, of worden de volgende verkiezingen de ultieme clash tussen tsjeven en Vlaamsnationalisten? De verklaring van de nieuwe staatssecretaris Demir dat CD&V een moslimpartij is, blijft bij CD&V wel reacties uitlokken, waarbij ‘Markske’ Beke excuses van Demir eist (maar die niet krijgt), maar anderzijds zegt de partij nu zelf dat ze zich zal blijven verzetten tegen het ontnemen van de erkenning van die moskee in Beringen. Voeg daar nog het artikel bij van Mie(ke) Van Hecke in Knack, waarbij het nieuwe ‘boegbeeld’ van de partij in Gent open en bloot schrijft dat moslims voor haar de nieuwe kiezers zijn waar de partij op hoopt. Mie noemt haar partij voor de moslims daarin zelfs een ‘logische keuze’. M.a.w. Beke wil niet dat CD&V als moslimpartij bestempeld wordt, maar doet er wel alles aan om de moslims genegen te zijn. Tsjever kan moeilijk. Zoals ik reeds schreef: typische mosselpartij.
Wat anderzijds in de discussie over het standpunt van la Homans opvalt is, dat het deze keer niet Kris Peeters is die moeilijk doet, maar Koen Geens. Ergens is dat logisch als minister van Justitie, maar Koen doet dit al langer en is daarin nóg subtieler dan zijn collega. Hij zet nl alles op het Internet, zo’n beetje zoals Donald Trump en probeert zo de poten onder de N-VA weg te zagen. Dat is iets dat Geens al langer doet. Zelfs bij het aantreden van de regering Michel had hij al geprobeerd zijn opvolger op Financiën, Johan Van Overtveldt, op het verkeerde been te zetten door hem te verzwijgen dat er de week daarop een vergadering was van de Europese ministers van Financiën. Gelukkig kwam Van Overtveldt er nog tijdig achter, maar collegiaal kan men zoiets niet noemen.
Vraag is maar of de nieuwste zetten vanuit CD&V enig nut zullen hebben. De eerste verkiezing, die eraan komt – die voor de gemeenten - is nog bijna anderhalf jaar verwijderd en de volgende - die voor de andere niveaus - nóg een jaar later. Het bestaande kiespotentieel van CD&V vergrijst en verkleint, terwijl de jeugd er niet meer in gelooft (hetzelfde wat gebeurt met de Spa.). De N-VA beschuldigen van verdeeldheid te zaaien zal niet veel uithalen. CD&V heeft zelf niets anders gedaan sinds het ontstaan van de regering Michel, met Kris Peeters als saboteur van dienst. Nu beginnen te schermen met de argumenten van de Staatsveiligheid zal evenmin veel uithalen, want die dienst is altijd anti-Vlaams geweest. Als die zich wat minder met de Vlaamsnationalisten had bezig gehouden en wat meer met de moslims, zouden we veel beter zijn af geweest.
---
I.v.m. de reacties van Rob en Geronimo op mijn blog van gisteren over de Brexit, kan ik me gerust vinden in hun argumentaties. De kern van mijn artikel (én de titel) gingen wel in hoofdzaak over het feit dat Vlaanderen bij een harde Brexit weer eens het gelag zou kunnen betalen, gewoon omdat we bijna de hele export naar de UK voor onze rekening nemen, terwijl Wallonië, dat bijna niets uitvoert, zich harder zou kunnen opstellen juist omdat het zo goed als niets te verliezen heeft. Iets dat ook al meespeelde bij het CETA-handelsakkoord met Canada.
Er is al flink wat inkt, papier en mail vuilgemaakt aan de Brexit en dat zal er niet op beteren, zeker als men weet dat heel die discussie officieel nog zo’n twee jaar in beslag kan nemen en dat het misschien wel eens langer zou kunnen uitlopen. Er zijn er zelfs die nu al zeggen dat er van de Brexit niets in huis zal komen, zeker als men weet wat voor extra problemen er kunnen rijzen met de inter-Ierse grenzen, met wat er met Schotland staat te gebeuren, waar een tweederde meerderheid ervoor gekozen heeft bij de E.U. te blijven (in Gibraltar was dat zelfs 97%!).
Dat de UK er niet beter van zal worden, zeker niet van een harde Brexit, wordt algemeen aanvaard. Toch zouden de hardliners binnen de E.U. maar beter opletten. Ook de E.U. wordt er niet beter van, als men weet dat de UK goed is voor 10% van het Europees budget, waarvan het maar de helft terugkrijgt. Dat laatste betekent dat het Verenigd Koninkrijk een zgz nettobetaler is en de E.U. bij een Brexit 10% van zijn budget kwijt zal zijn.
Tenslotte zal een Brexit, zeker een harde Brexit, ook een slechte zaak zijn voor Vlaanderen. Meer dan 80% van de totale Belgische export gebeurt door Vlaanderen. Naar de UK is dat niet anders, in geldwaarde iets van een 14 miljard euro. Wallonië heeft bij een Brexit zo goed als niets te verliezen, waarbij het gevaar bestaat dat Paul Magnette, de Waalse minister-president, weer wel eens dwars zou kunnen gaan liggen mocht Vlaanderen proberen aan e.e.a. een mouw te passen. Net zoals hij dat gedaan heeft tijdens de onderhandelingen bij het CETA-handelsverdrag met Canada. Dat zou dom zijn, want ook Wallonië zal er niet beter op worden als het Vlaanderen straks minder goed zou gaan. De vraag is maar in hoeverre ze dat ten zuiden van onze taalgrens gaan snappen, waar ze nog altijd denken alle steun te zullen blijven krijgen van het officiële België…
Men zegt wel eens dat, als de communisten het voor het zeggen zouden hebben in de Sahara, er daar na enkele jaren een tekort aan zand zou zijn. In Venezuela, waar de communisten, die zich daar ‘Chavistas’ noemen (naar de generaal die er met een militaire putsch de macht overnam en daarna ging aanpappen met het Cuba van de Castro’s), op een tiental jaren tijd ervoor gezorgd hebben dat het land een tekort heeft aan zowat alles. Buiten misschien petroleum dat er het voornaamste uitvoerproduct is, maar niet genoeg meer opbrengt om enige welvaart te verzekeren. Hugo Chavez werd als president opgevolgd door een zekere Maduro, een buschauffeur van beroep en die is het land vakkundig om zeep aan het helpen. Toen in 2015 de rechtse oppositie, ondanks allerlei arrestaties en intimidaties, toch de verkiezingen won, is de man op zijn troon blijven zitten en regeert hij met decreet. Het Hoog Gerechtshof heeft hij bemand met uitsluitend gelijkgezinden, waardoor hij alle wetten van de nieuwe meerderheid ongeldig kan laten verklaren. Dat bleek nog niet genoeg, want recentelijk eigende dat Gerechtshof zich alle bevoegdheden van het parlement toe. Daarop is het moeten terugkomen na dagen van straatprotest, maar in feite is er niets veranderd, omdat dat Gerechtshof, net als vroeger, alle wetten kan blijven blokkeren en ongeldig verklaren. Die ‘juridische putsch’ werd in onze media gemeld, ook dat hij herroepen werd, maar het feit dat er daarna niets veranderd is, hoort men nergens vertellen.
