Mahinur Özdemir, een vrouw met de dubbele Turks-Belgische nationaliteit werd bij de laatste verkiezingen op de CdH-lijst verkozen voor het Brussels parlement. Ze werd meteen bekend/berucht, omdat ze bij ons het eerste parlementslid was dat met een hoofddoek zetelde. Helemaal erg werd het toen ze zopas de Armeense genocide ontkende, alhoewel haar partij had aangedrongen dit wel te doen. Ze werd dan door voorzitter Lutgen uit de partij gezet en zetelt sindsdien als onafhankelijke. Iets wat ook haar broer nu doet, die gemeenteraadslid is in Sint Joost-ten-Node. Op dit punt zijn broer en zus al wél geïntegreerd in de Belgische politiek.
Maar er is nog meer. Özdemir is nl getrouwd met iemand uit de achterban van mislukte sultan Erdogan, die zelf op haar huwelijk aanwezig was. Nadat ze uit het CdH was gezet, kwam dochter Erdogan hier in België daartegen protesteren, waarbij het er erg veel van weg had dat Özdemir in eerste plaats de Turkse belangen hier verdedigde (ze heeft de dubbele nationaliteit).
Er wordt gezegd, dat het vanwege Lutgen een moedige beslissing was haar uit de partij te zetten. Dat kan, maar heeft ook te maken met de verdeeldheid binnen de kwijnende ex-PSC partij, waar de echte Walen de dictatuur van Milquet en haar Brusselaars meer dan beu zijn en al langer af willen van het ronselen van islamitische fundis voor electorale doeleinden. Iets waar de meeste linkse partijen niet vies van zijn. Toch zouden ze beter opletten. Een escalatie van islamisering zou er wel eens voor kunnen zorgen dat er straks een aparte Turkse of Marokkaanse partij ontstaat en dan zijn de linksen waarschijnlijk een groot deel van de stemmen van hun nieuw proletariaat kwijt. Voor mij in elk geval niet gelaten.
Een leraar van het Dachsbeck Lyceum van de stad Brussel, met een onberispelijke staat van dienst van veertien jaar, is ontslagen na een klacht van ouders die zijn uitspraken op Facebook islamofoob vonden. De man had zich nl afgevraagd ‘waarom men zou kiezen voor een religie die zich kenmerkt door de hoogste graad van analfabetisme en die de meeste onderontwikkelde en achtergestelde landen telt?’
De verantwoordelijken voor dit ontslag zouden zich best eens laten informeren over de stand van zaken in de Iraakse stad Mosoel, die net nu één jaar geleden werd ingenomen door IS. Sindsdien zijn daar zowat alle scholen gesloten en is alles, maar dan ook alles, er feitelijk verboden (zelfs muziek en roken). De vrouwen mogen er niet meer alleen op straat komen en als ze dat toch doen, moeten ze vergezeld zijn van een mannelijk lid van de familie, volledig in het zwart bedekt zijn en zelfs handschoenen dragen. De 60.000 christenen, die de stad telde, zijn gevlucht. Hun huizen zijn aangeslagen*. Zelfs moslims, die niet tot de juiste sekte behoren – in de eerste plaats sjiieten - ondergaan hetzelfde lot. De minimumstraf is geseling, dan volgt het afhakken van handen en voeten en daarna de publieke terechtstelling. Alles wat aan andere godsdiensten doet denken, ook sjiietische moskeeën, wordt met de grond gelijk gemaakt. Iedereen moet, als belasting, een kwart van zijn inkomen afgeven.
En zo zou ik nog een tijdje kunnen doorgaan. De gegevens komen van een BBC-uitzending met stiekem gefilmde videobeelden en getuigenissen. De verantwoordelijken voor dat ontslag van die leraar van het Brusselse Dachsbeck Lyceum zou men eens aan de tand kunnen voelen over bovenstaande, of gaan ze dat misschien ontkennen? Dat ze ginder in het Middenoosten analfabeet, barbaars en onderontwikkeld willen blijven is één zaak. Wie de klok hier wil terugdraaien tot op dat niveau, hoort hier niet thuis.
* Voor de geïnteresseerden in de Bijbelse geschiedenis: de huizen van de gevluchte christenen krijgen in Mosoel een ‘N’ opgeschilderd, dat verwijst naar ‘Nasrani’, wat in het Arabisch ‘christen en/of jood’ zou betekenen. In het boek ‘De geschiedenis van de joden’, van Simon Schama, staat dat de uitdrukking ‘Jezus de Nazareër’ daar vandaan komt. Dat zou oorspronkelijk dus niet ‘Jezus van Nazareth’ betekend hebben, maar ‘Jezus de jood’. Volgens dat boek bestond, toen Jezus geboren werd, nl nog geen plaats met de naam Nazareth.
Ik zal wel niet de enige geweest zijn, neem ik aan, die even geschrokken is over de manier waarop Bart De Wever Pieter De Crem heeft aangepakt. De Wever en zijn partijgenoten (La Homans deed hem dat al eens voor bij de reis van Kris Peeters naar Japan) hebben gelijk, wanneer zij stellen dat Buitenlandse Handel met de laatste staatshervorming is toegewezen aan de gewesten en het federale daar niets meer te zoeken heeft, maar m.i. is dat toch geen reden om de toch vrij aimabele De Crem daar zo persoonlijk over te tackelen. De man was een voortreffelijk minister van Landsverdediging in de twee vorige federale regeringen, is de meest rechtse topman van zijn partij in de regering Michel. Dat hij nu op een schopstoel beland is als staatssecretaris voor Buitenlandse Handel, is een gevolg van het nieuwe regeringsakkoord dat ook door de N-VA werd goedgekeurd. Men moet inderdaad af van het overlappen van federale en regionale bevoegdheden, maar zoiets kan m.i. ook op een andere manier gebeuren en zeker niet als vuile was uitgehangen op een internationaal forum.
E.e.a. zal waarschijnlijk wel te maken hebben met Bart’s frustratie omtrent de taxshift, waar een pasklare oplossing nog steeds ver af is. Jan Smets, de nieuwe gouverneur van de Nationale Bank (NBB) heeft zopas nog eens herhaald wat ook Europa wil van dit land, nl dat de bruto arbeidskosten naar beneden moeten en verschoven moeten worden naar vervuiling, consumptie en vermogens. Zolang iedereen daarbij blijft rekenen hoe hij/zij daar beter van wordt, zal een oplossing ver af blijven.