Bart De Wever heeft het zich ooit eens beklaagd dat we hier in dit land met wereldvreemde rechters zitten. Dat gebeurt dus niet alleen in Venezuela, maar ook bij ons en – in het verlengde ervan – bij het Europees Hoog Gerechtshof, waar meer dan eens uitspraken gedaan worden die de wenkbrauwen doen fronsen. Waar wetten, goedgekeurd door democratisch gekozen nationale parlementen, regelmatig van tafel worden geveegd door het zgz Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Een instantie die, net als bv Amnesty International, Human Right Watch en Co, in de eerste plaats links denkt. En dan hebben we het nog niet gehad over the States, waar rechters het de nieuwe democratisch verkozen president moeilijk maken. Denk maar aan dat inreisverbod uit bepaalde moslimlanden. Zelfs met een meerderheid in Kamer en Senaat kan Trump zijn bevoegdheden in zake immigratie niet waar maken. Ook die rechters zijn voor het merendeel wereldvreemd. ‘Rechtspraak’ noemen ze dat…
Zweden was tot hiertoe het meest gastvrije Europese land voor immigranten. Ook tijdens de Balkan oorlogen en de Iraakse Golfoorlogen was dat al het geval. Einde 2015 zette het, na het ‘Wir schaffen das’ van Merkel, zijn grenzen wagenwijd open en nu heeft het proportioneel het grootste aantal vluchtelingen van heel Europa. 22% van de bevolking (van ± 10 miljoen) is buiten Zweden geboren of van een tweede generatie inwijkelingen. De nieuwkomers worden meestal ondergebracht in grote steden zoals Stockholm, Malmö en Göteborg, waar men nu voorsteden heeft die al niet veel meer moeten onder doen voor de Parijse banlieues op het gebied van geweld en onveiligheid. Na de aanslag in Stockholm, waarbij een afgewezen Oezbeek met een vrachtwagen vier mensen dood reed en een meervoud ervan verwondde in een van de drukste winkelstraten van de stad, zijn de Zweden ontwaakt uit hun immigratiedroom. De Zweedse premier van de roodgroene coalitie die er aan de macht is, heeft al besloten dat dit het einde betekent van de massa-immigratie naar zijn land. ‘Wir schaffen es nicht mehr’. Dat ene zinnetje van Merkel is zo’n beetje de grootste politieke stommiteit geweest in heel de vluchtelingencrisis. Het kon (en kan nog altijd) zijn dat Duitsland een grote toeloop immigranten aan kan. De Duitse economie draait nog altijd behoorlijk, de staat heeft geen schulden en zelfs een begrotingsoverschot, waar de meeste andere landen alleen maar van kunnen dromen. Maar dat ‘Wir schaffen das’, uitgesproken door het staatshoofd van het welvarendste land van het continent, heeft bij veel mensen een valse hoop gewekt op een toekomst die de meesten hoe dan ook nooit zullen verwezenlijkt zien. Het gaat dan niet zozeer om de economische kant van de zaak, maar wel om het feit dat, in tegenstelling tot vroeger toen inwijkelingen meestal andere Europeanen waren – met een christelijke achtergrond - het merendeel van de nieuwkomers moslims zijn uit andere continenten die een ander wereldbeeld voor ogen hebben, die weinig of niet geschoold zijn en die men zo maar niet kan omscholen. Als men ziet dat ook bij ons veel moslims van de derde generatie het hier niet waar kunnen maken, dan ligt dat niet alleen aan ‘ons’, maar ook aan ‘hen’.
Vorig jaar begon men in Zweden al nattigheid te voelen, werd aan liefst 80.000 nieuwkomers de asielaanvraag geweigerd en gesteld dat ze het land moesten verlaten. Daar was ook die Oezbeek bij. Vraag is maar hoeveel van die 80.000 nu nog illegaal in Zweden verblijven en net als die Akilov een potentieel gevaar voor de Zweedse samenleving kunnen betekenen. Men zou voor minder zijn slaap laten…
De biomassa hysterie blijft maar duren. Na het bezwaar dat 100 werknemers daar hun werk gingen verliezen, ondanks het feit dat ze aan 2 miljoen euro per jaar per werknemer zowat de duurst betaalden ter wereld zouden geworden zijn, maakt men nu de Vlamingen bang met het gevaar dat ons gewest, bij het niet halen van de CO2 afspraken, zich na 2020 liefst 72 miljoen euro per jaar aan boetes mag verwachten. En dan?
Om te beginnen heeft men nog drie jaar de tijd om daar iets aan te doen en zál daar iets aan gedaan worden. Maar stel dat men er inderdaad niets aan zou doen, dan betaalt Vlaanderen vanaf 2021 die 72 miljoen per jaar. Ondertussen heeft het dan wel drie jaar 200 miljoen per jaar subsidies uitgespaard die het aan die biomassacentrale had moeten betalen en zal men er dan 528 miljoen aan over houden. Alle in die drie jaar bijgeplaatste zonnepanelen, windmolens e.d. moet men er echter wel aftrekken, zodat het nog een stuk minder kan worden.
Daarbij komt nog dat 2020 maar een interim doelstelling is. De echte einddatum is 2030. God weet wat er tegen die tijd nog zal veranderen cq verbeteren, ook al is die tweede datum nog ambitieuzer. Vergeten we ook niet dat bij die biomassacentrale vanaf 2028 de toegestane subsidies van 200 miljoen per jaar zouden wegvallen en de eigenaar van dat ogenblik de hele activiteit wel eens zou kunnen stopzetten. Naar slechte Europese gewoonte scheen er in het contract nl ook geen boeteclausule voorzien te zien, mocht dat ooit gebeuren.
Heel dat klimaatverhaal is iets dat feite niet thuis hoort in de politiek. Het klimaat kan nl niet afgerekend worden op zijn resultaten. Het streefdoel van Parijs moet pas gehaald worden in 2100! Ondertussen kunnen figuren zoals Verhofstadt en Van Brempt zich profileren als de redders van deze planeet, terwijl dat helemaal niet zeker zal zijn. Er zijn in de geschiedenis trouwens nog periodes geweest dat het abnormaal warm was (o.m. tijdens het Romeinse Rijk, toen hun troepen Beieren konden bereiken omdat de gletsjers ook toen gesmolten waren).
Moeten we dan niets doen? Toch niet, maar de huidige massahysterie zal de problemen ook niet oplossen. We moeten alleen trachten er het beste van te maken.
---
En dan nog dit i.v.m. de uitlatingen van Zuhal Demir in De Zondag: CD&V is geen moslim- maar een mosselpartij: vis noch vlees, nooit duidelijk noch rechtlijnig, meestal een ‘ja, maar’, nooit meteen met iets akkoord, altijd een slag om de arm.