Heel wat van de huidige politieke problemen in dit land zouden verholpen kunnen worden, mocht men meer mensen aan het werk krijgen. De staat zou meer geld ontvangen en minder steun moeten geven. Er zijn in België momenteel 2,2 miljoen landgenoten tussen de 20 en de 64 jaar die niét aan het werk zijn en allemaal op e.o.a. wijze geldelijke steun krijgen. Zoiets is niet vol te vol te houden. Ondertussen blijft Peeters maar knippen, plakken en pamperen, zoals men pas weer heeft kunnen zien bij het ‘aanpassen’ van de inschakelingsuitkering, waarbij de hervorming van de wachtuitkering ook al een lachertje geworden is. Als men de ‘nieuwe’ Peeters bezig ziet, heeft men het gevoel dat de geest van de vorige regering nog steeds rondwaart in de Wetstraat.
Een bijkomende frustratie, zeker voor de N-VA, is dat een groot deel van de uitkeringen aan de man worden gebracht door het zgz ‘middenveld’ – vakbonden, ziekenfondsen en werkgevers die - volgens een akkoord van … 1944(!) - instaan voor de uitbetaling van werkloosheidsuitkeringen, ziekteverzekering, kinderbijslag en vakantiekassen. Die instanties dragen allemaal een rood of oranje etiket en de vraag is maar of dat niet goedkoper kan.
Het zou in elk geval een stuk efficiënter moeten, zoals dat trouwens in de meeste andere E.U.-landen gebeurt, maar bij ons blijkbaar niet mogelijk is. ‘Only in Belgium’* wordt steeds meer een rariteitenkabinet, dat straks alleen nog goed zal zijn voor het museum.
* Index, sociale uitbetalingen, sociale verkiezingen waaraan alleen erkende vakbonden mogen deelnemen, feestdagen tijdens het weekeinde die gerecupereerd kunnen worden, de koopjes, de sperperiodes (en ik vergeet er nog wel enkele) zijn allemaal zaken die buiten onze grenzen nérgens nog voorkomen…
Sultan in spe Erdogan heeft zijn doel niet bereikt bij de Turkse parlementsverkiezingen. Zijn AK partij verloor bijna 10% van de stemmen, verloor haar volstrekte meerderheid en zal voor de eerste keer in dertien jaar een coalitieregering moeten vormen. De grote verantwoordelijke van het debacle is Erdogan zelf, die als president verondersteld werd boven de partijen te staan en zich niet had moeten bemoeien met die verkiezingen. Van zijn Ottomaanse dromen zal dan ook niets in huis komen en hij mag al blij zijn dat hij zijn enorm paleis – het grootste presidentiële paleis ter wereld - zonder toelating of vergunningen gebouwd in een beschermd natuurgebied, mag betrekken.
Door het succes van de nieuwe pro-Koerdische HDP-partij, waarvoor gegarandeerd ook heel wat Turken gestemd hebben, ontstaat er in Turkije een nieuwe politieke situatie, waardoor o.m. de door Erdogan geplande Ottomanisering van het land op een klein pitje zal moeten gezet worden. Anderzijds maakt het (voorlopig?) een einde aan de onderdrukking van de Koerden, een volksgroep die bijna 20% van de bevolking uitmaakt, een andere taal spreekt maar tot nu toe niet alleen behandeld werd als ware ze onbestaande, maar wier aanhangers voor drie keer niks de gevangenis invlogen, journalisten en advocaten inbegrepen. Sinds twee jaar heerst er een soort wapenstilstand in een conflict dat de afgelopen 30 jaar aan zo’n veertigduizend (!) mensen het leven heeft gekost en dat in een land dat zich democratisch noemt. De HDP-partij heeft trouwens nu ook drie Armeense verkozenen (normaal zijn dat christenen) en zelfs een Jezidi, op een totaal aantal zetels van 79.
De uitslag van deze verkiezingen heeft niet het minste belang voor een eventuele toetreding van Turkije tot de E.U. Die werd door Erdogan zelf al hooghartig afgewezen. Van de circa 25 vragen, waarop de E.U. ter zake een antwoord wou, kregen er sinds de AK-Partij aan de macht is slechts een handvol een positieve reactie.
---
En dan iets heel anders:
In dS Avond van vorige week vrijdag, bij ‘De Mening’, vertelde een zekere Jogchum Vrielink, jurist, ‘dat het er ooit van zal komen dat mensapen een rechtspersoonlijkheid zullen krijgen’…
Ja maar: eerst nog de vakbonden, of moet dat eerst ook een bedreigde soort zijn vóór men die een rechtspersoonlijkheid geeft?
N.a.v. een evaluatie door de Nationale Bank (NBB) over de besparingen in België gedurende de laatste 35 jaar, komt men tot cijfers van 21 miljard euro onder Martens, 36(!) onder Dehaene en telkens 3,6 onder Di Rupo en Michel. Daaraan worden dan in onze media allerlei bedenkingen gekoppeld, die bezwaarlijk serieus kunnen genoemd worden.
Om te beginnen zegt men dat de regering Michel niet meer bespaard heeft dan de regering Di Rupo. Zoiets zal men pas kunnen vergelijken als we de hele periode van Michel zullen hebben meegemaakt. Op dit ogenblik inderdaad evenveel, maar Michel heeft er maar één jaar opzitten en het cijfer van Di Rupo gaat over drie jaar. Dat is geen eerlijke vergelijking.
Verder is het opvallend dat de saneringen onder Martens grotendeels besparingen waren en deze onder Dehaene (veruit de grootste) bijna helemaal bestonden uit nieuwe belastingen. Het blijft mij een vraagteken, waarom er tegen de regering Dehaene weinig of niet geprotesteerd werd, terwijl de regering Michel nog maar een intentieverklaring hoeft te doen om een berg kritiek over zich te krijgen van zowel de oppositie binnen als buiten de meerderheid én van zowat alle media. Dat terwijl, volgens de cijfers van de NBB, de regering Dehaene tien maal meer saneringen heeft doorgevoerd én dan nog via extra belastingen.
De groei en de investeringen mogen de dag van vandaag minder zijn dan in de jaren ’80 en ’90, en de belastingsdruk hoger (± 3%), dan is er nog steeds geen zinnelijke verklaring waarom men nu zo fel reageert, terwijl een 10 x grotere sanering vroeger weinig of geen weerstand opriep. Wie daar een antwoord op heeft, mag het zeggen.
Begin 2004 was het bij ons tijd om nog eens van wagen te wisselen. Onze Seat Córdoba, met VW motor, had zijn beste tijd gehad (6 jaar, 268.000 km!) en mijn vrouw en ik besloten eens te gaan kijken op het autosalon, met de gedachte daar de nieuwste VW-Golf te kopen. Onze zoon raadde ons aan eens bij Audi te gaan kijken, want hij had gezien dat de Audi A2 op het Salon gunstiger geprijsd stond dan die Golf. Dat bleek zo te zijn en we hebben die kleine Audi toen gekocht. Het was een nieuw type, pas ontworpen in 2000 (door de Belg Luc Donckerwolke*), klein van afmetingen, maar met alles erop en eraan wat men toen ook op de grotere Audi’s vond: elektronische airco, ABS, elektrische ruggensteun e.d., maar ook een vijfde deur, waarbij men de achterste zetels niet alleen kon platleggen, maar er zelfs kon uithalen. Daarbij ook in aluminium, dus bijna roestvrij. Slechts drie zuigers, wat hem ook goedkoper maakte voor de belasting. Verbruik: 5 l/100km diesel.