Ik schreef het reeds in mijn blog van 4 dezer (‘Sacochenclashes’) dat met de tandem Homans/Demir rekening zal moeten gehouden worden. De twee N-VA dames blijken een stuk actiever dan hun mannelijke collega’s.
Eerst was er Homans die vorige week de procedure tot het afschaffen van subsidies aan die Limburgse moskee (de tweede grootste van het land) had ingezet. Zij beriep zich daarvoor op enkele rapporten van de staatsveiligheid. Die staatsveiligheid, die altijd een belgicistische bedoening is geweest die zich meer bezig hield met het schaduwen van onze eigen rechtse partijen dan met de inwijkelingen, had blijkbaar niet door dat la Homans zich in het dossier had vastgebeten en ermee doorging. Het principe is nl dat de staatsveiligheid inderdaad rapporten maakt, maar dat de beslissingen genomen moeten worden door de bevoegde ministers. Nu zo’n bevoegde minister het inderdaad deed, schrokken ze zelf van wat ze geschreven hadden.
Demir noemt CD&V dan weer open en bloot een moslimpartij, zoals Kaaiman van De Tijd De Standaard een moslimkrant noemt. Van Kaaiman kan men dat blijkbaar verdragen, van Demir niet. Haar commentaar in De Zondag was er misschien wel wat over, maar als men ziet wat de koepel van het katholiek onderwijs soms uitspookt i.v.m. het pamperen van moslims (denk maar aan dat voorstel om het volgend schooljaar enkele dagen later te laten beginnen omdat er op 1 september dit jaar een moslim feestdag is), is het niet verkeerd om die koepel en de partij die er achter staat eens in hun hemd te zetten.
De heisa tussen Demir en Keytsman van Unia over die juriste die het boerkaverbod aanvocht, blijkt trouwens ook nog niet te zijn afgelopen.
Enfin, die dames zorgen dat er leven blijft in de politieke brouwerij.
---
Iets anders is wat onze vriend Walter schrijft, nl dat een gemeenteraadslid van Brasschaat beweert dat Jan Jambon er voor zou gaan zorgen dat er daar een biomassacentrale komt. Die brave man heeft dat waarschijnlijk verwisseld met de reorganisatie van de civiele bescherming en brandweer, waardoor er één groot depot overblijft in Vlaanderen en wel in Brasschaat. Na het opdoeken van de plannen om een biomassacentrale te schrappen in de haven van Gent en meer dan waarschijnlijk een tweede in Genk, kan ik mij niet indenken dat er nog iemand bereid zal zijn weer onnodige subsidies te gaan uitdelen voor een systeem waarvan ondertussen gebleken is dat het niet rendabel is, niet duurzaam en ecologisch niet verantwoord. Zeker na de (volgens mij onterechte) kritiek die Jambon al kreeg voor bovenvernoemde reorganisatie, niet om de reorganisatie zelf maar omdat de enige centrale die overbleef die van Brasschaat zal zijn, zal Jan Hesp wel twee keer nadenken om zo’n stommiteit te doen. Volgens mij zal er in heel Vlaanderen geen nieuwe biomassacentrale meer komen, tenzij men zo gek zou zijn die op te starten zónder subsidies, iets wat ik niet zie gebeuren. In tegenstelling tot bv de zonnepanelen zijn die centrales zonder subsidies allemaal verlieslatend.
Ik kom nog even terug op mijn blog van gisteren over Langerlo. De Estse eigenaar heeft als reactie op het negatieve advies van het Vlaamse Energie Agentschap (VEA) besloten volgende week het faillissement aan te vragen waardoor het project van de biomassacentrale van Langerlo dood en begraven wordt. Als laatste dooddoener wordt het drama aangegeven van de 100 werknemers die hun job zullen verliezen. Dat is erg voor die mensen en ik kan dat zeggen zonder leedvermaak. In 1993 heb ik zelf het faillissement meegemaakt van de oude DAF, die wél een doorstart kreeg met financiële steun van zowel de Nederlandse als de Vlaamse regering. Het verschil was wel dat het daar om duizenden werkplaatsen ging en dat, toen het bedrijf in 1997 werd overgenomen door het Amerikaanse Paccar, beide regeringen driemaal de prijs kregen van hetgeen ze hadden voorgeschoten. Denkelijk is dat nog nooit gebeurd. Zoiets zit er voor Langerlo niet in. Als men alleen maar rekening zouden moeten houden met de verloren jobs daar, komt men aan een kostprijs van zo’n 2 miljoen euro per werknemer per jaar en dit gedurende tien jaar, mission impossible.
De Belgische werknemer is ook de dag van vandaag volgens Eurostat nog steeds meer dan 5 euro per uur duurder dan in onze buurlanden (± 15 euro meer dan het gemiddelde in de E.U.). De loonkloof met de buurlanden mag dan wat verminderd zijn – voornamelijk door loonstijgingen in Duitsland en Frankrijk - die mindering wordt teniet gedaan door onze unieke index. Het tweede voordeel van onze werknemers (zeker de Vlaamse) was vroeger een hogere productiviteit. Ook dat verschil wordt steeds onbeduidender door de automatisering en robotisering van de productieprocessen. Vooral voor bedrijven die het moeten hebben van de export en met het buitenland moeten concurreren – houtindustrie, machinebouw, de bouw en de farmasector – blijft het loonverschil een serieuze handicap.
Ergens vorig jaar besloot het Vlaamse Energie Agentschap (VEA) het project voor een grote biomassacentrale in de haven van Gent te schrappen. Ondertussen was nl gebleken dat zo’n centrales niet zo milieuvriendelijk waren als voorgesteld en men er feitelijk alleen maar mee doorging o.w.v. de grote subsidies die eraan verbonden waren. Buiten die van Gent was er trouwens nog een tweede project in Genk, waarover reeds een akkoord gesloten was met het energiebedrijf E.ON. Dat zou de laatste nog werkende Belgische steenkoolcentrale van Langerlo (bij Genk) ombouwen tot een biomassacentrale en daarvoor van het Vlaamse gewest een jaarlijkse subsidie krijgen van liefst 200 miljoen euro en dit voor tien jaar. Twee miljard dus en het kon zelfs oplopen tot 2,4 miljard. Met dank aan toenmalig Vlaams energieminister Van den Bossche, dezelfde die ook zo gul was met de groene stroom certificaten voor zonnepanelen, waardoor haar opvolgster verplicht was de kostprijs voor de eindverbruiker drastisch te verhogen, de zgz ‘Turteltaks’ die Annemie Turtelboom haar politieke carrière kostte.