Het was voor ons dan ook even schrikken, toen we enkele jaren later hoorden dat de A2 vanaf de zomer van 2007 niet meer zou gemaakt worden. De fabriek, waar het voertuig geproduceerd werd – in Duitsland, nota bene – werd zelfs gesloten. Hoofdreden was dat Audi destijds geen eigen cliënteel had dat zo’n kleine wagen wou kopen. Met het uitbreken van de crisis heeft die trend zich echter gewijzigd, waardoor Audi weer een klein type op de markt bracht, de A1, die gemaakt werd (en nog steeds wordt) in Vorst, bij Brussel.
Nu blijkt dat die A1 maar tot 2018 in Vorst zal gemaakt worden. Daarna verhuist de productie naar Spanje (Ford achterna…). Er is Audi Brussel, zoals Vorst tegenwoordig heet, van dan af de productie van een nieuw type beloofd, maar wat het juist gaat worden is nog steeds niet bekend, ook niet na het bezoek van Audi’s CEO Rupert deze week aan de Belgische vestiging. Die herhaalde zelfs de vroegere belofte niet dát er in 2018 een nieuw type zou komen in Vorst. E.e.a. lijkt erg veel op chantage, waarbij het bedrijf wil weten welke en hoeveel staatssteun het zal krijgen om Audi Brussel in Vorst te houden. Met in het achterhoofd de tragedies van Opel Antwerpen en Ford Genk is het niet uitgesloten dat ook Audi Brussel straks ‘salut en de kost’ zegt en er hier eveneens mee ophoudt. Vooral de verhuis van de productie van de A1 naar Spanje spreekt boekdelen in het constante verhaal van de loonkloof met onze buurlanden én zeker met de rest van Europa. Zien hoe onze George Clooney het er nu zal vanaf brengen, want ook hij moet nog steeds de eerste keer scoren in dit soort pokerspel.
* Luc Donckerwolke is een van de topdesigners van auto’s in Europa. Hij werd geboren in Peru als zoon van een Belgische diplomaat en tekende o.m. ook de Lamborghini Gallardo. Uit wat er van hem bekend is, is het moeilijk uit te maken of hij een Vlaming of een francofoon is. Hij deed zijn studies in Brussel. Gelet echter op het feit dat hij liefst 7 talen spreekt, waaronder het Nederlands, opteer ik voor Vlaming. Zeventalige francofonen bestaan niet.
In mijn blog van 24 mei (‘Arlecchino Di Pippo’) had ik het reeds over het feit dat de gemeente St. Jans Molenbeek virtueel failliet is. Philippe Moureaux, de ideoloog van de PS, was er 22 jaar burgemeester en het is pas na zijn nederlaag in de laatste gemeentelijke verkiezingen, dat duidelijk geworden is wat voor puinhoop hij heeft achtergelaten.
Zo had Flup Moustache, zoals hij in zijn gemeente genoemd wordt, in 2012 een binnenschip gekocht voor liefst 100.000 euro. De bedoeling was dat schip om te bouwen, wat nog eens 500.000 euro zou kosten, voor zeeklassen en gebruikt te worden bij culturele gebeurtenissen. Ondertussen kostte het ding wel maandelijks een kleine 900 euro aan onderhouds- en aanleggingskosten. Het nieuwe gemeentebestuur wil het nu verkopen, waarbij de huidige bevoegde schepen zegt al blij te zullen zijn met de helft van de aankoopprijs.
Zo zie je maar wat een federaal en regionaal bekende politicus allemaal niet kan veroorzaken als hij zich in zijn eigen gemeente gaat bezig houden met zaken waar hij nog minder verstand van heeft. In Oostende houden ze momenteel dan ook beter hun hart vast met wat hun nieuwe burgemeester Vande Lanotte straks allemaal nog zal afkomen. Voor een ex-minister, ex-partijvoorzitter en eveneens, zoals Flup Moustache’, ideoloog van zijn partij* moet het aanlokkelijk zijn eens in de eigen stad, waar men hem nu al ‘keizer’ noemt, zijn fantasieën te kunnen botvieren.
Het palmares van Vande Lala, zoals ik hem pleeg te noemen, oogt dan ook indrukwekkend:
- Hij schonk ABX-Logistics gratis aan de Britse groep 3i, met nog 30 miljoen euro van de overheid er bovenop, geld dat werd doorgesluisd naar Electrawinds. 3i verkocht het één jaar later door voor … 600 miljoen euro en Electrawinds ging zo goed als failliet. Dat laatste gold ook voor de coöperanten van Groenkracht, waar hijzelf ondertussen wel tussenuit geknepen was.
- Vele overheidssubsidies en Loterij-schenkingen kwamen via Vande Lala bij ‘zijn’ basketclub terecht. Een camerabedrijfje uit de haven kostte de federale politie meer dan 3 miljoen euro, waarmee hij Telindus zijn sponsoring in diezelfde club terugbetaalde. De Thalystrein, die jarenlang met gemiddeld 3 (drie!) passagiers vanuit Oostende naar Brussel reed – ook al een initiatief van Vande Lala - heeft in 10 jaar tijd meer dan 20 miljoen euro gekost. Daaraan is pas een einde gekomen toen zijn partij de laatste verkiezingen grandioos verloor en in geen enkele regering meer nodig bleek.
- Samen met Verhofstadt verspeelde hij anderhalf miljard(!) euro aan het zgz hotelakkoord van Sabena en minstens evenveel door de opdeling in drie delen van de NMBS, waarbij hij zijn kabinetchef hoofd van de holding maakte. Die opdeling is intussen ook weer teruggedraaid nadat de NMBS van CEO veranderde en dat dan nog door een door Vande Lala zelf verkozen opvolger (tweedekeus, weliswaar).