Dat verhaal van de nog om te bouwen steenkoolcentrale van Langerlo is ondertussen een vaudeville geworden. E.ON verkocht de zaak nl door aan German Pellets, een schimmige Duitse producent van pellets, die het hout er voor uit Zuid-Afrika en Amerika zou halen. Ook dat ging niet door en German Pellets verkocht het door aan Bclever, een eenmansbedrijf van een Duitser die al enkele faillissementen achter de rug had en die de Langerlose centrale tenslotte verder doorverkocht aan Graanul Invest, een pelletproducent uit Estland die haar eigen pellets vanuit de Baltische staat naar Genk zou brengen. Om te kunnen genieten van de Vlaamse subsidies, moest dat bedrijf echter zelf 300 miljoen euro in de centrale investeren en de ombouw verwezenlijken vóór de zomer van 2018. Van die eigen investering is nog niets in huis gekomen, waardoor het zeer twijfelachtig wordt of daar iets van zal komen. Enig concreet dossier heeft het Estse bedrijf evenmin en het blijkt in Estland ook complete bomen te verwerken en niet alleen afvalhout zoals eerst was gesteld. M.a.w. duurzaamheid en milieuvriendelijkheid horen er niet bij, zeker niet als men weet dat de grondstoffen van ver moeten worden aangevoerd. Om de poen is het te doen.
Aan de bevolking wordt gevraagd zo weinig mogelijk open haarden en houtkachels aan te steken o.w.v. de CO2 uitstoot, maar zo’n houtkachel in het groot zou geen probleem zijn!
Gelukkig zijn er hier toch nog mensen die hun hoofd aan de binnenkant gebruiken en heeft het VEA zopas geweigerd de startdatum te verlengen, zoals door Graanul Invest gevraagd was. De kans dat er nog iets van in huis gaat komen is dan ook miniem, ook al omdat Bart Tommelein, de nieuwe Vlaamse minister van Energie, er liever vanaf wil. Het zou voor de Vlaamse regering een besparing geven van 200 miljoen euro per jaar en meer dan twee miljard over de komende tien jaar. Als het project definitief sneuvelt, moet de Vlaamse regering wel een alternatief zoeken om haar energiedoelstellingen voor 2020 te halen. Met een spaarpot van 200 miljoen per jaar als reserve moet dat echter geen onoverkomende hindernis zijn. En de eindverbruiker zal hopelijk zijn elektriciteitsrekening weer zien dalen.
I.v.m. met de vele artikels die ook ik al geschreven heb over de Antwerpse Oosterweelverbinding, iets waarin ik niet meer geloof het zelf nog mee te zullen maken, heb ik wel eens gedacht dat een tijdelijke oplossing van het probleem er misschien in zou kunnen bestaan de Liefkenshoektunnel tolvrij te maken. De eigenaar daarvan, de nv Tunnel Liefkenshoek is nl een dochteronderneming van BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel), dat zelf een dochterbedrijf is van de Vlaamse overheid. Jammer genoeg lijkt ook dat wishful thinking te blijven. Deze tunnel is nl berekend op zo’n 40.000 voertuigen per dag. Volgens recente berichten zat men vorig jaar daar al aan gemiddeld 36.000 en wordt het verzadigingspunt stilaan bereikt. Dat bleek nl toen de raad van bestuur van de nv besloot vanaf 1 juli a.s. en dit van 22.00 uur ’s avonds tot 08.00 uur ’s ochtends nog slechts één tarief te zullen hanteren. Op die manier zullen vrachtwagens dan evenveel (of beter ‘even weinig’) betalen als personenwagens en hoopt men te bereiken dat heel wat firma’s hun vrachtvervoer tijdens die uren door de tunnel zullen laten rijden i.pl.v. overdag de Ring onnodig te gebruiken. Vooral nu de terminals aan het Wase Deurganckdok tijdens de week de klok rond open blijven. Het zal dus wachten worden op de nieuwe verbinding (of op Godot).
Ondertussen blijft men maar verder plannen om het havengebied verder uit te breiden en, meer specifiek, de container trafiek. Momenteel is daar al een capaciteit van 15 miljoen stuks en die wil men, tegen 2030, op 21 miljoen brengen. Voor mij niet gelaten, vraag is alleen maar hoe al die extra containers nog uit de haven zullen geraken zonder dat die Oosterweelverbinding een feit zal zijn.
En dan nog dit: voor die zoveelste havenuitbreiding zijn er niet minder dan acht mogelijkheden (‘opties’ worden ze genoemd). Lijkt wel een beetje op het plan Juncker voor Europa, maar die had er ‘maar’ vijf… Er zal dus in eerste instantie nog e.e.a. moeten worden uitgepraat, gehoopt moeten worden dat er daartegen geen nieuwe klachten zullen komen, dat de Raad van State ermee akkoord zal gaan en ga zo maar door. De vloek van Lange Wapper is verre van uitgedoofd!
---
I.v.m. de reacties op het voorstel tot sluiting van een deel van onze hospitalen, nog dit: dat voorstel komt niet uit de politiek, maar van de voorzitter van een mutualiteit, die daar nog heeft bij gezegd, dat het geld dat daarmee zou vrijkomen moet gebruikt worden om de andere hospitaaldiensten te versterken. Dat zou o.m. inhouden dat bv spoeddiensten daar straks over meer mogelijkheden zouden beschikken.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens geschreven dat er in dit land nog veel kan bespaard worden. Ik dacht dan in de eerste plaats in het schrappen van overbodig geworden instellingen zoals de Senaat en de Provincieraden. Voeg daarbij nog de duizenden meestal overbodige mandaten die boven water zijn gekomen n.a.v. de schandalen omtrent Publifin en konsoorten, waarover het laatste woord nog niet is gevallen.
Nu blijkt dat er ook buiten de politiek nog aardig wat kan bespaard worden. Vlaams minister van Energie, Bart Tommelein, verklaarde eerder al dat men best Eandis en Infrax, de twee Vlaamse intergemeentelijke bedrijven voor beheer en onderhoud van de gas- en elektriciteitnetten, zou fusioneren, maar nu blijkt dat de voorzitters van die twee instellingen niet op Tommelein hebben zitten wachten, maar zelf al een hele poos bezig zijn te zien hoe ze zo’n fusie kunnen realiseren. In tegenstelling tot Tommelein, wiens plan – volgens de media – voor de consument een besparing van slechts 1% zou betekenen, zeggen de voorzitters dat er wel zo’n 100 miljoen euro per jaar zou kunnen bespaard worden, wat de factuur voor de verbruiker met 3% zou kunnen laten dalen. Nog straffer is dat dit alles nog vóór het einde van dit jaar zou kunnen verwezenlijkt worden, mogelijke beursgang in begrepen en er zou kunnen gestart worden met een nieuwe maatschappij die ‘Fluvius’ zal heten. Er zouden zelfs niet eens ontslagen vallen, omdat er tot 2025 een serieuze uitstroom zal zijn van medewerkers die met pensioen zullen gaan.
En er kan nog meer bespaard worden. Volgens niemand minder dan Luc Van Gorp, voorzitter van de Christelijke Mutualiteiten (CM) hebben we in dit land liefst een kwart hospitalen teveel (27 van de 108) en blijven er zo’n 20.000 (!) bedden onbelegen. E.e.a. het gevolg van een verbeterde thuiszorg en verminderde overnachtingen na kleine ingrepen. Hoe ze zo’n reorganisatie gaan klaar krijgen, is nog koffiedik kijken en dat zoiets niet op één, twee, drie zal gebeuren, is aannemelijk. Buiten de besparingen op zich zou het ook een oplossing kunnen zijn om het tekort aan verzorgend personeel bij te werken, iets waar vakbonden en sociale organisaties al een tijdje om vragen. Volgens Van Gorp is het niet alleen een kwestie van kosten, maar ook van kwaliteit. Hopelijk gaan de vakbonden daarna niet moeilijk doen omdat medewerkers hier en daar wat verder van huis zullen moeten gaan werken. Ondergetekende heeft 27 jaar lang elke werkdag 100 kilometer van en naar het werk afgelegd. Zo moeilijk is dat ook niet, als er meteen goede afspraken over zijn. ‘Waar een wil is, is een weg’, al zeggen ze dat bij CD&V wel iets anders…
Ik zal wel niet de enige zijn, die zo stilaan genoeg krijgt van de politieke spelletjes van SP.a en Groen. Hebben die partijen echt niets anders te doen dan spijkers zoeken op laag water om in de belangstelling te blijven?
Neem nu die affaire met die stomdronken Tunesiër op de Antwerpse Meir. Groot kabaal, omdat De Wever en de stafchef van zijn politiekorps een persconferentie gegeven hadden, terwijl dat – volgens de oppositie - niet mocht van Justitie. Minister Geens kwam dat dan nog eens bevestigen, met een verwarde tsjevenuitleg, iets wat we van die partij zo stilaan al wel gewend zijn (enerzijds, anderzijds. Ja, maar). Later bleek dat het parket wél groen licht gegeven had voor die korte persconferentie, waarop alleen verteld werd wat er gebeurd was en niet wat er achter kon zitten. Stel eens voor dat die zatte kerel, die daar zelfs niet eens mocht komen met zijn wagen, iemand had aangereden, wat zouden groene Van Besien en zijn rode echo dan verteld hebben?
Heel wat ernstiger, maar evenzeer naast de kwestie, is de heisa om een bombardement van de geallieerden in de oorlog tegen IS in het Iraakse Mosoel, waarbij tientallen burgers zouden zijn omgekomen. Rood en Groen zegden nog net niet dat de piloten van onze luchtmacht, die daaraan hadden deel genomen, als oorlogsmisdadigers moeten berecht worden. Zo leek het althans. Die oorlog tegen IS is geen gewone oorlog. Het is een strijd tegen een zootje ongeregeld dat qua brutaliteit zijn gelijke niet kent in de moderne geschiedenis. Iedereen die het daar een beetje volgt, weet dat IS soms burgers gebruikt als levend schild en dat is in Mosoel niet anders. Als tenslotte straat na straat, huis na huis moet heroverd worden en de luchtmacht ter hulp wordt geroepen, is het onmogelijk te vermijden dat er daar ook burgerslachtoffers vallen*. Hoe erg het ook is, het is zo een beetje als zeggen dat er alleen nog omelet mag gebakken worden als men de eieren niet breekt.
Dat onze roodgroene oppositie zich daar mee bezig houdt – en met weinig anders – is een teken van politieke bloedarmoede. Wat denken zij daarmee te bereiken?
* Dat bombardement in Mosoel is daarenboven niet te vergelijken met die op plaatsen in Syrië waar zelfs scholen en hospitalen – al dan niet met chemische bommen – bestookt worden, zonder dat er ook maar straatgevechten aan de hand zijn.
De samenwerking van la Homans met de nieuwe staatssecretaris voor Gelijke Kansen Zuhal Demir lijkt zijn vruchten af te werpen. Vrijdag heeft de Vlaamse regering haar diversiteitsambtenaar Alona Lyubayeva de laan uitgestuurd. De uit Oekraïne afkomstige dame lag al een tijdje op ramkoers met haar minister en dacht er in ‘De Afspraak’ op VRT nog een schepje bovenop te moeten doen door te verklaren ‘dat ze opgegroeid was in een totalitair regime en wist hoe het voelde onrechtvaardig behandeld te worden’. (M)Ergodan zou het niet beter hebben kunnen formuleren. Haar functie is dus opnieuw vacant. ‘Ander en beter’ is hier de juiste uitdrukking. Allochtonen die denken hier iets te vertellen te hebben door als betaalde ambtenaar de autochtonen de les te willen spellen, moet men niet langer pamperen. Persoonlijk vind ik dat een functie zoals die van diversiteitsambtenaar zou moeten worden uitgeoefend door een duo, een allochtoon en een autochtoon, zodat de vele discussies die er in de materie kunnen zijn eerst best onderling kunnen worden uitgepraat.
Alona Lyuabayeva was trouwens niet de enige allochtone ambtenaar die dezer dagen de bons kreeg. Zelfs bij Unia, het vroegere Centrum voor Gelijke Kansen van Youssef De Witte, schijnt er toch een iets andere wind te waaien. Daar kreeg een zekere Rachida Lamrabet, van Marokkaanse origine, te horen dat ze bedankt werd voor de bewezen diensten en dat ze het daar zonder haar zouden gaan doen. Die Lamrabet was juriste bij de Unia van Els Keytsman en had gedacht in een interview in Knack eens haar mening te moeten geven over het dragen van de boerka, uitgerekend nadat het Europese Hof van Justitie zopas nog verklaard had dat zelfs een hoofddoek in bepaalde omstandigheden door werkgevers verboden kon worden. Zij, Lambradet, vindt een boerkaverbod een inbreuk op de vrijheid van de vrouw. Uitgerekend deze ‘gevangenis van stof’, zoals Mia Doornaert* de boerka noemt, verkopen als vrijheid is iets dat zelfs in het politiekcorrecte Unia een brug te ver is. Het feit dat uitgerekend Abou Jahja zich in de discussie gemengd had door nog vóór het ontslag bekend was, te tweeten dat hij dat onterecht vond, was niet van dien aard om Lambradet niét te ontslaan. Waar moeit die illegaal zich trouwens mee? Kritiek kwam er ook van het Minderhedenforum waar het wegpromoveren van Van Bellingen blijkbaar niet voor de frisse wind gezorgd heeft waarop men gerekend had. Ook in deze zaak was er al stevige kritiek vanwege Zuhal Demir, die voor de tweede keer in luttele dagen gelijk kreeg. Hopelijk zorgt de tandem Homans-Demir voor een verdere correctie binnen enkele van onze instellingen waarin men dergelijke tegenwerkingen stilaan meer dan beu is.
* Mia Doornaert is een onafhankelijk experte in internationale betrekkingen, voormalig journaliste bij De Standaard, waarin ze tweewekelijks, op maandag, nog een column schrijft die wel eens durft afwijken van het gelinksel van ‘de moslimkrant’ (dixit Kaaiman).