- En dan was er de lege doos van zijn zilverfonds, de verkoop van Electrabel aan het Franse Suez, het Luxemburg-verhaal van Belgacom, Electrawinds, het faillissement van de Oostendse vismijn en ga zo maar verder. Allemaal ideetjes van de man die nu burgemeester van Oostende wordt. Als ik Oostendenaar was, zou ik mijn hart al maar vast houden. Het zou wel eens St. Jans Molenbeek in het kwadraat kunnen worden…
* Vande Lanotte werd ook de ideoloog van de regering Di Rupo genoemd. Nog zo iets om weinig fier op te zijn, evenmin als op het feit dat zijn partij, de SP.a, 30% van zijn kiezers verspeelde onder zijn voorzitterschap. Bij de laatste gemeenteverkiezing in ‘zijn’ Oostende was het trouwens al niet veel beter…
We hebben het stilaan gehad met onze Grieken. Vandaag wordt weer een zgz beslissende dag, nu het land zo’n 300 miljoen euro moet terugbetalen aan het IMF. In theorie kan dat nog worden uitgesteld tot het einde van de maand, als dat geld samen zou worden terugbetaald met een tweede schijf van over het miljard. Dat is dan wel een (zoveelste) uitzonderingsregel, die de laatste keer werd toegepast ergens in de jaren 1980 bij … Zambia, een doodarm ontwikkelingsland. Het toont meer dan wat anders aan hoe erg het met Griekenland gesteld is.
De Grieken zijn tot de eurozone toegetreden via enkele frauduleuze constructies en een reeks leugens. Sindsdien heeft het land ver boven zijn stand geleefd en miljarden euro geleend bij de E.U., alsof die eurozone een melkkoe was die geen eten nodig had. Voor mij mag men het meteen uit de eurozone zetten, waarna het waarschijnlijk ook uit de E.U. zal moeten stappen. Ik ben het niet eens met wie nu nog staat te roepen dat een Grexit ook voor de eurozone voor grote financiële problemen gaat zorgen. Dat had het geval kunnen zijn toen enkele jaren het Griekse bedrog bekend werd. Toen zouden de banken, die allemaal aan Griekenland massa’s geld hadden geleend en Griekse staatspapieren hadden opgekocht, de klos geworden zijn en daarna ook de klanten van die banken, wij allemaal dus. Ondertussen zijn die schulden echter overgenomen door de diverse landenleden, wat het voor de zone als een geheel niet makkelijker maakt, maar toch financieel te verteren is. De eerste, grote fout van de eurozone was nl dat men wel kon toetreden, terwijl er niets voorzien was als men eruit wou stappen (of eruit gezet worden). Om nu te ontdekken wat dat laatste kan betekenen, is de kleinste kost dat eerst de kleinste economie eruit gaat, beter dan een grotere, zoals bv Spanje. We zullen daarna zien wat het teweeg zal brengen en tegelijkertijd weten de andere landen dan wat hen te wachten zal staan als ze de Griekenlandroute willen volgen.
Het is mogelijk dat bij een Grexit er ook geopolitieke problemen zullen bijkomen, maar zeker is dat helemaal niet. Gelukkig voor ons, ligt Griekenland als perifeer land nl aan de buitenste rand van de E.U. en er niet middenin. Er zal bv ook geen kandidaat vluchteling meer of minder via Griekenland naar ons komen. Die weten van de eurozone even weinig af als een koe van saffraan eten. Dat Griekenland ook een lid is van de NATO is nog zoiets dat niet de E.U. maar de NATO zelf moet oplossen. Turkije is er ook lid van en wat hebben we aan dat land? De Amerikanen mogen er zelfs hun enige eigen luchtmachtbasis niet gebruiken voor hun raids binnen Syrië. Als Erdogan er morgen zijn verhoopte meerderheid haalt, vliegen ze er zelfs misschien letterlijk buiten…
Volgens een laatste Eurostat-rapport blijkt het inkomen van de gemiddelde Belg, tussen 2008 en 2013, het sterkst te zijn toegenomen van heel West-Europa, met een stijging van 17% (2.820 euro). ’s Is maar hoe ge het bekijkt en volgens welke criteria men zo’n rapport maakt. Het doet zo’n beetje denken aan ons fameus Planbureau dat ook regelmatig met zo’n statistieken uitpakt, maar dan meer toekomstgericht, waardoor ze meestal met de regelmaat van een klok moeten worden aangepast. Die van Eurostat hebben echter betrekking op het verleden, zodat die juister zouden moeten zijn. Alhoewel.
Vorige week was er nl ook al zo’n soort uitslag, die uitpakte met het feit dat België steeg in de Zwitserse economische hitparade, de zgz IMD. Een rangschikking dus gemaakt door de Zwitsers, waarbij België met 3 plaatsen steeg (tot de 23). Buiten die Zwitserse blijkt er echter ook nog een rangschikking te staan die wordt bijgehouden door de Wereldbank, waar het land pas op de 43ste plaats staat (gezakt met liefst 23 plaatsen!). Tenslotte bestaat er ook nog zoiets als een klassering volgens het Wereld Economisch Forum, waar we op plaats 18 blijven staan. Voor elk wat wils dus, al naargelang hoe men die berekeningen maakt en hoeveel landen er meetellen. Als men de resultaten van de drie instellingen zou naast elkaar leggen en samentellen, voor zover dat mogelijk is, dan zijn de winnaars de Scandinavische landen, Zwitserland, de States, Singapore, Nieuw-Zeeland en Zuid-Korea en blijft het gissen waar Belgenland dan nog zit.
Onnodig te zeggen dat er ook nu weer geen onderverdeling werd gemaakt naar de regio’s en we er dus het raden naar hebben waar Vlaanderen zou staan zonder de rest van dit land. Of waar Wallonië zou staan mocht het de gulle transfergelden uit Vlaanderen niet krijgen, volgens de eigen, Waalse berekeningen (Universiteit van Namen) 8 miljard euro, maar misschien wel het dubbele als men de bijdrage tot de federale staatsschuld erbij neemt..
Ik had me feitelijk voorgenomen om niét over het FIFA corruptieschandaal te schrijven. Het is algemeen geweten, dat topsport (en niet alleen voetbal) de dag van vandaag nog weinig met echte sport te maken heeft, maar des te meer met de centen. De vaudeville die zich echter bij die FIFA afspeelt blijft maar aanhouden en denkelijk gaan we daar nog iets meemaken. Er is daar nl té veel geld mee gemoeid.
Eerst werden 7 FIFA toplui door de Zwitserse politie in Zürich letterlijk uit hun bed gehaald (nota bene: op last van het Amerikaanse FBI) en dreigde de nieuwste voorzittersverkiezing een ramp te worden voor de toch al 79 jaar oude Sepp Blatter, die graag een vijfde (!) termijn wou beginnen. De man leek zich van geen kwaad bewust en werd met een ruime meerderheid herkozen, grotendeels dank zij heel wat derdewereldlanden die door de regel ‘één land één stem’ feitelijk oververtegenwoordigd waren. Tot hij gisteren zelf kwam verklaren zijn job niet verder te willen uitoefenen en die dus ter beschikking stelt tot bij een volgende speciaal bijeengeroepen nieuwe voorzittersverkiezing.
Alles schijnt te maken te hebben met de verdachtmaking van Blatter’s rechterhand, de Franse secretaris-generaal van de organisatie Jérôme Valcke (lijkt wel Vlaams!). Deze laatste was al enkele keren bij de FIFA de laan uitgestuurd wegens malafide praktijken, maar slaagde er steeds in niet alleen terug te komen, maar ook telkens nog bevorderd te worden. Die man wist blijkbaar teveel en de vraag is nu of die echt gaat praten. Mocht dat het geval zijn, dan hebben we het laatste in deze zaak nog niet meegemaakt. Toen de 7 in Zürich werden aangehouden sprak men reeds van een malversatie van 100 miljoen euro over een periode van 10 jaar. Misschien houdt het daar zelfs niet bij op…
---
De ene corruptie is echter de andere niet. Bij ons werd gisteren de voorzitter van de politievakbond NSPV, Gert Cockx, aangehouden omdat hij zou gesjoemeld hebben bij de aankoop van o.m. jassen en petjes. T.o.v. wat bij de FIFA zou gebeurd zijn, zijn dat natuurlijk peanuts, maar het blijkt wel te gaan om enkele tienduizenden euro en van een politie-inspecteur van een zeker niveau verwacht men zoiets niet. De bal ging aan het rollen na een klacht van een ex-voorzitter die vroeger de voorganger van Cockx, Paul Van Keer, ook al aan de galg had gepraat. De twee zaken hebben niets met elkaar te maken, de aanklager is wel dezelfde…
‘De gelegenheid maakt van de mens een dief’, gaat het adagium en dat blijkt geen niveaus te kennen…
Een beetje Schadenfreude mag wel eens als een staking van de vuilophaaldienst gebeurt in de stad met de tweede beste burgemeester van de hele wereld! Én met een roodgroen schepencollege. Een groot deel van de huidige Gentse bevolking, dat men vroeger allochtoon noemde (maar nu mag dat daar niet meer) zal zich weer even in zijn thuisland gevoeld hebben. En dat alles omdat men een medewerker van de intercommunale reinigingsdienst wil ontslaan, nadat die voor het derde opeenvolgende jaar een negatieve beoordeling had gekregen. Daar past trouwens nog een (stuk van een) gedichtje bij (van Albrecht Roodenbach):
‘Philippe schoot uit, verweet de Gentenaren
Al wat men in Parijs van Vlaanderen wist te maren
Verweet hun hovaardij, hun weerspannigheid,
Maar vooral dier ijzeren koppen koppigheid!’
---
Ergens in het najaar gaat men in Vlaanderen een ‘inbraakvrije dag’ organiseren, waarbij politie, gemeenten en burgers gaan samenwerken om die plaag te bestrijden. Vorig jaar is er ook al zo’n dag geweest en waren er toen ‘maar’ 196 inbraken, 50 minder dan het jaar ervoor. Nu kan men zeker niet tegen zo’n samenwerking zijn, maar zou het niet een beetje teveel gevraagd zijn dat niet aan de grote klok te hangen? Als men in al onze media die dag aankondigt, weten ook de kandidaat inbrekers dat (tenzij ze té lomp zijn of geen Nederlands verstaan) en zullen zij zich die dag wel gedeisd houden, om de dag daarop (of iets later) weer toe te slaan.
---
Gisteren werd de allerlaatste publieke telefooncel in Vlaanderen verwijderd. Waar is de tijd! Ik heb nog meegemaakt dat DAF, begin jaren 1980, bij de pechdienst van de International Truck Service (ITS) een reclame lanceerde met daarop een verlichte telefooncel langs een donkere weg, met de tekst: ‘ITS is nooit verder verwijderd dan de dichtst bijzijnde telefooncel’…
Die telefooncellen werden trouwens, vooral in de steden, nogal eens beschadigd en/of gevandaliseerd. Toen ergens in diezelfde periode Baron Van Bracht werd gekidnapt (en later vermoord teruggevonden) werd de dader, die vanuit zo’n cel in Antwerpen de politie had gebeld, vrij snel gepakt. Daarover circuleerde een mop, die zei dat dat laatste mogelijk was omdat de dader, die zich meldde met de naam Dexter, gebeld had uit de enige telefooncel die toen in Antwerpen nog werkte…
Vergeet even de taxshift, waar straks toch geen mens meer aan uit zal kunnen (volgens het principe: ‘If you can’t convince them, confuse them’). Een tweede, even groot en meer bevattelijk probleem komt op ons af: de vergrijzing. In feite is dat niets nieuws, want dat die eraan ging komen, wist men twintig jaar geleden kan. Als men politiekers heeft die eerst handelen en dan nadenken (Van Acker) of de problemen pas aanpakken als ze zich voordoen (Dehaene), dan krijgt men gegarandeerd échte problemen. En dat staat nu te gebeuren.
De zgz ‘babyboom’ generatie gaat dezer jaren massaal met pensioen en, alhoewel dit rekenkundig kon worden voorspeld, is er in dit land nooit een eerste ernstige poging geweest om daaraan ook maar iets te doen, tot ergens in de herfst van vorig jaar toen een academisch gezelschap, dat zich de ‘commissie pensioenhervorming’ noemt, een diepgaande hervorming van ons oubollige pensioensysteem voorstelde. Sindsdien is er feitelijk nog steeds niets gebeurd, zodat Frank Vandenbroucke, woordvoerder van die commissie, ex-SP.a’er (misschien zelfs ondertussen ex-socialist) in het parlement nog eens e.e.a. is komen uitleggen, met daarbij de vraag er nu a.u.b. dringend werk van te maken. Hij wil daarbij werken met een puntensysteem, waarbij de burger zelf zijn pensioenopbouw kan volgen, een uitzondering maken voor bepaalde zware beroepen, een keuzevrijheid eindeloopbaan geven, een minimumpensioen, een gezinsdimensie en de financiering van dit alles. Enfin, een studie zoals er in dit land nog zelden een is gemaakt. Vraag is nu of men daar werk van zal maken en vooral, of men er geen verdere tijd over zal laten gaan. De Belgische pensioenen zijn, die van de ambtenaren niet meegerekend, zowat de laagste van Europa en als het aantal gepensioneerden straks beduidend groter zal worden, zullen die nog eerder zakken dan stijgen. Hoog tijd dus om er iets aan te doen. Als men trouwens de aanbevelingen van die hervormingscommissie volgt, is de kans groot dat de oppositie, zeker in Vlaanderen, daartegen maar weinig argumenten zal hebben. Men kan Vandenbroucke moeilijk een tweede keer belachelijk maken na wat hem bij de SP.a al eens overkomen is…
Het is aandoenlijk om zien hoeveel initiatieven er de laatste tijd genomen worden om uit te zoeken hoe men onze moslim medemensen beter kan integreren. Het laatste initiatief daaromtrent was een (matig bijgewoond) colloquium, waaraan o.m. ook minster van Justitie Koen Geens deelnam. Op internationaal gebied worden er in Marokko imams opgeleid in een gloednieuw opleidingscentrum. Dat instituut - gebouwd in de recordtijd van negen maanden - met logies, sportvelden en – natuurlijk – een moskee, zou kandidaat imams van over de hele wereld willen opleiden in een gematigde islam, dit in tegenstelling tot wat o.m. in Saoedi Arabië gebeurt, waar imams meestal de harde lijn verkondigen en uitdragen, ook naar hier in Europa.