Eind vorige week heeft onze nationale Charel zijn nieuwste stunt voorgesteld: het investeringspact. Hij had daarvoor niet alleen zijn voltallige regering opgeroepen, maar ook nog een handvol toplui uit de zakenwereld die een soort van strategisch comité zullen vormen om dat pact uit te voeren. Dat comité zal worden voorgezeten door Michel Delbaere, een vroegere topman van Voka.
We moeten ons daar niet teveel bij voorstellen. Het gaat in de eerste plaats om allerlei zaken die al waren opgestart of in de pijplijn zaten, zoals men dat noemt, of over andere investeringen die de regering al principieel beslist had te zullen doen. Feit is wel dat de conjunctuur aantrekt en dat heel wat van de nieuwe projecten niet door de federale regering maar door de bedrijven zelf zal worden gefinancierd. Dat betekent dat die bedrijven erin geloven en dat na jaren van besparingen er nu ruimte komt om te investeren, wat logischerwijze tot nieuwe werkgelegenheid zou moeten leiden. M.a.w. de bedrijven kunnen het geld blijkbaar weer laten rollen.
Dat laatste geldt echter niet voor de regering, waarvan ik me afvraag waar ze bv de 7 miljard euro gaat vinden die ze zgz wil investeren in een verdere ontwikkeling van de NMBS, zeker als men weet – zoals ik hier al enkele keren schreef – dat dat bedrijf jaarlijks al zo’n 3 miljard krijgt, dat de schuld van het Spoor blijft stijgen en dat er vanaf 2023, wanneer de Europese spoorwegen geliberaliseerd zullen zijn, geen staatssteun meer zal mogen gegeven worden.
Tenslotte nog dit: in tegenstelling tot wat in de media werd vermeld, waren de regio’s niet betrokken bij Charel’s investeringspact. Voor Vlaanderen zou dat geen probleem mogen geven, voor Brussel en zeker voor Wallonië wél. Waarbij de kans groot is dat die laatste twee straks weer bij de federale regering op bedeltocht komen, alsof ze bij de laatste staatshervorming nóg niet genoeg gekregen hebben. De geschiedenis blijft zich maar herhalen…
Terwijl half Vlaanderen zich vandaag vergaapt aan de Ronde en de kranten er morgen bol van zullen staan, zal het maandag uitkijken worden naar wat het worden zal met het nieuwe Gentse circulatieplan. Een goede week geleden liet men nog zien hoe een duizendtal betogers vóór het nieuwe plan door de stad stapten en reden (met de fiets), maar men hoort zeer weinig over de petitie tégen het plan dat de voorbije week werd ingediend op het stadhuis en dat niet minder dan 30.000 handtekeningen bevat, genoeg om een referendum te houden, al zal dat nog wel enige tijd duren vóór dat er zal komen. Vooral bij de socialisten van Termont zit de schrik er diep in. Na de schade aangericht door de Optima affaire en van Publi-dinges kunnen ze een volgende uppercut missen als kiespijn. Het schijnt nl dat een groot deel van de tegenstanders tot Termont’s kiezers behoren, niet alleen echte Gentenaren maar ook Gentse Turken die zo al rotverwend worden in de Arteveldestad. Opmerkelijk was ook dat het indienen van die petitie voor onze poco media geen nieuws bleek te zijn, helemaal iets anders dan wanneer er bv in Antwerpen e.o.a. actiegroep een ideetje op tafel legt.
Mede als gevolg van die Gentse perikelen, is het Groen dat daar momenteel de kar van het kartel trekt, wat de kans groot maakt dat ze straks ook de lijsttrekker gaat mogen leveren. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef zijn het vooral de socialisten die overal klop krijgen. In Antwerpen is dat niet anders. Daar heeft Wouter de boskabouter zichzelf al opgeworpen als de leider van een roodgroen kartel, áls dat er zou komen. De vrij onbekende nieuwe SP.a-voorzitter Tom Meeus mag al blij zijn als hij Van Besiens retoriek mag napraten, zoals pas nog gebeurd is n.a.v. de bekritiseerde persconferentie, die - bij gebrek aan betere argumenten - feitelijk niets voorstelde.
De N-VA mag dan al vertellen dat ze het communautaire voor de duur van deze federale legislatuur in de ijskast laat, de communautaire geschillen blijven gewoon doorgaan. Zopas waren er de twee beslissingen van de Vlaamse regering, nota bene: ook gesteund door de oppositie, waar bij de eerste de wapenexport van het Waalse gewest aan Saoedi-Arabië – als eigenaar van de FN wapenfabriek – werd afgekeurd en daarna het decreet dat onverdoofd slachten tegen ergens in 2019 zal verbieden. Dat laatste is niet meteen tegen het Waals gewest, maar daar gebeurt dat (voorlopig?) niet. En zo zijn er nog wel enkele wetten die het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië steeds groter maken. Denk maar aan de laatste verkeerswet i.v.m. de maximum snelheid op gewestwegen of enkele al langer bestaande verschillen over de jacht. Zo mag er bv op bepaalde tijden niet gejaagd worden in Vlaanderen, maar kunnen Vlaamse jagers wel hun hartje ophalen in Wallonië (waarbij bepaald wild hier niet kan verkocht of opgediend worden, maar ginder wel). Straks trekken moslims en joden uit Vlaanderen bij het offerfeest misschien naar Wallonië om daar onverdoofd te kunnen slachten en zo zijn er nog wel enkele zaken die maken dat de gewesten steeds verder uit elkaar groeien. Voor wie hoopt op een Vlaamse onafhankelijkheid is dat feitelijk goed nieuws, want als dat zo blijft doorgaan is er misschien hoop dat we toch ooit eens wakker worden in een land dat wel degelijk helemaal zal gesplitst zijn. Enfin, dromen mag.
---
De marktonderzoeksbureaus (oef!) hebben een gat in de markt ontdekt. Ze voeren nu ook al peilingen uit naar het kiesgedrag in de steden, dit in het vooruitzicht van de gemeenteverkiezingen van eind volgend jaar (dus nog zo’n anderhalf jaar te gaan!). Eerst was er al een in Gent, daarna een in de koekenstad. Zeker met de wetenschap dat de peilingen voor grote gebeurtenissen en verkiezingen het laatste jaar jammerlijk faalden - de Brexit en de verschillende verkiezingen (zelfs die in het kleine Saarland klopten niet) – kan men zich afvragen wie zich daarover opwindt, buiten enkele partijbeesten die blijkbaar niets anders te doen hebben. E.e.a. heeft, volgens mij, te maken met de (a)sociale media die dag in dag uit echt en fake nieuws blijven spuien en waartegen de bestaande media dan denken te moeten reageren om nog geloofwaardig te blijven. Op alles en nog wat is er tegenwoordig wel kritiek, wat het leven alleen maar ingewikkelder zal maken, zeker voor de mensen die daarvan wakker liggen.