‘Als de islam echt gematigd wil zijn, zoals links en rechts gesteld wordt, moeten imams stoppen het hiernamaals belangrijker voor te stellen dan het heden, moeten de plaatselijke wetgevingen worden nageleefd en de sharia aan banden gelegd, moet men ophouden te eisen hoe anderen – ook niet moslims – zich moeten gedragen, kleden of drinken en moeten ze de heilige oorlog afzweren. Tenslotte moet men kunnen verdragen dat Mohammed en de koran open staan voor interpretatie en criticisme’.
Bovenstaande alinea is niet van mij, maar van Ayaan Hirsi Ali, de Somalische die de klassieke koran aan den lijve heeft meegemaakt (letterlijk dan nog) en die via Nederland naar de States is moeten vluchten, waar ze nu een leerstoel heeft aan de Kennedy School of Government van de universiteit van Harvard. Ik heb de tekst overgenomen uit The Economist n.a.v. een boek dat ze daarover geschreven heeft* en waarbij de vijf door haar gestelde voorwaarden mij absoluut niet overdreven lijken. Ik vrees echter dat er zeer weinig moslims zullen zijn die haar vijf punten (en zeker het laatste niet) zullen aanvaarden. Alle colloquia en dure opleidingscentra ten spijt…
Zoals te verwachten was na het bekendmaken van de EY-studie die door Spoorbaas Cornu was aangevraagd, valt er bij de NMBS heel wat rotzooi op te ruimen en beginnen de eerste lijken er uit de kast te vallen. Twee leidende figuren, waarvan de namen nog niet zijn bekendgemaakt, zouden al de bons gekregen hebben en het is niet onmogelijk dat er voor hen (en misschien nog voor anderen) een strafrechtelijk staartje aan de hele affaire komt. Interessant was gisteren een opiniestukje in De Tijd van oud Spoorbaas Karel Vinck, die hetzelfde woord gebruikt dat ik in deze zaak ook al gebezigd heb, nl dat het daar een Augiasstal is.
Opmerkelijk is wel het feit dat het hoegenaamd niet zeker is dat oude Bpost baas Johnny Thijs de voorzittersplaats krijgt die Cornu (en de N-VA) hem zou willen geven. Dit heeft niets te maken met de man zijn capaciteiten, maar met het feit dat hij Nederlandstalig is. Als hij bij de NMBS voorzitter zou worden, dan zou Cornu, die ook Nederlandstalig is, moeten opstappen. Dit alles volgens de typisch Belgische wafelijzerpolitiek. Dat moet bij dat staatsbedrijf dus een 50/50 affaire worden tussen francofonen en Vlamingen en dat zou ook gelden voor de CEO’s van het Spoor en Infrabel. Wat men daar niét bij vertelt is, dat 70% van de inkomsten van het Spoor uit Vlaanderen komen. Het gekende verhaal: Vlaanderen betaalt en krijgt daarvoor niet terug waarop het recht heeft.
Tenslotte is het structureel wanbeheer bij de NMBS in feite maar een bijzaak in het EY-rapport. Hoofdzaak is het feit dat onze Spoorwegen te duur zijn: te veel kosten en te weinig opbrengen t.o.v. deze van de ons omliggende landen. Binnen enkele jaren wordt het Spoor vrijgemaakt in de hele E.U. en zou het wel eens kunnen dat de NMBS, als men niets doet, weggeconcurreerd wordt. Onze media hebben er nog niet veel over gezegd, maar in feite bestaat er reeds zo’n evolutie bij het busverkeer. Duitse privébusmaatschappijen hebben nu reeds vaste lijnen lopen tussen de grote steden en zullen dat straks ook doen van hun steden naar de onze. Het Kempense busbedrijf Staf Cars, dat al dergelijke lijnen heeft tussen België en Nederland, heeft nu reeds beslist zich daarbij aan te sluiten. Als wij die trein niet willen missen zullen ook onze openbare vervoersdiensten een stuk efficiënter en alerter moeten worden en raken de stakingsdreigingen straks hopeloos achterhaald.
Over het uitvallen van Belgocontrol, waardoor er geen enkel vliegtuig nog boven dit land kon vliegen, tenzij hoger dan 8 km, hebben we het laatste nog niet gehoord of gelezen. Het heeft er nl alle schijn van dat men daar in Steenokkerzeel een ‘Chernobyltje’ heeft gedaan. Net als destijds in Oekraïne zou men er – tijdens de normaal saaie maandelijkse controle - met e.o.a. experiment bezig zijn geweest, weliswaar op het noodcircuit, maar zonder er zich rekenschap van te geven dat men ook daarmee het elektrisch circuit van het verkeerscentrum zelf zou kunnen overbelasten. Men gaat nu de ware aard van de situatie nakijken en de vraag is maar, of men met een degelijk antwoord zal komen. Met in het achterhoofd de sabotage van Doel 3, in augustus van vorige jaar a.u.b., is het helemaal niet zeker of we ooit te weten gaan komen wat er écht gebeurd is. Het laatste wat ik over de zaak van Doel 3 gehoord heb is, dat men 12 verdachten heeft, waarvan liefst 8 weigerden de leugentest af te leggen, dit laatste op vraag van hun advocaten. Op rechterlijk gebied is België het land van de onbeperkte mogelijkheden.
Kon men in België eergisteren zo goed als niet vliegen, gisteren was rijden met de trein ook al geen leuke bezigheid. Een kleine, niet-erkende vakbond van treinmachinisten, waarbij een kwart van die lui lid zouden zijn, zorgde ervoor dat één derde van de treinen niet reden. Geen onoverkomelijk probleem, zelfs niet mochten ze elke maand één dag staken – waarmee ze dreigen – ware het niet dat niemand – ook niet bij de NMBS – weet welke treinlijnen er wél en welke niet zullen functioneren, waardoor het gros van de mensen die echt wél wilden werken beter de trein niét namen. Het heeft trouwens geen zin die machinistenbond te diaboliseren omdat die niet erkend is. Ook de erkende vakbonden kan men niets doen mochten zij morgen beslissen weer te gaan staken, zoals ze zelf de laatste zes maanden bij het Spoor om de haverklap al gedaan hebben. Ze hebben nl geen rechtspersoonlijkheid. Als men dat niet wettelijk regelt, zullen zeker overheidsbedrijven ook in de toekomst gechanteerd kunnen worden en zal de klant de dupe blijven.