Als bv zou blijken dat straks het nieuwe verkeersreglement voor de Gentse binnenstad een ramp wordt (vanaf maandag gaat het in), dan komen we dat ook wel te weten zonder peilingen en krijgen de Stroppen de kans de bedenkers ervan bij de volgende verkiezingen weg te stemmen. Een peiling die vóór dat nieuwe reglement is ingevoerd, is dan ook totaal waardeloos. Zonde voor het geld dat daaraan wordt uitgegeven.
Er is in alle recente peilingen én verkiezingsuitslagen, zowel in binnen- als buitenland, zowel in steden als nationaal, wel één constante: op het einde verliezen de socialisten, om het met de bekende parafrase van Gary Lineker te zeggen.
Binnen de 24 uur na de ondertekening door Theresa May van de officiële aanvraag voor de Brexit, heeft Lloyds of London, de grootste verzekeringsmarkt ter wereld, al beslist haar vestigingsplaats voor de E.U. te verhuizen naar Brussel. Dat zal meteen geen omwenteling teweeg brengen, maar het is misschien wel een begin van een grotere verhuis. Het gaat daarenboven om hoogwaardige jobs die veel belangrijker en stukken beter betaald zijn dan die van productiebedrijven, wier toekomst onzeker blijft. Als Lloyds navolgers krijgt – en dat zit er dik in – zal dat heel wat goedbetaalde jobs met zich meebrengen, in de eerste plaats voor Vlaanderen waar de doorsnee goed opgeleide ook een vaardige taalkennis heeft die verder strekt dan het obligate Frans waar Walen en Brusselaars zich aan vergapen (en daarom meestal ook geen andere taal leren). De aanwezigheid van goed opgeleide mensen was trouwens één van de redenen waarom Lloyds voor Brussel koos. Andere positieve punten waren de bereikbaarheid en de reeds bestaande nabijheid van belangrijke Europese beslissingscentra, zoals de EU, de NATO, de Wereldbank en heel wat Internationals.
Vroeger volstond voor Britse bedrijven een bijkantoor ergens in de E.U. Met de UK buiten de EU kan dat niet meer en zijn ze verplicht een filiaal op te richten, een dochteronderneming, zeg maar. Er is trouwens al een voorgaande: niet minder dan 17 grote internationale pensioenfondsen hebben reeds hun zetel in Brussel.
Er is natuurlijk ook een keerzijde aan de medaille en die geldt vooral voor de Vlamingen die het liefst van al van Brussel af willen. De zgz Crols doctrine* zoals ik al eens vertelde in mijn blog van 10 februari (‘De Intercommunales’). Vroeger was ik daar ook voorstander van, maar ik ben van mening veranderd na het lezen van wat Gerolf Annemans daarover geschreven heeft in zijn laatste boek over de ordentelijke opdeling van België (‘Quid nunc?’). Wie dat boek heeft, raad ik aan zijn commentaar over Brussel te lezen (22 bladzijden!), teveel om hier allemaal op te noemen. Met de evolutie die we nu zouden kunnen meemaken, wordt Brussels brandend actueel en moeten wij, Vlamingen, het initiatief niet langer aan de Franstaligen laten. Vergeten we niet, dat er de dag van vandaag zo’n 235.000 Vlamingen in Brussel werken en dat de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), die de Vlamingen in Brussel vertegenwoordigt, 94% van haar middelen van de Vlaamse deelregering krijgt. Volgens Annemans moet Vlaanderen wel eerst zijn soevereiniteit afkondigen, zijn instellingen gevestigd houden in Brussel als hoofdstad en datzelfde Brussel uitnodigen om als enige tweetalige stad van Vlaanderen mee op te stappen naar een toekomst voor ons allen. Vergeet Wallo-Brux en nog van die francofone fratsen. Alleen Vlaanderen heeft, als achterland van Brussel met meer dan 6 miljoen inwoners, de financiële draagkracht om ze als hoofdstad te kunnen handhaven. Dat zal geen makkie worden, maar de stad overlaten aan de lui die ze nu al decennia lang mismeesteren, is helemaal geen optie.
* Turnhoutenaar van afkomst (als ik me niet vergis) Frans Crols was jarenlang journalist bij de Gazet Van Antwerpen, daarna hoofdredacteur van Trends en schrijft o.m. nog in ’t Pallieterke. Hij maakte, samen met o.a. Jan Jambon, Guido Naets en Herman de Bode deel uit van de denkgroep van De Warande die in 2005 het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa publiceerde. Op de IJzerwake van 2009 hield hij een opmerkelijke toespraak waarin hij opriep Brussel te laten vallen. Of hij de dag van vandaag nog die mening is toegedaan, is mij niet bekend.
Bij de Waalse PS blijft het rommelen. Er is nog altijd het Publifin schandaal waarvoor nog steeds ondervragingen door het onderzoekspanel gebeuren en al enkele kopstukken van de zaak hun politiek mandaat hebben moeten afgeven. Zelfs regionaal minister Marcourt is nu door de onderzoekscommissie gedagvaard. Ondertussen heeft Willy Demeyer, burgemeester van Luik, zijn mandaat als voorzitter van de Luikse PS opgegeven en solliciteert nu José Happart voor die functie! De vroegere Voerense bendeleider, ondertussen 70, geeft kritiek op Di Rupo, die – volgens hem – ook een cumulard is: Kamerlid, burgemeester van Bergen én voorzitter van de Waalse PS. Ondertussen loopt er echter ook een gerechtelijk onderzoek tegen Happart zelf wegens malversaties over een aannemerscontract bij het Luikse vliegveld van Bierset, waarvan hij een tijdje voorzitter is geweest. En daar houdt het niet bij op.
Tussendoor is er de peiling geweest van Le Soir en de RTBf, waarbij de partij van de kameraden niet alleen de hoogste score moet laten aan het MR van onze nationale Charel, maar ze in Wallonië tevens voorbijgestoken wordt door de communisten van de PTB (de Waalse PvdA). En nu is er de heisa omtrent de wapenleveringen van FN aan Saoedi-Arabië. Die worden veroordeeld door de federale regering en door alle Vlaamse partijen, oppositie inbegrepen (zelfs door zusterpartij SP.a). Probleem is dat die wapenfabriek 100% eigendom is van het Waals gewest en Saoedi-Arabië hun grootste klant. E.e.a. is nog het gevolg van de ‘institutionele atoombom’ van Flup Moustache die er destijds voor zorgde dat wapenexport een regionale materie werd. Volgens Waals minister-president Magnette is Vlaanderen even schuldig omdat het optische producten zou verkopen die in Saoedische gevechtsvliegtuigen terecht komen. Dit laatste is maar gedeeltelijk waar omdat Vlaamse bedrijven die ze maken geen eigendom zijn van het Vlaamse gewest en ze die schermen niet rechtstreeks naar daar uitvoeren, maar naar Duitsland en Groot-Brittannië, waar de vliegtuigen in kwestie (Typhoon Eurofighters) gemaakt worden. Erger is dat diezelfde Magnette nog recentelijk het CETA handelsakkoord met Canada bijna deed mislukken om wat hij ‘morele gronden’ noemde. Die morele gronden blijken er nu niet te zijn voor de verkoop van wapens aan een land dat er oorlog mee voert in buurland Jemen, waarvoor onze burgers gevraagd wordt de bevolking te redden van de hongerdood…
Kortom, het stinkt in politiek Wallonië en nog geen klein beetje. Het is best te begrijpen dat de regio, na het verlies van Arcelor-Mittal en Caterpillar, nu als de dood is voor een volgend sociaal drama waarbij het gewest daarenboven zelf de werkgever is. Als het echter geen andere argumenten heeft dan maar meteen Vlaanderen te beschuldigen hetzelfde te doen, zal dat zeker de PS geen baten bijbrengen.
---
Er blijkt trouwens zopas ook een schandaal boven water te zijn gekomen bij de Luikse politie. Geen racistische uitspraken of zo, zoals in Antwerpen, waarover onze media zich zo druk hebben gemaakt, maar echte fraude, geldverduistering en machtsmisbruik. Het nieuws is net bekend geraakt op RTL en het zou gaan over honderdduizenden euro. Wordt gegarandeerd vervolgd!
Het feit dat Turken bij de laatste verkiezingen in Nederland met een eigen partij opkwamen (‘DENK’), heeft enkele ‘Vlaamse’ Turken ertoe aangezet ook zo iets te proberen in dit land. Ze doen maar. In de eerste plaats heeft dat DENK-partijtje amper drie zetels behaald, wat in feitelijk niets voorstelt als men weet dat er in Nederland geen kiesdrempel is. Mét zo’n drempel hadden ze er waarschijnlijk geen enkele gehaald. Verder is die partij ontstaan, nadat drie Turkse, vroeger verkozen parlementsleden, uit de PvdA waren gezet. Als men weet dat die PvdA in totaal liefst 29 zetels verloor, dan heeft dat helemaal niets te maken met wat voor Turkse inbreng ook. Als we aannemen dat de 3 zetels naar de Turkse partij zijn gegaan en GroenLinks er 10 zetels op vooruit is gegaan (en in de veronderstelling dat die dan ook van de PvdA zouden gekomen zijn), dan blijven er nog 16 over die van links naar rechts zijn gezwenkt.
Laat die Turken het ook hier maar eens proberen, dan kunnen we achteraf de neuzen tellen. De initiatiefnemer van een Turkse partij die hier afzonderlijk zou opkomen is Ahmed Koç, ook al een die door de socialisten uit de partij is gezet en grote fan van (M)erdogan, waar het dezer dagen allemaal om te doen is. Koç is trouwens niet de enige die hier met verkiezingsideeën rond loopt. Er is nog de onvermijdelijke Abou Jahjah. Die laatste is wel niet uit een partij gezet, wel als columnist uit een krant (niet toevallig De Standaard). De illegaal die Jahjah is – hij werd Belg via een schijnhuwelijk - is trouwens wat verkiezingen betreft niet aan zijn proefstuk. In 2004 kwam zijn Arabisch-Europese Liga bij ons al op, samen met ‘onze’ PvdA, het vroegere Amada. Dat kartel noemden ze toen ‘Resist’, dat niet alleen de kiesdrempel niet haalde, maar zelfs nog minder stemmen bekwam dan de PvdA in een vorige verkiezing alleen! Wel is Jahjah zo slim geen tweede keer in Vlaanderen op zijn bek te gaan, maar komt deze keer op in Brussel, waar het nu al krioelt van de politieke partijen.
Heel die allochtone verkiezingskoorts is trouwens een slechte zaak voor onze linkse partijen, die het momenteel al zo moeilijk hebben (niet alleen bij ons, ook in het Duitse Saarland verloren ze van de CDU van das Mädchen). Decennia lang hebben ze Turken en andere allochtonen gekoesterd in de hoop dat die dan voor hen zouden blijven stemmen. Het heeft niet mogen baten. Eigen volk eerst! De kans dat links er bij de volgende verkiezingen bij ons nóg zwakker uit zal komen, blijft dan ook reëel.
Tenslotte is het opkomen van allochtone partijen een zoveelste bewijs van het failliet van de zo geprezen multicultuur, waaraan de traditionele partijen al zoveel energie aan verspild hebben. Hopelijk gaan ze eindelijk het nutteloze ervan inzien.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens gewag gemaakt van het zgz basisinkomen voor iedereen, waarmee hier en daar – zij het op kleine schaal – al geëxperimenteerd wordt (o.a. in Finland en Nederland) en dat in Zwitserland met een daar klassiek referendum werd verworpen.
Het basisinkomen is een bedrag dat zonder voorwaarden aan iedere volwassene zou gegeven worden, waarbij alle andere vormen van staatsvergoedingen (zoals werkloosheidsuitkeringen e.d.) zouden geschrapt worden. Het was een dada in het programma van het Vivant van Roland Duchâtelet, waarover Nele Lijnen (Open VLD), een van zijn vroegere medewerksters, nu een boek geschreven heeft (‘Win for Life’). Nele had er, twee jaar geleden, ook in het parlement al een resolutie voor ingediend, die echter – net zoals in Zwitserland - werd weggestemd. Het blijkt ook nu geen haalbaar idee, want het doet denken aan het ‘alles gratis’ van wijlen Stevaert, waarvan we ondertussen weten dat het niet bestaat.
Lijnen was trouwens niet de eerste die over het basisinkomen een boek schreef. Voka-econoom Stijn Decock deed dat ook al met zijn boek ‘Groei of Schaarste’. Daarin heeft hij alles eens op een rijtje gezet en kwam hij erbij uit dat een echt basisinkomen voor iedereen, dat de noodzaak tot werken opheft, niet lager mag liggen dan 1.072 euro per maand, de armoedegrens. Dat zou voor de meer dan 9 miljoen Belgische volwassenen een totaalbedrag vereisen van liefst 121 miljard euro. Dat is het dubbele van wat de staat nu besteedt aan pensioenen, werkloosheid en ziekte-uitkeringen! Die staat zou daarvoor 60 miljard extra belastingen moeten heffen, wat het Belgisch staatsbeslag – nu al een van de hoogste van Europa – zou doen stijgen van 54 naar 66%.
Mission impossible en case closed dus, waarmee nog kan worden opgemerkt dat zelfs Lijnen’s eigen partij, Open VLD, het er niet mee eens is, ook al omdat het zou kunnen zorgen voor een mogelijke vermogensbelasting. Als men de mensen die niet of minder willen werken die mogelijkheid persé zou willen geven, zou men beter het tijdskrediet opnieuw invoeren, een systeem dat pas is afgevoerd omdat het te veel kostte, maar dat altijd nog een stuk goedkoper zou uitvallen dan de vestzakbroekzak operatie die dat basisinkomen blijkt te zijn.