‘Heerlijk, heerlijk!’, zou Toon Hermans gezegd hebben…
Ik begrijp best de ontgoocheling bij heel wat Vlaamsnationalisten o.w.v. van de haast verdoken Belgische lijn die de N-VA volgt. Mijn vraag is alleen: wat, als die partij niét in de federale regering was gestapt en vanaf de zijlijn haar (terechte) kritiek had mogen blijven spuien, zoals het VB dat ook de hele tijd heeft moeten (niet mogen) doen o.w.v. het cordon sanitair. Zou Vlaanderen dan beter af zijn geweest?
Neem nu de politieke benoemingen, waaraan de N-VA duchtig mee doet. Dat was trouwens ook een van de klachten vanwege Groen aan het adres van De Wever en Co. Moest de partij het niét doen, dan bleven de postjes aan de traditionelen. Is dat een oplossing? Het probleem met N-VA is dat ze het slachtoffer is geworden van haar eigen succes. Ze heeft gewoon niet genoeg kandidaten met de nodige ervaring om alle vrijgekomen mandaten in te vullen en is dan verplicht daar mensen te laten benoemen die ze soms zelfs van buiten de politiek moet gaan zoeken. Denk maar aan Jan Briers, Hendrik Vuye en Johan Van Overtveld. Toch liever zo’n (nota bene: bekwame) mensen, dan de bekende politieke klaplopers uit de traditionele partijen. De benoemingen aan zich laten voorbij gaan is geen optie. ‘Wij mogen invloed hebben op overheidsbedrijven, omdat ze eigendom zijn van de democratie’, aldus De Wever en daarin heeft hij – volgens mij althans – gelijk.
En zo zijn we aanbeland bij een van die overheidsbedrijven, de NMBS. Meer dan waarschijnlijk wordt Johnny Thijs, die tot geen politieke partij behoort, op aandringen van de N-VA, voorzitter van de NMBS. Dé geschikte man om, samen met Jo Cornu, die Augiasstal eens uit te mesten en daar o.m. enkele extra socialisten de laan uit te sturen. Thijs heeft bij Bpost bewezen waartoe hij in staat is. In elf jaar tijd maakte hij van dat logge overheidsbedrijf een winstgevende onderneming. Tot nu toe iets ongezien in dit land. Hij is daar toen opgestapt, omdat – als beloning - zijn loon er gehalveerd werd door een Waalse socialist (Labille), die zelf 45 mandaten had.
Dat de zaken in dit land voor Vlaanderen er niet beter op worden, is niet de schuld van de N-VA, maar van al die Vlamingen die blijven stemmen voor de traditionele partijen. Zolang de Vlaamsnationalisten niet eens de volstrekte meerderheid halen in hun eigen gewest, zal dat niet veranderen en zal de N-VA verplicht worden het spel te blijven spelen binnen de bestaande Belgische spelregels. ‘Realpolitik’, noemen ze dat bij onze oosterburen…
Bart De Wever heeft zich nog eens kwaad gemaakt, iets wat hij toch niet gemakkelijk doet. Deze keer was het omdat de partij Groen, uitgerekend één jaar na het tot stand komen van de ‘Zweedse coalitie’, op “zijn’ Antwerpse Grote Markt een lijstje gepubliceerd heeft van de beloften die Bart’s partij gedaan heeft en waarvan, tot nu toe, weinig of niets van in huis is gekomen. Leuk is dat natuurlijk niet, maar in Bart’s plaats zou ik me daar niet zo druk over maken. In een particratie zoals in dit land kan nl elke partij bij verkiezingen de hemel op aarde beloven. Daar men op voorhand weet dat men geen volstrekte meerderheid zal halen en alleen mee zal kunnen regeren als men water in de wijn doet – omdat de andere partijen zich in hetzelfde bootje bevinden – is het hier de normaalste zaak van de wereld dat men daarna aan zijn ‘kiesvee’ kan vertellen dat die en die belofte (voorlopig?) niet kan gehouden worden, ‘omdat de andere meerderheidspartijen daarmee niet akkoord gaan’. Zoals we hebben meegemaakt met het communautaire, dat in de koelkast werd gestopt tot 2019, hoeft het zelfs zover niet te komen. Het communautaire wél op de agenda laten, betekende gewoon helemaal niet meer mee te kunnen spelen, iets wat geen optie meer was nadat bleek dat de N-VA bij de laatste verkiezingen niet incontournable was geworden, integendeel.
Bovenstaande weet Bart natuurlijk ook, ik hoef hem dat niet te vertellen. Dat hij op de beschuldigingen van Groen zo fel reageerde, bevestigt alleen maar dat het nog steeds niet lekker loopt binnen de centrumrechtse regering. Vraag is maar hoelang dat nog gaat aanslepen en of zoiets kan blijven duren.
Gelukkig hebben we nog Open VLD, die na de abortus en de euthanasie, dat laatste desnoods op kinderen, nu afkomt met een voorstel om seks vanaf 14 uit de strafwet te halen. Doe zo voort en straks is er helemaal geen strafwet meer nodig. Toevallig kwam men gisteren nog te weten, dat een derde van criminelen binnen het jaar van hun vrijlating hervalt in de criminaliteit, terwijl misdadigers die niét achter de tralies verdwijnen niet zo snel zouden hervallen. Als we de Open VLD filosofie volgen, zou men die wetten dan ook maar beter afschaffen, zeker?
De twee partijen die traditioneel de Spaanse politiek beheersten – conservatieven en sociaal democraten – hebben flink op hun donder gekregen bij lokale Spaanse verkiezingen. Van de eerste was dat voorspeld, omdat ze nu eenmaal op een slecht moment aan de macht is én geplaagd wordt door financiële schandalen. De sociaaldemocraten hebben daarvan niet kunnen profiteren, omdat die partij aan de macht was vóór de crisis en die alleen maar erger heeft gemaakt, o.m. door een te lakse immigratiepolitiek waardoor er in Spanje elk jaar 800.000 mensen bijkwamen (nu vertrekken er daar elk jaar 200.000).
Bij de lokale verkiezingen waren de overwinnaars dan ook de nieuwe protestpartijen: het linkse Podemos (‘Wij kunnen’, afgezien van Obama) en het centrumrechtse Ciudadanos ‘Burgers’). Mits het smeden van coalities – een nieuwigheid in de Spaanse politiek - zullen er nieuwe meerderheden gevormd worden met deze niet klassieke Spaanse partijen. Eind dit jaar worden er in Spanje nationale verkiezingen gehouden en wordt het uitkijken of de tendensen zullen aanhouden. Opmerkelijk is wel dat de Partido Popular, die nu nationaal aan het bewind is, toch de grootste partij is gebleven.
Sinds een vorige lokale verkiezing in Andalusië, toen men dacht dat Podemos het succes van het Griekse Syriza ging herhalen – wat niet het geval was – zou het wel eens kunnen dat de politieke situatie in Spanje zich zal stabiliseren met vier i.pl.v. twee partijen. Bij Podemos blijkt er ook intern nogal geruzied te worden (lijkt wel België) en dat heeft o.m. te maken met een harde kern die banden zoekt met de neocommunisten uit Venezuela, die daar hun land aan de rand van de afgrond hebben gebracht.
Tenslotte is het wachten op wat in Barcelona zal gebeuren. Ook daar komt er meer dan waarschijnlijk een meerderheid van grotendeels linkse ‘opstandelingen’. Of die de afscheiding van de regio uit Spanje al dan niet aanhangen, is mij niet duidelijk. Vergeten we echter niet dat de drang naar onafhankelijkheid bij de Catalanen geen links-rechts zaak is. Zowel links als rechts zijn er vóór de afscheiding. Vanuit Vlaanderen blijft het dan ook uitkijken of ze in hun onafhankelijkheidsstreven zullen volharden.
Na Open VLD en CD&V heeft nu ook N-VA zijn bedenkingen over het slagen van het Uplace winkelconcept in Machelen. Wat daar politiek niet te verkopen valt, is het feit dat het gelegen is naast de drukste verkeersader van dit land, bij Brussel, nu al het nummer één in de wereld voor wat files en verkeersopstoppingen betreft (Antwerpen staat tweede op die lijst, nota bene). N-VA heeft zich in die materie weinig te verwijten. De zaak werd nl al door de Vlaamse regering onder Kris Peeters opgestart. Het is daar hetzelfde liedje als met de zesde staatshervorming: opgestart door de traditionele partijen en de N-VA ‘mag’ ze uitvoeren. Hoe het verder gaat verlopen, is een groot vraagteken.
Wat men echter niet mag vergeten is, dat er buiten Uplace nog een handvol andere initiatieven zijn in dezelfde regio, langs dezelfde grote ring rond Brussel: Neo I, Neo II, Docks Bruxel én het nieuwe zgz nationale voetbalstadion. Dat gaat allemaal om winkelcentra, beleveningscentra of hoe je het ook wil noemen. Zoals lezer Bertie enkele dagen geleden al aanstipte, is er ondertussen een plan bekend geraakt van een architectenbureau dat het Heizelstadion zou willen ombouwen voor de helft van de prijs die nu geschat is voor het nieuwe stadion en op die manier ook al een enorme extra bebouwde ruimte uitsparen. De ombouw zou minstens 100 miljoen euro goedkoper uitkomen dan een nieuw stadion bouwen..
Kijk, als Uplace er niet komt – en dat zal grotendeels afhangen van de Vlaamse regering – dan moet men bij de andere projecten in dezelfde omgeving dezelfde normen toepassen. Alle projecten die op Vlaams grondgebied liggen moeten, ongeacht de eigenaar, voldoen aan de Vlaamse eisen. Dockx Bruxel, Neo I en II plus het voetbalstadion mogen dan al zaken zijn die door of via het Brusselse gewest worden gefinancierd, de terreinen liggen in Vlaanderen en het verwezenlijken van zo’n hoop steen en beton plus de enorme extra volkstoeloop die ze teweeg zou brengen, kunnen dan ook door Vlaanderen worden tegengehouden cq verboden.
Dat er zoveel duizenden arbeidsplaatsen zullen gecreëerd worden, is trouwens een fabeltje, want de jobs die daar zullen ontstaan zullen andere in Vilvoorde, Machelen en omstreken doen verdwijnen. Je zult er maar wonen om zo’n megaprojecten te moeten ondergaan zonder dat er iets gebeurt met de toegankelijkheid die nu al een lachertje is.
In de kranten stond deze week ergens een kort berichtje, waarin stond dat Di Rupo nog altijd de populairste politicus van Wallonië is. Er stond wel bij dat hij t.o.v. een vorige peiling enkele procenten verloren had. De waarheid is wat genuanceerder, want feitelijk betekent het dat er in Wallonië geen opvolging is voor de man die zichzelf zag en ziet als de redder van België en nog steeds niet kan aanvaarden dat men hem en zijn partij op federaal niveau opzij heeft kunnen schuiven. Op de tweede plaats in de Waalse enquête staat trouwens Maggie De Block, niet eens een Waalse. De enige op niveau in de PS die van een jongere generatie is dan Di Rupo, Onkelinx en Co, is Magnette en daar houdt het mee op.
Di Rupo, ondertussen ook al 63, heeft de fout gemaakt om na zijn premierschap meteen weer partijvoorzitter te worden. Dat is hem al officieel aangewreven door Brussels burgemeester Mayeur en de voorzitter van de rode Waalse overheidsvakbond, allebei rode partijgenoten. Zelfs Flup Moustache*, de partij ideoloog, was er niet gelukkig mee. Heel wat beslissingen, die bij de PS niet gesmaakt worden, zijn nl niet van de huidige centrumrechtse regering, maar van de vorige, die van Di Rupo zelf. Met de hete adem van de PTB (de Waalse PvdA) in de nek – de laatste peilingen geven die uiterst linkse partij 8% van de stemmen – krijgt Di Rupo de schuld van o.m. het lagere brugpensioen, de lagere werkloosheidsuitkeringen en de beperking van de inschakelingsuitkering voor schoolverlaters. Hij had beter een sabbatjaar genomen. Door daarenboven meteen na de verkiezingen, samen met CdH, een gewestregering te vormen in Wallonië en Brussel, was hij er zelf de schuld van dat men hem op federaal niveau niet meer lustte. En dat uitgerekend in het jaar dat ‘zijn’ stad cultuurhoofdstad van Europa werd. Het leven kan hard zijn!
* Philippe Moureaux, want dat is zijn echte naam, was 22 jaar burgemeester van St. Jans Molenbeek, maar verloor de laatste gemeentelijke verkiezingen. De gemeente is zopas zo goed als failliet verklaard. Volgens het huidige bestuur het gevolg van socialistisch wanbeheer, waarbij teveel aandacht en geld werd besteed aan het pamperen van de talrijk aanwezige allochtonen. Moureaux (76) zelf hertrouwde enkele jaren geleden met een moslima…
